donderdag 29 september 2022

Spiderman No way home (film)

 

Mijn buuf heeft altijd goede tips voor films die ze heeft gezien, deze was ook weer steen goed, terwijl ik dacht dat ik nu wel genoeg had gezien van  Spiderman kwam ik erachter dat er toch nog wel meer is om te zien en dit verhaal was ook weer erg goed.

wederom een aanrader en het leuke is hij is op Netflix gratis te zien

recensie van de film:

Regie: Jon Watts | Scenario: Chris McKenna, Erik Sommers | Cast: Tom Holland (Peter Parker/Spider-Man), Zendaya (MJ), Jacob Batalon (Ned Leeds), Benedict Cumberbatch (Doctor Strange), Marisa Tomei (May Parker), Alfred Molina (Otto Octavius/Doctor Octopus), Willem Dafoe, (Norman Osborn/Green Goblin), e.a. | Speelduur: 148 minuten | Jaar: 2021

Twee jaar geleden leek er een einde te komen aan de samenwerking tussen Marvel en Sony, en daarmee ook een einde aan de rol van Spider-Man in het alsmaar uitdijende Marvel Cinematic Universe. De twee filmstudio's, die eerder nog een verrassende samenwerking op poten zetten om Spider-Man überhaupt in het MCU te krijgen, hadden bonje over, hoe kan het ook anders... geld.

Na een oproep van teleurgestelde fans en Tom Holland, die naar eigen zeggen nog decennialang Spider-Man wil spelen en klaarblijkelijk hoogstpersoonlijk de hoge piefen van de filmstudio's heeft gesmeekt om de gesprekken weer te openen, stond er dan toch weer een deal. Dit eeuwige getouwtrek heeft iets heel bijzonders opgeleverd, want deze derde Marvel Spider-Man-film is overgoten met de dikke saus van alle eerdere Sony Spider-Man-versies.

Spider-Man: No Way Home begint waar het vorige deel eindigde. De identiteit van de New Yorkse slingeraar ligt op straat en zijn reputatie wordt zwartgemaakt door stemmingmakende video's van The Daily Bugle. Dit heeft zoveel negatieve impact op het leven van Peter en zijn vrienden, dat hij besluit op bezoek te gaan bij zijn bevriende tovenaar Dr. Strange, die morrend instemt om door middel van magie iedereen te laten vergeten dat hij Spider-Man is.

Dat gaat natuurlijk faliekant fout, en het gevolg is dat een hele rits aan exotische schurken uit andere universa (lees: Spider-Man-filmreeksen) het toneel betreedt. Van de Lizard tot de Green Goblin; wat was het fantastisch geweest als de aanwezigheid van deze bonte bende niet allang was verklapt in het marketingmateriaal van deze trilogie-afsluiter.

Maar dat mag de pret niet drukken. Marvel en Sony spelen feilloos in op de nostalgie van een generatie die opgroeide met de oudere Spider-Man-films; als Doc Ock het strijdveld betreedt zwelt de bekende muziek aan en waan je je voor even in 2004. Het helpt dat Alfred Molina in de zeventien jaar sinds Spider-Man 2 geen dag ouder lijkt te zijn geworden. Het is een genot om te zien dat zijn vier tentakels hem nog steeds passen als een fluwelen jasje.

Dat geldt niet voor elke slechterik. Jamie Foxx heeft hier meer omhanden dan in zijn debuut als Electro in The Amazing Spider-Man 2, waar hij nota bene een van de hoofdschurken was. Foxx lijkt deze keer ook meer plezier te hebben in zijn rol, maar dat gaat wel ten koste van de continuïteit tussen de filmreeksen. Waar Electro in zijn eerste vertoning nog een onzekere sul was, vatbaar voor zware woede-uitbarstingen, speelt Foxx nu praktisch zichzelf.

Gelukkig is de echte knaller Willem Dafoe, die zijn patent op de Green Goblin-rol nogmaals bevestigt. Hij schmiert nog net zo hard als eerst en ook de plastic Power Ranger-achtige outfit is er nog, maar de overige kitscherigheid is er wel van af. Deze Goblin is psychotisch en nog onvoorspelbaarder dan zijn oorspronkelijke incarnatie. Van hulpeloze oude man (in tegenstelling tot Alfred Molina is Dafoe wél zichtbaar ouder geworden) tot wreed en bijna dierlijk. Hij is een ware bedreiging en geeft met zijn handelen de film een prettige zwaarte.

No Way Home komt sowieso verrassend duister en volwassen uit de hoek, en dat maakt impact. Homecoming en Far From Home waren geen hele zware films, maar dit slotstuk degradeert deze eerdere Tom Holland-delen tot licht verteerbare tussendoortjes. Er is wel degelijk ruimte voor komedie, maar die nare gewoonte van Marvel-films om elk dramatisch moment te ondermijnen met bijdehante 'grappige' opmerkingen is hier gelukkig grotendeels afwezig. De emoties krijgen de ruimte, godzijdank. Acties hebben consequenties, en soms moet er een zware keuze worden gemaakt. Hét thema van Spider-Man, verantwoordelijkheid, komt in No Way Home volledig tot wasdom.

Het narratief wordt namelijk voortgestuwd door Peters morele beslissingen en dat is knap, want daaronder valt te raden dat er tóch een aantal verhaalkeuzes zijn gemaakt met het oog op een eventuele scheiding van Marvel en Sony. Wordt Spider-Man ooit verlost van deze knipperlichtrelatie? Laten we het hopen. No Way Home weet de scheurtjes in het huwelijk gelukkig grotendeels te verhullen door een personagegedreven plot en alle fantastische terugkerende rollen, die stuk voor stuk een glimlach op je gezicht toveren.



woensdag 28 september 2022

De lettergrabbelton (week 29)


laat mij niet debet zijn
aan het verlies van je eigen 
vermogen om de balans op
te kunnen maken.


Running
There are seceral who are running after you, while you are busy chasing someone
who is running away
(Onad Eksi)

Elke omweg is een nieuwe kans
om te groeien

Je ziet een beetje
Nederlandse-zomer-bleekjes

Stroming
Tijd is zoals een rivier, het water dat je met je hand aanraakt
raak je maar één keer. Geniet van ieder moment in je leven

Een leer die je de levensvreugde ontneemt
verwijdert je van het pad

onderzoekers ontdekken gen dat grijs haar veroorzaakt
het zor-gen

Vergeven
Vergeet altijd je vijanden er is niks dat zij irritanter vinden
(Oscar Wilde)

Niet zulk boeiend nieuws
ik ben een en al oordop

Wake up
Fear shut you down it wakes you up
(Tobias Eaton)

Laten we elkaar eindeloos beschermen

Gelukkig zijn is voor een groot deel
een keuze

wie achter alles het waarom wil zoeken,
zal vaak de boodschap missen

neem in 
 een gesprek twee keer zoveel tijd
 om te luisteren als om te reageren

Samen tot rust komen

Langzaam
het maakt niet uit hoe langzaam je gaat,
als je er maar voor zorgt dat je niet stilstaat
(Confucius)

Keuzes
Ik hoop dat je keuzes in lijn zijn met wat je op hoopt
en met waar je angst voor hebt
(Nelson Mandela)

Keus
Iedere dag heb je opnieuw de keus, REn je door of gooi je
rigourieus je bestaan overhoop
(Karin Bloemen)


 Die tweeling lijdt aan gelijkheidswaanzin

En ik citeer:
De citeerling is geworpen

Zegt de ene graffiti-artiest
tegen de ander:
Mag ik je even
spraycan?

Het spijt me dat ik geen sorry kan zeggen

ik denk dus ik ben ongelukkig

What if?
if
you
love
me
let 
me 
know

Via Java naar Suriname naar Nederland ( wereldreisje)

 

Eindelijk na heel lang kwamen Rick en Chris weer eens buurten in Alphen. Natuurlijk hadden we elkaar al veel vaker gezien tussen door, maar dan deden we uitjes en daar ben ik gek op.. maar het weer is nu langzamerhand steeds grimmiger aan het worden, dat je niet voor je plezier een stad in gaat.. tenzij je van café naar café wil hoppen wat ik ook erg leuk kan vinden, al ben je wel snel klaar met de groene thee en het platte water...  de enige variatie is dan het koekje bij de thee... en de borrelhappen..

Maar zoals het een goede gastheer betaamd zorg je voor een schoon huis, al is het maar voor het oog. dus ik was zaterdagmorgen vroeg op gestaan om het hele huis weer eens grondig onder handen te nemen. heerlijk, ik hou niet van het werk maar het resultaat is dan toch wel lekker.

Daarnaast had ik natuurlijk een prachtig menu samengesteld, Ik besloot, wegens herhaaldelijk succes, gebruik te maken van de wereld gerechten.  alles staat beschreven en je bent er zo klaar mee, heerlijk. ik hou daar van. Dus alles al vroegtijdig in gekocht om in ieder geval te kunnen zorgen dat het gerecht gemaakt kon worden.

De avond ervoor had ik een luxe appeltaart gebakken, met daarin spijs op de bodem, gemengde noten, en natuurlijk heerlijke appels.. hij was goed gevuld met als gevolg dat hij toch wel uit elkaar viel toen we hem aansneden.. maar ach dat maakt het ook weer lekkerder,. . zeker als je dan ruimschoots slagroom er op kan doen.

Het gerecht bestond uit 

voorgerecht:

Javaanse pindasoep met brood en twee soorten boter

hoofdgerecht:

Surinaamse roti

Hollandse salade

als toetje

had ik een combi van aardbeien ijs, met chocolade en natuurlijk de bekende slagroom

Overdag had ik voor mezelf al besloten om niet te veel te eten, zodat ik me niet schuldig hoefde voelen over de hoeveelheid slecht dingen ik ging eten.

Al vroegtijdig ben ik begonnen met het maken van de Roti, dit omdat het vaak lekker is als het wat langer klaar is zodat de smaken goed door het gerecht trekken.

 Terwijl ik nog even bezig was met de laatste voorbereidingen, want ja je huis moet toch even een extra poetsbeurt.. ging de bel al, de mannen waren er en ze hadden prachtige rozen meegenomen. zo mooi, die staan dus nu te pronken op mijn tafel

We hebben de middag heerlijk zitten te praten over van alles en nog wat, tijdens het eten ook meteen door gekletst natuurlijk en een nieuwe datum geprikt met onze volle levens is dat een soort van voorwaarde als we elkaar zien, meteen iets nieuws prikken..

We hebben afgesproken om naar Tilburg te gaan naar de Doloris meta maze.. lijkt me zo gaaf, in mijn beleving een soort van kunst escape room..  dus ik ben zeer benieuwd


 

 

 

dinsdag 27 september 2022

Floris de vijfde pad etappe 5(Woerden Oudewater)

 


Na een redelijke nacht besloten om, ondanks de weersvoorspelling van veel regen, toch maar gaan wandelen. Etappe 2 is eigenlijk aan de beurt maar dat vergt nogal wat organisatie, dus besloot ik etappe 5 alvast te doen.starten in Woerden eindigen in Oudewater, prima route om te lopen   ,slechts 12!6 km, dat ik er 15 van maak is ook ondergeschoven  talent van mij. Op tijd op het station om daar te horen dat er werkzaamheden zijn tussen Bodegraven en Woerden en dat we met een bus vanaf Bodegraven naar Woerden zullen worden vervoerd..,, daar ging mijn tijdwinst. maar het was uitstekend geregeld, ik stapte zo over en was voor ik het wist in Woerden waar de tocht kon beginnen. Helaas was ik vergeten dat het open monumenten dag was, met als gevolg dat ik dus meteen wat kerken ben binnen gelopen om te kijken, tevens het museum in Woerden, wat saai was deze museum. De naast gelegen kerk was ook wat saai maar het onbedoelde tafereel van de collecte zakjes, de AED, de brandblusser , verbanddoos  bierviltjes werkten toch wel op mijn lach spieren. Na deze kerk maar verder gaan lopen. De route werd omschreven met bosrijk.. klopt ook wel maar veel bomen waren er gekapt waardoor het eigenlijk Bosarm werd. Over meer dan de helft kwam ik bij het landgoed Linschoten aan, en dat landhuis was open. Dus dat ook even bezocht. Ik hoorde meteen dat dit slechts 1 x in de twee jaar opengaat  dus ik meteen extra blij. 

Na al dat cultuur was het tijd om mijn salade te eten aan het water. Hierna ben ik het saaiste stuk gelopen langs het water , er leek geen eind aan te komen, ik dacht dat ik wat gewend was van het Westerborkpad maar dit was echt erg. Ook dit hoort erbij Nederland is niet heel bosrijk in het westen van het land waar dit pad langs gaat. Uiteindelijk kwam ik aan in Oudewater waar ik met muziek ontvangen werd. Oude liedjes lili Marleen. Prachtig.

Uiteindelijk aangekomen bij de bushalte waar bleek dat ik de bus naar Gouda een dik 3 kwartier wachten was. Had ik nu maar bedacht om even op een terras een kop thee te drinken, of even gekeken op 9292. Niet gedaan, niet handig, maar ach wat maakt het uit, lekker in de  zon gezeten en genoten. 

Ineens stonden Elias en Lindsey met hun zoontje met de auto bij de bushalte. Of ik even meeging wat drinken op zich erg leuk maar ik was al lang onderweg dus heb ik het even afgeslagen, wel even de kleine bewonderd en ook meteen maar een beetje bij gepraat tot de bus kwam. 

De verdere reis naar Huis ging prima, de trein naar Gouda heel vol, maar dat was snel opgelost omdat ik al besloten had heel vroeg te gaan zitten met een kopje thee, dat betaalde zich uit dat ik kon zitten heerlijk.

 De avond was relaxt, voor de buis en genieten


























maandag 26 september 2022

Restaurant Bospark

 

Aangezien mijn nieuwe collega Drama het leuk vond om even een avond te sparren en bij te praten, besloten we om te gaan eten in het restaurant der restaurants.. namelijk het school restaurant, waaronder de bezielende leiding van vriendin Laura leerlingen  zowel het eten bereiden als bedienen, wat ik altijd een feestje vind.

Een driesgangen menu met drankje kost slechts 15 euro, al kost het altijd meer omdat je een fooi geeft aan de gasten die ons bedienen, dat is voor hen ook een extra zakcentje.

Het was een heftige dag en ik bedacht me alleen maar waarom heb ik nu deze afspraak gemaakt, mede omdat ik dan 8 uur draai, en dit keer waren de laatste twee klassen erg intensief. ze waren druk en moe.. de kermis van de jaarmarkt doet zijn werk.. vreselijk.

 Om half zes was ik op school en wachtte ik op mijn collega die nog moest komen. Zij was ook heerlijk op tijd, dus we konden zo het restaurant in.

Vanaf het eerste moment dat we elkaar zagen was het al leuk en waren we aan het praten over van alles en nog wat.

Het menu bestond uit  een voorafje het bekende broodje dip, heerlijk blijft dat altijd, en het leuke is dat dan een leerling dat komt brengen en die dan zegt dat zij voor ons gaat koken die avond. vind ik zo leuk dat je meteen een gezicht ziet bij wie gaat koken.

Het voorgerecht was voor mij een geitenkaas rode bieten salade, met natuurlijk walnoten en honing, erg lekker en zo mooi gemaakt en geserveerd een plaatje

Het hoofdgerecht bestond uit een gevulde portebello met vege gehakt, en daarbij een groente garnituur, patat, salade en appelmoes. alles zelf gemaakt zo heerlijk

Als toetje kregen we een bananen split wederom overstegen ze zich helemaal, heerlijk weer.

Daarna een kopje thee en nog even napraten

het was wederom een prachtige avond en dat voor maar 15 euro. heerlijk

 


zaterdag 24 september 2022

De (af-) beul (-er) is terug

 

Na een tweetal weken waar onze vaste trainer van de kb afwezig was, we les kregen van 2 kanjers van trainers, kregen we onze oude vertrouwde Frank terug...

WE hebben het geweten.

We begonnen met de traditionele up

op de plaats

kniehef, hakken billen, squat, push up, lunges kortom het was snel gedaan dit.

daarna begon de hel voorzichtig zich te openbaren

( denk dat Frank of ons gemist heeft of teveel tijd heeft gehad om na te denken om andere trainingen te geven)

 de eerste opdracht was 21-18-15-12-9

afwisselende combinatie van kb swing en pusu up

na de eerste ronde was ik al gesloopt, mijn sportmaatjes. MArco, Richard, Marjolein en Niels hadden hetzelfde effect. wat een ellende dit, maar goed dit hadden we gehad en het kon alleen maar beter gaan dachten we

maar nee dus

daarna kwamen de 45 seconden oefeningen

links en rechts de row

push up schouderbreed

slopend was dit

daarna kregen we nog een combinatie van 

schouderpress links en rechts met gewicht 45 seconden

en toen nog de lunges met gewicht

het was eigenlijk al genoeg

en dan het besef dat je nog niet eens op de helft bent

mijn sportmaatjes en ik waren samen een soort van noordzee aan het formeren van onze zweet

En toen kwam de klapper van de les namelijk

21-18-15-12-9

tusters in combinatie met kb amerika. dus boven het hoofd

halverwege keek ik even naar Richard en die was net als ik al helemaal leeg en we moesten nog

aan het einde  hingen we beiden tegen de muur om bij te komen wat was dit een slopende oefening, terwijl ik altijd denk ik heb best veel conditie, tenslotte loop ik elke dag, ik sport 3 keer in de week en dan nog.. leeg.

Gelukkig gingen we toen over op de buikspieren

met kb boven je en dan sit up

de kb tussen je voeten zetten en dan leg raisers en je benen eerst links van de kb en daarna rechts naast de kb,  toen cruhsches.. ook goed te doen, die ellendige plank kwam ook nog weer langs, en natuurlijk de mountainclaimbers.. 

als toetje kregen we 4 rondes burpees  45 seconden en een hele gemene lach van Frank..

we zullen merken dat hij terug is..

het was een heerlijke les maar ik ben kapot ervan

Na afloop hebben we met elkaar nog even thee gedronken heerlijk om zo de avond af te sluiten.

 

 

The darkest hour (film)

 


Prachtige film dit, spannend en zeker de moeite waard om te gaan kijken.

Recensie van de film


Regie: Chris Gorak | Cast: Emile Hirsch (Sean), Max Minghella (Ben), Olivia Thirlby (Natalie), Rachael Taylor (Anne), Joel Kinnaman (Skyler), e.a. | Speelduur: 89 minuten | Jaar: 2011

Of het nu gaat om Times Square in Vanilla Sky of Londen in 28 Days Later, er gaat een immense fascinatie uit van een compleet uitgestorven wereldstad. In The Darkest Hour van Chris Gorak komt Moskou er verlaten bij te liggen. De wereld is aangevallen door verwoestende buitenaardse energetische krachten. Zodra je ermee in contact komt, word je tot stof gereduceerd. De flink uitgedunde bevolking van de Russische hoofdstad houdt zich schuil in kelders en zolders. Het gevaar loert overdag, omdat het buitenaardse gespuis dan bijna niet op te merken is.

Deze apocalyptische setting wordt opgehangen aan een flutverhaaltje over de twee jonge Amerikaanse zakenmannetjes Sean en Ben die in Moskou hun idee voor een locatiegebonden sociaal netwerk aan de man proberen te brengen. Niet lang na hun aankomst bij het hoofdkantoor van hun toekomstige zakenpartner, komen ze erachter dat de sluwe Zweed Skyler er met hun concept vandoor is. Een illusie armer besluiten de twee vrienden het op een zuipen te zetten in een nachtclub, waar ze twee toeristes tegen het bevallige lijf lopen. Met de komst van Skyler naar diezelfde uitgaanstent en het begin van de invasie zijn de krakkemikkige fundamenten van The Darkest Hour gelegd. De vijf zetten het op een rennen en zijn op elkaar  aangewezen 


Dit tweede regieproject van Gorak komt uit de productiekoker van Timur Bekmambetov, de man die verantwoordelijk was voor de regie van Russische kaskrakers Night Watch en Day Watch, en het later in de Verenigde Staten probeerde met het onderhoudende Wanted. Bekmambetov lijkt vooral voor elkaar gebokst te hebben dat er gefilmd mocht worden bij de toeristische trekpleisters van Moskou, maar jammer is dat veel scènes zich op donkere, afgesloten plekken afspelen. 


De aankondiging van de invasie en de actiescènes die daarop volgen zijn veelbelovend, maar de onheilspellende toon waarmee wordt afgetrapt, houdt slechts even aan en maakt dan plaats voor veel gevlucht, verstoppartijtjes en een onuitputtelijke herhaling van zetten. Hierbij zijn de schoonheidsfoutjes en plotgaten haast beledigend. Het vijftal sluit zich bijvoorbeeld dagenlang op in een magazijn, waarna de drie heren zonder noemenswaardige baardgroei naar buiten komen. En als ze controleren of er aliens in de buurt zijn door met gloeilampen te strooien, gebeurt dit gelijk per dozijn. Deze verspilling lijkt geen donder uit te maken. Ook met het spannende gegeven dat de nacht veilig is en het gevaar vooral overdag loert, had Gorak veel meer kunnen doen. 

Er is geen sprake van enige spanning onder het vijfkoppige gezelschap. Skyler is weliswaar een eikel, maar mag zonder veel woordwisselingen of gedoe meerennen met de rest. Tijdens hun vlucht stuit het clubje op een jong meisje en een geflipte uitvinder die zich in een flatgebouw schuilhouden. Deze nieuwe personages zorgen, op een interessant wapen na, voor teleurstellend weinig nieuwe input. Hetzelfde kan gezegd worden van het blik cliché-Russen dat tegen de finale nog even wordt opengetrokken. 

The Darkest Hour weet binnen belachelijk korte tijd een best aansprekend gegeven finaal te verknallen. Veel actiescènes lijken op elkaar en van de pracht en praal van Moskou wordt slecht magertjes gebruik gemaakt. De visuele effecten zijn aardig uitgevoerd, al is de ontknoping in een op hol geslagen bus en daarmee de onthulling van de aard van het dreigende gevaar behoorlijk lachwekkend. Het gebrek aan verhaal en de vlakke personages vormen de doodsteek. Gelukkig hoef je je 3D-brilletje slechts 89 minuten op te houden.




woensdag 21 september 2022

Het was pittig op een prettige manier

 

Vriend Marco gaf vandaag de les en dat hebben we geweten, gelukkig waren mijn sportmaatjes en vrienden Niels en Dominique er ook, dus het was gezellig, zeker omdat ook de andere sportmaatjes er waren, Nathalie, Ingrid en Yvon, dus we waren met een klein groepje maar dat wil niet zeggen dat het minder spannend of intensief was.

Maar het blijft een gegeven de lessen van Marco zijn altijd intensief en met veel humor, heerlijk.

 

de warming up bestond uit 15 minuten lang zoveel mogelijk rondjes maken

je begon met 2, dan 4, dan 6 etc.. zo door totdat de tijd om was

de vier oefeningen waren, air sqaut, sit up, push up

ik zei al meteen tegen Niels niet te snel je komt je vanzelf tegen.. dus rustig aan want ik had al het vervolg gezien. namelijk steeds min 2.. en daar stonden oefeningen die niet in mijn top 10 staan van favoriet..

dus nadat deze 15 minuten voorbij waren, zaten we op 18 rondes wat te overzien is

daarna kwam ronde 2 van de warming up

wallball, kb swing, snatch links rechts is 1 ... en we mochten, dank zij de verstandige keus van  Do.hoefden we maar 15 rondes... en dan steeds min 2

het enige wat ik nog verstandig naar buiten kon brengen was.. dat dit al veel zwaarder was dan de hele training op zondag van de andere keren.

Ik liep leeg als een otter

Daarna kwam een circuit, 

oef 1, box jump, oef 2, wall sit, oef 3, high reach, oef 4, swing

oef 5 sit up, oef 6 shoulder press, oef 7 rust. en dat deden we dus 2 rondes

 

Daarna kwam de killing ronde ( s)

namelijk 4 oefeningen.. en dan bestond uit 4 oefeningen

1 front squat

2 box jumps

3 dips

4 shoulder press

eerste minuut elke oefening 10 x

tweede minuut elke oefening 15x

derde minuut elke oefening 20x

 

daarna kwam nog een klein stukje buik in dezelfde formule

zelfde principe maar dan iets anders

de oefeningen waren 

10 sit ups

leg raisers links en rechts, 

leg raisers front

ronde 2, alles 20 x, ronde 3 alles 30 keer

ik was wederom gesloopt

maar wat een lekkere training weer

je weet meteen weer waarom je niet op zondagmorgen op moet staan voor de cross xxl

al vermoed ik dat ik er volgende week toch wel weer ben.

 

Historisch Bewijs


 Vorig jaar had ik al de hele serie gezien over Historisch bewijs, een programma serie die op de vrijdagavond word uit gezonden op npo2.

In dit programma gaan ze onderzoeken of de bewaarde objecten die in musea in Nederland liggen wel echt zijn wat er van beweerd word.

Helaas kwam ik er pas achter dat deze serie een tweede seizoen had, en waren er al 3 afleveringen geweest, gelukkig is de npo zo vriendelijk dat je op uitzending gemist de afleveringen alsnog kan zien.

Afgelopen woensdag, het was tenslotte jaarmarkt in Alphen, waardoor we om 12.00 vrij waren, ik na mijn boodschappen te hebben gedaan bleek er nog een zee van tijd over te zijn, dus besloot ik om de gemiste afleveringen te gaan bekijken.

De eerste ging over of de vlag van Nova Zembla wel echt was, dit onderzoek ging door tot aan een plaatsje in Noorwegen waar ze ook nog fragmenten hadden van deze vlag met het teken van Amsterdam. 

Na een prachtige zoektocht met ook veel info bleek deze vlag inderdaad origineel te zijn dus echt.

De tweede aflevering ging over de Wilemsorde van Van der Spek, ook hier weer dus een zoektocht met inderdaad ook een explosie om te kijken of het kon kloppen, en ook deze klopte..  het is inderdaad de Willemsorde van Van der Spek,

Nu ga ik natuurlijk niet alles vertellen over de afleveringen ik zou zeggen ga ze zelf kijken het is maar 30 minuten maar zo leuk en zo leuk om te zien hoe ze echtheid of onechtheid van een object uitzoeken 

Kortom echt een aanrader om deze serie te gaan zien, eventueel bij npo uitzending gemist bekijken.

 

Hieronder een trailer van een oude aflevering  van vorig jaar, die ook erg gaaf was...



dinsdag 20 september 2022

glimlachjes voor deze dag ( deel 37)

 











etentje

 

Oud leerling, mijn website bouwer en onderhouder en goede vriend Lulu kwam weer een keertje langs om bij te praten. Eens in de zoveel tijd komt hij gezellig eten bij me en praten we over van alles en nog wat, en hebben vooral veel lol.

Dit keer had ik een maaltijd bedacht die bestond uit een Harira soep met natuurlijk brood en smeersels, als hoofdgerecht Burrito's met daarbij een salade voor het geval het niet genoeg zou zijn. Als toetje een aardbeienijs, slagroom en natuurlijk verse aardbeien..  

De voorbereidingen waren gelukkig niet zo heel lastig en al vrij snel had ik alles al klaar wat we nodig hadden, daar was ik wel blij om, mede omdat ik daardoor snel nog wat dingen kon doen die anders misschien zouden blijven liggen,.

Meteen toen ik thuis kwam heb ik dat meteen gemaakt, zodat ik tussendoor nog even tijd had om me op te tutten maar ook even te gaan liggen om bij te komen.

Rond half 8 was Lulu er en zoals altijd krijgen we gesprekken over heel veel dingen, hoe hij tegen dingen aan kijkt maar ook hoe ik tegen dingen aankijk, altijd vanuit wederzijds respect en belangstelling om elkaar nog beter te leren en kennen en te begrijpen,.. daarnaast is er ook altijd de nodige humor die we delen. heerlijk

Het was een avond waarbij we weer nader tot elkaar zijn gekomen, dit blijven we erin houden mede om het zo bijzonder is dat dit zo kan samen.. 

Wederom voel ik me dan een rijk en gezegend mens. .

maandag 19 september 2022

de lettergrabbelton (deel 22)

Aangezien ik dit jaar rijkelijk voorzien ben van diverse scheurkalenders, dacht ik hoe kan ik dit nu even leuk en grappig aanpakken.
Conclusie... heel eenvoudig, een keer per week probeer ik in 2016 de lettergrabbelton als blog er neer te zetten met de teksten die op mijn drie kalenders stonden..( had er al drie en kreeg er nog een vierde bij....) 
de kalenders zijn:
Mwah*
Spreuken *
boeddhistische teksten*
en Rumag
* aan de vorm, onderstreept, cursief of vet kan je zien uit welke kalender het komt.

DEEL 22

meer applaus op straat

kennen
jezelf kennen en door kennen is het begin van de wijsheid
(Aristoteles)

Probeer een moeilijk moment te zien
als een lenigheidsoefening voor je geest

Twijfel is de dood van vernieuwing

Vader 
hij die er altijd voor je is
ook als hij er niet zou
moeten zijn

Jezelf
Gisteren was ik intelligent en wilde ik de wereld veranderen,
vandaag ben ik wijs en wil mezelf veranderen
(Rumi)

Avontuur in de slaapkamer
ontdekbed

Houden van
Laten we datgene doen waar we het meest van houden
en laten we het iedere dag doen
(Marc Jacobs)

De natuur is nooit gehaast, maar doet alles op
het juiste moment

Afgrijselijk al die uitverkopen

Miss
Just because you miss something doesn't mean you
should go back to it

Die bij is hommelsexueel

Angry
The best fighter is never angry
(Lao Tzu)

Een vlinder waarop je jaagt,
zal nooit op je hand komen zitten

Ons leven wordt meer bepaald door onze
keuzen dan door ons lot

Ben jij een kei in stenen?



Real
Everything you can imagine is real
(Pablo Picasso)

Ik dans nergens voor terug

Laten
Ik wil niet alleen zijn ik wil alleen worden gelaten
(Audrey Hepburn)

Het geluk zit in de kleine dingen




zondag 18 september 2022

lunchen bij Daan

 

werd Barista bij Juul

Afgelopen zondag ben ik met de sportgroep gaan lunchen, ik had eerst uitgeslapen, maar bedacht me lichaamsbeweging is nooit verkeerd, dus ik ben gaan lopen naar Daan, de plek waar we hadden afgesproken, ik was iets te laat vertrokken, dus ik heb maar eens flink doorgestapt zodat ik op tijd was. 

Toen ik er bijna was belde vriend MArco dat ik door moest lopen, Daan was nog dicht dus ze zaten bij Juul. ik neem aan de extra zaakje van Barista in Alphen.

Bij aankomst waren we al compleet, we waren met 5 personen in totaal, mijn plek was aan het hoofd van de tafel, precies tegenover een raam daar heb ik even gezeten maar uiteindelijk mijn stoel verschoven naar de zijkant want jezelf steeds zien is wel eens leuk maar niet de hele tijd.. 

We hebben daar heerlijk zitten te kletsen samen over van alles en nog wat, het eten was heerlijk, ik had gekozen voor een vega salade met vega kip en met geroosterde aubergine.. ik had geen betere keus kunnen maken heerlijk

Nadat we waren uit gegeten, de gespreksstof nog lang niet op was , maar de plicht riep  omdat we toch andere afspraken hadden zijn we gaan afrekenen met de belofte dat moeten we vaker doen met elkaar uit eten, het is zo leuk omdat je met elkaar sport en dan voegt dit toch wel wat extra toe.

zoals ik al vaker schrijf ik ben een gelukkig mens met deze mensen en de vele anderen om me heen


vrijdag 16 september 2022

De luizenmoeder ( film)

Bij het zien van deze film kreeg ik als een soort mantra door een lang geleden geschreven recensie
over een boek van Ida Boudier Bakker..  het boek had als titel:
" Klop op de deur"
De recensie was: "Niet opendoen!!!"
 
daarmee was alles gezegd.. bij deze film zou mijn recensie zijn...
"niet gaan zoeken naar luizen"

 Al bij de tweede serie van  de Luizenmoeder had ik al het idee, dit gaat hem niet meer worden.. de grappen zijn weg, hoe hilarisch de eerste serie, zo flauw was de tweede serie.. en nu dus de film, die al een tijdje uit is, al uit de bioscopen is verdwenen. Helaas kon ik hem wel via Netflix bekijken en wederom bedacht ik me.. je moet dus echt op je hoogtepunt stoppen... deze film had niet mogen worden gemaakt.. het is te over de top.. en het is het dus niet.

jammer... ik had graag de mooie herinnering behouden van seizoen 1..

en realiseer me.. niet iedereen kan een top serie maken, spelen en schrijven als Oogappels.....

 recensie van de film:

 Regie: Ilse Warringa, Jan Albert de Weerd | Scenario: Ilse Warringa |Cast: Ilse Warringa (Juf Ank), Jennifer Hoffman (Hannah), Dragan Bakema (Thomas), Beppie Melissen (Janny), Leny Breederveld (Helma), Rian Gerritsen (Kim), Arnoud Bos (Karel), Bianca Krijgsman (Nancy), e.a. | Speelduur: 108 minuten | Jaar: 2021

Toen het nog gebruikelijk was om op maandagochtend met je collega's bij de koffieautomaat het weekend door te nemen beheerste één onderwerp drieënhalf jaar geleden zeker de weekendpraat. De Luizenmoeder van makers Ilse Warringa en Diederik Ebbinge was op de zondagavond een aangenaam halfuurtje tegen heilige huisjes trappen. Niets of niemand bleef gespaard in en om het schoolplein van basisschool De Klimop. Het was de ultieme komedie tegen het doorgeschoten politiekcorrecte denken en de ultieme remedie tegen de lange tenen die de maatschappij had ontwikkeld. Heette het toen eigenlijk bij ons eigenlijk ook al woke?

Warringa, die instant faam verwierf als de keurig articulerende maar immer gespannen politiek correcte schooljuf Ank, en Ebbinge verbeeldden wat veel mensen stiekem allemaal dachten. Het is alleen niet altijd even fraai wat er in de hoofden van de Nederlanders omgaat. Juist door de personages, die werden vertolkt door een keur van bekende Nederlandse gezichten, hardop hun gedachten te laten uitspreken werden netelige thema's opeens onderwerp van gesprek. De serie kreeg zelfs Duitse en Franse remakes, maar een tweede seizoen bleek al een stuk minder stekelig en urgent.

Op de keper beschouwd was De Luizenmoeder juist zo sterk door de korte aaneenschakeling van situaties en sketches, ongemakkelijke blikken, voelbaar pijnlijke stiltes en uitbarstingen van opgekropte emoties. Dat heeft ook Ebbinge ingezien, want na twee seizoenen als mede schrijver en de rol van het zalvende schoolhoofd Anton vond hij wel dat de koek op was. Dit bleek een goede inschatting. Het onvermijdelijke film vervolg begint met de begrafenis van zijn personage. Ook al is corona een (veel te dominant en makkelijk) thema, bij Anton was het zijn ongezonde leefstijl die hem de das om heeft gedaan.

Ebbinge wordt naarstig gemist, alle pogingen van Warringa om dan maar in haar eentje de kar te trekken als scenarist en regisseur ten spijt. Zij schotelt ons niet alleen meer achtergronden van de personages voor - want hoe woont Juf Ank eigenlijk? - maar ook een langere verhaalboog die drijft op een door de coronapandemie ontstane leerachterstand en de moderne fratsen van het onderwijs. Daartegenover staan de ouders die steeds veeleisender worden. Het blijkt een brug te ver. In haar pogingen de locatie en personages meer substantie te geven worden ook gelijk de tekortkomingen ervan pijnlijk duidelijk. Een speelduur van anderhalf uur leent zich minder goed voor een hoge grapdichtheid, maar op een dramatische verdiepingsslag zit eigenlijk ook niemand te wachten.

Ook als avondvullende speelfilm verdient De Luizenmoeder veel sympathie, al is het maar omdat er zo veel fijne acteurs zijn om naar te kijken. De vaste cast, waarin naast Ebbinge ook Henry van Loon ontbreekt, wordt op prettige wijze aangevuld door Dragan Bakema die een moderne onderwijsgoeroe speelt die De Klimop in tijden van een pandemie naar een 'hoger plan' moet tillen. Hij bereikt het tegenovergestelde en juist de anarchie die op de basisschool uitbreekt leent zich uitermate goed voor veel lekker foute grappen. Warringa gooit het echter liever over een dramatische boeg. Het lijkt een vergeefse poging om haar publiek duidelijk te maken dat er meer in de personages schuilgaat dan een oppervlakkige blik doet vermoeden.

Het is Warringa te prijzen dat ze niet nogmaals hetzelfde trucje herhaalt van de twee televisieseizoenen. Een extra lange aflevering van de serie is Luizenmoeder - De Film nou ook weer niet. Wat wel pijnlijk duidelijk wordt is dat de vaste formule en stramien zich niet lenen voor een speelfilm, hoe graag de conclusie ook anders had mogen uitpakken.



donderdag 15 september 2022

London dag van vertrek naar huis ( 6)

 

Gisteravond heerlijk wezen eten bij een Afrikaans eethuisje, de kleuren van het restaurant spreken voor zich. We hadden nog heel wat te bepraten, dus nadat we hadden  gegeten bleven we nog lang zitten. Ik had ook naast mijn glas water een kopje gember Citroen thee besteld , maar deze was niet te drinken. Ze scherp dat ik een slok nam en het gevoel kreeg dat mijn hele keel verbrande, denk dat er veel bacteriën zijn verdwenen. 

De nacht was wat onrustig, bang dat ik me zou verslapen, maar ook het besef dat het alweer voorbij is mijn dagen bij en met Erwin. De wekker ging om 5.25, dus de laatste dingen ingepakt, om die niet te vergeten. Tevens de toilettas uitgezocht want veel dingen waren inmiddels op dus dat kon weg, het verbaasde me dat alles in mijn koffer paste dat had ik namelijk niet verwacht. 

Bij het ontbijt kwam Erwin , de lieverd nog even uit bed, om afscheid te nemen, om daarna weer zijn bed weer in te duiken. Vroeger dan gepland heb ik het huis verlaten. Afscheid nemen ben ik niet zo goed in, dus ik doe het dan liever snel als een volleerd  vakman. Maar het geeft altijd een akelig gevoel, het maakt het lastig, zeker het afscheid van Erwin breekt mijn hart. Maar volgend jaar zien we elkaar weer. Hoe, waar etc is nog niet zeker maar het gaat zeker gebeuren. 

Maar goed niet te lang blijven hangen in dit gevoel, het is zoals het is . 

De rit naar het vliegveld ging ideaal snel en inmiddels begrijp ik het Londons systeem, erg leuk. Op het vliegveld even wat eten gekocht, tevens ook een nieuwe sleutelhanger  voor aan mijn sleutelbos van mijn reiskoffer. Had er eentje aan hangen van iemand die een zgn huwelijksaanzoek deed, kreeg een ring met hartje, erg leuk toen, maar het zogenaamde huwelijk en vriendschap heeft niet lang stand gehouden, dus het was goed dat het weggaat nu.. iets nieuws aan de sleutel van het slotje een zwarte taxi uit London zo is London altijd bij me. 

Het was bij de douane, soms verbaas ik me over de hoeveelheid verschillen. Wat gedoe, ik moest ineens ook mijn horloge afdoen, dat hoeft nooit NL. Dus Okey bij de koffer gegooid, en door het poortje kreeg ik wederom een extra controle, dus onderzocht op drugs… weer geen drugs te herkennen, en volgens mij, als je zoals ik zo vaak eruit gepikt word dan pas je wel op. 

Daarna was het heel lang wachten op mijn koffer en rugzak, de dame van de scanner was even heel lang andere dingen gaan doen, er ontstond een soort van stow, waarbij de koffers etc zich ophoopten , maar deze mevrouw had daar maling aan. Ze ging nadat ze eindelijk zat nog uitvoeringen gesprekken aan met andere medewerkers, maar mij hoor je niet, niet voordat mijn koffer er is. En dat duurde, mijn rugzak was er snel, maar mijn koffer duurde echt lang, tussendoor kwam er nog een complete baby uitrusting langs, wel vreemd dat er geen baby in de wagen lag. Maar goed, ik begon al ongerust te worden bij het idee dat mijn koffer was verdwenen incluis mijn Watch… wat een ramp zou zijn. 

Maar gelukkig na 10 minuten wachter kwam mijn koffer zonder gedoe. Daarna gaan zitten bij Starbucks met thee en een muffin met chocola en een marshmallow, heerlijk.

Tijdens het wachten mijn opdracht voor Duolingo gedaan en daarna ook nog ff de slimste mens gekeken, heerlijk . Daarna blog geschreven met op de achtergrond de soundtrack van Hamilton, de teksten waren nu erg goed te verstaan waardoor er weer dingen op hun plek vielen. 

Uiteindelijk mochten we boarden ,, er stond heel mooi go to the gate, helaas was de gate niet bekend. Dus ik maar vragen, leek me het slimste. Dus ik kreeg de aanwijzingen waar ik moest zijn en meteen een hele stoet mensen achter mij aan. Het was wel grappig totdat ik het toilet in ging , daarin liepen ze ook allemaal mee… maar goed heb op tijd de deur dicht gedaan zo leuk waren ze ook weer niet. 

Daarna na het boarden mijn plek gezicht, helemaal achterin, gelukkig wel bij het gangpad vind ik fijner. Naar me een oudere meneer en een mevrouw die erg misselijk is en dus inderdaad de papieren zakjes nodig heeft. Zo onsmakelijk en ongepast dat overgeven in het openbaar.

Uiteindelijk geland op Schiphol, na een kloten eind te hebben moeten taxiën , de Polderbaan, bleken we niet uit het vliegtuig te kunnen, er was teveel alarm, dus moest er een technische dienst bij komen.. en dat met deze hitte en met de schaarste aan personeel. Gelukkig had de piloot wel humor. Hij maakte heel mooi de opmerking dat het te hoog was om te springen, en als er een paar hadden gesprongen dat de rest ook niet kon springen. Erg leuk al begrepen velen de humor niet. 

Daarnaast valt me de vreselijke correcte manier van het personeel op. “Meneer het spijt me om te moeten lastig vallen, maar zou u uw laptop willen opbergen en het tafeltje weg willen klappen ? Thanx You Ferry Much….” Bijzonder. 

De mevrouw naast me zit erg dramatisch te doen dat ze misselijk is… geloof dat een broodje ei, die ik net heb uitgepakt met de bekende geuren. Niet echt bevorderlijk is voor haar misselijkheid,ze begint steeds groener te zien. Ben maar gaan timen hoe lang ze het nog binnen kon houden.. 2 minuten, je moet toch iets verzinnen om jezelf te vermaken . 

Uiteindelijk konden we het vliegtuig verlaten, met stevige pas ben ik naar de uitgang gelopen, en via de controle ging het snel, ik had mazzel dat de meeste mensen allemaal naar de desk liepen, ik ging via de zelfscan, en kon dus meteen door, tevens zo door de de douane heen en door naar de bus.. die er nog stond

Geweldig mede omdat er een bekende van mij was die de bus reed, wat het extra leuk maakt, mede omdat hij zei hij had vertraging, ik dus mazzel. Heerlijk op tijd thuis, alles uitgepakt en tevens boodschappen gedaan, de was gedaan en nu ben ik thuis met de voeten op de bank.. heerlijk

 

woensdag 14 september 2022

Londen dag 5.

 

Wat gaat de tijd snel, te snel om eerlijk te zijn, gisteren was het laat om kwart over 1 deed ik mijn ogen dicht en dachten is te laat, maar om 6 uur ging de wekker  in mijn hoofd af, dus wederom de ogen dicht en verder slapen. Iets voor 10 zat ik aan het ontbijt. Straks even een beetje mijn koffer inpakken om daarna nog even de stad in te gaan. Wil naar tate brittan, met bijzondere werken, daarna moet ik het nog even bezien wat ik wil doen. In ieder geval wil ik alvast wat te eten halen voor onderweg morgen, aan de andere kant op het vliegveld is er genoeg. Vanavond ga ik Erwin trakteren op een etentje want ja als dank je wel voor het hier mogen slapen etc is dat naast de voorstelling wel het minste wat ik kan doen. Scheelt me tenslotte bijna 400 euro. Dus dan doe  ik dat soort dingen graag.

De weg naar British tate was goed te doen, meteen gezien dat ik dat ook morgen moet doen naar het vliegveld. In de bus zat een zeer boos meisje naast me, iedereen moest ook duidelijk horen waarom ze boos was. Het stoorde me maar dat kan ook komen omdat ik weinig heb geslapen. 

Het museum is groot, zoals alle gratis musea in London. Maar wel heel mooie dingen gezien  van o.a. Henry More. Prachtig .  Na het museum bezoek een kop thee gedronken met daarbij een red velved taartje heerlijk. 

Nadat ik opzoek ben gegaan naar het Sherlock Holmes museum bleek dat je op afspraak naar binnen moest. Daar had effen geen zin in, kon pas om 16.39 naar binnen. Dus besloot ik de in de buurt gelegen Banksy schildering te gaan zoeken, niet te vinden helaas. Dus besloten om als ik volgend jaar terug ben in Londen dat ik een dag ga doen Banksy spotten en een goede route samen ga stellen.

Daarna maar even een tosti gegeten met een kop thee, al moet ik zeggen met deze hitte heb je toch niet echt trek.

Nadat ik het gevoel kreeg met mijn ziel onder mijn arm te lopen besloot ik om de lake street arch te gaan zoeken. Dit schijnt een tunnel te zijn vol street art, en dat klopt ik vond dit een waardige afsluiting van de Londen reis. Het voelde alsof ik in de hemel was. Prachtig   Nadat ik daar heerlijk gedwaald had en had genoten van de streetart ben ik naar Erwin vertrokken om daar mijn koffer alvast in te pakken . 

En weer pak ik de bus de verkeerde kant op.. lastig hoor links en rechts… 

Gelukkig mooi op tijd bij Erwin, onder de douche en daarna mijn koffer in gepakt het is altijd veel minder werk dan ik denk als ik er aan begin. Maar beter zo dan dat ik hals over kop alsnog alles moet inpakken. Nu hoeft er morgen alleen nog wat losse dingen in de koffer en dan is het klaar. De toiletartikelen doe ik in mijn. Rugzak zodat mochten ze er in willen kijken dan hoeft niet de hele koffer open. 

Nu nog de laatste avond met Erwin, samen uit eten praten praten en dan is het weer voorbij.., duurt het waarschijnlijk weer een jaar voordat we elkaar zien.