Wederom Klappen voor Bart

 

 Het begint wat saai te worden maar wederom waren zowel de leerlingen als de docenten onder de indruk  van deze voorstelling.

Ik kan ze geen ongelijk geven, dit blijft een prachtige voorstelling waarin zoveel gebeurt en te zien is, dat je kan stellen dat het gewoon goed in elkaar zit. 

Bart is in de loop van de tijd met deze voorstelling enorm gegroeid, er zijn meer moderne technieken toegepast maar ook is er door hem diverse scenes aangepast of veranderd. Voor mij is het elke keer weer een feestje om te kijken, maar ook om de diverse leerlingen te zien reageren,  de eerste groep leerlingen zitten meteen bij de eerste housedreun te hippen alsof ze opgefokte konijnen zijn. terwijl de tweede groep wat relaxter zit en voorzichtig hun hoofd bewegen.

Toch zie je dat ze behoorlijk genieten, de sfeer was bij beide voorstellingen goed, mooi om te zien ook. 

Voor mij was het dit keer dubbel feest, ten eerste kwam goede vriend Rick, die momenteel stage bij mij loopt kijken, maar ook omdat ik weer Bart zag. Al is het een zakelijk contact toch is het steeds meer ook een leuk en gezellig contact, het is leuk met elkaar, en steeds is hij onder de indruk hoe ik de leerlingen naar een voorstelling breng, hoe ze daar zitten, hoe geconcentreerd ze zijn etc. 

Kortom het was dit keer weer een succes en ik verheug me nu alweer op volgend jaar. Mochten er docenten zijn die dit lezen, een absolute aanrader om de voorstelling Klappen voor Bart in de school te halen, mede omdat het semi biografische voorstelling is.. 

Bart praat vanuit eigen ervaring en dat brengt hij soms schrijnend. zoals vertellen dat het schoolplein voor hem voelde alsof hij een konijntje was die de hele tijd zat te wachten op een snelweg en steeds wegdook totdat hij dan plat gereden werd. Wat meteen een foto oplevert van een platgereden konijn,. waarop hij zacht zegt. we hebben dit 4 keer moeten doen voordat we een mooi resultaat hadden.. Wij als volwassenen weten dat dit humor is, de leerlingen horen het niet eens. 

De hilarische scene met de banaan, doet bij de kinderen alleen maar de lachspieren werken, bij ons als docenten ook  maar dan soms met andere beelden erbij.. 

Om maar niet te veel te vertellen... zo zijn er meer hilarische momenten in de voorstelling maar de boodschap blijft overeind.. dat pesten moet stoppen, en dat er maar 1 looser is. namelijk de Pester.. een kern van waarheid.