Gelukkig ben ik omringt door mooie en liefdevolle mensen, die alleen maar het beste met mij voor hebben dat waardeer ik dan ook meer dan ik soms kan laten weten of zeggen...
Toch is de titel een vreemde voor velen, al denk ik dat velen zich hier zullen in herkennen, maar ook velen ineen iets gaan lezen waar men niet bij stilstaat. en geloof me het is niet akelig bedoelt.... maar even een moment van eye openingen... misschien.
Rond de kerstdagen begint het al vaak, wat ga jij doen met de kerst.. dat is lief, gelukkig ben ik in de positie dat ik altijd eerste kerstdag naar mijn moeder ga, dat ik tweede kerstdag traditie getrouw met vriendin Heleen, dit jaar even niet, naar de zwarte markt ga in Beverwijk, waarna we aanschuiven bij Lisette voor de traditionele kerstmaaltijd met elkaar. altijd een mooie planning en een mooi moment. heel dierbaar en het hoort er helemaal bij. het is mooi
Dan komt ook onvermijdelijk de vraag, wat ga je doen met oud en nieuw... in mijn roemruchte jaren waarin nog een relatie had, was dat simpel, we gingen samen ergens heen, we gingen feesten, dwaalden door Amsterdam, bezochten de toenmalige Bhagwan beweging om daar oud en nieuw te vieren, gingen naar trommel het oude jaar uit feesten etc.. wilde nachten die er voor hebben gezorgd dat ik nu wel de wilde haren een beetje kwijt ben, we bakten samen van te voren tig oliebollen die we dan mee namen, de laatste jaren van onze relatie gingen we met een grote vriendenclub naar Schiermonnikoog om daar een paar dagen door te brengen met vrienden om zo oud en nieuw te vieren.
De dag dat ik uit mijn relatie stapte om redenen die er nu niet meer toe doen maar wat een hele legitieme reden was om ergens mee te stoppen zonder haat of wat dan ook, maar liefdevol afscheid nemen is ook een kunst na bijna 10 jaar. soms vergt het moed om dan te gaan, om zo weer je eigen leven te pakken.
Natuurlijk kwam ook de vraag van vele vrienden, met name stellen, of ik bij hun kwam om oud en nieuw te vieren.. Natuurlijk ging ik dan, ik nam mijn oliebollen wederom mee, en ook nog appelflappen.. kortom de traditie ging door en werd zelfs uitgebreid.
Toch was het vreemd, dat je daar zit met mensen die vreselijk veel van elkaar houden, en gelukkig zijn in hun relatie.. maar je zit erbij als iemand die eigenlijk niet op zijn plaats is, al is dat nooit zo bedoelt door wie dan ook... Het eerste jaar dat ik alleen was had ik het nog niet zo door, toen het moment aanbrak dat men elkaar gelukkig nieuwjaar ging wensen was ik met de hond aan het spelen, het ging wat langs mij heen eigenlijk. totdat op een dag ik wederom bij een vrienden groep was met veel stellen, en klokslag 12 uur vlogen ze elkaar in de armen, werd er uitbundig getoast en gezoend met elkaar en dat ze nog maar veel jaren samen zouden blijven. begrijpelijk.. maar ik stond daar met mijn glaasje water.. de twee eenzaamste minuten van mijn hele leven te ervaren.. ik voelde me zo verloren. zo bewust alleen te zijn....., terwijl ik daar normaal geen moment aan denk of ervaar als ik alleen ben gedurende het jaar. ik doe mijn ding, ik reis, ik ontmoet mensen, heb een prachtige baan en ik geniet van het alleen zijn... maar dat moment dat op oudejaarsavond om 0.00 dat zijn de momenten waarop ik dus pijnlijk bewust ben geworden dat ik dus alleen ben. Zeker als ik daar verloren sta zonder een hond als afleiding.
Later gingen ik met de mannengroep, zoals we ons vier noemden oud en nieuwe vieren, we gingen eerst samen eten, natuurlijk bakte ik weer de oliebollen en een gang van de maaltijd, we deden een paar spellen en hadden dikke lol met elkaar.. kortom het was erg gaaf altijd. tot het moment dat er een barst kwam in de vriendschap... waardoor we van 4 in 3 veranderden.
Natuurlijk hebben we nog met elkaar een keer oud en nieuw gevierd en dat was erg gaaf en geslaagd, vreemd hier voelde ik me niet die 2 minuten alleen, kwam misschien wel omdat ik dat moment met iets anders bezig was in mijn hoofd. Wat kan ik me nu niet meer herinneren...
Vorig jaar was ik voor het eerst alleen met oud en nieuw en dacht om 0.00 nou nu voel ik me een keer niet meer eenzaam of alleen.. het was goed.. het was prima.. nu was ik een keer niet nummer 2..
Het moment dat men mij uitnodigt vraag ik tegenwoordig, of we met een even of oneven aantal zijn. want als het oneven is dan liever niet. ik wil niet meer nummer 2 zijn en me zeker niet meer alleen voelen.... dat is gewoon voor mij geen goed begin van het nieuwe jaar...
Je kan in je eentje ook prima om 0.00 het nieuwe jaar omarmen en welkom heten... dit jaar heb ik sterretjes om dat het echte vuurwerk niet mag en een party popper van Patty Brad, niet omdat het van haar is, maar er was niets anders meer te krijgen.
Natuurlijk bak ik ook weer oliebollen die ik verdeel onder de buren en voor mezelf want een traditie moet blijven.
Er rest me nog een vraag, als je iemand uitnodigt voor oud en nieuw, die alleenstaande of gaande is, vraag er nog iemand bij, zodat die gene om 0.00 niet heel erg eenzaam het nieuwe jaar ingaat maar ook iemand heeft om om 0.00 gelukkig nieuwjaar te wensen en te toasten op het nieuwe jaar.. ( maar laat het niet zijn dat je diegene wilt koppelen dat is gedoemd te mislukken zon avond..)
Deze blog is gewoon iets om over na te denken, .en het gaat dit keer niet om mij, ik heb mijn weg hierin gevonden maar het gaat hier om iedereen die ineens alleen in de wereld staat omdat hij of zij een dierbare heeft verloren, zijn partner in crime en in lief en leed, in het leven.. laat die ook zich weer nummer 1 voelen.
heb een mooie overgang naar 2021 alvast
morgen het jaaroverzicht. of te wel de oudejaarsblog
prachtig nummer van Joe jackson al dekt het in dit geval niet de lading
Geen opmerkingen:
Een reactie posten