Uit gewoonte schrijf ik niet zo heel veel of bijna niets over mijn werk op de school waar ik werk. Inhoudelijk zo wie zo niet, dat is niet aan mij , ik schrijf deze blogs gewoon als een soort van vermaak en van het delen dan dingen die me soms bezig houden, soms een film die ik heb gezien, soms prachtige teksten, soms reisverhalen.. nu vooral veel sport en wandel verhalen, en ja de wandelverhalen gaan zeker nog komen, binnenkort begin ik met etappe 14 de eerste etappe van het tweede deel en hoe leuk ik start het met Susan, zoals we ook begonnen zijn in Pieterburen... veel stukken heb ik alleen gelopen maar we hebben wel samen aan het einde veel etappes samen gelopen omdat het onverhard is en bij Susan in de buurt... zodat ze gemakkelijk mee kon lopen. zo hebben we samen deel 1 uitgelopen.. wat wel iets speciaals gaf.. en eigenlijk is het zo met onze vriendschap. we lopen ons eigen pad in het leven en we komen elkaar altijd weer tegen en op belangrijke punten in het leven zijn we er altijd. wat erg mooi is.
Afgelopen week kreeg ik het verzoek of ik samen met mijn maatje in het kwaad, wat inmiddels een vriendin is geworden, zij is een van de weinigen van school die bij mij thuis komt en waar ik op bezoek ga.. maar altijd in de vakantie gaan we samen iets leuks doen, of wandelen, een museum, de parade etc. altijd iets leuks om naast school bij te praten, of we samen een klas wilden overnemen als duo coaches voor de laatste 5 weken omdat de coach voorlopig niet meer op school komt. Voor mij was het geen probleem om dit te doen, mede omdat ik altijd heb gezegd, dat ik naar mijn menig je altijd mensen vrij moet houden van de coach taken zodat ze in kunnen springen als iemand tijdelijk of langere tijd wegvalt. zo vang je het op.. Toen ik las dat het met Marlous is was het voor mij helemaal duidelijk.. dat ga ik doen. Dus ik kwam vrijdag op school en keek haar aan en zei alleen maar.. we gaan het doen he.. en natuurlijk gaan we dit doen.
Ten eerste hebben we al heel veel samen, toen ze nog een mentor was , veel dingen samen gedaan met haar klas, samen zitten praten over haar klas, deden samen de huisbezoeken ook omdat ik vond dat ze het niet alleen moest doen, je weet nooit in wat voor situaties je terecht komt, en daar moet je met elkaar zijn.. en ik kan hard rennen. en inmiddels weten jullie mijn gouden regel bij gevaar Vrouwen en kinderen eerst... :-)
Dus we zijn naar onze nieuwe Unitleider gegaan die alleen maar superblij was dat we het wilden doen. waarop ik zei het is grappig we zijn ooit uit elkaar gehaald omdat we teveel samen deden, en juist jij komt nieuw binnen en bind ons weer aan elkaar. vind ik mooi daarmee is een periode afgesloten, en ik ben erg voor verbinden, zet mensen in hun kracht. en zie wat goed gaat..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten