Waarom we nog steeds kaarten hebben met sneeuw met kerst, dat we nog steeds dromen van een witte kerst.. is en blijf me een raadsel.. mede omdat ik me schuldig maak aan de gedachte.. een witte kerst leuk, maar mag het op tweede kerstdag zodat ik eerste kerstdag naar mijn moeder kan... ik weet het heel egoïstisch al verwacht ik dat meer mensen dat denken.
Tenslotte is het 3 uur, met dan aan het stikstofbeleid... met 100 km per uur op de snelweg, maar ik heb het er graag voor over.. De terugweg is altijd heerlijk. net rond half 6 vertrekken dan ben ik op de snelweg rond 19.00 en dan is het door karren.. en blijven rijden..
Het had dit jaar wat voeten in de aarde, mijn moeder, ook wegens de nieuwe regelingen, dat er maar 3 personen mogen komen met kerst in plaats van een hele familie.. dus dat is even slikken en bedenken.
Gelukkig komt mijn nichtje al nooit meer mee met kerst dus het kon gewoon doorgaan...
Mijn moeder had eerst aangegeven dat ze geen kerst wilde vieren. mijn broer en ik hebben daarover even familieberaad gehad, en kwamen tot de conclusie dat ze het wel wil maar dat ze het gewoon eng vind.. wat ik wel kan begrijpen.. ze is een vrouw van de tijd tenslotte.. 87 jaar.. dat is nogal wat. Zeker nu ze weet dat bij haar op de galerij een vrouw woont die corona heeft en dat het huis waar mensen met een beperking wonen, onder haar van de bewoners maar 3 zijn die niet positief getest zijn.. dat is lastig voor haar.. en maakt het ineens wel heel tastbaar.
Dus na overleg met mijn broer, heb ik haar maar weer eens gebeld met de opmerking dat ik het niet leuk vind dat ik niet met kerst mag komen.. dat ik weet dat ik 10 dagen geen contact meer heb gehad met andere mensen als ik kom, de school is dan al 10 dagen dicht dus het moet goed gaan tenzij ik klachten heb.... en heel hard heb ik gezegd mam je bent wel een vrouw van de tijd. en dit zou ook onze laatste kerst samen kunnen zijn. ga je mijn broer en mij dat afpakken.. dat voelt totaal niet goed voor mij.
Ze zei meteen dat we het dan maar moesten vieren maar er kwam ook meteen bij dat ze het wel veel werk vond.. waarop ik meteen zei, weet je wat ma, ik maak een grote pan soep, jij hebt altijd wel brood in huis, ik maak voor jou weer de beruchte stoofpeertjes.. kortom je hoeft niets te doen. alleen zorgen voor wat boter, wat kaas etc dan is het genoeg het gaat niet om het eten het gaat om dat we samen zijn.
Meteen begon het weer te borrelen in haar. ze zag het zitten, zeker toen mijn broer en neefje aanboden dat ze wel broodjes en een salade zouden meenemen.. kortom alles was rond en goed...
Op eerste kerstdag ben ik dus in de auto gestapt, met een tas met cadeautjes, dit jaar was de Kruidvat erg handig dat daar naast drogisterij artikelen ook nog andere dingen te koop zijn. niet origineel maar wel leuk. een grote pan eigen gemaakte soep, wat leuk kerstversieringen voor op tafel. kortom de kerst kon beginnen, in mijn hart zat het al met de sky radio aan met prachtige liedjes over kerst
Onderweg ging het heerlijk, een mooie rustige tocht.. bij bijna aankomst kwam toch nog op sky mijn kerstlied langs.. van Mud Lonely this christmas, terwijl ik al bij mijn moeder voor de deur stond toch maar even gaan zitten en luisteren tot het af was.
Daarna de spullen in de armen en naar boven naar moeders die al stond te stralen...
We zaten nog maar net of daar kwam mijn broer en mijn neefje aan, meteen aan het gebak met en lekker kletsen en klieren.. Voor mijn neefje had ik een tas vol met eten meegenomen om alleen de opmerking te kunnen zeggen, die mijn vader altijd zei als hij iets had gehaald bij de groothandel.. ( met name een groot blik met koffie, veel zeep, tubes mayonaise, wc papier, en koekjes) "kun je eindelijk weer eens vol eten" Wat hij dacht weet ik niet alsof ik zeep, mayonaise en wc papier eet. maar ach nu zijn die woorden dierbaar. en zo leuk om dit tegen mijn neefje te kunnen zeggen... heerlijk.
Rond 14.00 gingen we eten, mijn soep, de wortel, uien, tomaten soep viel behoorlijk in de smaak, de broodjes die mijn broer had gehaald waren heerlijk net als de vegetarische balletjes voor mij.. terwijl mijn moeder, broer en neefje genoten van de kip. als toetjes hadden we een stoofpeertje en ook meteen maar een ijsje.
kortom het was weer een kerstmaaltijd om lang op te teren en op terug te kijken.. heel anders dan anders maar zo dierbaar weer, mede omdat we met elkaar waren en we allemaal onze eigen bijdrage hebben geleverd.. wat wil je nog meer.... dit was prachtig zo.
Rond een uur of 17.00 ben ik vertrokken naar Alphen en hoe graag je ook wilt knuffelen bij afscheid je houd je aan de regels en houd afstand maar ach wat is dat toch moeilijk dan.. met toch wel wat tranen in mijn ogen vertrokken naar huis.. om onderweg toch nog even moeders te bellen.. even nog bijpraten erg leuk weer ook..
Kortom een kerst die het waard is om bijgeschreven te worden als een dierbare kerst...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten