donderdag 31 december 2020

You’re name engraved herein (film)

Prachtige film die denk ik voor veel mensen net een brug te ver is, toch schets deze film een prachtig gevecht tussen twee jongens die worstelen met hun gevoelens voor elkaar, de angst van ontdekking.. met alle gevolgen van dien.. beiden lopen tegen hun onmogelijkheid hierin aan, ze worstelen, zowel fysiek als geestelijk met de gevoelens, het is een film die soms wat taaie stukken heeft maar toch mij ademloos gevangen heeft gehouden.. ik heb wederom aan het einde zitten snikken.. het raakt toch weer mijn verhaal  aan, wat het dan weer extra mooi maakt voor mij.
Deze film op Netflix, was net geplaatst toen ik hem keek, 23 december 2020. en  is de moeite waard om te bekijken al is het alleen al bij de telefoonscene waarin A-Han via een liedje zijn liefde nogmaals verklaard aan Birdy... de tekst van het lied zo mooi.. helaas niet in de vertaling te vinden op internet.. maar zo mooi....  en ontroerend.... 
vooral voor mensen die Thaise films niet schuwen en die ook verder kunnen kijken dan alleen maar vermaak, het is een film met zoveel mooie diepe lagen..... de moeite waard
 
hieronder zowel de trailer van de film
als het ware verhaal van deze film
recensie van de film:

Taiwanees historisch drama over een romance tussen twee tienerjongens zal buiten de Taiwanese landsgrenzen hoogstwaarschijnlijk geen hoge ogen gooien.

Het is 1988 en de staat van beleg is ten einde in Taiwan. Tieners A-Han (Edward Chen) en Birdy (Jing-Hua Tseng), leerlingen op een militaristische kostschool voor jonge mannen, worden verliefd op elkaar. Terwijl het schoolbestuur met alle middelen poogt te voorkomen dat jongens en meisjes met elkaar vozen, door een hek te plaatsen tussen twee scholengemeenschappen, lijkt ze niet in de gaten te hebben dat er tussen de mannen onderling ook iets opbloeit. Mede omdat homoseksualiteit volgens de homofobe Taiwanese maatschappij toentertijd, niet bestond. In het op een waargebeurd verhaal gebaseerde Your Name Engraved Herein toont Liu Kuang-Hui de opmaat naar de intrede van het Taiwanese homohuwelijk.

De film, die werd bekroond met twee Golden Horses (de Taiwanese Oscars), is de drukst bezochte LHBTI-film tot nu toe in Taiwan. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met de notie dat veel mensen uit de LHBTI-gemeenschap zich in het verhaal zullen herkennen. Dat ze net als A-Han en Birdy hun gevoelens geheim moesten houden, uit angst voor repercussies. Zo zien we in de film hoe mensen die anders zijn, die volgens de Taiwanese maatschappij niet in het strakke stramien passen, hard worden aangepakt. Misschien is het wel juist die repressie die uiteindelijk voor meer vrijheden zorgde voor mensen met een andere seksualiteit, lijkt de suggestie in de film.

Maar ondanks de maatschappelijke impact die Your Name Engraved Herin had in Taiwan, zal de film buiten de Taiwanese landsgrenzen hoogstwaarschijnlijk niet zulke hoge ogen gooien. Dat komt omdat Kuang-Hui’s film generiek oogt, en memoreert aan een keur aan (betere) films over de verboden liefde. Zoals de films van Kuan-Hui's landgenoot Tsai Ming-Liang.






Holding the man (film)


Begonnen aan deze hele lange film, maar wat een mooie film.. je volgt twee jongens die verliefd op elkaar worden... gedurende 15 jaar, waarbij ze door diepe dalen gaan, zeker als ze allebei Hiv positief zijn, ze vechten samen.. de zorg voor elkaar. maar ook de ouders van die ene, zo herkenbaar. maar ook de eenzaamheid van de ander als zijn man/ vriend overlijd.. 
Bij de begrafenis mag hij niet genoemd worden als zijn man, maar is hij gewoon een vriend. .terwijl het zon intense liefde was. waarin natuurlijk ook veel dingen anders gingen.
 
 
Naast dat mij deze film soms boos maakte om hoe men omging met mannen die homoseksueel zijn,  over hoe ouders alleen maar denken aan hun eigen belang, maar ook de tranen van ontroering die vloeiden omdat het zo intens mooi is. de laatste liefdes scene van ze waarbij  een van de twee al zo ziek is. maar hij dat wil, intens dicht bij elkaar zijn.. Maar ook de kracht die ze hebben, hoe ze samen gaan staan voor wie ze zijn en wat ze samen zijn.. prachtig.. zeker ook de scene waarin de vader met zijn zoon gaat dansen en dan ervoor zorgt dat de twee geliefden samen dansen... op de bruiloft van zijn dochter.. prachtig.. 
Het verschil tussen het ene en de andere familie. zo mooi om te zien..  maar ook zo schrijnend...

Een film die raakt  en die ik zeker aanraad om te gaan kijken.. je kan er erg veel van leren hoe vrij we nu zijn en hoe het was... 

Recensie van de film 

In juli was de spraakmakende film Holding the Man al te zien op het Gay & Lesbian Summer Film Festival in Rotterdam.

Holding The Man vertelt het verhaal van de 15-jarige scholier Tim Conigrave (Ryan Corr), die in zijn vrije tijd in Romeo en Julia speelt; een subtiele verwijzing naar zijn eigen levensloop. Buiten schooltijd ontmoet hij John (Craig Stott) en er ontbloeit een mooie liefde tussen beiden.

Net als bij Shakespeare willen de ouders de ontluikende liefde verbieden. Daar eindigt meteen de vergelijking, omdat Tim naast het hart van zijn minnaar, ook de erkenning van de mensen om hem heen verlangt. Tegen de waarschuwingen van zijn decaan ("maak van liefde geen politiek”) en van zijn docent ("je bent meer dan je seksualiteit”) in, gaat Tim het gevecht aan. En naarmate de tijd verstrijkt, gaat hem dat steeds beter af. Een test die uitwijst dat beide mannen HIV-positief zijn, brengt oude spanningen en nieuwe uitdagingen aan het licht, die ze stuk voor stuk aangaan.

Holding The Man is gebaseerd op de memoires van Timothy Cornigrave uit 1995. In 2006 ging de toneelbewerking al in première. Het roept de vraag op waarom de filmmakers besloten om in 2015 ook nog een filmversie uit te brengen. Het verhaal van verliefde mannen met HIV of AIDS, die worstelen met lichamelijke verlangens, moeten vechten voor hun  gezondheid en om erkenning van de maatschappij, is al vele malen eerder verteld. En dan vooral in de jaren negentig van de vorige eeuw.

Op dat moment waren die films actueel en relevant, want Tim en John maken mee wat de kijker ook meemaakte. Dankzij de ontwikkelingen in de medische wetenschap is een leven met HIV nu beter leefbaar dan toen.  Tegelijkertijd zijn mannen in de afgelopen jaren minder veilig gaan vrijen. En met de komst van PrEP is het angstbeeld ('homoseks = aids en van aids ga je dood'), waar velen in de jaren negentig mee opgroeiden, verleden tijd. De film sluit dus niet aan bij de belevingswereld van jongeren over hun seksuele gezondheid. 

Ga vooral kijken naar een aangrijpende film over de generatie die vrienden verloren aan AIDS in de jaren tachtig en voor wie seks vaak gepaard gingen met de vraag: is dit wel veilig? De acteurs in deze film verstaan absoluut hun vak.




woensdag 30 december 2020

eindjaars blog 2020

Het is een soort van traditie, het jaar terug bezien.. al klinkt het gek, ik vond het het jaar van verstilling.. maar niet van stilstand... er zijn zulke mooie momenten geweest, die extra dierbaar werden, er zijn prachtige dingen ontstaan... die zo iets moois gaven.. maar ook heel veel rust en sereniteit op de een of andere manier.. het is verstilling op zoveel vlakken..

Het begin van 2020 leek normaal te gaan verlopen, ik zie me nog op mijn balkon staan met de buuf,  beiden met onze party popper, en een sterretje, waarbij we elkaar een goed en gezond 2020 gingen wensen..  we hadden er zin.. dit zou ons jaar worden...

Dat het ons jaar is geworden, is het zeker, alleen op een heel ander vlak... het was al bekend dat covid-19 zijn intrede had gedaan in de wereld.. maar ach. hoe onwetend we toen waren , we dachten nog even het is een griepje.we maakten zelfs grapjes als iemand hoestte... niet wetende  dat als de keiharde realiteit tot je door drong. dat je later als iemand hoest je bijna plat op de grond gaat liggen.. of als iemand niest. je vroeger zei gezondheid, nu denk je Corona.. en probeert zo snel mogelijk uit de buurt van die gene te komen. want ja je weet maar nooit.

Gelukkig heb ik nog wel naar London gekund met  dierbare vriendin Susan, ons jaarlijks tripje.. geweldig en het was gaaf, zeker omdat ik toen Erwin nog even kon zien, die ik daarna door covid 19 niet meer kon zien, laat staan aanraken,   een dierbare vriend die ik samen met Susan het langst ken. ze zijn  mijn dierbaarste en langste vrienden. en zoals het hoort vrienden zijn op  een goede afstand van elkaar gepland, net als bomen, zodat ze de ruimte aan elkaar kunnen geven en krijgen.Het was prachtig en uniek deze twee samen te zien.. zeker om te ontdekken dat het met elkaar ook klikte.. zo mooi... 

De avond dat we met elkaar in London, naar de chinees gingen waarbij Erwin nog grapte kom laten we een hapje corona voer halen.. liet ons smakelijk lachen.. later zouden we beseffen dat een hapje, of beter een teugje covid-19 ineens een heel mensenleven kan verwoesten.

Toch was die een gouden avond waarop ik nog heel lang heb geteerd..  kostbaar en mooi, dierbaar en in mijn hart gezet.

De lockdown light. was voor mij ook een soort van openbaring.. dat ik gewoon kan wandelen, een nieuwe hobby, naast het sporten...  dat ik ineens bewust werd van wat er allemaal in de natuur gebeurt, prachtige foto's kunnen maken van bloemen, dieren, al dan niet overleden, bijzondere dingen gezien. voor het eerst het dansen van de koeien gezien omdat ze uit de stal mogen en buiten in de wei mogen. zo mooi en dierbaar.

De kostbare momenten van beseffen dat het prima is zo.. dat ik zelfs heb ontdekt waarom een ex een ex is.. ik had met geen van die gewezen liefdes het vol kunnen houden in mijn huis.. al is het misschien al anders als je er aan gewend bent maar kortom het was een periode van bezinning en van beseffen en bewust worden.

Dan natuurlijk de verhuizing van mijn oude dierbare lokaal naar het nieuwe lokaal in het nieuwe gebouw.. naast als de opdrachten die ik had uitgezet en na aan het kijken was, 100 dozen inpakken, kleding wassen voor het lokaal,  opruimen, spullen weg gooien. veel werk maar het moet nu eenmaal dus ik heb me een paar dagen flink kwaad gemaakt en behoorlijk doorgepakt.

Bij de verhuizing hetzelfde alles uitpakken en een plek geven, in mijn nieuwe lokaal, het was wennen maar ik merk wel dat het goed gaat tot dusver.. pas na een jaar kan ik echt zeggen of het groot genoeg is en of ik er alles kan maar dat ontdek ik nog tot aan de zomer. maar op dit moment kan ik stellen voor mezelf. het is goed..  het is een uitdaging en daar ben ik voor geboren.. ik zoek het ook altijd op

Het kopje vrienden is ook een bijzondere ontwikkeling.. ik merk gewoon dat ze me zo dierbaar zijn, dat ze in mijn hart zitten en dat we elkaar gelukkig nog regelmatig zien binnen de toegestane regels.. en dan is er veel mogelijk, het is mooi en kostbaar  ze zijn gebleven en blijven er nog steeds

Ook dit jaar helaas afscheid moeten nemen van moeder Dini, de moeder van vriendin Susan, het raakte, ook omdat ik niet naar de begrafenis kon en ook omdat ik Susan in dit moeilijke moment niet fysiek kon steunen. .alleen maar luisteren en haar met mijn warmte van mijn  hart omarmen.. maar dan merk je dat je toch woorden genoeg hebt maar je armen doen ook veel..  het is zoals het is.

De zomervakantie was ook bijzonder.. mede omdat ik niet weg kon, ben nog wel even een paar dagen bij mijn moeder geweest, waar ik ook meteen een afspraak had met vriendin Ebba, in Groningen waar ik heerlijk mee heb bijgekletst, het Forum heb gezien en heb genoten van het er zijn. de stad waar ik behorlijk lang heb gewoond,  .heerlijk zo.. het was mooi.

De herfst vakantie was mooi, uiteindelijk een paar dagen naar Arnhem gegaan, daar een prachtige route gelopen, de parkenroute, om daarna een indrukwekkende film te zien, te eten op mijn hotelkamer, allemaal nieuwe ervaringen..  maar ik had mezelf verwend ik had een kingsize bed.. wow. wat is dat groot..  Heerlijk ontbeten, en daarna naar het open lucht museum en ontdekken dat het in je eentje prima is, dat je je vermaakt en dat het goed is.. heel dierbaar ook weer..

Inmiddels ook begonnen op een andere locatie voor 4 uurtjes en dat is leuk, wat een warm nest is dit, wat is het genieten daar..  ik voel me daar als een vis in het water

Dan het sporten, ik geniet ervan, het is en blijft een leuke groep mensen die toch met elkaar reageren en op elkaar reageren op een positieve manier.. bijzonder ook hoe we met elkaar omgaan,, het word steeds meer en meer een vriendengroep.. wat erg leuk is.

 Het schrijven van flarden van gevoel en gedachten leek even in een dipje terecht te komen. ik miste de input van buiten. zoals ik zo vaak zeg, ik vang dingen op, ik hoor,. voel dingen en dan ontstaan de flarden..  maar pas toen ik kon afdalen naar dat wat er nog is, verborgen lag diep in mijn hart, begon ik weer te schrijven met als gevolg weer veel fotoflardeer bundels die ook allemaal in de KB zijn beland. ook de grote bundel met de prachtige titel "Nu de herfst mijn zomer aanraakt"is uit gekomen, en hij is wederom goed verkocht... dus ik heb op dit gebied niets te klagen.

Het aanbod om wederom mee te doen met de open dagen van het Afscheidshuis, waar ik dan flarden schrijf bij de bloemstukken. heb ik natuurlijk aangenomen, helaas ging dit door covid 19 niet door, maar er kwam een mooi ander aanbod voor terug, namelijk met Rika prachtige flarden schrijven voor bij een expositie die ze ging houden, met prachtige foto's kortom er is veel gebeurt op het gebied van de flarden... 

Steeds vaker besef ik me, er is ons niets afgenomen, we hebben er zoveel voor terug gekregen, op een ander manier. dus we kunnen genieten van deze tijd... en laten we hopen dat we in 2021 weer het oude leventje kunnen en mogen oppakken, maar dat we nog steeds bewust blijven van wat we nu als winst hebben ontvangen.. we kunnen denk ik alleen maar blij zijn  met de verstilling in ons leven.

Natuurlijk zijn er ook voornemens... er zal weer een grote bundel verschijnen, ik zal als het goed is weer kunnen reizen. dan staan Berlijn, Londen als eerste op het lijstje maar ook Athene en naar Spanje naar Sevilla.. om daar weer te dwalen door deze prachtige stad met al zijn mooie momenten en gevoelens om te zien.. en waar ik dan hordes paracetamol ga halen en ook de geweldige spier verwarmer die ze goed werkt.. daarnaast zal ik blijven ontwikkelen op het vlak van mijn baan, de nieuwe uitdaging on line drama lessen bedenken gaat ook zeker gebeuren.. kortom om 2021. kom maar ik ben weder om klaar voor.. wat er ook op mijn pad zal komen ik zal ook daar weer mee weten te leven en om te gaan..  '

Daar ben ik 2020 erg dankbaar voor dat hij me heeft geleerd  dat ik kan genieten van de kleine dingen, dat ik dankbaar ben met wat ik nog steeds kan en mag, ondanks de beperkingen maar ook dat ik geleerd heb dat ik krachtig genoeg ben om ook  wat het afgelopen jaar op ons pad is gekomen. te aanvaarden en er mijn weg in te vinden... over de ontstane obstakels heen te stappen en dat wat in de weg staat aan te  pakken of zelfs het gevecht aan te gaan...  kostbaar om vast te houden.

Ik wens al mijn lezers van de blog, een mooi en goed 2021 vol mooie nieuwe herinneringen.. en straal momenten.

dinsdag 29 december 2020

liever niet meer nummer 2

 

Gelukkig ben ik omringt door mooie en liefdevolle mensen, die alleen maar het beste met mij voor hebben dat waardeer ik dan ook meer dan ik soms kan laten weten of zeggen...

Toch  is de titel een vreemde voor velen, al denk ik dat velen zich hier zullen in herkennen, maar ook velen ineen iets gaan lezen waar men niet bij stilstaat. en geloof me het is niet akelig bedoelt.... maar even een moment van eye openingen... misschien.

Rond de kerstdagen begint het al vaak, wat ga jij doen met de kerst.. dat is lief, gelukkig ben ik in de positie dat ik altijd eerste kerstdag naar mijn moeder ga, dat ik tweede kerstdag traditie getrouw met vriendin Heleen, dit jaar even niet, naar de zwarte markt ga in Beverwijk, waarna we aanschuiven bij Lisette voor de traditionele kerstmaaltijd  met elkaar. altijd een mooie planning en een mooi moment. heel dierbaar en het hoort er helemaal bij. het is mooi 

Dan komt ook onvermijdelijk de vraag, wat ga je doen met oud en nieuw... in mijn roemruchte jaren waarin nog een relatie had, was dat simpel, we gingen samen ergens heen, we gingen feesten,  dwaalden door Amsterdam, bezochten de toenmalige Bhagwan beweging om daar oud en nieuw te vieren,  gingen naar trommel het oude jaar uit feesten etc.. wilde nachten die er voor hebben gezorgd dat ik nu wel de wilde haren een beetje kwijt ben, we bakten samen van te voren tig oliebollen die we dan mee namen, de  laatste jaren van onze relatie gingen we met een grote vriendenclub naar Schiermonnikoog om daar een paar dagen door te brengen  met vrienden om zo oud en nieuw te vieren.

De dag dat ik uit mijn relatie stapte om redenen die er nu niet meer toe doen maar wat een hele legitieme reden was om ergens mee te stoppen zonder haat of wat dan ook, maar liefdevol afscheid nemen is ook een kunst na bijna 10 jaar. soms vergt het moed om dan te gaan, om zo weer je eigen leven te pakken.

Natuurlijk kwam ook de vraag van vele vrienden, met name stellen, of ik bij hun kwam om oud en nieuw te vieren.. Natuurlijk ging ik dan, ik nam mijn oliebollen wederom mee, en ook nog appelflappen.. kortom de traditie ging door en  werd zelfs uitgebreid.

Toch was het vreemd,   dat je daar zit met mensen die vreselijk veel van elkaar houden, en gelukkig zijn in hun relatie.. maar je zit erbij als iemand die eigenlijk niet op zijn plaats is, al is dat nooit zo bedoelt door wie dan ook... Het eerste jaar dat ik alleen was had ik het nog niet zo door, toen het moment aanbrak dat men elkaar gelukkig nieuwjaar ging wensen was ik met de hond aan het spelen, het ging wat langs mij heen eigenlijk. totdat op een dag ik wederom bij een vrienden groep was met veel  stellen, en klokslag 12 uur vlogen ze elkaar in de armen, werd er uitbundig getoast en gezoend met elkaar en dat ze nog maar veel jaren samen zouden blijven. begrijpelijk.. maar ik stond daar met mijn glaasje water.. de twee eenzaamste minuten van mijn hele leven te ervaren..  ik voelde me zo verloren. zo bewust alleen te zijn....., terwijl ik daar normaal geen moment aan denk of ervaar als ik alleen ben gedurende het jaar. ik doe mijn ding, ik reis, ik ontmoet mensen, heb  een prachtige baan en ik geniet van het alleen zijn... maar dat moment dat op oudejaarsavond om 0.00 dat zijn de momenten waarop ik dus pijnlijk bewust ben geworden dat ik dus alleen ben. Zeker als ik daar verloren sta zonder een hond als afleiding.

Later gingen ik met de mannengroep, zoals we ons vier noemden oud en nieuwe vieren, we gingen eerst samen eten, natuurlijk bakte ik weer de oliebollen en een gang van de maaltijd,  we deden een paar spellen en hadden dikke lol met elkaar.. kortom het was erg gaaf altijd. tot het moment dat er een barst kwam in de vriendschap...  waardoor we van 4 in 3 veranderden. 

Natuurlijk hebben we nog met elkaar een keer oud en nieuw gevierd en dat was erg gaaf en geslaagd, vreemd hier voelde ik me niet  die 2 minuten alleen,  kwam misschien wel omdat ik dat moment met iets anders bezig was in mijn hoofd. Wat kan ik me nu niet meer herinneren...

Vorig jaar was ik voor het eerst alleen met oud en nieuw en dacht om 0.00 nou nu voel ik me een keer niet meer eenzaam of alleen..  het was goed.. het was prima..  nu was ik een keer niet nummer 2.. 

Het moment dat men mij uitnodigt vraag ik tegenwoordig, of we met een even of oneven aantal zijn. want als het oneven is dan liever niet. ik wil niet meer nummer 2 zijn en me zeker niet meer alleen voelen.... dat is gewoon voor mij geen goed begin van het nieuwe jaar...

Je kan in je eentje ook prima om 0.00 het nieuwe jaar omarmen en welkom heten...  dit jaar heb ik sterretjes om dat het echte vuurwerk niet mag  en een party popper van Patty Brad, niet omdat het van haar is, maar er was niets anders meer te krijgen.

Natuurlijk bak ik ook weer oliebollen die ik verdeel onder de buren en voor mezelf want een traditie moet blijven.

Er rest me nog een vraag, als je iemand uitnodigt voor oud en nieuw, die alleenstaande of gaande is, vraag er nog iemand bij, zodat die gene om 0.00 niet heel erg eenzaam het nieuwe jaar ingaat maar ook iemand heeft om om 0.00 gelukkig nieuwjaar te wensen en te toasten op het nieuwe jaar.. ( maar  laat het niet zijn dat je diegene wilt koppelen dat is gedoemd te mislukken zon avond..)

Deze blog is  gewoon iets om over na te denken, .en het gaat dit keer niet om mij, ik heb mijn weg hierin gevonden maar het gaat hier om  iedereen die ineens alleen in de wereld staat omdat hij of zij een dierbare heeft verloren, zijn partner in crime en in lief en leed, in het leven..  laat die ook zich weer nummer 1 voelen.

heb een mooie overgang naar 2021 alvast

morgen het jaaroverzicht. of te wel de oudejaarsblog


prachtig nummer van Joe jackson al dekt het in dit geval niet de lading

maandag 28 december 2020

black christmas met rode elementen


 Ach dit jaar is alles anders, zelfs de Kerstdagen is voor veel mensen anders.. alleen voor mij niet. het is net als altijd. met 1 verschil dat ik op tweede kerstdag met niet vriendin Heleen naar de Bazaar ga in Beverwijk, dat is elk jaar weer een feestje samen, me lopen er rond. ik koop daar altijd mijn favoriete geur, die ik gelukkig vorig jaar royaal heb in geslagen waar ik dus nu heel goed nog meer vooruit kan. en hopelijk kan ik in de zomer wel naar de markt om mijn voorraad aan te vullen..

Daarnaast is dit jaar voor het eerst Ayaz van de partij met kerst, die moet meestal werken maar dit jaar dus niet. kortom we zijn dit keer met elkaar voor de kerst

Gelukkig zijn de regels prachtig dit jaar, anders had ik het een jaar moeten overslaan, maar nu dus niet. want Lisette mag 3 personen ontvangen, dus als we het bij haar doen dan klopt het, en dat doen we al elk jaar dus dit jaar kan het ook gelukkig, iedereen heeft geen klachten dus we wagen het erop.

We zijn meestal met elkaar aan het wokken of aan het gourmetten maar dit jaar hebben we het eenvoudiger gemaakt iedereen neemt wat mee, ik mocht het voorgerecht doen, dus, ik had mijn beruchte tomaten wortel pompoen soep gemaakt,  daarbij groente chips, rode pesto en brood, en tevens nog wat kleine snacks die ook rood waren.. 


 Het hoofdgerecht werd gedaan door Ayaz en Heleen... 

 Natuurlijk zei de oudste zoon van Lisette : "Wat geen vlees? dan is het geen kerst!!!" dus hadden Ayaz, Heleen en ik besloten om voor hem een blikje knakworsten mee te nemen.. zo heeft hij toch nog wat te vlees te eten zo dachten wij. ( natuurlijk dikke lol en hadden Ayaz en Heleen wel iets voor dat joch gemaakt het is tenslotte hun kleinzoon)

Twee heerlijke gerechten, een  curry met bonen en voor mij vegetarische gehakt met daarin nog stukjes groente... en ook nog een schotel met gehaktballetjes en ei.. ook vegetarisch..   daarbij was brood te eten en het was erg lekker ook

 

Het nagerecht door Lisette met haar kids. dat werd een heerlijke chocolade taart , zelfgemaakt zonder lactose.. dus dat was de uitdaging voor dit jaar.. alles moest en vegetarisch en lactose vrij.. dus we stonden aan een heel nieuwe dimensie van ons etentje..  ( ooit zei iemand, dus we eten zaagsel.. en om het tegendeel te bewijzen heb ik me zo uitgesloofd dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken, de maaltijden zijn altijd bijzonder)

Het nagerecht van Lisette en de kids..  chocoladetaart erg machtig,  een plakje heerlijke luchtige cake en ijs als extraatje.


Zoals te verwachten was, was het veel, te veel ergens maar dat maakt niet uit. het was heerlijk  allemaal en eigenlijk niet eens zon slecht idee om dit zo te doen en dit zo te maken. het is lekker eten en het is mooi als je met elkaar de maaltijd maakt, het maakt het een stuk rustiger voor  Lisette die dan niet als een gek boodschappen staat te doen en het maakt het voor ons ook leuker dan we zo met elkaar dit samen doen.. kortom een win win situatie

Natuurlijk werd er tijdens het eten veel gelachen en gegrapt met elkaar. dat hoort ook. 

Het voordeel van het voorgerecht te doen is wel , dat je als je het hebt geserveerd men heel blij is dat ze het hebben gekregen, en het is de opening.. mijn thema voor het gerecht was rood, Heleen en Ayaz sloten daar op aan en de kids met Lisette ook, met een erg donker rode taart.. dat het bruin lijkt maar als je heel goed kijkt zie je dat er een rode gloed over zit...

Als afsluiting nog even aan de thee samen en daarna  naar huis met een uitbuikbuik die nog de volgende dag moet bijkomen en nog steeds aan het na uitbuiken is



 

zondag 27 december 2020

kerst in Musselkanaal


 Waarom we nog steeds kaarten hebben met sneeuw met kerst, dat we nog steeds dromen van een witte kerst.. is en blijf me een raadsel.. mede omdat ik  me schuldig maak aan de gedachte.. een witte kerst leuk, maar mag het op tweede kerstdag zodat ik eerste kerstdag naar mijn moeder kan... ik weet het heel egoïstisch al verwacht ik dat meer mensen dat denken.

Tenslotte is het 3 uur, met dan aan het stikstofbeleid...  met 100 km per uur op de snelweg,  maar ik heb het er graag voor over.. De terugweg is altijd heerlijk. net rond half 6 vertrekken dan ben ik op de snelweg rond 19.00 en dan is het door karren.. en blijven rijden..

Het had dit jaar wat voeten in de aarde, mijn moeder, ook wegens de nieuwe regelingen, dat er maar  3 personen mogen komen met kerst in plaats van een hele familie.. dus dat is even slikken en bedenken. 

Gelukkig komt mijn nichtje al nooit meer mee met kerst dus het kon gewoon doorgaan...

Mijn moeder had eerst aangegeven dat ze geen kerst wilde vieren.  mijn broer en ik hebben daarover even familieberaad gehad, en kwamen tot de conclusie dat ze het wel wil maar dat ze het gewoon eng vind.. wat ik wel kan begrijpen.. ze is een vrouw van de tijd tenslotte.. 87 jaar.. dat is nogal wat. Zeker nu ze weet dat bij haar op de galerij een vrouw woont die corona heeft en dat het huis waar mensen met een beperking wonen, onder haar  van de bewoners maar 3 zijn die niet positief getest zijn.. dat is lastig voor haar.. en maakt het ineens wel heel tastbaar.

Dus na overleg met mijn broer, heb ik haar maar weer eens gebeld met de opmerking dat ik het niet leuk vind dat ik niet met kerst mag komen.. dat ik weet dat ik 10 dagen geen contact meer heb gehad met andere mensen als ik kom, de school is dan al 10 dagen dicht dus het moet goed gaan tenzij ik klachten heb....  en heel hard heb ik gezegd mam je bent wel een vrouw van de tijd. en dit zou ook onze laatste kerst samen kunnen zijn. ga je mijn broer en mij dat afpakken..  dat voelt totaal niet goed voor mij.

Ze zei meteen dat we het dan maar moesten vieren maar er kwam ook meteen bij dat ze het wel veel werk vond.. waarop ik meteen zei, weet je wat ma, ik maak een grote pan soep, jij hebt altijd wel brood in huis, ik maak voor jou weer de beruchte stoofpeertjes..  kortom je hoeft niets te doen. alleen zorgen voor wat boter, wat kaas etc dan is het genoeg het gaat niet om het eten het gaat om dat we samen zijn.

Meteen begon het weer te borrelen in haar. ze zag het zitten, zeker toen mijn broer en neefje aanboden dat ze  wel broodjes en een salade zouden meenemen.. kortom alles was rond en goed...

Op eerste kerstdag ben ik dus in de auto gestapt, met een tas met cadeautjes,  dit jaar was de Kruidvat erg handig dat daar naast drogisterij artikelen ook nog andere dingen te koop zijn. niet origineel maar wel leuk.  een grote pan eigen gemaakte soep, wat leuk kerstversieringen voor op tafel. kortom de kerst kon beginnen, in mijn hart zat het al met de sky radio aan met prachtige liedjes over kerst

Onderweg ging het heerlijk, een mooie rustige tocht..  bij bijna aankomst kwam toch nog op sky mijn kerstlied langs.. van Mud Lonely this christmas, terwijl ik al bij mijn moeder voor de deur stond toch maar even gaan zitten en luisteren tot het af was.

Daarna de spullen in de armen en naar boven naar moeders die al stond te stralen...

We zaten nog maar net of daar kwam mijn broer en mijn neefje aan,  meteen aan het gebak met en lekker kletsen en klieren.. Voor mijn neefje had ik een tas vol met eten meegenomen om alleen de opmerking te kunnen zeggen, die mijn vader altijd zei als hij iets had gehaald bij de groothandel..  ( met name een groot blik met koffie,  veel zeep, tubes mayonaise,  wc papier,  en koekjes) "kun je eindelijk weer eens vol eten" Wat hij dacht weet ik niet alsof ik zeep, mayonaise en wc papier eet. maar ach nu zijn die woorden dierbaar. en zo leuk om dit tegen mijn neefje te kunnen zeggen... heerlijk.

Rond 14.00 gingen we eten, mijn soep, de wortel, uien, tomaten soep viel behoorlijk in de smaak, de broodjes die mijn broer had gehaald waren heerlijk net als de vegetarische balletjes voor mij.. terwijl mijn moeder, broer en neefje genoten van de kip. als toetjes hadden we een stoofpeertje en ook meteen maar een ijsje. 

kortom het was weer een kerstmaaltijd om lang op te teren en op terug te kijken.. heel anders dan anders maar zo dierbaar weer, mede omdat we met elkaar waren en we allemaal onze eigen bijdrage hebben geleverd.. wat wil je nog meer....  dit was prachtig zo.

Rond een uur of 17.00 ben ik vertrokken naar Alphen en hoe graag je ook wilt knuffelen bij afscheid je houd je aan de regels en houd afstand maar ach wat is dat toch moeilijk dan.. met toch wel wat tranen in mijn ogen vertrokken naar huis.. om onderweg toch nog even moeders te bellen.. even nog bijpraten erg leuk weer ook..

Kortom een kerst die het waard is om bijgeschreven te worden als een dierbare kerst... 



kerstavond diner


 Voor het eerst sinds jaren besloot ik maar eens een keer toch echt een mooie kerstmaaltijd voor mezelf te maken, zo op de vooravond van kerst.. 

Natuurlijk staat er traditie getrouw om 19.00 het kaarsje voor het raam voor alle mensen die waar dan ook eenzaam zijn. zodat ze toch wat licht kunnen zien en daardoor hoop ik zich niet zo eenzaam, verloren etc voelen.. maar dat ze de warmte gaan voelen dat we aan ze denken.. zeker in dit jaar waarin zoveel mensen zijn overleden...  nu kunnen we wel wat extra licht en warmte gebruiken.

Mijn voorgerecht zal bestaan uit gevulde bladerdeeg pakketjes, gevuld met diverse groentes

mijn tweede warme voorgerecht zal bestaan uit een lichte soep van tomaat met basilicum

als hoofdgerecht.

bloemkool puree,  met daarbij een vegetarische burger en een gevulde portobello met gietenkaas.

Als toetje heb ik besloten om dat maar niet te nemen.. dat komt wel met de kerstdagen waarin ik denk ik toch te veel ga eten.

Het is gek om ineens dit wel te gaan doen, misschien ben ik over het punt heen dat ik vond dat ik dat maar niet moest doen voor mezelf met kerst of zo.. maar dat is natuurlijk onzin, tenslotte zet ik ook mijn kerstboom neer, koop ik kerststerren in mijn huis, maak ik mijn huis in de sfeer van kerst.. kortom waarom dan niet ook een solo kerstmaaltijd.. 

Het voordeel hiervan is wel dat ik dan niet mijn kerstboom al afbreek omdat ik hem zat ben. nu kan ik lekker onder de kerstboom zitten te eten.

Heb al besloten dat hij pas weg gaat op oudejaarsavond. lijkt me een mooi en strak plan.. tenslotte moet hij toch een keer de deur uit.

De spullen wat mee moet naar Musselkanaal is al klaar, was niet zo heel veel werk, zo gedaan, alles in de auto brengen zal het meeste werk zijn maar ach ook dat komt goed dat kan niet anders...

kortom ik ben klaar voor de kerst.... ik ga het dit jaar eens intens vieren.


zaterdag 26 december 2020

glimlachjes voor de kerstdagen....

 

Ach aangezien deze kerst toch anders is dan andere kerstdagen... hier maar even een paar glimlachjes... Tenslotte is de kerst het feest van het licht.. en om met de woorden van mijn oma te spreken.. er is geen nacht zo donker of er straalt wel een sterretje.... en zo is het.

Maak mooie lichtjes in de kerstdagen, al zal het anders zijn dan anders.. maar toch.. laat we ons niet blindstaren op wat we niet kunnen maar kijken naar wat wel kan..... 

gewoon omdat we dat ook kunnen.. het is alleen een kwestie van een keuze..

 Veel licht met de kerst voor een ieder..

















 

en dit is de afsluiter.. zou zeggen probeer maar uit met elkaar
en wie weet  komen jullie tot iets erg grappigs


vrijdag 25 december 2020

pre kerstwandeling

 

Zoals zo vaak denk ik niet maar doe, zo ook vandaag.

Voornemen was te gaan wandelen. dus hoe hard het ook regent er zal gewandeld worden.. dus ik opletten, kijken op buien rader die aangaf om 12.00 zou het droog zijn. dus ik heb mijn kans gegrepen, ik ben gaan wandelen om 12.00, het miezerde nog een beetje maar ach dat mocht de pret niet drukken toch. dus met mijn goede moet en goede schoenen liep ik heel blij te zijn buiten.

Na de eerst kilometer begon het te hozen.. dat ik meteen dacht.. okey dat was niet in de planning bij mij. maar goed we kunnen daar niets aan veranderen, dus laten we gestaag doorlopen alsof het niet regent..

Dat heb ik geweten.. het hoosde.. hoosde.. het leken wel complete slagregens.. zou ook kunnen komen dat ik tegen de wind in liep, dat weet ik niet maar weet wel dat ik zeik nat was..

Dan is er maar 1 ding, lachen, doorlopen want natter dan dit kan je toch niet worden dus waarom dan moeilijk doen

Het rondje wat ik van plan was maar laten lopen en een heel andere richting ingegaan, paden gelopen die ik nog nooit had gelopen, langs nieuwe aanplant gekomen waar mini tuinen ontstaan, erg leuk, ook een bos is aangelegd met eetbare bomen, met bijenbomen etc.. dus speciale bomen die in dat gedeelte mogen staan.. het was wederom een ontdekkingstocht door Alphen, dat ik ondanks de regen, genoten heb.

Om het avondtuur maar af te maken toch maar nog even een wandeling gemaakt door de Ridderwijk waar ik prachtige schapen zag staan, waar ik een foto heb gemaakt van een bijzonder gebouw, wat op de lijst staat van cultureel erfgoed, waar ik t.z.t wel een blogje aan ga wijden.. moet me even wat meer verdiepen in de geschiedenis.

Bij thuiskomst een brievenbus vol met kaartjes. wat heerlijk is dat toch altijd.

Daarna naar boven en meteen maar de kleding die zo nat waren maar gewassen,  zodat die ook weer klaar  zijn voor de volgende wandeling, die waarschijnlijk tweede kerstdag zal zijn

thuis gekomen en dan toch maar meteen de stoofpeertjes gemaakt, die moeten tenslotte ook mee eerste kerstdag als ik vertrek naar mijn moeder, wil ook de buuf natuurlijk er mee verwennen.. dus dit keer 20 stuks schillen maar dat is ook zo gebeurt.

Lekker zo lopen en thuis komen en dan genieten van de kerst en de warmte van het huis heerlijk.

 



donderdag 24 december 2020

pre workout... 1500 kal

Het was zover.. ik moest van mezelf weer eens flink aan de bak. moest toch wel even weer echt sporten in plaats van wandelen... Wandelen vind ik vaak net iets leuker in deze tijd, omdat je toch ook meteen buiten bent.


Nadat ik een foto had gezien van een collega van school die druk bezig was met zijn work out. to get Strong dacht ik okey dan ga ik ook maar eens voor dat Strong gevoel.. en me eens flink uitdagen

Wilde eerst mijn kerst wod gaan doen.maar dat is leuke met elkaar dan in je eentje dat is wel mijn ervaring inmiddels.. dus ik besloot om ik ben fit en doe dus doe ik met een glimlach.. om daarmee aan de slag te gaan, te gaan sporten.. het bekende principe van ik ga op reis en neem mee.. alleen ik had er een extra leuk iets aan toe gevoegd namelijk dat het getal wat staat voor de oefening dat is het aantal keer dat je hem moet doen. zo kwam ik er achter dat ik toch maar mooi even 133 burpees heb gedaan. normaal doe ik er 100....

De rest heb ik maar niet meer geteld.. dat leek me overbodig.

Mijn doel is altijd om in een wod 1000 kal te halen, dus ik had ergens in mijn hoofd het idee opgevat als ik bij 1000 ben stop ik .... maar ik ging zo lekker dat ik bedacht laat ik hem afmaken. dan maar 3 uur intensief sporten en genieten tenslotte zal het er met de kerst niet echt van komen vrees ik.. 

Dus ik was zo lekker bezig met af en toe een waterbreak, dat ik voor ik het wist zat ik bij het einde van de wod.. al moet ik toegeven dat het einde zwaar is na de burpees. maar dat moet ook tenslotte.. daar doe je het voor.

Dus toen ik besloot om terug te gaan, want ik zat nog niet op de 1000 kal. ging het weer als vanzelf. ik ging als een speer. heerlijk.. voor ik het wist zat ik al op de 1000 kal. maar dan komt dat nare stemmetje in mij naar boven wat dan zegt.. euh.. zou je hem niet gewoon weven afmaken.. is zo gebeurt.. en voor ik het wist was ik al weer druk bezig en ja hoor  in totaal 15.00 kal weg gewerkt in deze wod.. al moet ik bekennen ik ben er wel bijna 3 uur mee bezig geweest, maar ach wat maakt dat nu uit..... tenslotte is het vakantie en alles voor dat fitte lijf.. dat ooit misschien toch die six pack heeft. al denk ik dat dit een brug te ver zal zijn voor mij.

 




 

woensdag 23 december 2020

reclame met een traan (2)

  

 
Dan hier deel 2 met mooie reclames met een verhaal
dit keer meer Nederlandse reclames..
De laatste is ook zo mooi..
 En ik denk dat ik vaker dit soort blogjes ga maken omdat ze zo ontroerend zijn..

 







dinsdag 22 december 2020

reclames met een traan... (1)

 

Mensen die me wat langer kennen weten dat ik gek ben op reclames met daarin een verhaal, dat ik moet gaan nadenken waar gaat dit over.. waar gaat dit heen.. Soms moet ik slikken, soms krijg ik een glimlach en soms zit ik echt hartstochtelijk te huilen omdat me het zo raakt..  daarom een paar reclames die ik gewoon mooi vind, waarschijnlijk herkenbaar voor velen. en ja er zijn veel reclames bij van de Plus, die weten als geen ander hoe ze een reclame moeten maken die je wilt afzien. waarbij je van alles denkt tot dat je ziet waar het om gaat.. 

maar deze eerste.. daarbij heb ik zitten huilen, had zelfs tranen in mijn ogen toen ik hem zat,. toen ik hem afgelopen zondag vertelde aan Jay had ik zelfs een brok in mijn keel zo mooi 

en al struinend over het net kom ik steeds meer tegen.. zo mooi deze hieronder... 

ik kan er geen genoeg van krijgen.. dosseer ze anders maar maar ik denk als je ze allemaal kijkt dat het je raakt in je hart want dat doen deze reclames.. ze gaan recht in je hart.  en je gaat je ziel reinigen zoals hierboven staat.. tears are for the soul.. like soap is for the body

 dus pak wel je zakdoek erbij als je dit gaat bekijken






deze is ook zo geniaal



morgen deel 2

maandag 21 december 2020

kerst 2020 ( de kerstkaart)

  ( om zo mijn trouw lezers, die ik helaas niet allemaal een persoonlijke kaart kan sturen, op deze manier een mooie kerst en goed en vooral gelukkig, gezond.. 2021..)

 

nu de herfst is bedekt

de herfst laat langzaam

zijn pracht  van de zomer vallen

om in al zijn naaktheid

de winter in te gaan

de tijd zal ons leren

hoe de dagen verder zullen gaan

bedekt van wat kostbaar is

zwijgend kijken

naar het voorjaar

dat zeker ook weer in bloei zal staan

stil wachten

totdat de herfst

in de winter overgaat

 

maak mooie kerstdagen

en ga weer stralen in het nieuwe jaar

liefs

Harry

 

het cadeautje dit jaar. hoe toepasselijk..

2 variaties, dit is de volwassen variatie, en de blauwe, geen foto van, is voor de kinderen.