nou het is gelukt, ik heb een blaar, wat ik al tijden niet meer heb gehad, zeker niet op mijn voet, aan de onderkant wat me bewust maakt van dat ik dus kennelijk ook moet voelen dat ik veel loop, ik bewust moet merken dat het zo zal zijn.. je zal het voelen kreng wat je ons aandoet lijken mijn voeten mij te zeggen.
Ondanks de voorzorg van wandelwol onder de bal van mijn voet, ik voelde een dag eerder al dat mijn zool op die plek erg dus is aan beide kanten, dus daar moet iets mee, wat weet ik nog niet, maar een bezoekje aan de bever zal geen slechte keus zijn om te zorgen dat ik schoenen krijg die op dat gebied wat steviger zijn. ondanks de sokken die geen blaren geven, omdat ze dubbellaags zijn, is het toch gelukt..
ik denk ook dat ik de wol niet goed heb aangebracht op de goede plek gisteren dat het verschoven is waardoor dus de wrijving op de verkeerde plek is ontstaan, maar niet getreurd, vandaag de laatste 20 van deze vierdaagse en dat gaat ook lukken.
De route lijkt me leuk, van Bodegraven naar Woerden waar ik voor nu de limes tocht ga eindigen.. eerst het Pieterpad af deze zomer en wie weet nog een stukje in het nieuwe schooljaar, daarna pas gaan we de limes aflopen en al een nieuw pad in gedachten.. namelijk Floris de vijfde schijnt ook een mooi pad te zijn dus dat wil ik dan ook wel ervaren.
om 5.00 was ik klaar wakker, niet de bedoeling maar er zat ook een stukje spanning in van. ja ik ga het doen nu.. de laatste dag.. en dat is alleen maar leuk en geslaagd.
Besloten omdat er toch geen gladiolen komen mezelf maar te trakteren op een busrit naar het station in plaats van al 3 km te lopen, soms mag je je voeten ook wel verwennen.
Vroeg in de ochtend al gekeken hoe het met mijn blaar ging, nou dat ging prima, had hem doorgeprikt met daarbij een wit draadje door de blaar heen, en ik laat hem aan beide kanten van de blaar ongeveer 5 cm uitsteken.. zodat het vocht via dat draadje weg kan lopen... tenslotte is dat wat pijn doet, de vocht in de blaar. Ik geef toe op het moment als je dat hebt gedaan verga je van de pijn, maar de volgende dag heb je nergens meer last van. Als extra had ik deze ochtend nog wandelwol in mijn sok gestopt op de blaar en ik heb de hele dag geen last gehad, de blaar was er gewoon niet.
Het pad was dit keer erg leuk en weer zeer afwisselend. vandaag ontmoetingen met een haas, een egeltje, die gewoon bleef zitten, ik moest echt over hem heen stappen, prachtige vlinders die echt voor mij ging poseren, en zoveel meer, maar ook kleine naaktslakjes die bij het lopen in mijn schoenen vielen, wat wat minder is, daar ben ik geen fan van om eerlijk te zijn.
Het meest akelige stuk maar ook de grootste uitdaging was wel het particuliere gedeelte, dit was een pad waarbij je als een soort Indiana Jones door de jungle je een weg moet banen, Ik liep er dan ook driftig met mijn boekje te zwaaien, er lijkt wel een pad te lopen maar die is overwoekerd met wurgende slingerplanten ( lees hagenwinde) brandnetels, Braamstruiken die denken dat aan de andere kant van het pad wel iets leukers te bleven is dan waar jij loopt, tevens hebben spinnen daar hun vangnet gemaakt, tel daar bij op, gras dat zich zo heeft ontwikkeld dat je gewoon weet dat het hem niet gaat worden, maar die bedekken dan gaten in het pad.. onderweg vind je regelmatig een dood dier op het pad in iedere staat van vertering met bijbehorende geur.. kortom een al in once beleving.. maar niet echt lekker, zeker niet als je in kort broek loopt met een T-shirt met korte mouwen.. geschramd en beschadigd en zeiknat van het vochtige gras en bomen.. en het zweet kwam ik eruit na die 5 km.. maar een belevenis was het wel
De route naar Woerden ging lekker, maar wederom dezelfde fout gemaakt niet bedacht dat als er staat Woerden 3 km dat dat tot de gemeentegrens is en niet tot het centrum dus ik hem me weer eens overtroffen en de 23 gehaald met gemak maar me wel steeds voor de kop slaande omdat ik zo onnozel was te denken ach het is maar 3.. het was dus veel meer maar hoe dan ook.. de terugweg naar huis met een ijsje, in de trein en als bonus met de bus naar huis neemt niemand mij af en dan de herinneringen aan dat ik het toch maar weer mooi heb geflikt dit keer..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten