Tu Me Manques ( ik mis jou in mij ) (film)

 

Te lang geleden dat ik het flimhuis heb bezocht in Alphen, dus dat werd weer tijd om eens te gaan. Zeker omdat er een film draait die mijn aandacht trok, Ik bedacht me meteen, dit is een film die leuk is om te zien, en aangezien hij zo wie zo op de pride zal worden gedraaid wilde ik hem graag zien, kijken waarom deze film de moeite waard is

Aangezien het mijn laatste weken zijn zijn, ik wel moe ben, wist ik niet van te voren of dit een goede keuze zou zijn, stel nou dat ik in slaap val.. en daarbij dacht ik meteen dan is dat maar zo.. dan is de film niet interessant genoeg om wakker te blijven. Ik vind het voordeel van het filmhuis ook wel dat je kan kijken en je weet dat je eigenlijk niet weg kan, gevolg, zeker als het een film is dit wat langzaam op gang komt, je normaal al weg gezapt was, nu dus gewoon moet kijken en moet blijven kijken. gevolg dat je pas vaak later in de film geraakt en dat je dan onder de indruk bent van de film

Deze film, slechts met 3 personen in de zaal, was zo indrukwekkend, ik heb zitten te huilen, wat een prachtige vormgegeven verhaal, wat een mooi en aangrijpend verhaal ook.. Gelukkig konden we de pauze skippen met als gevolg dat je in de film kon blijven hangen.. Zonder al te veel van deze film bloot te geven, zeg ik alleen het woord WOW!!!!!!  naast prachtige vormgeving, het vervloeien van het verhaal met het maken van een theaterstuk, met een interview de flash backs die niets af doen aan het verhaal.  met recht een film die je moet kijken, goed acteer talent..  etc

recensie van de film:

regie: Rodrigo Bellott | Scenario: Rodrigo Bellott | Cast: Fernando Barbosa (Sebastian), Oscar Martínez (Jorge), Rossy de Palma (Rosaura), Dominic Colón (Alonso), Rick Cosnett (Chase), e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2019

In 2015 schreef film- en theatermaker Rodrigo Bellott een uit het leven gegrepen theaterstuk over een controversieel onderwerp in zijn thuisland Bolivia. In dit theaterstuk belicht hij de problemen die LHTBI-jongeren in het Latijns-Amerikaanse land hebben met acceptatie door de conservatieve religieuze cultuur, en de verstrekkende gevolgen die dit heeft. Ook voor Bellott zelf waren de gevolgen immens. De liefde van zijn leven stapte liever het graf in, dan de kast uit, bang voor de reactie van zijn Boliviaanse ouders. Daarover ging in 2015 het stuk en enkele jaren later de gelijknamige film.

Rodrigo Bellott, in de film heet hij Sebastian, vertelt met Tu Me Manques hoe hij tegen de vader van zijn oud-geliefde Gabriel aankijkt. Een vader die niets snapt van een vrijgevochten seksuele moraal, die niet begrijpt dat mensen iets boven het familiebelang kunnen plaatsen. Hem is het familiebelang met de paplepel ingegoten en het is onderdeel van iedere cel in zijn lichaam.

De in de uitbundige New Yorkse gayscene levende Sebastian komt er door deze luidruchtige cultuurbotsing achter dat ook hij maar weinig snapt van de kortzichtigheid van Gabriels Boliviaanse vader die naar New York is afgereisd op zoek naar antwoorden. De antwoorden die hij zoekt gaan niet zozeer over de dood van zijn zoon, de zelfmoord was overduidelijk. Hij zoekt een verklaring voor hoe zijn in een heteroseksueel keurslijf geperste zoon, toch zo anders kon worden dan hij.

Sebastian struikelt al snel over het inzicht dat juist het wederzijdse onbegrip hun belangrijkste overeenkomst is. En dat door het aangaan van een dialoog dit kan worden omgezet in wederzijds begrip en acceptatie, wat in Bolivia zo ver weg lijkt. En met Sebastian struikelt ook Rodrigo Bellott soms even omdat hij net iets te persoonlijk bij zijn werk betrokken is. Als symbool voor de giftige gevestigde orde begint de vader als mikpunt van haat, maar zijn houding blijkt een beperkte houdbaarheidsdatum te hebben wanneer zij wordt blootgesteld aan een open dialoog. Meer nog dan Bellott zichzelf in eerste instantie gerealiseerd zal hebben.

In dit bijzonder knappe stukje cinematografie vinden niet alleen de LHBTI-gemeenschap en homonegativiteit elkaar. Tu Me Manques is een kunstig uitgedacht vlechtwerk waarin Bellott op verrassende wijze de grenzen tussen het leven en herinneringen daaraan, tussen fictie en werkelijkheid en tussen film en theater laat vervagen. Nog belangrijker is de brug die Bellott weet te slaan tussen begrip en onbegrip en liefde en haat, en die in Bolivia leidde tot massale coming-outs kort na de première van het theaterstuk. Het Tu Me Manques-effect werd het genoemd. En al zal dit effect in Nederland niet zo sterk zijn, het blijkt een uitstekende reden voor een bioscoopbezoek in deze zomerse internationale Pride Month.