dat doe je dan gewoon

 

Uit gewoonte schrijf ik niet zo heel veel of bijna niets over mijn werk op de school waar ik werk. Inhoudelijk zo wie zo niet, dat is niet aan mij , ik schrijf deze blogs gewoon als een soort van vermaak en van het delen dan dingen die me soms bezig houden, soms een film die ik heb gezien, soms prachtige teksten, soms reisverhalen.. nu vooral veel sport en wandel verhalen, en ja de wandelverhalen gaan zeker nog komen, binnenkort begin ik met etappe 14 de eerste etappe van het tweede deel en hoe leuk ik start het met Susan, zoals we ook begonnen zijn in Pieterburen...  veel stukken heb ik alleen gelopen maar we hebben wel samen aan het einde veel etappes samen gelopen omdat het onverhard is en bij Susan in de buurt... zodat ze gemakkelijk mee kon lopen. zo hebben we samen deel 1 uitgelopen.. wat wel iets speciaals gaf.. en eigenlijk is het zo met onze vriendschap. we lopen ons eigen pad in het leven en we komen elkaar altijd weer tegen en op belangrijke punten in het leven zijn we er altijd. wat erg mooi is.

Afgelopen week kreeg ik het verzoek of ik samen met mijn maatje in het kwaad, wat inmiddels een vriendin is geworden, zij is een van de weinigen van school die bij mij thuis komt en waar ik op bezoek ga.. maar altijd in de vakantie gaan we samen iets leuks doen, of wandelen, een museum, de parade etc. altijd iets leuks om naast school bij te praten, of we samen een klas wilden overnemen als duo coaches voor de laatste 5 weken omdat de coach voorlopig niet meer op school komt. Voor mij was het geen probleem om dit te doen, mede omdat ik altijd heb gezegd, dat ik naar mijn menig je altijd mensen vrij moet houden van de coach taken zodat ze in kunnen springen als iemand tijdelijk of langere tijd wegvalt. zo vang je het op.. Toen ik las dat het met Marlous is was het voor mij helemaal duidelijk.. dat ga ik doen. Dus ik kwam vrijdag op school en keek haar aan en zei alleen maar.. we gaan het doen he.. en natuurlijk gaan we dit doen.

Ten eerste hebben we al heel veel samen, toen ze nog een mentor was , veel dingen samen gedaan met haar klas, samen zitten praten over haar klas, deden samen de huisbezoeken ook omdat ik vond dat ze het niet alleen moest doen, je weet nooit in wat voor situaties je terecht komt, en daar moet je met elkaar zijn.. en ik kan hard rennen. en inmiddels weten jullie mijn gouden regel bij gevaar Vrouwen en kinderen eerst... :-)

Dus we zijn naar onze nieuwe Unitleider gegaan die alleen maar superblij was dat we het wilden doen. waarop ik zei het is grappig we zijn ooit uit elkaar gehaald omdat we teveel samen deden, en juist jij komt nieuw binnen en bind ons weer aan elkaar. vind ik mooi daarmee is een periode afgesloten, en ik ben erg voor verbinden, zet mensen in hun kracht. en zie wat goed gaat..

en het is gedaan met de zondagsrust

 

Tja met het openen van de sportscholen en de gewone scholen, begint mijn leven toch wel ineens heel anders te worden dan het afgelopen halfjaar.. het is een bijzondere uitdaging nu.

De zondag uitslapen en wat rond tutten is net meer mogelijk nu..ik moet aan de bak, ook om te zorgen dat ik die paar corona kilo's weer weg werk maar ook omdat ik gewoon fit wil zijn, al ben ik aardig fit door dat wandelen en dat thuis sporten toch merk ik dat de lessen cross een heel ander beroep doen op je conditie. ben gesloopt na zon les van anderhalf uur.. en ja ik heb tegenwoordig ook spierpijn.. heel gek, kennelijk hebben mijn spieren ineens begrepen dat ze ook pijn mogen doen na een training.. of ik doe de oefeningen nu beter dat zou ook kunnen

Dus het uitslapen op zondag is verleden tijd.. ik sta tegenwoordig op om 8 uur tenslotte moet ik wel om 9.30 op de sportschool zijn. waar ik dan denk ik vooral in het begin als een soort zombie rond zal lopen en rond zal kijken met een blik van .. leeft er nog iemand hier en dan vooral ook met de vraag boven mijn  HOE DAN

Gisteren al even weer contact gehad met onze Benjamin junior, die ik ook zo lang als de lockdown duurde niet meer heb gezien en gesproken of hij ook zou komen op zondagochtend en dat zou hij dus doen... Hij zei meteen wil wel naast jou liggen kunnen we bij kletsen, al denk ik dat daar weinig van zal komen.. eerste hoop was toen ik opstond dat mijn spierpijn eindelijk uit mijn benen is vertrokken.. maar ik vrees het ergste

Bij aankomst lagen de spullen en matjes al klaar, ideaal dat we dat niet meer hoefden te doen vond ik.. hou ik erg van in een gespreid bedje te komen. We begonnen met een rustig rondje om het beruchte gebouw bij de sportschool elk rondje is 500 meter... dus dat ging als een speer, eerste zijde dribbelen, tweede zijde hakken billen, derde zijde knie hef en dan de laatste zijde vol speed rennen. Inmiddels ben ik daarin wel getraind dat ik mijn eigen tempo hou, niet te hard maar een tempo dat ik kan volhouden. Benjamin junior was er ook bij en we liepen meteen al weer samen, druk pratend dat rondje, er was veel bij te praten.. toch blijkt het met vol speed dat ik gewoon lekker rustig in mijn eigen tempo blijf lopen, terwijl ik weet dat ik veel harder kan, begint het altijd ontzettend te rennen, met als gevolg dat als we meer rondjes moeten hij kapot is en het niet volhoud en ik dus wel , heb inmiddels met het hardlopen wel mijn kadans en ritme gevonden.

We deden vandaag een tabata.. dat betekend 30 seconden werken en dan 10 seconden rust.. de eerste sessie was vooral buikspieren. en die hebben me gemist merkte ik.. die kreunden inwendig dankbaar dat ze weer aan de beurt kwamen, al veranderde dat dankbaar in klagen van de spieren. ze vonden het niet leuk meer, ben ook bang dat ze het morgen helemaal niet meer leuk vinden.. maar dat is de zorg voor morgen.

Voor de duidelijkheid in de buikspieren, zaten naast de dode hond, de situp, de legraisers.. 2x, ook wederom de erotische pose.. waarvan ik de naam hoor en denk nu onthouden en dat doe ik dan vervolgens niet.. heel knap kennelijk wil ik het niet weten dat blijkt wel.

Daarna gingen we met elastieken aan de slag erg gaaf dit keer, ik had er nog nooit echt mee gewerkt terwijl ik ze thuis heb liggen, maar wat kun je er veel mee trainen geweldig, weer iets om te onthouden voor als ik een keer niet kan trainen op de sportschool of als we weer om welke vage reden dan ook dicht moeten dan kan ik dat ook thuis oefenen.

De eerste angst is wel als ze maar niet knappen en daarna komt de angst dat ze maar niet van het paaltje schieten als je oefeningen er mee gaat doen die je liggend op de grond doet en dan de elastiek om een paaltje legt en dan juist het moet aan trekken boven je hoofd... ,en alle oefeningen nog steeds 8 x 30 secondes met 10 minuten pauze. al vergaten we vaak de pauze omdat we zo stonden te kletsen met elkaar dat we niet eens hoorden dat de pauze er was.. heerlijk met elkaar lachen over van alles en nog wat.. het blijft met elkaar zo leuk altijd dat samen genieten en sporten.. 

aan het einde nog een rondje met dezelfde oefeningen dus de laatste zijde ben ik toch nog even wat harder gaan rennen ook om te laten zien dat ik het wel kan. maar eigenlijk wilde ik dat niet..

hieronder een filmpje waarop te zien is wat je allemaal met zon elastiek kan..

en je hebt verschillende weerstanden dat is wel zo lekker.

Natuurlijk ging ik in de middag lopen naar Heleen  voor de wekelijkse bespreking van het leven. om eerlijk te zijn is het gewoon lekker kletsen met elkaar en genieten van het gezelschap en nu kunnen we lekker buiten zitten wat ook erg lekker is.. 

zaterdag tegenwoordig uitslaap dag

 

Men zegt wel eens dat hoe ouder je word hoe minder slaap je nodig hebt. nou geloof me, echt niet..

De afgelopen week was het al heftig met opstaan en vrijdagavond dacht ik, weet je wat , ze kunnen de boom in, ik doe een overdag niks.. dus ik mag doen wat ik wil. In de avond had ik afgesproken met een vriend van mij die al een jaar lang een kat heeft en ik als katten liefhebber wil het dier natuurlijk wel zien. Het is een schildpadje en ik ben gek op schildpadjes mede omdat ze zo aanhankelijk zijn maar ook vreselijk eigenzinnig.. 

Altijd als ik een schildpadje zie moet ik altijd weer denken aan mijn inmiddels overleden schildpadje Anna, die ook zo eigenwijs was als de neten maar die overal was waar ik ook was. ik noemde haar altijd mijn schaduw-katje..

Dus gisteren bij het naar bed gaan dacht ik, ik zet geen wekker, gewoon een keer niet is ook wel eens leuk.. al hoewel ik heb vorig weekeinde ook geen wekker gezet en vreselijk uitgeslapen...  wat zo heerlijk is om te doen.

Dus terwijl ik om 7.00 wakker was, dacht ik alleen maar dat gaan we dus mooi niet doen. ik ben wel het bed uitgegaan om mijn ochtend kiwi te eten.. om daarna lekker weer in bed  te duiken, wat te lezen en boem ik was weer vertrokken naar dromenland.. Het meest bijzondere vind ik vaak dat als je dit soort hazenslaapjes doet dat je dan inderdaad vaak heel bewust droomt.. je maakt van alles mee, ik ontdek dan ook heel vaak hoe een chaos er in mijn hoofd leeft.. vreselijk.  dat ik nog helder kan denken vind ik meer dan bijzonder.

Maar goed om een heel lang verhaal kort te houden, terwijl vrienden van mij al heel druk op weg waren naar Vorden om de eerste twee delen van het Pieterpad boekje 2 te lopen, heb ik me om kwart voor 12 uit mijn bed geworsteld... en geloof me ik had graag nog wat langer gelegen.. wat is een bed toch heerlijk.

Voor de goede orde wel nog even snel een paar ommetjes gemaakt om daarna in ieder geval mijn  status te behouden, inmiddels al uit twee groepen gegaan omdat ik er 2 weken bovenaan stond, dan vind ik het wel gestreden en stop ik er mee.. nog 2 groepen te doen dan ben ik denk ik ook op tijd van het ommetje af wat ik ergens wel prettig kan vinden.. het is wel leuk voor de tijd dat je zo weinig kon, maar ik wandel zo wie zo al veel en graag en langzaam ga ik er mee stoppen met dat ommetje.. moet er nog 1 verslaan maar dat zal lastig gaan worden, die blijft vreselijk fanatiek

 Nadat ik mijn ovengroentes in de oven had gezet om deze week ergens op te eten. Ik kwam tot de ontdekking dat heel veel voedsel wat ik had ingeslagen deze week dus niet opkomt omdat ik te veel afspraken heb staan met mensen om te eten, dus dan maar in voren koken en soms even snel blancheren en dan in de diepvries. het is zonde om je eten weg te gooien omdat het bedorven is vind ik altijd

Kortom voordat ik in de auto stapte om naar Rotterdam te reizen ben ik nog behoorlijk actief geweest in huis, veel dingen gedaan die nog moesten gebeuren en die wel konden wachten maar die ik niet wilde laten wachten eigenlijk.

Ook even naar de Jumbo gelopen om voor vriend Marco, de bon te halen zodat hij zijn juichcape kan bestellen en daarmee kan juichen als het voetballen begint..  tevens een paar bossen tulpen gekocht voor op tafel en ook voor de buuf die gisteren terug kwam van vakantie. terwijl ik dacht dat ze pas vandaag terug zou komen, kortom het was nog ff hard werken in die paar uurtjes die ik had voordat ik kon vertrekken naar Rotterdam

Toch voelt het al als zomer. het voelt al warm aan het lijkt alsof het zomer is, dat is het nog niet dat weten we, maar het voelt wel zo.

ook dat mogen we weer

 Gisteravond mocht het weer, we mochten weer naar de cross xxl, heerlijk toch. eindelijk kan ik alles weer doen wat ik altijd graag wil doen, om zo toch in shape te blijven.. dat is ook erg nodig is de ervaring

Gisteravond dus heerlijk buiten gesport maar wel anderhalf uur en dat vind ik nogal wat.

Maar goed ruim op tijd was ik aanwezig en kon ik dus aan de slag, het was een training die ik nog lang zal heugen. 

De opbouw was 4 x 15x een oefening en daarna een rondje rennen van 500 meter.. een halve kilometer dus...

De eerste oefening en ik zal het wel weer door elkaar heen gooien, was steeds een rustige oefening vooral op de buik gericht, daarna een oefening die voor andere onderdelen goed was van je lijf en daarna dus dat rondje rennen wat cardio was

ik ga proberen het goed op te schrijven wat we moesten doen al ben ik vast dingen vergeten en misschien wel de verkeerde combinaties opschrijf.

 ronde 1

sit up  met squat

rennen

2

pinguin met lunges

rennen

3

dode hond met push up

rennen

4

iet met erotisch bewegen  met daarna de jump lung.. 

rennen

5

nog een keer erotisch bewegen maar dan met 1 been in de lucht.. en jump squat

rennen

6

burpees met  1 leg squat.. 

rennen

 waarschijnlijk hebben we meer gedaan maar dat heb ik geblokt. We hebben wel enorm gelachen steeds tijdens de les met als gevolg dat het dus omvloog en dat anderhalf uur goed te doen is.. 

De opbouw was relaxt en toch meer dan 1000 cal verbrand, wat weer erg lekker is. en zeker de humor die we samen hebben  maakt het gewoon ontspannen om te sporten en erg genieten samen.

De kop is eraf zondag weer aan het sporten  en langzaam komen we weer in shape .zijn we weer helemaal top en fit.. 

bij het opstaan lichtelijk wat spierpijn maar gelukkig ging dat in de loop van de dag weg.. ideaal..  maar ben bang dat het morgen met een grote klap terug komt, merk wel dat er een behoorlijke aanslag op mijn benen is geweest, dat stuk wat ik normaal elke dag zingend en fluitend loop was vandaag afzien.. afschuwelijk....  of zou het door de warmte komen met een dikke spijkerbroek aan..  maar in ieder geval nog geen barbie on ice benen

het valt nog mee....

 

Gisteren sinds lange tijd weer eens mee gedaan aan de Kettle bell.... ik vreesde met grote vreze dat ik de volgende dag geen stap meer zou kunnen verzetten nadat we deze intensieve training hadden gehad.

Het leukste vind ik dan toch wel altijd dat je weer je sportmaatjes tegenkomt en dat je samen geniet van  het samen sporten, elkaar uitdaagt en ook de lol die je hebt met elkaar tijdens, voor en na het sporten.

De avond begon wat rommelig, kon niet zo goed inschatten of het wel of niet doorging en vooral ook waar het doorging.

Onze vaste plek was ineens door iemand anders ingenomen dus we moesten naar het grote plein, ook prima, hebben we lekker de ruimte tenslotte.

Nadat we alles klaar hadden liggen konden we beginnen met de traditionele warming up... heerlijk. de spieren losmaken en natuurlijk klieren met elkaar, opmerkingen maken etc.. gewoon lekker.

Daarna werd ik met mijn 2 sportmaatjes in een groep gezet,  we moesten van alles 10 x 5 doen met af en toe een variatie.

Ik ging samen met Richard tegen onze Benjamin senior,  die gelukkig door zijn waterpolotraining spierpijn had, dus niet zo snel zou zijn dachten we... 

We begonnen met 5 x 10 kb swing, eerst 10 swings dan onze Benjamin Senior,  en zo door

daarna gingen we 5 x 10 push up, zelfde principe, en zo gingen alle oefeningen,  squat met gewicht, roeien  links en rechts,  3 x 10,  en nog meer dingen dat ik heb geblokt, was te veel van het goede denk ik. Daarna kregen we gelukkig de buik, dat vind ik altijd een soort cadeautje dan kom je tot rust.

Helaas kwam daarna nog de doodsklap...  we moesten nog een keer 5 x 10 burpees doen in dezelfde 3 tal.. dus hetzelfde.. nu was ik met Richard maar die rook de stal, die ging als een gek te keer, ik kon hem nauwelijks bijhouden, daarnaast wilde onze Benjamin senior ook snel naar huis, gevolg ik was gesloopt na afloop.. maar het was erg lekker om weer een keer echt lekker te trainen.. met deze geweldige mensen.. en wat weer een uitdaging

gelukkig geen spierpijn op dit moment maar hoe het zich verder ontwikkeld dat vraag ik me toch wel even af.

Terug lopend van mijn werk  kwam ik nog een sportmaatje tegen die ik gisteren al had gemist, dus heerlijk mee staan te kletsen.. 

Vanavond naar de cross xxl.. dus voor ik het weet ben ik weer helemaal in shape en dat zou toch erg lekker zijn..

 

ontwaken

 

Het wakker worden is op dit moment toch wel een dingetje... weet niet of het ligt aan het feit dat ik een week geleden gevaccineerd ben of aan dat ik hooikoorts hebt of dat ik te laat naar bed ga... of misschien ook wel dat er een stuk spanning weg is omdat ik me al veel veiliger voel dank zijn de vaccinatie.. het kan van alles zijn al denk ik zelf ook dat het einde van het schooljaar er mee te maken heeft, en misschien wel een combinatie van alles.

Gelukkig had ik vandaag een rustig dagje, hoefde alleen maar in de ochtend les geven, nou lesgeven zitten te kijken naar hoe de leerlingen hun best doen op de VAS-toetsen.

Goed gehumeurd, wat ik altijd ben als ik eenmaal de sprong heb gemaakt in de dag, begin met mijn dagelijkse rituelen... etc. ging ik vanochtend om half 8 de deur uit om gewoonte getrouw naar mijn werk te lopen. Even de kleine tenen laten wennen aan dat ze moeten lopen en dat lukt het helemaal, geen probleem. Deze wandeling zorgt er altijd wel voor mijn hoofd wakker word en ik dus al wandelend geniet van de schaarse stukjes natuur die ik zie.

Aangekomen op school, even snel naar mijn lokaal gelopen om daar wat spullen uit de tas te doen en daarna naar het lokaal gelopen waar ik de VAS toetsen moet afnemen. alles tot in de puntjes geregeld, blaadjes op de tafels gelegd, daarna meteen ook maar ze goed verdeeld over de tafels zodat ze goed verspreid zitten, de leerlingen die het wat lastiger hebben vlak bij mij gezet, kortom alles was klaar

De powerpoint opgestart, dus ik kon volledig aan de slag, ik was er helemaal klaar voor.. ondertussen kwam de coördinator nog even langs bij mij of alles goed ging, en dat ging het ik was super trots wederom dat ik het dit keer toch maar mooi geregeld had.. 

Snel een kopje thee gehaald voordat de bel zou gaan, de bel ging en ik zag de klas die ik moest hebben voor de toets langs mijn lokaal lopen.... dus ik zo... he waar gaan jullie heen, antwoord: "Meneer we zitten in lokaal 102 en niet in 101" 

Daar stond ik met mijn goed gedrag.. dus ik meteen zeggen kom maar naar dit lokaal zit toch niemand nu.. en anders kunnen ze in 102, want hier staat het klaar.....

kortom het is een goedemorgen.. Het valt me de laatste week wel vaker op dat ik wat minder gestructureerd ben in mijn doen en laten... zou het dan toch komen door.... ach ik denk dat mijn karakter eigenschap eindelijk naar buiten komt en dat het nu eindelijk land. dat ik eigenlijk niet zo gestructureerd ben maar dat ik dus eigenlijk gewoon een chaoot ben wat ik allang wist maar nu dus nog extra bevestigd krijg in mijn leven...

wat een dagje

 

Het opstaan was al een probleem voor mij.. de wekker ging en het lijf zei heel hard NEE!!!!!!!

Maar het hoofd zei ja we mogen weer, denk dat dacht NIET WEER WANDELEN!! NU NIET. waar ik me iets bij voor kan stellen, dank zij natte voeten en natte sokken toch 2 kleine blaren op de meest onmogelijke plekken namelijk mijn kleine teentjes... dus dat is ff balen, maar gelukkig de truc van mijn vader die altijd werkt met blaren, al is het even pijnlijk maar het werkt wel. Compeet en het heerlijke papieren hands plast doet wonderen.. ik kan er tenminste beter door lopen, al zijn mijn voeten wel blij dat ze even een paar dagen rust hebben, dat merk ik wel.

Dus toen ik me uit mijn bed had geworsteld was het even wennen maar daarna was het licht aan in mijn hoofd en hart.. dus de dag kon beginnen.

Lekker de ochtendrituelen gedaan, om daarna rustig naar school te gaan met de auto want ja ik begin in Rijnwoude. Terwijl ik mijn tas op mijn rug zwiep kleddert wederom de hoorn van de huistelefoon en heb ik terwijl ik naar buiten liep gevloekt, de eerste van deze dag.. terwijl ik me omdraai om weer naar binnen te lopen zie ik mijn buurjongen staan die ook net uit huis gaat om aan het werk te gaan.. Dus ik meteen dat is niet tegen jou hoor... en goedemorgen...Al lachend en pratend zijn we daarna naar beneden gegaan en daarna ieder weer zijn weegs naar werk.

De rit naar school ging ook lekker, niet zo druk als meestal, dus daar was ik ook ruim op tijd,. om te ontdekken dat al die leerlingen heel lang niet bij mij in het lokaal zijn geweest, gevolg ze waren druk.. ik denk dat we morgen storm krijgen.

Maar zoals altijd vliegt zon dag voorbij en voor ik het wist was het alweer klaar op Rijnwoude. waar we ons toch wel zorgen maken over het volledig openen van de scholen, we krijgen het opgelegd maar ook wij maken ons zorgen hierover.

Maar we zullen zien en wie weet komt er nog een helder licht in de politiek en besluiten ze om het maar te laten zoals het is tot aan de zomervakantie, tenslotte kan je niet een zogenaamde achterstand van een jaar wegwerken in 4 weken een voor sommige scholen nog minder.. maar ach we hebben gekozen voor het lesgeven dus we zullen er weer staan, stralend en hopend dat het ons dit keer ook niet gaat raken.

De middag was saai, zo saai dat ik dacht het zou toch jouw werk zijn de hele dag achter jouw computer en dan maar kijken en blij zijn. vreselijk gewoon. ik kan dat niet heb de neiging om leerlingen dan uit hun concentratie te halen, of ze stiekem te knijpen etc.

Je doet het niet natuurlijk maar het is wel iets waar ik echt slecht tegen kan leerlingen achter een bankje, van die halve mensen, en dan ook nog stil zijn omdat ze anders afgeleid gaan worden en dat wil je ook niet. dus je zit 3x 50 minuten naar halve mensjes te kijken die zweten, moeilijk kijken en zuchten.. vreselijk maar ook dat hoort erbij,

Spreuken (2016-22)

 * wegens drukte dit keer weer een spreukenblog...  maar ook om de oude blogs die nog in concept staan op te ruimen.... morgen weer een vertrouwde blog over van het wel en wee

 

Just remember that sometimes, the way you think

about a person isn't the way

they actually are.

(John Green)

Misschien is alles 

in het leven wel gewoon kunst

Er liggen mooiere dingen voor ons dan de

dingen die we achter laten 

CS Lewis

Veroordeel geen keuzes als je de reden er 

achter niet kent

Je kunt niet verwachten  van iemand dat 

hij of zij bi je blijft als je hem of haar

alleen maar redenen geeft om weg te gaan

een goed begin is het halve werk

(Aristoteles)

Het leven is geen probleem dat je moet oplossen

het is een realiteit die je moet beleven

(Soren Kiekegaard) 

De grootste fout is om niks te doen als je

maar 'een klein beetje' zou kunnen doen

doe dat kleine beetje

Edmund Burke

leven is het meervoud van leven

Loesje

Volg je dromen

zij wijzen de weg

goedemorgen...

 

Na de lange wandeling van gisteren, daarna nog  heerlijk gegeten. soep met brood, het brood van de school doet het hem echt voor mij, dat is zo afschuwelijk lekker dat ik me er op kan verheugen dat ik het weer mag wassen.

De wassen gedraaid van de afgelopen week,  het bed had ik vrijdagochtend heel vroeg verschoond, omdat ik dacht dat is lekker dan kan ik als ik zaterdag thuis kom in een schoon bed slapen en niks is lekkerder dan na een lange wandeling in een fris en schoon bed kruipen... zeker na de veel regen van gisteren.

Natuurlijk heb ik gekeken naar het Songfestival, dit keer met gebruik van een app waarbij je dus punten kon geven aan de artiesten maar het leuke was je kon het delen met je vrienden geweldig.. zo blijkt toch dat je soms bijzondere vrienden hebt..  met een smaak wat je niet wist. gelukkig zijn het vrienden omdat ze mooie mensen zijn dat scheelt een hoop.

Van de uitslag moet ik nog steeds bijkomen, want ik begrijp niet dat Italië won, dat vind ik bijzonder ik had hoog ingezet op Zwitserland en Frankrijk, mede omdat dat prachtige liedjes zijn.

Maar goed soms kan het ook zijn dat je een andere smaak hebt dan de grote gemene deler.. maar aangezien de vakjury van alle landen het met mij eens waren kan ik wel stellen dat ik het kennelijk goed had.. zoals wel vaker...

Bij het ontwaken merkte ik het al, een strontje op mijn oog, gelukkig valt de pijn mee, maar ja mijn schoonheidsideaal verdwijnt nu wel, tevens een aft in mijn mond, kennelijk is dat vele lopen toch niet echt een succes geweest, maar dat is niet erg, het hoort erbij en dat geeft aan dat mijn lichaam aan het opruimen is, dus prima.. of wie weet is dit wel iets wat hoort na de vaccinatie dat mijn lijf hard werkt..

geen idee, ik zal er de komende dagen mee moeten doen, mocht het echter blijken dat dat oog niet over gaat dan komt er wel weer raad etc.

tevens lag er bericht dat mijn jas, die ik speciaal had besteld voor de wandelingen inmiddels ook was aangekomen dus die kon ik ophalen.

Eerst in alle rust lekker de foto's uitgezocht van zaterdag en meteen een album gemaakt voor mijn moeder, die echt kan genieten van deze tochten die ik maak, zo loopt ze een beetje mee, erg leuk vind ik dat.

Daarna maar besloten om toch een soort afterloopje te doen, niet al te lang, gewoon een uurtje even het ommetje doen en meteen even de jas op halen bij een van de leukste ophaalpunten en benzinepompen in alphen, helaas verkopen ze niet mijn merk benzine dat is ff jammer maar ze hebben prachtige bloem stukken voor weinig geld.

Nadat ik mijn pakketje had opgehaald werd ik aangesproken door een man die ook sport bij de sportclub waar ik ook sport. Hij was echter wegens de lockdown gestopt omdat hij het zonde van zijn geld vond, ik dus niet ik blijf van mening dat ik mijn sportclub wil blijven steunen net als de museumjaarkaart, omdat ik vind dat die het ook moeten redden.

Maar voor ik het besefte bleek ik in 1 van de vele valkuilen te zijn gestapt die ik zo haat..  hij begon er over dat hij mij zo vaak zag wandelen op de meest bijzondere plekken.. en hij moest zeggen van God dat God mij zag en van mij hield.. en hij ging maar door.. ik dacht ff.. PARDON is de heilige geest dan toch ineens neergedaald..  zeker naar het nieuws van gisteren dat het onderwijs weer volledig gaat draaien na 31 mei..  maar ineens viel het licht,... dus ik heel lief, ik vind het erg lief wat je zegt, maar ik werk op een christelijke school, en begrijp wat je wilt zeggen, maar nu ga ik verder heb nog meer te doen.. Maar, ik had het moeten weten.. dit houd niet op.. dus ik daarna duidelijker. Dank je wel, ik ga nu verder en wie weet zie ik je nog bij de sportschool als je weer betaald hebt om ze te steunen dat ze open kunnen blijven...  tot ziens.

Teruglopend naar huis bedacht ik me ineens. zou hij misschien gedacht hebben omdat ik zoveel wandel en meestal alleen, dat ik vreemde gedachtes heb, of dat ik eenzaam ben en dacht dat is een gewillige prooi voor mijn reddings actie om weer een stapje dichter bij het doel te komen.. ik weet het niet. het stemde me tot nadenken. maar de conclusie is.. nou nee.  dat zijn misschien zijn gedachtes dat ik eenzaam etc ben, maar kennelijk begrijpt hij niet dat ik zo vreselijk geniet van het alleen lopen, mijn eigen tempo maken foto's maken etc. Wandelen is wat anders dan keuvel je wat en geniet je, maar als ik ga lopen dan loop ik ook met ferme pas, maak wel een foto etc. maar  vooral genieten  en de tijden bepalen waarop ik rust neem etc.

Pieterpad etappe 12-13 (holten naar Laren en Laren naar Vorden) 15 km en 13 km

 

 

 

De voorbereidingen waren al een week aan de gang.. alles ingepakt en bedacht wat wel en wat niet mee moet. Het is tenslotte maar 1 nachtje en maar 1 dag dus het moet gewoon kunnen.

Na veel wikken en wegen besloten om in ieder geval mijn wandelbroek aan te doen op school, kan ik hem lekker even wat inlopen overdag zodat hij zaterdag hopelijk lekkerder loopt, hij moet nog even aan mijn lijf wennen. Ook de wandelschoenen had ik al aan, dus dat was ook geen punt. de rugzak mee, dus eigenlijk kan er niets meer mis gaan.

 

Van te voren had ik al mijn loop hoodie mee genomen en een schoon t shirt , dat lag al klaar in de kast in het lokaal, die kon ik zo aantrekken op vrijdag na mijn lessen.. 

Het brood wat ik altijd op vrijdag haal op school, donderdag al meegekregen dus dat lag al lekker in de diepvries.

Briefje op de deur dat ik niet moest vergeten om mijn krentenbollen mee te nemen, dat ik ook niet moest vergeten om mijn salade in te pakken en natuurlijk het met zorg bewaarde stuk appeltaart uit de diepvries te halen zodat ik die kan eten als ik thuis na de 28/29/30 etc km toch die ik zaterdag ga maken.. ik weet dat ik het kan maar ergens zit ook een soort van ...  ik ben vast kapot als ik thuis kom.

Ik wil echt heel vroeg beginnen zodat ik om half 9 kan beginnen met lopen, die 28 of meer km kan ik lopen in ongeveer 6 tot 7 uur.. dus ik ben ruim op tijd terug in Alphen om nadat ik me gedouched heb, eten heb laten bezorgen, want tenslotte is boekje 1 ( 13 etappes) volbracht en ben ik precies in het midden aangekomen van de tocht.. van 497 km of waarschijnlijk iets meer dan ze zeggen.

Dat mag dan wel gevierd worden.

De reis naar Rijssen begon al om 15.07, een gelukje dat ik vroeg klaar was op school. De reis ging voorspoedig 

Aangekomen in Rijssen besloot ik al wandelend naar het hotel om een taxi te bestellen die me zaterdagochtend naar het station Holten gaat brengen , dit om nog vroeger te gaan lopen en de drukte voor te zijn. Aangezien de weervoorspelling niet al te best is het goed om vroeg te beginnen. Tevens zag ik dat de terugweg nog een uitdaging gaat worden. Tussen Amersfoort en Utrecht werk aan het spoor.. dus er zullen wat uitdagingen zijn bij deze tocht. 

Het avondeten in het hotel was prima alleen de brusetta was bijzonder een toastje met wat kaas .. jammer mislukte speciaal voorgerecht.

Dit schreef ik de vrijdag voordat de tocht echt begon 

Opstaan om 6 uur en meteen naar buiten kijken en zien

Het waait wat en het regent wat.. dus we gaan al lopen we alleen maar het eerste deel. Om 7.00 het ontbijt gehaald traditie getrouw incluis lunch, en daarna naar beneden. De avond maaltijd afrekenen en naar buiten wachten op de taxi. Deze was keurig op tijd en we konden rechtstreeks  naar Holten. Zoals gewoonlijk moet ik ondanks dat ik het boekje heb gelezen even zoeken maar 1 maal in the Road, loop ik weer te stralen en te genieten, zeker omdat de uitdaging bijzonder is. 2 etappes in 1 x een uitdaging. 

Onderweg in de bossen wist ik ineens wat ik vergeten was in de ochtend, en ontdekte ik ook meteen waar Squads goed voor zijn, en waarom ik niet in het leger ben geweest. . Ik kreeg me toch een last van mijn darmen.., en hoe ik het ook bedacht ik kon het niet stoppen, dus dan maar naar het natuur toilet . Gelukkig had ik mijn regencape om, die is de hele tocht ook niet afgeweest. Dus dat was nu extra lekker. Met je blote billen in het bos is toch wel een unieke ervaring. Zeker als je voor het eerst daar een onuitwisbare afdruk achterlaat. Gelukkig had ik genoeg papieren zakdoekjes bij me. 

Ik ga niet in verder in details treden maar het is niet voor herhaling vatbaar. 

Daarna liep het wel een stuk gemakkelijker en lichter. Dwalend over deze mooie route zie je zulke mooie dingen. Genieten. Mijn postduiven instinct was ook wederom niet goed op dreef. En ben ik ergens een bordje voorbij gelopen, waardoor ik dus een behoorlijk stuk gelopen heb langs het kanaal. En vreselijke mate voeten kreeg, maar ik liep stug door. Op een gegeven moment was ik deze route spuug zat en dacht eens even kijken hoe ver nog om tot de ontdekking te komen dat ik me dus verlopen had, ergens een afslag gemist. Dus eigenlijk zou ik terug moeten lopen. Dit vind ik iets te veel dus besloten om maar door te lopen tot de Larenseweg om dan deze te volgen tot aan punt 7 vsn de oorspronkelijke route. Leve Komoot

Dit gedaan om inderdaad terecht te komen op de route. Wel 4 km om gelopen dus een bezoekje aan de dikke boom heb ik overgeslagen om dit later een keer te doen. Komt wel goed. 

In Laren belde susan op die vlak in de buurt woont of ik het leuk zou vinden als ze een stuk mee zou lopen naar Vorden. Natuurlijk vind ik dit leuk en ben ik blij dat ze dat gaat doen. Haar man kwam haar brengen en het laatste stuk hebben we samen gelopen. Samen begonnen in boekje 1 dus dan ook samen boekje 1 afronden. 

We hebben heerlijk gelopen, hebben nog een poging gedaan om de koepel van Staring te bezoeken, dus klunend door het natte gras. Kwamen we aan bij het trekpontje wat we dus ook niet konden bezoeken. Dus ook op de nog to do lijst  gezet. De modderige paden door de regen en al pratend gaat de tijd erg snel. En voor we het wisten waren we bij het station Vorden. Samen in de trein naar Zutphen waar we afscheid hebben genomen zodat susan naar huis ging en ik verder kon reizen naar alphen met ruim 35 km in de benen en Nog 2.5 km te lopen naar mijn huis. 

 

 

 

 

Spreuken (2016-21)

ik ken geen enkel perfect persoon

ik ken alleen mensen die hebben geleefd en het

nog steeds waard zijn om van te houden

(John Green).

the marks humans leave are too often scars
(John Green)

Kennis spreekt,
maar wijsheid luistert.
(Anthoine Bret)

De lamp op ons levenspad verlicht alleen
de stap voor ons

Wees jezelf,
alle anderen zijn al bezet
(OscarWilde)

In my memory, it doens't end. We just stay there, looking at each other, forever
(John Green)

Doe iets met het talent dat je hebt gekregen

Het leven is als fietsen:
om je evenwicht te kunnen houden,
moet je ook snelheid houden
Albert Einstein

Je moet dansen alsof niemand kijkt
houden van alsof er geen pijn bestaat
zingen alsof niemand luistert
leven alsof de hemel op aarde is
William W.Purkey

Herinneringen zijn de foto's van het leven

me before you ( film)

 

Ik weet het, ik lees de titel en denk niet doen.. niet aan beginnen, je weet hoe dit eindigt en toch doe ik het ik ga deze film kijken en ja hoor binnen de kortste keren lopen de waterlanders over mijn wangen.. zit ik mee te huilen leef ik me zo in dat ik denk dit komt nooit meer goed..  etc en dat klopt het kwam inderdaad niet goed.. en dat net voordat ik zou gaan sporten.. niet handig, moest ik mijn gezicht er weer in tekenen.,., en toch deze film is voorspelbaar maar zo mooi en zo leuk en verdrietig  een aanrader

recensie van de film:

Regie: Thea Sharrock | Cast: Emilia Clarke (Lou Clark), Sam Claflin (Will Traynor), Janet McTeer (Camilla Traynor), Charles Dance (Stephen Traynor), Jenna Coleman (Katrina Clark), Matthew Lewis (Patrick) | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2016

Als bioscoopganger weet je precies hoe laat het is, wanneer een rij verderop een groep dames voor aanvang van de film de papieren zakdoekjes alvast rond laten gaan. Al is de kans waarschijnlijk klein dat een argeloze bezoeker de verfilming van de bestseller Voor Jou van Jojo Moyes – die ook zelf het script verzorgde – binnen zou lopen zonder te weten wat hem te wachten te staat. Het uitgangspunt van een opbloeiende romance tussen een jonge man die na een ernstig ongeluk verlamd door het leven gaat en zijn verzorgster biedt op voorhand de juiste ingrediënten voor een tranentrekker. De doorgewinterde cinefiel met een hart van steen kan zijn zakdoekjes echter gerust thuis laten, want ondanks de charmes van zijn hoofdrolspelers mist Me Before You de emotionele impact die in vergelijkbare titels als Amour of zelfs Intouchables wel te vinden is.

De charismatische yup Will heeft zijn zaakjes aardig op orde. Hij verdient bakken met geld als bankier, woont in een duur appartement in de stad en heeft een aantrekkelijke, hoogblonde vriendin om het plaatje compleet te maken. Aan dat perfecte bestaan komt abrupt een einde wanneer hij op een regenachtige dag de straat oversteekt en geschept wordt door een motorrijder. Zijn verlamming ontneemt hem van zijn gebruikelijke levenslust en maakt Will uitermate cynisch, waardoor de ene na de andere verzorger aan huis al snel de benen neemt. Totdat de even chaotische als eigenzinnige Louisa haar intrede maakt. De twee karakters vormen leuke tegenpolen van elkaar. In eerste instantie moet Will, gehuld in een grijze slobbertrui en bijpassende depressiebaard, niets hebben van de praatgrage flapuit die in kleurrijke leggings door zijn woonkamer banjert, maar langzamerhand slaat het enthousiasme van zijn vrouwelijke gezelschap toch aan en begint Will zijn plezier in het leven te hervinden.

De film profiteert hier optimaal van de sterke chemie tussen hoofdrolspelers Sam Claflin en Emilia Clarke. Daar waar Claflin de gehele film roerloos stil moet blijven zitten in een rolstoel, weet hij met een zelfverzekerde, ietwat elitaire houding de aandacht moeiteloos op te eisen, wat bijvoorbeeld op vermakelijke wijze naar voren komt tijdens een familiediner waar hij geconfronteerd wordt met Louisa’s jaloerse en onattente vriendje – een leuke bijrol van Harry Potter-acteur Matthew Lewis. Hoewel Emilia Clarkes acteerwerk zoals gebruikelijk gepaard gaat met een overweldigende hoeveelheid wenkbrauwgymnastiek, wordt haar aanstekelijke optreden als onhandige überpositivo al gauw ontwapenend.

Voor een romantische komedie zou regisseur Thea Sharrock tot dusver aardig op weg zijn geweest, ware het niet dat haar film als een drama verkocht wordt. Wanneer een beladen thema zijn intrede doet en het verhaal een serieuzere toon aanslaat, laat de film flink wat steken vallen. Zo ontstond er in aanloop naar de release al de nodige verontwaardiging over de bedenkelijke boodschap die de film uit zou dragen over de waarde van leven met een fysieke handicap. Hoewel het absoluut is voor te stellen dat sommigen dit als beledigend kunnen ervaren, blijven beslissingen over leven of dood persoonsgebonden, en is het lastig oordelen over persoonlijke afwegingen. Volledig terecht is de kritiek dus misschien niet, maar het neemt niet weg dat een dergelijk gevoelig onderwerp hier veel te oppervlakkig wordt aangesneden.

De schijnbare ongevoeligheid voor het beladen thema is daarmee op zijn zachtst gezegd onzorgvuldig te noemen. Hetzelfde geldt voor de manier waarop de dramatische scènes richting het einde van de film worden afgehandeld. In plaats van het losweken van oprechte emoties neigt de werkwijze van Sharrock meer naar het manipulatieve, waarbij hij in korte tijd niet één, maar liefst twee Ed Sheeran-nummers voorschotelt. Wanneer puntje bij paaltje komt en de film kans ziet daadwerkelijk aangrijpend te worden, houdt Sharrock echter onnodig in. Alle inspanningen van de cast ten spijt, mist Me Before You daarmee de emotionele dreun waar de kijker in een film als deze op zit te wachten.

Davina Michelle

 

Kan er heel veel woorden aan vuil maken, maar het is weer eens bewezen dat kwaliteit zichzelf wel bewijst, dat je niet eens daarvoor erg aan de weg hoeft te timmeren.. Ze kwam in de bekendheid via De beste zangers, met het lied Duurt te lang.. niemand, of heel weinig hadden van haar gehoord, en als een duveltje uit een doosje was ze er ineens.. Davina Michelle.. prachtige zangeres.

Bij de eerste halve finale mocht ze de tussen act verzorgen, even tussendoor, het was een avond waar je met moeite 10 nummers uit kon kiezen, waarbij volgens mij een grote gunfactor is geweest, want wat zongen vele zangers en zangeressen vals... het land dat het songfestival hoog in het vaandel heeft staan, Zweden, was een aanfluiting zo vals als een lamme kraai die een stemaandoening heeft maar aangezien er teveel bagger was, moest men wel hiervoor kiezen.. maar okey ik had van de 10  9 goed, Israel had ik ook niet verwacht dat die door zou gaan, mede omdat ik dacht dat is wegens de vele conflicten niet meer zo hot. maar ik had het dus kennelijk mis.. heel mis..  maar misschien draait ineens het toch om de muziek en de liedjes en niet om de politiek..

Maar na al dit muziek en vooral ook schreeuwgeweld van sommige presentatoren.  kwam het nummer van Davina.... 

Heel europa was in de ban van dit nummer, van hoe het werd gebracht, Nederland en Water dat hoort bij elkaar zoals het strand en de zee,..  en dan dit nummer, zelf geschreven.. en prachtig uitgevoerd.

Natuurlijk komt meteen dat Davina naar het Songfestival noemt en dat heel graag al denk ik dat ze daarvoor veel te goed is.. ze overstijgt het en dan heb je de kans dat ze met een nummer moet gaan dat haar niet past. terwijl ze nu zo lekker haar eigen weg gaat.

Inmiddels heeft  Samantha, het kan aan mij liggen, maar ik heb altijd een heel erg akelig gevoel bij haar, ik vertrouw haar voor geen cent en vind dat ze ook veel te veel op tv is, alles voor de publiciteit, ze wil graag naar het songfestival voor Nederland en dan denk ik.,. laten we dat maar niet doen. niet voor niets is ze tweede geworden bij de voice.. en laten we DAni maar laten gaan, oprecht, echt en nog steeds in de verwondering van dat hij zo goed ontvangen is en word...

Maar terug naar Davina.. ik kan er veel woorden vuil aan maken maar het is eenvoudig.. ik zeg laat haar lekker haar eigen weg zoeken en wie weet ooit als ze er echt klaar voor is, kan ze gaan, al denk ik dat ze het na haar optreden van gisteren  niet meer echt veel bij bereikt.. omdat ze haar kwaliteit heeft bewezen..

Ze kan niet anders dan vaker gevraagd worden nu ook over de grenzen

hier onder nog 1x de clip

Spreuken (2015-03) dag 9

 als je niet drinkt, niet rookt en

geen auto hebt, ben je een

belastingontduiker

( Tom Foley).

 een appel per dag houdt de

dokters weg, vooral als je goed

mikt

( Winston Churchill).

De bijgelovige timmerman

hield bij alles wat hij deed hout

vast

( Guy Mortier)

Mijn dokter heeft mij het

verkeerde geneesmiddel

gegeven. Nu ben ik genezen

van een andere ziekte.

( Wiet van Broeckhoven)

Het voordeel van alcoholvrij  bier

is ook dat je er geen tweede

van bestelt.

( Toon Verhoeven)

Wat ik vandaag doe is belangrijk, want ik geef

er een dag van mijn leven voor.

Gelooft u dat trouwen op een

vrijdag ongeluk brengt?

Natuurlijk, waarom zou

vrijdag een uitzondering zijn?

( Wiet van Broeckhoven)

Als de dagen gaan lengen

gaat de winter strengen.

Vandaag ben ik niet bijgelovig

zou het helpen?

De belangrijkste dingen in het leven

zijn geen dingen

hebbes....

 

in alle vroegte ben ik gaan lopen naar de vaccinatie plek in Alphen. Mijn kennis van de wegen van Alphen zijn inmiddels aardig uitgebreid, dus ik ging wandelen want wat is er nu lekkerder dan gewoon in de vroege ochtend te wandelen en te genieten van het weer.. de zon scheen even.

Terwijl ik zo, met mijn postduiven richting gevoel, door ontwakend Alphen liep besefte ik me wel dat ik blij ben dat ik 3 hoog woon, ik ben ook zon mens die in alle huizen kijk en sommigen moesten nog duidelijk bijtrekken van de nacht, er was nog geen happy face te zien terwijl men bij de koffiepot stond... bij het raam. want ja veel keukens lijken zo te liggen dat je dus langs de keuken loopt...  voor mij af en toe echt schrikken.. omdat ik dacht zo ga je toch niet de straat op..  ik was natuurlijk heel vroeg op gestaan en mijn rek en strek oefeningen gedaan om mijn ik ben wakker gezicht zichtbaar te krijgen, de nodige loshangende onderdelen weer op hun plek gedrukt en tevens de nodige kunstgrepen verricht waardoor ik weer mezelf terug zag in de spiegel.. het is maar goed dat ik singel ben denk ik wel eens, want het  lijkt  me erg dat als iemand voor het eerst naast mij wakker gaat worden en dan ineens denkt wie is die man... die daar ligt.terwijl ik het ben.. lijkt me heel vervelend.

Maar goed terwijl ik zo gedachteloos door Alphen liep te dwalen.  begon het heel zacht te regenen, nou dat ben ik gewend van afgelopen donderdag dus dat doet me al niets  meer. maar terwijl ik liep werden de buien erger en erger. en heel heftig.. terwijl ik daar toch wat verwonderd over rond liep te dwalen bedacht ik me ineens hé,. kennelijk ben ik inderdaad die ene postduif die altijd te laat komt of gewoon niet aankomt, ik was langs de verkeerde kant van de sloot gaan lopen en er was geen bruggetje om over te steken dus.. even nagedacht om dan maar terug te lopen tot het begin van dit straatje en wederom al die ontwakende gezichten te zien, had ik niet zoveel zin in en dacht het komt vast goed. laat ik maar doorlopen, dus dat heb ik maar gedaan. Onderweg kwam ik nog een isk leerling tegen die meteen begon te stralen toen hij mij zag en ik ook omdat ik hem zag, wetende dat hij nu dus niet een onderdeel is geweest van de schietpartij in Alphen, dat is nog even spannend de komende dagen wie wel en wie niet..

Maar goed zoals te verwachten was, ondanks dat ik inderdaad verkeerd was gelopen was ik ruim op tijd, dus kon ik mooi even schuilen bij een ingang voor ik naar binnen moest.

Eindelijk was het 10 over en kon ik aan mijn wandeling beginnen om aan te sluiten en me te laten vaccineren. Wat is dit goed georganiseerd.. heel bijzonder, zeker omdat ik bij sommige teststraten het vaak heel slecht vind maar dit keer, prima geregeld.. kan niet anders zeggen.

Dus nadat al mijn gegevens waren bekeken kon ik naar wachtkamer 3, maar aangezien wachtkamer 2 al vrij was werd ik door de dame daar meteen maar geroepen om te komen en er te gaan zitten...  even werden alle gegevens nagekeken en mocht ik gaan zitten voor de prik.. dus dat was ook snel gedaan. gaan zitten lief kijken mooi lachen en klaar. prik.

binnen 1 seconde klaar.. daarna moest ik lopen naar de plek waar ik een 15 minuten moest gaan zitten wachten. prima vind ik  dat, maar voor de zekerheid heb ik maar even gevraagd of ik zelf mocht bepalen als ik weg kon naar 15 minuten of dat men er mij op wees, maar dat kon ik dus zelf bepalen gelukkig, dus daar was ik wel blij om, dus nadat ik braaf 15 minuten had gewacht ben ik naar huis gelopen. en diep onder de indruk hoe vakkundig dit in Alphen is opgezet en hoe men het doet. prachtig en goed. diep respect voor de medewerkers van de GGD die dit zo hebben geregeld.;

Terwijl ik deze blog schrijf heb ik nog geen last van mijn bijwerkingen maar dat kan nog komen natuurlijk maar zoals het er nu naar uitziet komt het wel goed.. gaat het meevallen.. 

tip van mij mijn moeder toegepast.. veel wrijven op de plek van de vaccinatie zodat het zich snel verspreid door hij lijf, dan is het sneller verspreid en heb je minder last uiteindelijk. en daar geloof ik zeker in.

Pieterpad etappe 11 (Hellendoorn naar Holten ) 16 km

Vandaag maar een kleine route, we hoeven maar 16 km, dat is prima te doen na de vorige 2x 21.. dus dat overleven we wel samen.

Na een geweldig goed 3 gangen menu.. heerlijk een luxe. Ook de ontdekking dat het Pieterpad langs het hotel loopt en we dus al gewoon in kunnen stappen. 

Ooit kreeg ik de tip om wandelstokken te kopen van een bepaald soort wol, die kan je 4 dagen aan en die gaan niet stinken en dat klopt inderdaad, al staan ze na 2 dagen al rechtop en zijn ex keurig gevormd rond mijn voeten. 

Bijzonder, het oplaadstation wat ik heb gekocht deed het tot alle tevredenheid Total hij gisteren ineens bedacht, en dat altijd in de nacht.. dat hij er mee ging ophouden deze nacht, tenminste voor mijn watch… dus vandaag wordt het lopen zonder dat ik mijn meters etc bij kan houden, jammer maar het is niet anders.. is misschien ook wel lekker, al hebben susan en ik wel bedacht dat we rond het hele uur op het station holten moeten zijn, dit om zo te voorkomen dat we Andes een uur moeten wachten. Gezien de voorspellingen krijgen we veel regen en hagel en onweer in de middag. Laten we hopen dat we die voor zijn dit keer dat zou erg prettig zijn. We zullen het beleven.

Traditiegetrouw hebben we bij het lopend buffet onze ontbijt en lunchpakket samengesteld zodat we de dag goed door komen. Wel belangrijk.

Ook al vroeg alles ingepakt en beter verdeeld over de tas, zodat het gewicht iets beter verdeeld is.. loopt hopelijk lichter en gemakkelijk we gaan het ervaren.  Het is maar 16 km dus die zit zo in de broekzak.

Natuurlijk hadden we beiden gebruik gemaakt van het bad, en het was een hele onderneming om er uit te komen, erin ging prima maar eruit.. dat was lastiger, het was een bad met weinig grip en door het spatscherm was er een kleine ruimte, glad van de zeep is het toch wel ff zwoegen om eruit te komen 

Het ontbijt was weer riant en ook luxe, ik eet wel meer dan thuis wat eigenlijk heel normaal is ik wil altijd proberen om met mijn ontbijt toch de 15 km te halen. Soms lukt dat soms wat minder en ben ik minder gezellig maar dan heb ik genoeg aan boord om het vol te houden.

We konden vanuit het hotel zo het pad op..toch wel lekker dat je de avond ervoor dus eigenlijk al dat eerste stuk hebt gelopen omdat je het geluk had dat je hotel gunstig ligt. 

We begonnen te lopen en eerst naar was het even zoeken hoe bij het Pieterpad te komen, maar toen we dat 1x door hadden ging het gesmeerd, prachtige route weer, wederom veel heuvels en die zijn het beklimmen waard. Dat bleek wel, prachtige uitzichten en goed voor de verbranding van de vetten. We hebben die 16 km met plezier en veel humor gelopen. Onderweg de prachtige  joodse gedenkplek gezien waar dus twee foto’s staan van de Joodse mannen die daar gewerkt hebben dezelfde foto’s, de 1 heel helder de ander vervaagd…met de achterliggende gedachte dat het zal vervagen met de tijd. Maar doormidden van markeringen was aan gegeven hoe het er heeft uitgezien, deze markeringen waren door middel van natuurlijke materialen tot een soort dijken gevormd waarmee dus duidelijk werd wat een klein oppervlakte het was geweest.

Prachtig indrukwekkend.daarna langs de schaapskooi, ook wederom interessant om te zien. Daarna rustig gaan lopen, berg op en Berg af. Het Canadees kerkhof hebben we overgeslagen in Holten , hier was ik al eens geweest in mijn jeugd en we wilden voordat we de trein moesten halen toch. Of ff op een terras zitten met thee en koffie om het af te sluiten. Het waren weer bijzondere dagen en enorm genoten van 3 dagen Pieterpad en bijna boekje 1 uit. Zaterdag gaan we heel stoer etappe 12 en 13 In 1x lopen totaal 29 km dat moet te doen zijn…. En dan waarschijnlijk pas weerzin de zomer vakantie aan de wandel.

De treinreis had ik, na eerdere ervaringen maar geüpdatet na eerste klas zodat ik zeker wist dat ik rustig en veilig zou zitten, en dat is gelukt.