ach waarschijnlijk ben ik in mijn tweede jeugd beland, dat zou kunnen, maar wat maakt het uit.. ik besefte me dat ik nog nooit een adventskalender had gehad.. mijn hele leven heb ik er wel met verlangen naar gekeken, omdat ik vreselijk nieuwsgierig ben wat er nu in al die doosjes etc verstopt zit. dus toen ik een adventskalender, die nog nooit open was geweest zag staan bij de kringloop, dacht ik die is van mij...
Die neem ik mee voor die achterlijke 0.80 cent. daar kan ik me geen buil aan vallen... en wie weet vind ik het wel heel leuk en kan ik me vooral houden om elke dag een vakje te openen en dan te denken wat ben ik hier blij mee, als er een lullig prullaria speeltje uitkomt..maar ach wat maakt het uit.. ik heb dat nooit ervaren en dus is het wel leuk om eens te voelen hoe dat is.. al denk ik achteraf had beter even een adventskalender kunnen kopen waarbij je dus chocolade krijgt, elke dag een stukje chocolade. al vraag ik me af of me dat dan zou lukken, elke dag een stukje chocolade... en de rest te bewaren.. last van bodemzucht zoals dat heet.
Maar goed.. het kan misschien wel..
Ooit kreeg ik van mijn buurvrouw een adventskalender van de krasloten. nou die heeft niet eens de avond gehaald, ik wist al binnen een half uur dat ik niets had gewonnen.. kortom of zon adventskalender zo goed aan mij besteed is, weet ik niet.. maar misschien lukt deze simpele adventskalender van de HEMA wel ... omdat wat er inzit eigenlijk meer is om de verrassing wat erin elke doosje zit, het cadeautje dat je krijgt.. terwijl het eigenlijk gewoon meteen in de prullenbak verdwijnt. maar ach wie weet is het wel heel leuk
Prachtige film, ik heb ademloos zitten te kijken, het verhaal is dan wel flinterdun maar de beelden zijn prachtig.. ik vond het een film die echt de moeite waard was bij gebrek aan iets anders te bekijken....
Recensie van de film
Those Who Wish Me Dead, een film gevuld met
spannende achtervolgingsscènes, spectaculaire vuurspektakels en Angelina
Jolie in volle actie. Kortom, toch een aantal elementen die een film
aangenaam kunnen maken. Of dat effectief ook het geval was, kom je te
weten in onderstaande review!
De film werd geregisseerd door Taylor Sheridan (gekend van onder andere
Wind River, Hell or High Water en Sicario) en betreft een verfilming van
het gelijknamige boek van Michael Koryta. Brandweerlui, huurmoordenaars en f*cked up emoties
In de film ontmoeten we Hannah Faber (Angelina Jolie), een badass chick die als smokejumper
werkt bij de brandweer. Al snel wordt duidelijk dat achter de stoere
verschijning toch heel wat pijn en leed schuilgaat en leren we dat
Hannah gekweld wordt door een eerdere gebeurtenis waarbij ze tijdens een
brand, en na een inschattingsfout, de dood van drie kinderen niet kon
voorkomen. Dat ze daarenboven nog eens ‘verbannen’ wordt naar een
uitkijkpost in the middle of nowhere zal alleszins ook niet bijdragen tot haar emotionele stabiliteit. Toegegeven, je zou voor minder al eens doorslaan…
Terzelfdertijd zien we hoe kilometers verder twee huurmoordenaars (Aiden
Gillen en Nicholas Hoult) een huis opblazen. Dit is slechts de eerste
fase in hun plan om een forensische accountant die geheime informatie
bezit uit de weg te ruimen. Laatstgenoemde heeft echter al snel door dat
ze hem achterna gaan komen en slaat op de vlucht met zijn zoon Connor
(Finn Little). Helaas kunnen ze het onvermijdelijke niet mijden. Connor
ziet hoe zijn vader om het leven wordt gebracht, maar kan gelukkig zelf
ontkomen (met de geheime informatie) en vlucht de wildernis in. Needless to say, dat het met die kleine ook niet al te best gaat.
Een kans op verlossing
Het duurt niet lang vooraleer de vermoorde vader wordt gevonden door de
plaatselijke sheriff (John Bernthal). Zoals het echte huurmoordenaars
betaamt, willen ze geen losse eindjes en gaan ze op zoek naar de jongen,
waarvan ze vermoeden dat hij is meegenomen door de sheriff. Bij het
huis van de sheriff vinden ze echter enkel zijn zwangere vrouw (Medina
Senghore), een survivalspecialiste die als een ware Indiana Jones kan
ontkomen aan de moordenaars. Een beetje geïrriteerd beslissen ze dan
maar om het hele woud in de fik te steken en op die manier de jongen op
te jagen. Misschien wat overgereageerd, maar kom, we’ll take it!
Best handig toch, een vuurexperte tegen het lijf lopen terwijl toevallig het hele woud in lichterlaaie staat?
Ondertussen is onze jonge knaap Hannah tegen het lijf gelopen. - Best
handig toch, een vuurexperte tegen het lijf lopen terwijl toevallig het
hele woud in lichterlaaie staat? - Wat argwanend beslist hij om haar
toch te vertrouwen en gaan ze samen op de vlucht voor de
huurmoordenaars. Voor Hannah voelt het aan als een uitgelezen kans op
verlossing. Of het hen lukt en of Hannah haar eerdere gebeurtenissen te
boven komt, moeten jullie uiteraard zelf maar bekijken!
Leuke elementen, matige verhaallijn
De film bestaat eigenlijk uit twee afzonderlijke verhaallijnen. Enerzijds het verhaal van een brandweervrouw (is that even a thing?) met psych issues
en anderzijds een typische actiethriller waarbij huurmoordenaars hun
prooi achterna zitten. Op een bepaald moment komen deze verhaallijnen
samen, maar lijken ze helaas naar mijn gevoel eerder een onsamenhangend
geheel te vormen. Oké goed, even de knop omdraaien en er niet te veel
bij nadenken. Je hebt namelijk nog steeds die elementen waarover ik in
de inleiding sprak, die het alsnog een aangename film kunnen maken.
Helaas blijkt het daar op een aantal vlakken toch ook wat te wringen.
Om te beginnen bij de achtervolgingsscènes: Goede acteurs? Check. Goede
uitvoering? Check. Geloofwaardigheid? Bedenkelijk … Laat ons zeggen dat
we hier te maken hebben met twee topklasse huurmoordenaars, die het als
een koud kunstje laten lijken om een huis op te blazen en een
voortvluchtige vader te vermoorden. Maar als ze dan opeens tegenover een
zwangere vrouw staan of een vrouw en een kind, blijkt het opeens toch
allemaal een stuk minder goed te lukken. Daarenboven, waarom zou je in
godsnaam een heel woud in brand gaan steken om een tiener op te jagen?!
Hoewel met momenten fijn om te kijken, toch niet overtuigd.
Daarnaast hebben we de spectaculaire vuurspektakels. Toegegeven, mijn
inziens goed uitgevoerd. Je merkt dat het CGI is, maar het is naar mijn
mening nooit echt storend. Als ik dan toch kritisch mag zijn, dan had ik
liever nog iets meer actieshots in het vuur gehad of nog iets meer
Hannah haar firefighting skills willen zien. Op dat laatste vlak bleef ik helaas wat op mijn honger zitten. Toch puntje bij voor de vuurscènes!
Tenslotte Angelina. Hoewel ik ze graag aan het werk zie in actiefilms
(hoe lang is dat trouwens ondertussen al geleden dat ze nog eens in een
actieprent te zien was?), wist ze mij in deze film toch niet 100% te
overtuigen. Dat lag zeker niet aan haar acteerprestaties (die waren net
zoals die van Connor prima), maar eerder aan het personage dat mij toch
soms op mijn honger deed doen zitten. Dat er een aantal bedenkelijke
scènes inzaten, waarbij ze superkrachten leek te hebben (kijk naar de
film en je zal wel weten over welke scènes ik het heb), deed ook wat
afbreuk aan de geloofwaardigheid van haar personage. Helaas komt het
opnieuw op hetzelfde neer: een verhaal dat haast even mager is als de
armpjes van Angelina in de film.
In een heel ver verleden heb ik ooit een fruitschaal gekocht van de ontwerper van het Groninger Museum. ik als ras echte Groninger was natuurlijk helemaal enthousiast over het museum, omdat hij zo mooi in elkaar zit, prachtige ruimtes en mooie exposities meestal..
Zo zag ik ook deze ufofruitschaal... van hem. Alessandro Mendini was natuurlijk de man achter dit ontwerp van zowel zijn design producten en als het museum
Jaren geleden had ik al een keer deze fruitschaal gekocht, ik was er superblij mee, want als je hem wilt kopen ben je toch gauw rond de 50 euro kwijt.. en ik had hem voor 5 gulden destijds.. Tot mijn stomme verbazing zag ik er weer eentje staan bij de Kringloop, ( 6,50 euro) en aangezien deze fruitschaal me uitstekend bevalt besloot ik om ook deze te kopen, die zet ik wel ergens neer voor de sier.... gewoon leuk en gezellig..
Wie weet komt er een tijd dat ik zoveel fruit heb dat ik wel een extra fruitschaal op mijn tafel wil hebben..
Wel vaker heb ik dingen bij de kringloop gevonden waarvan ik niet weet wat ze zijn ,maar ik vind de vorm mooi of hoe het gemaakt is.. dan koop ik het.. en neem het mee..
Ik zie dan wel. zo heb ik ook een paar prachtige blikjes, oude tabaksdozen etc die ik erg kan waarderen.. en ik doe er niets in.. soms wel wat tandenstokers, maar vind het gewoon leuk om iets te hebben voor mezelf wat me doet denken aan vroeger. oh wat klinkt dat oud..maar het is ook erg fijn om het te hebben tenslotte
Ik zal eerlijk bekennen, ik ben niet zon fan van Benny Neyman zijn liedjes als Waarom fluister ik je naam nog, Vrijgezel, Ode aan Maastricht, of jij hoeft niet te zeggen hoe ik leven moet.. maar wel zijn andere kant wat hij zing... zijn gevoelige liedjes die je toch onder de huid kruipen.. zoals onderstaande nummer, telkens weer als ik het hoor raakt het mij heel erg, zo mooi dat gevoel wat hij bezingt.
Gouden regen
Gouden regen groeide voor je deur toen ik voorbij kwam De geur vergeet ik nooit mijn leven lang Een gouden regen bloeide tot het einde van het voorjaar Maar onze liefde broeide toen de hele zomer lang Ik hield je in mijn armen toen de zomer was verdwenen De gouden druppels regen op je raam Je blijf maar naar me kijken, onbegrepen en in tranen Zo ben ik toen voorgoed bij jou de voordeur uitgegaan
Het is voorbij gegaan, zoals zo vaak zo veel En als zo velen vaak veranderden ook wij Het is voorbij gegaan, toch zal het leven doorgaan En zal elk voorjaar jou herinneren aan mij
Gouden regen groeit hier niet langs nieuwbouw grauwe dreven Waar alles zonder kleur is hemelhoog Alleen de grijze torens van beton die mij omringen Vermengen met de kleuren van een gouden regenboog Dan hoor ik je weer lachen, voel je warmte heel dicht bij me De kamer is zo leeg en koud en kil Ik koos een andere weg dan die waar jij op wilde doorgaan Nu zal ik moeten doorgaan ook wanneer ik niet meer wil
Het is voorbij gegaan, zoals zo vaak zo veel En als zo velen ben ik niet meer zoals toen Het is voorbij gegaan, maar kun je me vergeven Ik deed alleen maar wat ik vond dat ik moest doen
Gouden regen valt er naar beneden in november Opeens zijn ook mijn ogen niet meer droog De donder en de bliksem die mijn adem doen verstikken Veranderen de kleur van onze gouden regenboog
Het is voorbij gegaan, zoals zo vaak zo veel En gouden regen bloeit weer volgend jaar in mei Het is voorbij gegaan, we zullen moeten doorgaan Om nooit meer stil te staan, bij toen bij jou en mij
Samen met Jeroen in Berlijn, vertelde hij mij dat hij geen gel etc meer gebruikte, maar op het advies van zijn kapper haarpoeder, dat perfect werkt. Dus ik dacht, laat ik dat ook eens proberen, dan heb ik misschien niet meer dat haar dat hoe smeriger het gaat worden hoe beter het gaat zitten..
Regelmatig als ik mijn haar heb gewassen vragen mensen of ik naar de kapper ben geweest.. dan zit het ineens veel platter en totaal anders dan ik zelf graag wil.
Maar goed dat went ook zo langzamerhand. maar toen ik die bus haarpoeder zag dacht ik meteen, dat ga ik ook eens proberen, als ik daar mijn haar mooi mee krijg en wie weet, werkt het wel heel goed.
Zo gezegd zo gedaan.. maar wat blijkt... ik heb dus geen idee hoe je dat moet gebruiken. het blijkt dat ik het in mijn haar smeer en ja hoor.... het is een grote witte stofwolk om me heen. Heel vervelend
Alsof mijn haar een soort van poederlaag op zich heeft.. dus daar ben ik niet blij mee, kennelijk gebruik ik het verkeerd of heb ik gewoon de verkeerde bus gekocht en moet je iets zoeken bij je eigen haarkleur
dus dat is een volgende stap, en anders ach de gel die ik heb doet het ook goed, ook de haarlak die ik soms gebruik doet het goed. dus waar maak ik me druk om
Alles was geregeld, de tas stond al klaar, de sultanas als extra energie in de tas, daarnaast had ik ook al de wandelschoenen, de blarenpleisters, de wandelwol etc klaar liggen... en dan ineens.. ja hoor, de weersvoorspellingen...
Regen, storm, hagel, kou... en ach die kou kan ik me tegen kleden ook, en ach een regenbuitje onderweg is niet erg, dat kan ik aan, dat loop ik dan wel weg. maar als het echt de hele route loopt, over een onbekend pad voor mij , de reviews als zeggen dat het heel veel door open landerijen gaat, weinig bos etc, dus nergens een mogelijkheid om te schuilen. tja dan bedenk ik me.. wandelen is heerlijk en ik mis het echt,,., maar moet wel even heel eerlijk tegen mezelf zijn, want tja als ik ga wandelen, terwijl ik nog niet helemaal weer in mijn optimale conditie ben, is het dan wel zo verstandig om dik 20 km te lopen, exclusief verdwalen en onverwachte omstandigheden, zoals een dikke stier voor een hek waar je doorheen moet.... en dat je dus weer 3 km terug moet lopen... kortom, het was dubben, dubben, dubben.. en ik besefte me, ik had de afgelopen 3 dagen naar school gelopen en dat ging prima, het beviel me uitstekend en het ging heel goed allemaal, maar goed soms moet je luisteren naar je stemmetje in je hart dat zegt doe nog maar even rustig
Al moet ik zeggen zon zaterdag waar je ineens dus heel veel tijd hebt.. kan je zomaar beginnen met dingen die je moet doen maar niet aan toe komt, zoals je kerstkaarten alvast schrijven.. dan is dat alweer gedaan tenslotte.. daarnaast mijn huis weer eens schoongemaakt met de Harryslag.. daar ben ik goed in.. het ziet er schoon uit, het ruikt lekker maar ga niet met je vingers over een randje heen...
Daarnaast met het gure weer had ik zin in om mijn bed in het flanel te steken, de winter staat voor de deur, dus dat moest gebeuren. het katoen gaat weer in de zomer stop.. en de flanel mag weer op het bed.. lekker warm in de winter.. alleen was ik vergeten dat ik het nog niet had gewassen met als gevolg dat ik bij vrienden was met heel veel witte pluis op mijn zwarte broek.. het leek wel schimmel. waarbij natuurlijk de foute grappen niet van de lucht waren.. de mop van Sinterklaas met de schimmel tussen zijn benen, heb ik inderdaad heel veel gehoord. maar ach ik hou wel van die grappen altijd.
Toch achteraf bleek het erg mee te vallen, was het weer goed te doen.. kon ik dus eigenlijk best wandelen, maar goed ik bedacht me, je hebt nu ook even tijd voor jezelf en dan kan je ook lekker even wat dingen doen die je moet doen, zoals inderdaad de kerst cadeautjes kopen en regelen.. kortom het was een zeer zinvolle zaterdag al knaagt het wel in mijn hoofd.. ik had willen wandelen. ik had etappe 8 willen lopen van het Pelgrimspad.. dus dat moet dan maar op 9 december..
en ach de kerstspullen kunnen nu ook alvast naar boven. tenslotte is het bijna 5 december..
Ooit lang geleden had Susan dit boek gelezen en dus gaf ze mij het advies dit boek te lezen.. Ik hou van lezen, maar niet in het Engels, het lezen moet ontspannend zijn. Ben gek op spannende boeken,van de betere soort, Lee Child, James Patterson, etc..
Dus het bleef bij een voornemen.. totdat ik ineens zag dat deze film in het filmhuis werd gedraaid, dus wat is er dan leuker om er toch heen te gaan en de film te gaan bekijken in plaats van het boek te lezen. Ik weet het nu worden de plaatjes voor mij ingevuld, ik kan niet mijn eigen hoofdpersonage in mijn hoofd bedenken. ik krijg te voorgeschoteld. maar gelukkig heb ik genoeg fantasie om er wel dingen bij te verzinnen.
De titel deed me denken aan de film de 100 jarige man die uit het raam klom, wat een prachtige film was dit ook. Heb er vreselijk van genoten destijds, dus deze film kon eigenlijk al niet stuk omdat ik het verhaal las
Echt zo herkenbaar dat er zoveel los komt als je wandelt daarom nog leuker
Niets teveel gezegd wat een prachtige film dit, met humor, mooi verhaal prachtig.. een regelrechte aanrader
Als
Harold Fry een afscheidsbrief ontvangt van zijn oude vriendin Queenie,
die met kanker is opgenomen in een hospice, besluit hij zijn haastig
gekrabbelde antwoord niet op de bus te doen, maar naar haar toe te
wandelen. Een meisje met blauw haar in een benzinestation vertelt hem
dat hoop doet leven; zij heeft haar tante niet opgegeven en is altijd
blijven geloven dat zij weer beter zou worden, dit heeft haar tante
gesterkt in haar genezingsproces. De wandeling vanuit Kingsbridge in het
zuidwesten van Engeland naar Berwick-upon-Tweed bij de Schotse grens is
bijna duizend kilometer, maar Harold Fry besluit: zo lang hij blijft
wandelen, blijft Queenie in leven.
Het
argument van zijn boze en nogal plompverloren thuis achtergelaten vrouw
dat hij nóóit wandelt (hij pakt overal de auto voor) verandert hem niet
van gedachten. De ontstoken blaren op zijn voeten evenmin. Hij is
vastbesloten: de naderende dood van zijn vroegere vriendin bezweert hij
met zijn ritmische voetstappen en de mantra: 'You will not die'.
The Unlikely Pilgrimage Of Harold Fry
speelt zich grotendeels af in het schitterende Engelse landschap en zit
vol prachtige vergezichten. Hoewel de film ogenschijnlijk gaat over de
heilzame werking van wandelen en weer dichter bij de natuur komen, is de
onderliggende vraag eigenlijk hoe je het overlijden van een dierbare
kunt overleven. Harold en zijn vrouw Maureen lijken een klassiek bejaard
Brits koppel dat kibbelt en stofzuigt, maar diep van binnen dragen ze
een onmetelijk groot verdriet.
Het is geen vorm van verdriet die
ze zomaar kunnen uitspreken of opgraven, maar die ze diep in zichzelf
hebben verstopt. Hun huwelijk is langzaam verstijfd en verwaterd
geraakt, want ze hebben hun bestaan er krampachtig omheen gevormd. Het
verdriet is peilloos diep en weekt tijdens de pelgrimstocht van Harold
stukje bij beetje los. Harolds kruistocht is een hoopvolle maar ook
pijnlijke onderneming om zijn vriendin Queenie te redden, want
uiteindelijk wint niemand het van de dood.
Deze gloedvolle film
wordt nergens romantisch of sentimenteel, maar benadrukt wel het belang
van kleine sprankjes hoop, dagelijks geluk en medemenselijkheid. De
momenten van vriendelijkheid vormen een ijzersterk contrast met het soms
kille en snoeiharde bestaan van een mensenleven, dat over het algemeen
vol zit met verlies en afscheid nemen.
De tegenstelling tussen
de bewegende Harold in de wonderschone en dwarrelende buitenwereld en
zijn vrouw Maureen die eenzaam achterblijft in hun gesloten en bedompte
huis, benadrukt het verschil tussen het leven laten verstillen en het
leven blijven omarmen.
Onderweg maakt Harold contact met
behulpzame mensen die hem liever hun gedroomde werkelijkheid
voorschotelen ("ik ben nog samen met mijn partner" of "ik zit niet meer
aan de drugs") dan dat ze de realiteit onder ogen moeten komen. Op een
bepaald punt van zijn pelgrimstocht, als de verwilderde en verbaasde
Harold media-aandacht krijgt en door een stoet hoopvolle hippies wordt
gevolgd, zit het meisje met het blauwe haar op de bank bij zijn vrouw.
Ze moet iets toegeven: "I feel like such a fraud" zegt ze met de
schuldbewuste blik van een puber die besloot de werkelijkheid om te
buigen naar wat ze graag voor haar tante had gezien. Ze heeft Harold met
haar inspirerende verhaal per ongeluk op het verkeerde been én een
enorme trektocht gezet, want de beste man wandelt nu dwars door
Groot-Brittannië.
Het leven is geen sprookje en mensen staan
machteloos tegenover de dood, maar de wandeling zet zowel letterlijk als
figuurlijk iets in beweging. Het verandert Harold en zijn vrouw
Maureen; ze trekt woest de witte gordijnen van de ramen zodat het licht
eindelijk weer in het donkere huis binnen kan vallen. Hij komt tijdens
de eindeloze wandeltocht, die hem door de bossen en over heidevelden
brengt, steeds dichter bij zijn verdriet. Het is een intensief en bijna
ondraaglijk proces om de wrede pijnbank van rouw en verlies (inclusief
zelfverwijt en persoonlijk onvermogen) enigszins te doorstaan, maar The Unlikely Pilgrimage of Harold Fry laat zien dat het mogelijk is. Voor verdriet is immers maar één weg die we kunnen bewandelen: er dwars doorheen.
Aangezien ik van mezelf rustig moet beginnen met sporten, na een maand niets te hebben gedaan, besloot ik vandaag eerst niet te gaan sporten. Het was tenslotte al een druk weekeinde, naar mijn moeder op en neer, naar het theater, in de middag een lunch... kortom ook moet er ergens tijd zijn om even bij te komen. maar als mijn ogen zich vanzelf openen om half 9, de les om half 10 begint, dan haal ik dat niet maar als ik gewoon om 10 uur aansluit dan is dat geen probleem lijkt me...
Dus om 10.00 was ik er en kon ik aansluiten. Niels had de opdracht met kleine briefjes, hij was begonnen met rennen door de zaal en dan op diverse getallen of een push up, of een squat, omkeren etc, dus dat had ik gemist en een oefening met estafette vorm men moest zo snel mogelijk de ene kussen van de ene kant naar de andere kant brengen.
Daarna gingen ze in de tabata vorm diverse oefeningen doen
Dus de warming up was lekker actief.
Daarna zijn ze volgens mij begonnen met het werken met een bak met tig kleine briefjes waarop diverse oefeningen stonden die we dan 1 minuut moesten doen.
Tijdens deze oefening kwam ik binnen, en net toen ik binnenkwam pakten ze het briefje met burpees dus ik zo moet even mijn spullen pakken, wacht beslist niet op mij..
Maar ik heb nog lang meegedaan
Daarna gingen we aan de slag met het ganzenbord,waarin ik met Ruud samenging, we moesten diverse opdrachten doen en dat was leuk maar konden het onderling verdelen, dus de 50 pushups verdeelden we in 5x en dat om en om zodat we allebei 25 deden.
We gingen erg goed met het spelen stonden aan het eind.. en ja hoor gooiden we een getal dat we weer overnieuw moesten beginnen helaas. maar het was heerlijk om zo diverse oefeningen te doen.
Daarna natuurlijk aan de thee met elkaar.. het was wederom een heerlijke les
Daarna ging ik natuurlijk wel meedoen, en het was erg leuk, omdat het afwisselend was, alle oefeningen zaten er 3x in, dus dat was wel erg leuk.. we hebben ons daar prima mee vermaakt
In Leeuwarden woonde een vriend van mij, we gingen samen naar het centrum om wat te kijken en te shoppen, waar ik dus de lp van John zag liggen, volgens mij zijn debuut lp, als lead zanger van de band The Babys, vond ik zijn stem al helemaal geweldig....
Dus deze lp werd gekocht en gedraaid. Pas toen mijn relatie van toen op de klippen liep, heb ik dit nummer zo vaak gedraaid omdat het me zo raakte zo diep van binnen, het was mijn eerste grote liefdesverdriet.. en dat is een hel dat besefte ik me maar al te goed.Toen ik dat overleefd had dacht ik alleen maar dit nooit meer.. maar ja zoals zo vaak, zeg je dit nooit meer en dan sluipt er toch weer iemand in je hart.. en ja dan zeg je ja. dus dat is dan niet anders.. En vooral het zinnetje ik blijf tegen mezelf liegen ik mis je niet. geweldig..
Missing you
Every time I think of you I always catch my breath And I'm still standing here And you're miles away And I'm wondering why you left And there's a storm that's raging Through my frozen heart tonight I hear your name in certain circles And it always makes me smile
I spend my time Thinking about you And it's almost driving me wild And that's my heart that's breaking Down this long distance line tonight
I ain't missing you at all Since you've been gone away I ain't missing you No matter What my friends say
There's a message in the wild And I'm sending you this signal tonight You don't know how desperate I've become And it looks like I'm losing this fight
In your world I have no meaning Though I'm trying hard to understand And it's my heart that's breaking Down this long distance line tonight
But I ain't missing you at all Since you've been gone away I ain't missing you No matter what I might say
And there's a message that I'm sending out Like a telegraph to your soul And if I can't bridge this distance Stop this heartbreak overload
'Cause I ain't missing you at all Since you've been gone away I ain't missing you No matter what I might say
I ain't missing you (I ain't missing you) No way Since you've been gone away (I can lie to myself these days) I ain't missing you
And there's a storm that's raging Through my frozen heart tonight And I ain't missing you at all Since you've been gone away I ain't missing you No matter what my friends say
I ain't missing you I ain't missing you (I can lie to myself these days) I ain't missing you at all, I ain't missing you (No way, baby)
No matter what my friends say (I'm doing fine here) And I ain't missing you at all I ain't missing you I keep lying to myself every time I think of you
I'm okay I'm doing fine here from day to day I ain't missing you I can lie to myself
Goed de laatste 3 uur afzien, daarna krijgen we het certificaat, ben heel benieuwd wat het gaat doen vandaag. Het digitale veiligheidsplan heb ik bij me, kom tot de conclusie dat we meer de leerlingen er bij moeten betrekken , daar ga ik mee aan de slag. Verder hebben we alles voor elkaar. Dus dat is handig.
Ik begreep dat we met casussen aan de slag gaan en die aan de hand van het veiligheidsplan deze gaan bekijken en proberen te kijken wat je dan kan doen. Dat is het dus.
Ben benieuwd wat het me oplevert.
Als ik op het moment dat ik de blog schrijf, op weg in de bus naar Amsterdam. Merk ik een lichte tegenzin. Kan het nog niet verklaren maar dat komt wel.
Nou het viel erg mee, het hele gedoe van dat veiligheidsplan is niet eens besproken, al die zaterdagen werk voor Jan met de korte achternaam. Voelde toch een beetje als een naaistreek.
We gingen casussen bespreken van anderen en van onszelf, wat erg boeiend was. Maar ook waar ik bij dacht dat is zonde van de tijd. Wel weer een paar linkjes gekregen die ik dus kon gebruiken .
Verder natuurlijk het certificaat ontvangen .. dus ben nu een prof op dit gebied.
Al maanden geleden geboekt voor Marco en mij, de nieuwe voorstelling van Andries Tunru en Stefan Hendriks. We hadden er zin in,. De voorstellingen van Andries kennende kun je beter niet op de eerste rij zitten, dus zaten we veilig achterin de zaal, helaas voor hun allebei liet Alphen ze een beetje in de steek, er waren echt veel mensen niet, we mochten helemaal naar voren komen dus dat was wel heel fijn., we zaten dus dichterbij dan we hadden kunnen hopen.
Nou de voorstelling was meteen al in de sfeer als je binnenkomt, ze zijn allebei op het podium en staan wat te dansen, en geven de bezoekers een schrijfblok waarop ze een tekening moeten maken van hun meest gênante ervaring..
Na ongeveer 5 minuten mogen de mensen vliegtuigjes die ze via een instructie moeten vouwen en podium opgooien, en voor die dat niet lukt mogen ze ook gewoon een prop maken.
Ze halen er 4 tekeningen uit, vragen een beetje naar het verhaal aan diegene die het heeft getekend, en daarna gaan ze spelen... ze improviseren er samen op los..
Spreken niets af maar beginnen.. en ze maken een grandioos verhaal, met ook diep respect voor de muzikant die ze ook zo goed aanvult dat hij meteen geluiden heeft, muziekjes maakt etc.. prachtig. Je ziet ook dat ze er samen vreselijk veel lol in hebben ook omdat ze elkaar soms bewust in verlegenheid brengen, of dat ze zo moeten lachen om elkaar. prachtig dit spel en hoe ze uiteindelijk alle vier afzonderlijke verhalen van de tekeningen aan elkaar binden en met elkaar verbinden tot een rond verhaal met een prachtig einde.
Geweldige energievolle, humorvolle maar ook een diepe buiging voor alle drie op het podium die een prachtige voorstelling geven.. en zoals ze zelf zeggen beperkt houdbaar, elke voorstelling is uniek, omdat ze nooit weten wat er komt.. dus Marco en ik gaan ook naar Leiden om ze nog een keer te zien.
Al jaren groot fan van Banksy vond ik dat het tijd werd om toch ook eens
af en toe werk van hem hier te laten zien. Ik heb het geluk dat ik
inmiddels 3 in het echt hebt gezien in Londen op straat, al weet ik dat
er nog veel meer zijn, maar ook dat ik het geluk had dat ik in
Barcelona naar de pop up museum kon gaan met de werken van hem.. hij
blijft inspireren..
Ach het zat ons niet mee, we zouden elkaar al zien net voor de herfstvakantie maar dat ging niet door, wegens drukte. Daarna hadden we afgesproken dat ik naar haar toe zou komen op een vrijdagmiddag en dan zaterdag terug naar huis, maar ja toen was ik ziek, voelde me niet fit. dus het leek me niet veilig om te gaan rijden.. dus dat werd ook afgezegd.. maar eindelijk is het dus gelukt.. ik kon mijn moedertje weer eens life zien en aanraken.
De rit uit school was goed te doen, ik dacht dat er veel file zou zijn onderweg maar dat viel reuze mee, ik kon aardig goed gewoon doorrijden. dus ik was heel blij....
Bij aankomst bij mijn moeder viel me op dat ze weer iets was gekrompen ze zou zo onder mijn armen door kunnen lopen als ik mijn armen zou spreiden, wat ik natuurlijk ook heb gedaan maar dan om haar te knuffelen dat ik haar weer zag.
Zoals het hoort je komt bij je moeder en ze heeft de thee al klaar, tevens had ze allerlei lekkere dingen in huis gehaald en ze is heel blij dan ik er ben
We hebben de hele avond, zitten praten over het hier en nu, hoe het gaat, ze vraagt altijd naar mijn buuf, mijn beste vriendin uit Zutphen, naar de jongens in Frankrijk( probeer haar steeds duidelijk te maken dat de jongens daar niet wonen maar af en toe in hun huisje daar zijn.. maar voor haar blijven het die jongens in Frankrijk). Ook hebben we natuurlijk gekeken naar 2 voor 12 en ze weet veel.. ze overtroeft me niet maar ze behoorlijk bij de pinken, ze zei al, kunnen we wel samen heen gaan nou dat lijkt mij niet zon goed plan, ga niet voor gaas voor half Nederland.
Nadat we heel veel hadden zitten praten besloten we om naar bed te gaan, en ach die lieverd had een kruik in bed gelegd. zo lief.. ik had niet eens koude voeten dit keer, maar zo lief dat ze er aan denkt.. dat heet thuiskomen in moederliefde...
Heerlijk geslapen op dat bed. het was een genot om wakker te worden en mijn moeder al horen rommelen in huis.
Samen heerlijk zitten ontbijten, terwijl ik de kaasplakjes uit de trommel wil pakken zie ik er twee suikerklontjes in liggen, dus ik vroeg haar waar dat om was.. nou dat was om de kaas droog te houden, want het condenseert natuurlijk in een trommel. en ze zei voel maar aan de klontjes je zult voelen dat ze vochtig zijn, en dat klopte.. ze nemen dus de vocht op.. ideaal en de kaas was echt lekker vond ik
Na het ontbijt nog even met haar gepraat over van alles weer. we raakten niet uitgepraat.
Rond half 1 ben ik huiswaarts gegaan met een grote tas vol met alle gulle gaven van haar.. heerlijk zon moeder.
Rond 5.00 was ik thuis na een heerlijk ontspannend dagje/ avondje bij moeders.
De eet/spel groep was altijd al leuk en gezellig, ooit ontstaan als een soort van grap, door een weddenschap, Do en Misjel gingen naar Berlijn en ik had voor ze een speurtocht uitgezet maar dan met foto's, ze moesten die plekken opzoeken en daarmee op de foto gaan.. als ze alle foto's en locaties hadden zou ik ze trakteren op een etentje... ze hadden bijna alles maar nog niet niet alles dus werd het een soort van compromis, ik het voor en hoofd gerecht zij het toetje. Marco sloot ook aan op die avond.. en voor we het wisten ontstond er een soort eetclub en dat werd na het eten uitgebreid met spelletjes doen.
Inmiddels gaan we altijd ook wel eens met elkaar uit eten, of gaan we naar een escape room. Standaard staat er op het programma dat we een keer eten in het restaurant op school. Dit omdat het zo leuk is maar ook omdat het heerlijk betaalbaar is.
Voor 15 euro kregen we een prachtige 3 gangen maaltijd, We waren er om 18.00, en dat bleek later iets later dan normaal, maar het was wel goed, ze hadden twee grote groepen, dus kwam het wel goed uit dat wij wat later waren.
Met elkaar is altijd erg gezellig, is het genieten met elkaar, daarnaast is het ook dat we altijd wel wat te praten hebben en vreselijk veel humor met elkaar over en om van alles... zon avond vliegt altijd om.
Het menu begon natuurlijk met het heerlijke broodje dip, daarna konden we kiezen uit 3 voorgerechten,
stukjes gesneden biefstuk met groente en saus
loempia met saus en groente
saoto soep, de vegetarische variatie
Het hoofd gerecht bestond uit:
kipsaté met groente
gamba's
of de vegetarische groene curry.
Als toetje kregen we
spekkoek met mango ijs en room met amandelschaafsel
Zoals het niet anders kan het eten was goed, de bediening was perfect en geslaagd
Het is een feestje om de leerlingen te zien die je in klas 1 hebt gehad die dan daar stage lopen.. ik vind het genieten.
Elke keer als ik in Berlijn ben en als ik dan bij de muur ben, de verhalen hoor over hoe het is gegaan in voormalig oost Berlijn, vraag ik me steeds af,.. wat zou ik doen, als ik moest kiezen , en het niet weet.
Nooit is die vraag zo dicht bij mij dan als ik daar ben... ik moet dan denken aan de verhalen van de mensen die hun eigen kind soms hebben verraden omdat ze bang waren dat hun kind wilde vluchten over de muur met alle gevolgen van dien.
De Bokken En De Schapen
Het is allang weer afgelopen met de Praagse lente
En god beware me voor Chileense tegenargumenten
De knoet kan rood of zwart zijn
Maar de knoet wil altijd slaan
De dictatuur maakt links en rechts dezelfde korte metten
Met ieder die zich tegen zijn dictaten durft verzetten
Stel nou eens dat er hier een komt, hoe zal het hier dan gaan
Stel nou eens dat er hier een komt, hoe zal het hier dan gaan
Wie waagt zich dan aan een protest
En wie blijft zich vergapen
De goeden en de kwaden
De bokken en de schapen
Wanneer zo'n dictatuur hier in dit land ooit huis zal houden
Wie moet ik dan gaan vrezen en wie kan ik nog vertrouwen
En zegt het dan nog wat, zoals ik nu de mensen ken
De protesteerders, zullen die dan ook hun stem verheffen
De verontrusten, zullen die dan ook het kwaad beseffen
Wat weet ik van degenen door wie ik omgeven ben
Wat weet ik van degenen door wie ik omgeven ben
Wie staat dan juichend langs de kant
En wie grijpt naar een wapen
De goeden en de kwaden
De bokken en de schapen
En dan hoe zal het gaan
Met wie mij lief zijn in de dagen
Zal mijn familie mij nog op visite durven vragen
Of liever maar niet thuis zijn als ik langs kom onverwachts
Zullen mijn beste vrienden mij, zo nodig wel verbergen
Of zullen zij me vragen zoveel niet van hen te vergen
Zal ik naast iemand nog wel hardop durven dromen 's nachts
Zal ik naast iemand nog wel hardop durven dromen 's nachts
Wie wordt van zijn bed gelicht en wie mag blijven slapen
De goeden en de kwaden
De bokken en de schapen
Wat weet ik trouwens van mezelf
Ik durf niet eens voorspellen
Of ik dan zelf bereid zal zijn om mij teweer te stellen
Als daar gevangenisstraf op staat
Vernedering en pijn
Zal ik dan kunnen zwijgen als ik iets niet prijs wil geven
Zal ik dan kunnen sterven als ik graag wil blijven leven
Zal ik dan moed voldoende hebben om niet laf te zijn
Zal ik dan moed voldoende hebben om niet laf te zijn
Om niet laf te zijn
Wie zullen dan de jagers zijn en wie zijn dan de prooien
De bokken en de schapen
De levende en de dooien
Afgelopen dinsdag de derde keer een dagje opleiding Anti Pestcoördinator. Het was wederom een zoom meeting en ik vind dat toch wel lastig, mede omdat ik merk dat mijn camera het niet doet helaas,. dus dat is even balen, maar daar kan ik niet zoveel aan doen.
Dus ik zat weer met een prachtige zwarte achtergrond, het scheelt want ik moest nog even dingen van mijn Windowscomputer halen, en ook het digitale veiligheidsplan bekijken en invullen, en op mijn laptop krijg ik die er dus duidelijk niet op helaas.. het is kloten. ...
Maar goed, ik was er keurig op tijd maar helaas was de cursusleider al begonnen.. dus daar kon ik niet zoveel meer mee...
Het ging over online pesten, en dat is wel iets wat me toch ook heel erg bezig houd, hoe doe je dat op een goede manier... dit aanpakken en oplossen.
Dus ik had er zin, dit keer was ik topfit dus ik kon goed mee doen in de speciale werkruimtes.. wat wel weer lekker is natuurlijk.
Eerst werd er gesproken over het digitale veiligheidsplan, en inmiddels had ik aan de bel getrokken bij mijn directrice, dat ik er niets mee kon..maar dan blijkt nadat ik de vraag bij de docent had neergelegd wat het doel is van deze opdracht, omdat het een hel is om te doen, en ik weet al dat we het niet gaan gebruiken.. dus als antwoord kreeg ik dat het een tool was om te inventariseren wat we wel en niet hadden , en wat er nog voor actie punten zijn. nou dat was meteen een pak van mijn hart..
Ik was dan eigenlijk al klaar. want ik had alles, ik wist allang,. zelfs voordat we de scan moesten doen dat we dus leelingenbetrokkenheid misten daar moesten we iets meer mee doen, maar ook met de vraagstukken als docenten gepest worden, dat is ook een vraag die ik nog wil uitzetten onder het personeel. omdat dat ook iets waar we eigenlijk niet zo mee bezig zijn. maar het komt wel vaak voor.
Deze keer vond ik de overleggen ook erg leuk met de anderen.
Wel viel me op dat het toch altijd nog gerelateerd is in situaties tussen jongens en meisjes.. en dat het altijd de jongens zijn, in dit soort filmpjes die de dader zijn.. het zijn nooit de meisjes.. uit ervaring weet ik dat ook jongens slachtoffer kunnen zijn van Sexthing etc.. Dit valt me vaker op., net als bij de cursus Grens overschrijdend gedrag het is altijd jongen meisje, en altijd is het meisje het slachtoffer,,.. ik bedacht me toen al bij het plaatje waarom zit een jong meisje bij een oudere jongen op schoot.. en als het anders om zou zijn wat is dat dan? Of als het om 2 jongens gaat.. wat dan..maar kennelijk is men daar nog niet zo ruimdenkend in de wereld van de hulpverlening of diegenen die het materiaal maken...
Dit keer was het voor het eerst dat ik met een positief gevoel af kon sluiten. Dat was winst.. nog 1x te gaan
