Ach wat men niet uit de breedte kan halen dan maar uit de lengte, dit hotel was bijna te perfect, maar toch een aanrader.
Nadat ik het pittoresk plaatsje Schoonloo achter me heb gelaten begin ik aan de tocht die me het meeste zorgen baart.. omdat ik niet zo goed in kan schatten hoe het zal zijn om 24 km lang door het bos te dwalen en met mijn postduiven instinct.. ben ik bang dat ik lang langer onderweg ben .
Wel had ik genoeg voorraad meegenomen, omdat ik had begrepen dat er niets te krijgen is onderweg. zoals bij de vorige tocht.. er is niets te koop onderweg, en nergens een tentje om even bij te komen , om rustig te zitten.. als zullen er wel bankjes zijn om te genieten van een kop thee en een broodje of een appeltje etc.
Ook de terugreis is niet zo handig heb ik al gezien, dat gaat ook nog een uitdaging worden voor mij maar we zullen zien.. We zullen uiteindelijk wel aankomen waar we moeten zijn. namelijk bij het hotel in Assen. Gisteren lag ik al heerlijk in bed, achterlijk vroeg geef in ik toe, wel een voordeel van alleen reizen , maar waarom niet als je verder niets te doen hebt, werd er om 7 uur op mijn deur geklopt, dus ik meteen in de kleren, open de deur, stond er een ober voor mijn deur met.. joist een kom soep..ik had het kunnen weten, het ging bij de balie erg verkeerd, ik bestelde een diner voor vrijdagavond, omdat ik me besefte dat ik na die 24 km die waarschijnlijk 28 gaan worden, en ik ook nog anderhalf uur doe over de terugreis naar Assen, ik waarschijnlijk geen zin meer heb om achter een maaltijd aan te gaan. Dus leek me dat handiger.. tenslotte is het ook vakantie. Alleen had de dame bij de receptie, die niet alles goed kon regelen, niet 3 simpele bedragjes bij elkaar kon optellen zonder rekenmachine.. de verkeerde dag ingevuld, dus donderdag in plaats van vrijdag.. balen dus. Maar goed het is niet anders, heb de jongen vriendelijk bedankt voor de soep, dat ik hem echt nu niet wilde hebben, omdat ik al gegeten had, gezegd dat ik het rot vind, maar vond ook dat het terecht was om het niet te doen. Blijf ik aan het eten.
Keurig op tijd weer voor de wekker wakker, dus ik was er klaar voor, om deze tocht te aanvaarden. Met de stille hoop dat het hopelijk droog blijft.
De rit naar schoonloo ging lekker, ik was er binnen de kortste keren daarna begon de tocht. De tocht verliep heerlijk ik had er zin in en het was pittig maar wel te doen. Sleen stond op het programma om dit keer te bezoeken.
De tocht ging door veel bos en dat was lekker. Zeker als je vroeg bent heb je een concert van de vogels en tevens zag ik een hert oversteken, wat is Nederland toch mooi dan. Dwalen door de bossen zag ik veel mooie taferelen, ook liep er een meisje het Pieterpad te lopen met het boekje in haar hand. Ik heb nog ff overwogen om haar te wijzen op de rood met witte pijltjes en stickers maar dacht dat is niet aardig van mij want mischien wil ze wel het zelf uitzoeken. Moet eerlijk bekennen dat ik ook niet zo veel zin had om te praten. Daarnaast pak ik zelf ook kamoot en dat werkt enorm. Tenslotte was ze naar een punt gebracht ver na het begin punt, door een auto die zo achterlijk snel reed dat ik bijna uit mijn verschoning waaide, en dat 2 x deze man Ging dus 2x langs me..en niet aan de kant, dus ik was alzo slim in de Berm te gaan lopen.. ik weet het dat meisje kan er niets aan doen misschien maar toch..ik ben niet altijd aardig.
Terwijl ik zo dwaalde kwam ik langs het monument voor Toos die is opgericht voor haar omdat ze met Bep deze route had bedacht. Het is een mooi monument. Ook de grootste steen was erg gaaf zag ik. Helaas waren er 4 mensen die ik de hele tijd niet gehoord of gezien heb ineens in beeld alsof ze uit de lucht kwamen vallen . Ze waren er zomaar en hadden veel lawaai, dus ik dacht meteen gauw doorlopen dan ben je ze zo kwijt. Nou nee dus kennelijk dachten zij doorlopen die man weet de weg.
Dus op een gegeven moment kwam ik bij het oorlogsmonument voor de 6 neergeschoten piloten en Heb mijn kans gegrepen om daar ff mijn pauze te houden op 19.19 km. Terwijl ik daar heerlijk mijn broodje zat te eten kwam er een meneer aan, een buik die ik vroeger ook had, en waar je iemand mee dood kan meppen Vreesde even voor mijn leven, maar gelukkig liep hij mank, dat scheelt weer een hoop. Deze man zat om een praatje verlegen, 68 jaar en altijd aan de universiteit gewerkt. Zelfs langer doorgewerkt.. waarop ik meteen denk.. ik geef het toe heel onaardig.. die heeft of geen leven, of een chagrijnige partner thuis zitten… ( had kennelijk vandaag niet mijn vriendelijk karakter in het assortiment opgenomen) En daarna was hij dusbegonnen met wandelen . Maximaal 18 km. Hij mag, vertelde dat zijn partner nog werkte en ik dacht oh God als hij zich omdraait in bed hij kan hem/haar vermorzelen met zijn buik. Maar goed na een praatje besloot deze man verder te hinken en ik dacht zitten blijven niet samen oplopen.
Dus na een klein kwartiertje was ik fit en kon ik de laatste 6 km aangaan. Natuurlijk liep deze hink stap meneer niet snel en wist ik… ik had nog langer moeten blijven zitten. Of toch maar heel erg binnensmonds en Gronings knauwend moeten praten. Maar ja dat bedenk je dan pas later. Want inderdaad liep hij ineens voor me en ontsnappen gaat niet.
Maar gelukkig toen ik bijna bij hem in de buurt was ging hij op een bankje zitten om wat te eten en kon ik snel doorlopen.
Dat laatste stuk naar Sleen wat een triest stuk alleen recht toe recht aan asfalt en lange rechte stukken die laatste 3 km leken wel 10 km.
Daarna nog een stuk door Sleen , natuurlijk gekeken of ik mijn nichtje daar ook zag maar niet gezien, dus naar de bushalte voor de wereldreis. Via Emmen terug naar Assen terwijl ik zat te wachten nog meer pp lopers. Een gezellig stel, die ook met de bus naar Emmen moesten. De dame ging naast mij zitten en ik dacht alleen die is vast al ingeënt. Toch heb ik me naar het einde van het bankje geschoven voor de zekerheid terwijl man lief aan de telefoon zat, zat deze mevrouw te zingen.. zo huiselijk en vertrouwd. Nu herinner ik me ineens dat mijn moeder ook altijd zong in huis, was ik even vergeten en weet ik waar ik dat van heb. Eigenlijk werd er thuis altijd bij ons gezongen.besef ik me. Overal in de auto, etc altijd.
Toen ik deze blog zo goed als af had kwam de bus, 6 personen konden ermee en gelukkig was de bus bijna leeg, dus ik blij.in Emmen leek het even mis te gaan, maar gelukkig kwam de bus uiteindelijk toch nog en kon ik door naar Assen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten