vrijdag 30 april 2021

appeltaart

 

 

HomeWalk @Home op 26 en 27 juni 2021

Omdat ik met 10 collega's deze tocht gaan doen, we wandelen dus voor het Ronald Mc Donalds huis en hopen zo veel geld op te halen voor dit huis

Aangezien we toch wel veel geld moeten ophalen, namelijk in totaal 7000 euro met elkaar, hebben we verschillende acties gedaan, zoals  plantjes verkopen, we hebben nog sponsoren gezocht etc.. en dit keer hadden we dus de appeltaartactie. Collega's konden van de diverse scholen een springvorm inleveren, waarvan we wel een max. doorsnee hadden opgegeven, en daarbij 10 euro voor het goede doel.

Op school zouden we dan een appeltaart gaan bakken en die zou klaar zijn op donderdag, die kon men dan halen in de bakkerij.

Dus afgelopen woensdag, ik had veel tussenuren, waarvan ik 1 uurtje even een counselingsgesprek had, heb ik toch wat uurtjes in de keuken doorgebracht om te helpen, Al kon ik niet veel doen maar mijn stralende persoonlijkheid tentoonspreiden dat lukt me wel aardig.. dus dat heb ik maar gedaan. 

Uiteindelijk heb ik natuurlijk ook nog even mijn handen uit de mouwen gestoken en het vlechtwerk gemaakt voor op de taart. want op appeltaart hoort een mooi rooster.

DE hele middag rook het naar appeltaart in de school ,een geur die echt alle ellende van de afgelopen maanden van je afslaat je voelt je meteen thuis en welkom.

Vandaag kon ik dus ook mijn appeltaart halen, ik had weer eens een afwijkende vorm gekozen namelijk een hart vorm. waarbij ik zei tegen de meiden, die me al wat langer kennen, dat ik nog een vorm had maar die leek me niet zo geschikt voor school.. die meteen begrepen wat ik bedoelde.. en lachen in een deuk., maar om toch even onwaarheden uit de wereld te helpen die heb ik dus niet.

Het zag er weer schitterend uit, dus de taart in de tas en mee naar huis.. en dat in de stromende regen. het was niet echt prettig maar wel goed te doen.. op de 1 of andere manier. en je hebt geen keus je bent gaan lopen dus loop je maar door totdat je er bent.

Thuis meteen de appeltaart uit de vorm gehaal, een stuk naar de Buuf gebracht, 1 klein stukje meteen zelf opgegeten, en de rest in porties in de diepvries..

Ik ga zeker maandag aanstaande een tweetal porties meenemen omdat ik dan met Susan een 10 tal kilometers ga lopen, als verjaardagscadeau voor haar...  en dan halverwege krijgt ze thee met appelgebak.. wel zonder slagroom want ik ga me tenslotte geen breuk sjouwen dat lijkt me niet nodig.

en ik kan al verklappen deze taart is heerlijk

HomeWalk, HomeRun en HomeRide vinden op 26 en 27 juni 2021 plaats als @Home-editie. Door het hele land gaan jullie, in jullie eigen omgeving en in estafettevorm, 24 uur lang wandelen, hardlopen en fietsen. Dat kan individueel, in groepjes of met het hele team (afhankelijk van de dan geldende coronamaatregelen). Het openingsplan van de overheid geeft onvoldoende zekerheid om een veilig en verantwoord fysiek evenement te kunnen organiseren. Het Ronald McDonald Kinderfonds heeft dit besluit genomen na een zorgvuldige afweging. Uiteraard stonden hierbij de gezondheid en veiligheid van jullie als deelnemers, vrijwilligers, fans en andere betrokkenen voorop.

Samen gaan we er het laatste weekend van juni een onvergetelijke HomeWalk van maken. Het event is live te volgen via HomeRadio: 24 uur lang radio met onder andere verslag van het gezamenlijke start- en finishmoment, razende reporters die teams bezoeken en natuurlijk sporters en begeleiders die vertellen over hun HomeWalk, HomeRun en HomeRide @Home. Ook werken we aan een app waarmee teamgenoten het estafettestokje aan elkaar kunnen doorgeven. Zo sporten we op afstand, maar zijn we wel met elkaar verbonden.

Jullie hebben samen al ruim 887.000 euro opgehaald voor de Ronald McDonald Huizen, Huiskamers en vakantiehuizen. Mede dankzij jullie sportieve inzet hebben zieke en zorgintensieve kinderen hun ouders, broers en zussen altijd dichtbij. Wij willen jullie daar ontzettend voor bedanken.


donderdag 29 april 2021

vrouwen en kinderen eerst....

 

Op 1 van mijn wandeltochten met de buuf, hadden we een wandeling van 11 kilometer uitgezocht om te gaan lopen.

We begonnen in het dorpje waar we wonen en vanuit het huis liepen we al kletstent en grappen en grollen makend, naar de 207, deze gevolgd om uiteindelijk bij het kruispunt bij Woubrugge aan te komen waar we de weg richting Langeraar en Ter Aar gingen volgen. Dit is lang stuk langs een weg en is wel genieten ook, je ziet tenslotte onderweg altijd van alles en blijft het leuk.

Terwijl we zo pratend liepen vorderden we best snel en voordat we het wisten waren we al bij Ter Aar waar we rond de kerk liepen en het pad namen door de polder om op het andere pad uit te komen dat door de polder naar Alphen loopt.

De buuf had ik een ijsje beloofd, mede omdat ik wist dat ze dat erg lekker vind, dus we zijn bij de boer nog even gestopt, allebei een lekker ijsje en zitten te kletsen op een boomstam. 

Daarna gingen we verder dwalen door de natuur, wat ik het meest wonderlijk vind altijd daar is dat er een huisje staat, in de middel of  niets en daar wonen mensen. je kan er met je auto niet komen, en je bent door iedereen en God verlaten.. dus ik begrijp niet dat iemand daar wil wonen..

Maar we liepen verder en ineens zag ik daar een vogel in de berm liggen die heel stil daar lag. dus nieuwsgierig als ik ben wilde dat wel eens goed zien en liep naar die vogel toe, in de veronderstelling dat hij wel eens overleden kon zijn, of hulp nodig had. Maar toen zijn oogjes begonnen te draaien, pakte ik voorzichtig mijn telefoon om er een foto van te maken. 

De vogel, een patrijs schrok er behoorlijk van volgens mij en vloog dus op. ik weet niet meer het fijne van alles, ik heb vast gegild. de buuf die naast mij stond, lees vooral stond, ook,  die gilde ook, en ik de held duwde haar naar voren... 

Ik dacht alleen maar bij gevaar is het altijd vrouwen en kinderen eerst. dus daar heb ik me aan gehouden op dat moment

Nadat we een beetje bijgekomen waren begonnen we vreselijk te lachen, net zoals een aantal andere mensen die achter ons liepen. ze kwamen niet meer bij. wij ook niet om eerlijk te zijn.  gierend van de lach zijn we samen verder gelopen naar huis.. 

Denk dat dit verhaal nog vaak zal worden verteld dat kan haast niet anders..






woensdag 28 april 2021

Pieterpad etappe 8 (Coevorden- Hardenberg) 19 km

 


De oplettende lezer zal merken dat ik van etappe 4 naar etappe 8 ben gegaan. dat klopt.. dat heeft als reden dat ik ineens bedacht, kom laat ik ook op Koningsdag gaan lopen.

Dit kwam zogezegd op als kak en dus pakte ik zondagavond mijn wandel rugzakje in, en dacht ik ga gewoon, maar om nu de hele reeks van Rolde naar Coevorden nu te annuleren om nu 1 etappe te lopen, leek me wat enthousiast, en ik denk dat ik geen strafpunten zal krijgen als ik ineens een etappe eerder doe...  al voelde het wel een beetje als spijbelen.

Dus maandag uit school, toen ik klaar was om 16.00 ben ik naar het station gelopen, zoals bekend doe ik tegenwoordig bijna alles te voet, een mooie winst van de corona lockdown. anders had ik altijd de auto gepakt en blijven pakken.. nu dus niet. nu heel duidelijk nee ik ga lopen. Zo ook naar mijn school, tenzij het echt heel erg waait of hoost van de regen dan komt de auto weer in beeld maar wil blijven proberen dit vol te houden omdat het zo lekker is dat lopen en een goede training en je valt er zo lekker van af.

Dus om 16.20 had ik de trein naar Coevorden, was er rond 19.00 en zoals gisteren te lezen was ook daar liet mij mijn postduiven instinkt me in de steek. 

Waarom zou dat dan de volgende dag over zijn. Niet dus.... maar laat ik bij het begin beginnen, spontaan wakker om 20 voor 6 dus dan het bed maar uit en niet langer zeuren, schoonmaak rituelen  gedaan, gedeelte wat niet meer nodig was ingepakt  en ontbijt halen. Lekker op mijn kamer dat opgegeten. Lunch gemaakt, thee ingepakt en gegaan. Bij het hotel hadden ze het uitgelegd maar het gekke is, ik hoor het wel, maar ergens komt er kortsluiting en denk ik het te weten.. en dwaal af met mijn gedachten denk ineens, volgens mij heeft deze mevrouw een kunstgebit.. of wat een rare oorbellen,zou haar haar een pruik zijn en bedenk maar wat nog meer  door dit hoofdje gaat, gevolg ik hoort het niet.. wist uit het hotel links en dan rechts ergens bij een rotonde... maar goed dat links dat begreep ik.... maar toen wilde ik dus nog ook de bestickering zien maar die zag ik nergens, kortom twijfel.. dus.. juist terug naar het hotel 1,5 km en wederom vragen. Nu was het duidelijk, dus terwijl ik links bleef lopen zag ik ineens de eerste pijl, rechts af dus vanaf daar ging het goed. Totdat ik op een 5 sprong kwam en er dus geen bordje stond etc.. er was een heuvelrug dus ik dacht ik loop even naar boven om te kijken of ik daar misschien iets zie wat ik moet zien. De poort van Drenthe, dat zag ik niet dus dan maar terug en op de splitsing goed kijken links of rechts...  en vooral wat dan..  dus boekje uit de tas en lezen moest dus de berg op voor de poort van Drenthe. Dat gedaan. 

Daarna ging het redelijk goed, totdat ik in het dorpje Gramsbergen kwam, vage pijlen, me als gevolg dat ik dus weer het boekje pakte en daar bleek dus dat er inderdaad pijlen ontbraken.. dus vol goede moed wederom verder opzoek naar verdere aanwijzingen. 

Helaas bleek dat men de bordjes met pijlen dicht bij de grond had staan en daar groeien struiken die er voor stonden, of paaltjes stonden achter een lantarenpaal, verstopt. Kortom het werd ook nog een speurtocht. Gratis erbij, gevolg geen 19 km maar een dikke 23 maar we hebben het gehaald zonder enig probleem. 

Eindelijk in Hardenberg liep ik naar het station en soms lacht het geluk je toe.. ik kon zo de trein instappen, hoefde niet eens te wachten. Wat een luxe is dat. De reis naar Zwolle ging lekker. Op Zwolle heb ik een beetje als kip zonder kop rond gelopen omdat de perron aanduiding in mijn beleving vaag is maar vond op tijd de goede trein. Toen ik eindelijk in de trein was bleek hij zo vol dat we met 10 man al op het balkon stonden dus ik ben eruit gegaan en ben naar de conducteur gelopen met de vraag of ik in de eerste klas mocht zitten en dat ik wel bij betaalde. Dat mocht, hij is nooit geweest wat achteraf te begrijpen was. Maar ik kon mijn geluk weer niet op. Totdat de trein stil bleef staan en er op het spoor een ongeluk gebeurt was en we dus terug naar Zwolle gingen... denk dat de engeltjes even mij vergeten waren... maar op Zwolle, weer zoeken naar het juiste spoor ben ik gewoon in de eerste klas gaan zitten omdat ik dacht jullie kunnen me wat.. gelukkig geen controle . Dus de trein naar Lelystad en daarna naar Schiphol. Om de bus naar huis te nemen ... kortom het was inderdaad een goede keus om vandaag te gaan wandelen. Bij thuiskomst stond de buuf al te wachten met een koningsbol en een kop thee, dat is nog eens thuis komen, dus ik meteen maar de boel uitgepakt, zoveel had ik niet mee tenslotte, en heerlijk met haar op de galerij gezeten te kletsen in de zon.. ik nu wel in korte broek en met t-shirt met korte mouwen en genoten alsof het niet op kon.

Daarna de foto's uitgezocht , tevens de blog geschreven, wassen gedraaid, spullen voor school geregeld en bedacht het leven is goed en mooi en vol verrassingen en dat is waarom ik juist zo van het leven hou




dinsdag 27 april 2021

omdat het kon

  

Dit jaar is het wederom een bijzondere Koningsdag. geen vrijmarkt, weinig feestgedruis, kortom het is niet zoals we gewend zijn. daarom besloot ik maandagavond na school meteen de trein te pakken naar Coevorden om daar een etappe van het Pieterpad te lopen.

Nadat ik klaar was op school en mijn afspraak was afgerond ben ik naar het station gelopen om daar dus de trein te nemen. Onderweg kwam ik een paar leerlingen tegen die gezellig met mij opliepen naar het station. Bij het station aangekomen eerst maar eens de Polarsteps aangepast zodat ik alles weer op de goede volgorde heb staan. Al loopt er nu een stukje scheef maar ach zoals ik al een keer eerder zei, ik loop mijn levenspad en die ging ook niet altijd zoals ik het gepland had. . Dus onderweg in de trein ging het zijn gangetje, zitten en wachten totdat je er hebt, wel vind ik het karig als je naar het toilet moet dat die dan niet bereikbaar is wegens de korte overstap tijden. Gevolg het stuk Emmen naar Coevorden met gekruiste benen gezeten en knijpen.. knijpen alsof mijn leven ervan af hing. Wat ook waar is want ja.. het is wel mijn eer te na om in mijn broek te plassen. 

Gelukkig was de trein erg geweldig het waren alleen maar veel hobbels op de rails met als gevolg dat ik ben blijven knijpen.. een uitdaging dus. Gelukkig kwam Coevorden erg snel dus ik hoopvol de trein uit... om te ontdekken dat dit 1 van de weinige stations is waar geen toilet is.. postduif als ik ben ging ik met de app aan perfect de verkeerde kant op...met mij geen saai moment maar met een blaas die blijft dringen...is het minder prettig... gelukkig ontdekte ik al snel de fout.. ongeveer 3 kilometer van het station af..dus..nog meer knijpend naar het hotel..toen ik bij het hotel aankwam zei ik als eerste mag ik eerst naar het toilet, ben met de trein..en nergens een toilet onderweg.. dus nadat de roep van de natuur was getemperd kon ik inchecken en naar mijn kamer.. met de verheugende mededeling dat het ontbijt om 6.15 al kan.. lopend buffetten op de kamer eten...dus leve de lunch voor onderweg.

De avond doorgebracht op de kamer.. de meegenomen broodjes en cup a soup genuttigd, gekeken naar typisch Leiden, per seconde wijzer en het uur van de wolf...met Claudia over haar show over Heintje Davids.. die ik dus ook wil zien.. daarna slapen...morgen tenslotte vroeg op.

maandag 26 april 2021

rondje Zegerplas

 

Omdat ik toch de tocht van afgelopen zaterdag een beetje moest uitlopen begreep ik van Nico en Paulien had ik al bedacht dat ik maar even een klein stukje moest gaan lopen, iets van een klein rondje, dit om de spieren soepel te houden.. Dat dat ook gewoon kan door een dag in bed te blijven, dat bedacht ik me pas later.

Een leerling van vroeger en inmiddels een vriend vroeg mij of ik zin had om met hem een rondje te gaan lopen, dus twee vliegen in 1 klap, ik heb mijn uitloop rondje en meteen goed en aangenaam gezelschap. 

Dus om half 1 ging ik richting de afgesproken plek. Onderweg zag ik nog een aantal meeuwen die hele grote waar een ieder een hekel aan heeft druk aan het vechten met elkaar. Er waren het er 3 en twee waren in een gevecht en ik zag meteen het bekende spreekwoord war 2 honden vechten om een been ( even voor de goede orde dat is een ander woord voor bot, ik dacht vroeger dat het ging om een heel been) loopt de derde er mee heen.. In dit geval vliegt de derde er mee heen, maar helaas was waar het om ging te zwaar, dus de vogel die de prooi had bemachtigd ging dat meteen weer verdedigen. Dit schouwspel heb ik op een afstandje gade geslagen en ontdekte dat de prooi bestond uit een jong eendje die de meeuw uit het water bij zijn moeder had weggehaald.... even slikken dat wel maar ik besef ook dat dat de natuur is... 

Ooit heb ik een moedereend zo achter een grote meeuw aan zien vliegen en bijten dat de meeuw op de vlucht sloeg, ik dacht nog. wow die moeder laat zich niet het kaas van het brood eten. in dit geval dus haar jonkies pakken..  mooi om te zien hoe de natuur eigenlijk in elkaar zit, al is het vaak voor ons als mensen zielig, het is wel zoals het is.. 

Maar goed doordat ik dit schouwspel had gade geslagen besefte ik me dat ik dus moest gaan opschieten.Gelukkig kwam ik precies op het afgesproken tijdstip aan en kon ik meteen samen aan de wandeling beginnen.

We hebben heerlijk gelopen en gekletst over van alles en nog wat. Natuurlijk ben ik met hem naar het verborgen altaartje gegaan, en ineens wist ik ook waarom ik hem zo waarderen kan, tot dusver is hij de enige die het meteen ziet. zijn oog voor detail is uniek goed. en  aangezien ik dat zelf ook heb was het logisch dat we nog steeds contact hebben.

Ploeterend door toch weer een stuk moe zand, kwamen we langs een standje waar je koffie en thee kon kopen dus dat hebben we gedaan en daarna nog lekker door gepraat samen,

Na een klein uurtje zijn we beiden weer naar huis gegaan. en leve het voorjaar er zijn weer genoeg plekjes om naar het openbaar toilet te kunnen.. nadat ik de hele ochtend al thee had gedronken..  en die ene kop thee er nog bij, zijn ook altijd van die bakken thee. moest ik inmiddels wel even luisteren naar de roep van de natuur.

Nadat ik nog wat boodschappen had gehaald voor de toch van dinsdag ben ik lekker naar huis gegaan en daar relaxt gekeken naar onder andere het programma de Cube een geweldig leuk programma alleen ik trek Gorden slecht.. die hadden ze dit niet moeten laten presenteren.


zondag 25 april 2021

het slaat echt nergens op... maar toch

Op het moment dat ik dit blogje begin besef ik dat het eigenlijk nergens op slaat, je verdient er niets mee, je krijgt geen lof, je krijgt geen welkom door het Koningspaar, er staan geen mensen te juichen aan de kant van de weg,... geen lauwerkrans.. laat staan een bosje bloemen, een gemengd boeket... maar toch.... ik doe het er voor.

Afgelopen week heb ik in totaal toch maar mooi even 4 medailles gehaald,  eentje is iets om heel trots op te zijn.. namelijk de medaille dat je 500 x je beweging rol  ( voor de kenners dan heb  je je gestelde doel van verbrande calorieën gehaald) hebt volgemaakt. 

Daarnaast heb ik de dag van de aarde medaille ook gewonnen omdat ik mijn work-out van 30 minuten had volbracht en dat had ik al gedaan voor ik het besefte dus dat was gemakkelijk verdient, 

Het elke dag naar school en terug lopen verdient zich nu terug.

Daarnaast is er de uitdaging voor deze maand, namelijk om als ik 19x mijn staan rol heb volgemaakt, ook een medaille krijg, en het is echt achterlijk, het is gewoon een plaatje in je app, het stelt niets voor, maar toch ik ben toch trots als ik wederom die prestatie heb geleverd.

Die dat van de dag van de Aarde heb gehaald vind ik al bijzonder, dat is iets waar ik meestal niet eens bij stil sta.. en dan die van 500x, let wel op 500x mijn dag doel heb gehaald van verbranden van de nodige calorieën is al uniek voor mij.. en de volgende is 1000 dus ik hoop dat ik die ook haal over anderhalf jaar. maar ga er van uit dat ik dat doe.

Daarnaast op zaterdag mijn 2x het bewegingsdoel gehaald medaille gehaald, dat eigenlijk al een oude bekende is maar al vaker gehaald maar toch ook deze gehaald.. het regende medailles deze week, je zou kunnen spreken van een persoonlijk record maar ook een week waarin een Nederlander op 4 verschillende onderdelen een medaille heeft gekregen..  ik zie uit naar de gelukwensen etc.

Het zijn domme dingen maar toch.. ik merk dat ik er wel gevoelig voor ben, dat ik toch denk ik wil hem halen.. en dus inderdaad zorg dat ik een work-out doe van  35 minuten ,dat ik toch zorg dat ik genoeg sta.. etc.. .net als dat ommetje lopen, net zo leuk en spannend en ik hoop steeds dat ik toch de eerste plek haal, en dat is al een keer gelukt bij het team van school van het Leerpark, het stelt niets voor maar oh het is zo lekker dat te halen.



 


zaterdag 24 april 2021

uitdaging op zaterdag

 

Vrienden Paulien en Nico zijn echte wandelaars, die gaan voor hun lol op een zaterdag of zondag zomaar ineens 30 kilometer lopen. Aangezien ik ook behoorlijk aan het wandelen ben geslagen, spreken we vaak erover om samen een tocht te maken.

Afgelopen zaterdag was het dan zover, we gingen samen lopen.

De grootste uitdaging voor mij was wel het opstaan om half 7 omdat om 8 uur Nico en Paulien voor de deur zouden staan  om te vertrekken, ik moest zorgen voor het hete water voor de thee, zij zouden zorgen voor iets te eten.

Mezelf kennende wist ik al dat ik toch wat appels en wat sultanas in de tas moet gooien, omdat als ik loop ik zo vaak ineens trek krijg., en dan wat moet eten, de eerste 15 km loop ik wel weg dat is nooit een probleem, soms zelfs meer op een goed ontbijt maar dan komt altijd op een gegeven moment de man met de hamer. en soms komt hij iets eerder dan de andere keer.. dus ik moet daar wel op letten,.

Natuurlijk deed ik mijn zwarte leren wandelschoenen aan, mede omdat ik wilde weten of ik er goed op kon lopen als ik een lange afstand ging lopen, kleine afstanden gaan goed, maar nu was het belangrijk om te oefenen met een lange afstand, dit ook omdat ik wist  dat er in de meivakantie behoorlijk veel lange wandelingen gaan komen.

Nico had een prachtige route uitgezet van 30 km, rondom de Gooise matras, dus we deden de dorpjes aan als Naarden, Laren, Blaricum, Bussum om dan terug te komen bij de auto

Onderweg was we veel afwisseling van diverse paden, ook wederom een pad wat mijn trauma weer eens aanraakte. nl... juist een zandpad, alle moezand op het strand en over de heide.. ik ga denk ik ooit een hekel krijgen aan heidevelden.. 

In de dorpjes was het goed lopen, we hadden onderweg daar een kop koffie en thee gehaald wat erg lekker was, ongeveer op 10 km, daarna zijn we doorgelopen naar de vesting van Naarden waar ik ook nog nooit was geweest, wat ook erg indrukwekkend was om te zien.

Ook de stukken door de natuur erg mooi.. waarbij we ineens in het bos een buizerd zag vliegen met een dode ekster in zijn klauwen. waarop Paulien zei dat ze dit zielig vond...  Waarop Nico de geweldige opmerking maakte.. Ja wat dacht je dan dat hij een taxi was, dit is gewoon zijn eten..

Geweldig wat heb ik gelachen om deze droge opmerking geniaal

Nadat we onderweg heerlijk hadden zitten lunchen met cup a soep, broodjes,  en thee en melk  zijn we verder gelopen, om toen we nog maar 5 km hoefde een ijsje te eten bij de La Place.

Na 29,65 waren we bij de auto en was ik meer dan voldaan maar wel erg blij, mijn nieuwe schoenen deden het optimaal, mijn benen hielden het met gemak vol en ik heb vreselijk gelachen en genoten

wat wil een mens nog meer











vrijdag 23 april 2021

Spreuken (2016-18)

als je denkt dat je te klein bent om
invloed te hebben, dan heb je nog nooit een nacht
met een mug in een slaapkamer
doorgebracht.

We herinneren ons geen dagen,
we herinneren ons de momenten
(Tessel Huibregtsen)

Voor sommigen ben je gewoon een
schilderij, voor mij ben je een meesterwerk

Ik houd van jou en ik zal niet stoppen
totdat ik sterf en als er daarna nog iets is
dan zal ik ook daar van je houden

Dont be afraid 
be alive
(Sarah Dessen)


onze wereld   is er slechts één van vele

Wat geweldig dat niemand ook maar één
moment hoeft te wachten met het
veranderen van de wereld
(Anne Frank)

Assepoester vroeg niet om een prins. Ze vroeg 
om een avondje stappen en een jurk
(Kiera Cass)

De verhalen waar je het meest van houdt
blijven voor altijd leven in jezelf
 

donderdag 22 april 2021

alpha (film)

Soms zomaar komt het dan, en zie je een film in de gids staan waarbij je denkt, die lijkt me wel erg mooi en ontroerend. En dat is deze film. Wel was het in het begin even wennen dat de spelers dus een fantasie taal praten, tenminste dat denk ik, ik herken het niet, en het stoort niet, het is zelfs wel aangenaam om eerlijk te zijn.
Ik vond het ondanks dat de recensie iets anders zegt een mooie film over vriendschap door dik en dun en elkaar helpen..  mooi en ik vind het een aanrader om hem alsnog te bekijken.

Recensie van de film 

Regie: Albert Hughes | Cast: Chuck (Alpha), Kodi Smit-McPhee (Keda), Jóhannes Haukur Jóhannesson (Tau), Mercedes de la Zerda (Nu), Marcin Kowalczyk (Sigma), Jens Hultén (Xi), e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2018

Wie wil overleven, moet bereid zijn om te doden. Wat gebeurt er als je deze survivalwet uit de oertijd eens op z'n kop zet? De jonge Keda in Alpha is weliswaar een oermens, maar hij heeft geen kaas gegeten van jagen of leiderschap. 'Hij volgt zijn hart, niet zijn speer', zegt zijn moeder bezorgd. Nobel, maar niet erg handig als de winter voor de deur staat en er op bizons gejaagd moet worden. Dat gaat natuurlijk al vrij snel fout: Keda wordt over de rand van een klif geslingerd en voor dood achtergelaten, waarna een barre tocht door de wildernis kan beginnen. Onderweg wordt hij bijgestaan door een gewonde wolf, die de sleutel blijkt tot zijn overlevingskansen.

Nee, Keda rijgt de wolf niet aan het spit om hem boven een vuurtje te roosteren, maar besluit om hem te verzorgen en noemt hem Alpha - naar de leider van de wolvenroedel. Gedeelde smart is halve smart, want de twee zijn allebei door hun groep in de steek gelaten en zo tot elkaar veroordeeld. De toenadering tussen mens en dier verloopt zoals je mag verwachten. In dat opzicht weinig nieuws onder de zon, maar het is wel uniek dat de makers deze warme vriendschap laten ontluiken in de meest meedogenloze setting: het Europa van twintigduizend jaar geleden. De ijskappen gaan er spontaan een beetje van smelten.

Alpha is het solo-speelfilmdebuut van Albert Hughes (die samen met zijn broer Allen Hughes onder meer From Hell en The Book of Eli maakte). Hughes maakt van zijn film een soort kruisbestuiving tussen The Revenant en Lassie. Hoewel de twee genres - rauwe survivalcinema en familievriendelijk hondenavontuur - haast niet verder uit elkaar hadden kunnen liggen, bijten ze elkaar hier gek genoeg niet.

De regisseur neemt zijn (oer)wereld echter wel serieus. Hij creëert een omgeving waarin de personages voortdurend over hun schouder moeten kijken. Het gevaar komt van alle kanten. Aanvankelijk is dat nog best vermakelijk (een fraaie scène is de nachtelijke aanval van een sabeltandtijger op een groep oermensen), maar op de lange rit begint de afwezigheid van een centrale antagonist zich te wreken.

Het gevolg is dat Keda en Alpha een beetje van scène naar scène hobbelen, en van de ene hachelijke situatie in de andere belanden. Misschien is dat inherent aan een rechtlijnig verhaal over een jongen die zijn weg naar huis probeert te vinden. Het verklaart alleen niet waarom het door Hughes geschreven scenario steeds zo'n gemakzuchtige handreiking doet om de personages uit de shit te halen; als bij toverslag verschijnen er gelegenheidsrichels en toevalsmoessons.

Gelukkig kan de kijker zich onderweg vergapen aan de indrukwekkende landschappen. In Canada en IJsland schoot cameraman Martin Gschlacht adembenemend mooie beelden, die op zichzelf al de prijs van een bioscoopkaartje rechtvaardigen (IMAX verdient de aanbeveling). Onder luide, ritmische tromslagen klimt de camera over spectaculaire bergkammen en beweegt hij langs rokende vulkanen - en dat zijn toch zaken waar het filmhart sneller van gaat kloppen. Dat Hughes de beelden hier en daar voorziet van digitale bliksemschichten of zonnen, soit.

Wel had de film gekund zonder de voice-over van Morgan Freeman, die het verhaal inleidt en afsluit. Hij brengt onder woorden wat de beelden van de film allang duidelijk hebben gemaakt. Bovendien is dit niet het soort verhaal waarin een heel diepe boodschap verscholen ligt. Het is allemaal vrij recht-voor-z'n-raap en daar is niets mis mee. Diep vanbinnen roept Alpha fijne herinneringen op aan de Disney-speelfilms uit de jaren negentig. Het spreekt voor zich dat Hughes' film zich niet bedient van dezelfde kneuterigheid. Het concept van een vriendschap tussen een kind en zijn trouwe viervoeter is keurig omgerekend naar moderne maatstaven. Anders gezegd: deze "Lassie" weet hoe hij van zich moet afbijten.
 

woensdag 21 april 2021

zelftest

 
Ach je hoort mijn niet klagen, ik geloof altijd nog dat er achter alles iets goeds zit, of in ieder geval goed bedoeld is, maar of het nu echt zo handig is vraag ik me soms af..

Zo ook nu.
ik ga niet beginnen over de Fieldlaps, over het inmiddels afgezegde 538 feest, over de inentingen van de Top Atleten, die tenslotte ook iets doen voor de maatschappij ze hebben een cruciaal beroep, dus tja wie ben ik om te oordelen over de inentingen van de sportmensen, die anders niet op  reis kunnen. 
ik hoor het, ik lees het en denk.. okay het is iets wat voor mij onbegrijpelijk is, maar er zit vast een goed doordacht plan achter.. 

Je zal mij niet horen praten over de vele kosten die deze dingen allemaal kosten, tenslotte hebben wij geen economische crisis...gaat het heel goed in Nederland zoals blijkt.

Maar waar ik toch wat aandacht aan wil besteden is de 9,zoveel miljoen dat is geïnvesteerd in de zelftesten.. ik begrijp dat niet zo goed, zal aan mij liggen, maar ik denk met mijn naïef kijk op de wereld, waarom???

Wat is het voordeel van de zelftesten, want hoe gaan we die nemen vraag ik me dan af,, doen we het goed, ondanks de vele omschrijvingen en gebruiksaanwijzingen..  
Natuurlijk is het een goed idee om deze in te zetten in het onderwijs, maar zou het niet gewoon veel handiger zijn ook vanuit het economisch oogpunt om de docenten, het onderwijzend personeel, etc gewoon snel in te enten.. dit omdat dan de economie ook weer gewoon kan draaien ,want kinderen krijgen les en ouders kunnen naar hun werk. Is toch eigenlijk veel handiger dan die miljoen uit te geven aan een zelftest die elke docent 2x per week preventief kan doen. 

Wat een gift is dit, en wat een geld.... alleen zo jammer dat het zo laat komt..  net vlak voordat bijna half Nederland is ingeënt terwijl   er al tal van collega's uit het onderwijs zijn  geraakt door het virus, zelfs een paar die op het ic hebben gelegen en nog steeds niet meer aan het werk kunnen.

Daarnaast voelt het voor mij al een soort van paniekvoetbal, men overziet het niet meer en geeft een soort van zoethoudertje aan de docenten.... zodat we in ieder geval het gevoel hebben dat we er toe doen... 

Dit in vergelijking met waar ik het niet over wil hebben zoals ik al schreef, is het toch wel heel schrijnend dat deze testen eigenlijk niet eens 100% zekerheid geven of je negatief bent.. Het belang van Cruciale beroepen is kennelijk iets wat van korte duur geld.. kennelijk is ineens het voetbal, de Olympische spelen cruciaal...   kortom een kat in het nauw maakt rare sprongen. .. maar we zullen er blij mee zijn  en ik ga het ook zeker gebruiken..

hoop alleen dat ik het beter ga doen dan op onderstaande foto



dinsdag 20 april 2021

Vonkjes

 

Omdat ik soms denk handig te zijn, besloot ik afgelopen vrijdag, de dag dat ik altijd mijn bed verschoon, omdat het zo heerlijk is om je weekeinde te beginnen in een schoon en fris bed... 

Ver voordat ik eruit moest had ik al bedacht dat het handig zou zijn om mijn beddengoed alvast van het bed te halen zodat het alvast in de wasmachine kon liggen en ik dus als ik thuis kwam van mijn werk alleen maar de wasmachine hoefde aan te zetten.. leek me ideaal.. en ook erg handig.

Dus zoals ik het gewend ben, lag ik nog heerlijk in bed, en begon met het laken van mijn dekbedhoes te halen, met als gevolg overal vonkjes..  in het dekbed zelf. zo wonderlijk om dit te zien, dat ik helemaal in de ban was hiervan.

Ik weet wel dat je soms statisch kan zijn en dat je dan vonkjes kan geven, ik weet dat je soms  ook wel vonkjes kan zien zonder dat je het verwacht, kortom ik heb als een kind vol verbazing gekeken naar deze vonkjes in het dekbed zelf en vond het toch gaaf om te zien..

Zoals me wel vaker overkomt tegenwoordig word ik als een kind zo blij van dit simpele schouwspel, en kijk ik met verbazing er naar en denk. wow wat is het toch bijzonder dit.

Nu is het niet zo dat elke keer als ik mijn bed ga verschonen dat liggend in bed ga doen, dat is erg onpraktisch en zeker niet handig maar ach af en toe in de donkere dagen kan het wel weer even mijn blijheid vergroten en verbazing.. en wie weet is het wel meer in de winter of in de zomer. kortom iets om te onderzoeken
 
 

maandag 19 april 2021

omdat ik ze zo miste


 Ondanks dat ik de nieuwe schoenen aan het inlopen ben en dat best goed gaat, ze zitten best lekker, maar af en toe toch wat last van mijn hielen, dat schuurt, heb ik nog niet het vertrouwen dat ik er inderdaad 3 dagen achter elkaar op kan lopen  in totaal meer dan 60 kilometer. Tuurlijk denk ik dat dat wel gaat lukken, want ik ken mezelf, ik zet door, de ingeslagen weg zal ik hoe dan ook volbrengen tot het einde en je zal mij niet horen zuchten en steunen dat zeker niet.. maar toch..

Komende zaterdag ga ik met vrienden Paulien en Nico een lange wandeling maken, een hele lange wandeling en dus dat is een mooie vuurproef voor of ik het wel kan op de nieuwe wandelschoenen. Mocht ik daar nou vreselijk veel last van krijgen dan heb ik voor de zekerheid, en ja hoor ik kon ze toch nog krijgen, daar over straks meer,  geprobeerd om de oude wandelschoenen die licht zijn maar heerlijk lopen toch nog te kunnen kopen. Zodat ik die op voorraad heb want hoe ik het ook ga bekijken, de oude wandelschoenen kunnen niet meer, die zijn af.. ik voel de steentjes en elke oneffenheid door de zool heen in de bal van mijn voet prikken. Die gaan dus met een lange vakantie  en komen daardoor nooit meer terug.

Maar goed, via een grote speurtocht kwam ik erachter dat in 1 winkel in Den Haag van de ANWB, nog twee paar waren. dus dat was kat in het bakkie natuurlijk voor mij.. dat was een nadenken en meteen een afspraak regelen om ze toch maar te gaan halen, het is altijd handig als je meerdere dagen achter elkaar loopt om een paar extra schoenen bij je te hebben, tenminste als je terug komt op dezelfde honk elke avond. 

Dus toen ik bericht kreeg dat bij deze ene winkel nog twee paar waren ben ik er natuurlijk heen gegaan, nadat ik een afspraak had gemaakt,  en op zaterdagmiddag kon ik er terecht en ze hadden al 1 paar voor mij klaar gelegd, nu had ik het geluk dat ik zag dat ze normaal 119 kosten maar aangezien ze uit de collectie gaan waren ze afgeprijs naar 69 euro tel daar mijn korting op van de anwb lidmaatschap, en dan nog een kortings bon van 5 euro kwam ik tot de conclusie om maar meteen twee paar mee te nemen, nu zijn ze er nog en het is voor mij ook handig, want deze schoenen zijn iets luchtiger dan de andere nieuwe. deze ventileren meer dus daar kan ik ook goed op lopen en dat is toch wel handig.

dus ik ben klaar voor het wandelen , heb nu nog een week voor de boeg om mijn schoenen in te lopen want er komen wandeltochten aan  waar ik zo veel zin in heb


zondag 18 april 2021

en altijd op het moment dat het niet uitkomt....

 

Altijd als je het net niet kan gebruiken gebeurt het.

De zaterdag zat best een beetje vol, moest veel doen na mijn idee dus ik moest volop aan de bak.

Opstaan om half 8, aankleden in sportkleding en daarna rustig ontbijten wat werken nog aan de flarden bundel over het pieterpad etappe 3 en 4..  met in mijn achterhoofd de gedachte om misschien nog wel een keer een bundel uit te brengen met alle flarden die ik heb geschreven over de indrukken van het pieterpad, maar dat komt pas als hij volbracht is.. eerst maar het eerste boekje uit zo rond het einde van mei..

Maar goed daarna ff heftig gesport.. behoorlijk heftig zelfs. ik begon met 21, 18, 15.12, 9 ,6,3 kb swing in combinatie met hetzelfde aantal squats

daarna het zelfde met burpees  van 21 naar 3 en dan omgekeerd terug van de kb swing en squat., daarna  buikoefeningen en jumping jacks en voor ik het wist was ik een dik uur bezig en toch maar mooi 600 kal verbrand dus ik blij.

Terwijl ik naar mijn computer loop om nog de laatste flarden te schrijven voor de bundel over etappe 3 en 4 zie ik ineens een groot blauw vlak waarom staat er is iets mis met de computer, en dan allemaal dingen die ik niet begrijp maar zie wel een link waar ik op  moet drukken, maar dat heb ik  inmiddels wel geleerd niet doen. dus ik heb gewoon de computer uitgezet op de harde manier en gehoopt dat het het dan wel zou doen. nou nee dus.. dus  tja dan bel ik altijd Marcel , een oud lotusmaatje de erg veel verstand heeft van computers, maar dit keer kon hij ook niet veel helaas.

Dus goede raad is duur, dus ik dacht, laat ik gewoon doen wat iedereen doet die nergens verstand van heeft , ik gooi gewoon radicaal het stroom eraf en klaar. en dan start ik weer op..

Dus ik heb dat maar gedaan en ineens plop het begin scherm. dat was al hoopgevend, dus daarna ik  alles opstarten en kreeg ik de mededeling dat ik de computer opnieuw moest opstarten omdat de schijf werd gerepareerd, dus dat heb ik maar gedaan. soms ben ik braaf, en met samengeknepen billen heb ik zitten kijken en ja hoor er gebeurden van alles, wat ik niet begrijp maar zag wel dat het steeds naar 100% ging en in mijn beleving is 100% goed. is genoeg.. dus dat ging zijn gang..

Na een paar spannende minuten wat wel uren leek, waarbij ik toch regelmatig maar even weg liep. alsof ik naar een spannende horror film zat te kijken en het niet meer kon aanzien. Zoals je vroeger dan je handen voor je oren deed en je ogen dicht of achter een stoel ging zitten..  maar dan toch met 1 oog kijken... en ja hoor het startte zich op en het was klaar

er was kennelijk ergens een bug waardoor hij niet kon opstarten maar het heeft zich zelf hersteld gelukkig.. 

mijn zaterdag kan niet mooier zijn dan zo. mooi weer, en de computer die het doet, de bundel die af is en dat komt in de blog van morgen.


zaterdag 17 april 2021

Your Honor ( tv serie/ netflix)

 

Sinds een paar weken zit ik me te verheugen op de woensdagavond, op Net 5 zenden ze sinds kort mini series uit.. en na een prachtige serie over 3 vriendinnen die samen ten strijde trokken om elkaar te helpen met foute mannen, wat ook een spannend verloop had. zit ik nu helemaal gekluisterd aan de buis bij Your Honor,  wat een prachtige serie..... en wat raak de vader klem in zijn liefde voor zijn zoon en hoe zit hij in de tang van de gang van zaken.. afschuwelijk.. maar wat je ook ziet in de serie is dat hoe goed je het ook bedoelt het is een soort van kettingreactie en het heeft allemaal gevolgen voor iedereen  en de maatschappij. Maar ook hoever de macht van een drugskartel leider. hij bespeelt complete politiekorpsen zelfs rechters laat hij oppakken omdat hij niet wil dat zij de zaak van zijn beschuldigde zoon van moord,  doen omdat hij dan gaat verliezen... kortom het is een beklemmende serie en als je hem nog niet gezien hebt , kijk hem terug het zijn 10 afleveringen  van ongeveer een uur maar zo boeiend om te zien

 recensie van de serie

‘Oh what a tangled web we weave, When first we practice to deceive’.

Your Honor met Bryan Cranston: waar gaat het over?

Eerst even voor de mensen die zich nu achter het oor krabben en denken: ‘Wie is in vredesnaam Bryan Cranston?’ Bryan Cranston is de acteur die beroemd werd met zijn rol in Breaking Bad. Daarin speelt hij een goedmoedige scheikundeleraar die kanker krijgt, en vervolgens op het criminele pad belandt.

In de serie Your Honor met Bryan Cranston is er iets soortgelijks aan de hand: een brave burger, een rechter nota bene, doet dingen die niet mogen door de omstandigheden.

Hoe ver ga je voor je zoon?

In de serie Your Honor speelt Bryan Cranston, Michael Desiato, een rechter in New Orleans. Hij is rechtvaardig en rechtlijnig. Eén van de ‘good guys,’ die zich echt verdiept in de verhalen en gedachten die voor hem verschijnen. Op een kwade dag veroorzaakt zijn zoon een dodelijk auto ongeluk waarbij een jongen omkomt. Hij vlucht in paniek, en laat de jongen liggen. Vervolgens blijkt de verongelukte jongen de zoon van de maffiabaas van New Orleans!

Michaels eerste reactie is om met zijn zoon naar het politiebureau te gaan. Maar eenmaal daar realiseert hij zich wie de verongelukte jongen is, en maakt rechtsomkeert. Vanaf dat moment zet hij alles op alles om de sporen van zijn zoon te wissen, want hij weet dat zijn zoon er anders aan gaat.

Dit zet vervolgens wat je noemt een afschuwelijke ‘unfortunate series of events’ in beweging.

De twee thema’s in Your Honor met Bryan Cranston

In verband met spoilers durf verder niet veel te vertellen, maar ik zou zeggen dat de volgende thema’s spelen in Your Honor met Bryan Cranston:

  • Hoever ga je om je kind te beschermen?
  • Het pad van bedrog is glibberig, en als je er eenmaal op bent, gaat het van kwaad tot erger.

Mijn conclusie over Your Honor met Bryan Cranston

Ik vond het een deprimerende serie! Wat een narigheid zeg. Enerzijds begreep ik het verlangen van rechter Michael Desiato om zijn zoon te  beschermen. Anderzijds voelde ik afschuw en ontzetting vanwege de gevolgen voor anderen. Het is feitelijk gewoon een uitzichtloze situatie. Zoals ze in het Engels zeggen:

‘Damned if you, damned if you don’t.’

Blij word je dus niet van deze serie.

Tegelijkertijd moet ik zeggen dat ik het einde heel goed vond. Ik vond de afloop van de serie ‘kloppen’.



vrijdag 16 april 2021

het begon zo liefelijk

 

Afgelopen week behoorlijk wat getraind, wat erg lekker was, je pakt dan toch net andere spieren aan dan de spieren die je thuis doet.. erg lekker. 

Ook de variatie van de hoeveelheden en de oefeningen spreken voor zich, dus je doet maar je best denk ik dan.

Toch begon donderdag ongemerkt heel liefjes een klein pijntje te ontstaan ergens in mijn benen. maar ach dat is toch wel te overleven dacht ik nog even.... dat klopt ook, een rustig dagje op school en dat was het dan.

Echter toen ik vanuit school terug liep naar huis, begon het toch wat meer op te spelen, kreeg ik toch ook wat last in mijn billen.. waarop ik nog denk, komt vast door mijn schoenen die ik aan het inlopen ben.. hoe dom kan je zijn, maar toch zo wil ik dan nog wel denken.. dus ik loop door.. 

De avond begon ergens bij mijn navel ook een pijntje te ontstaan van waar ik me bedacht, dit is niet lekker. het  had zijn weg gevonden, als een soort brandende plek ging het zich verspreiden en toen ik de afgelopen nacht dacht, ik moet even naar het toilet, kwam ik amper uit mijn bed.... 

Dus ik toch maar er naar toe want ja je hebt geen keus natuurlijk, dus ik zwoegde voort, alsof ik het leuk vond. .maar goed terug in bed leek het alsof mijn hele buik in protest was... een onbekend gevoel voor mij

Gelukkig slaap ik altijd goed, dus toen ik eindelijk mijn bed  uit mocht om naar mijn werk te gaan ,merkte ik dat mijn benen nog erger waren geworden, mijn billen deden ook heel goed mee met het protest, zo ook mijn buik.. en inmiddels begon het ook in mijn schouders te ontstaan.


Ik kon precies de training in mijn lijf volgen, in welke volgorde er was gewerkt. en geloof me ik vind dat prima maar ook weer niet nu .. ik stikte van de spierpijn wat ik al in geen jaren meer gehad heb..

Terwijl ik in de keuken mijn ontbijt aan het maken was viel er een mes op de grond. gewoonte getrouw boog ik voorover om hem op te pakken.. maar mijn lichaam riep heel hard NEE!!. dus dan maar niet dan maar door de benen zakken... mijn lichaam riep nog harder  NEE NEE!!!, dus ik besloot hem maar te laten liggen, met in mijn achterhoofd de gedachte.. had ik nou maar zon stok waar je al die aardige dames langs de weg ziet lopen die het vuil opruimen dan kon ik in ieder geval dat mes oprapen.

Ik heb besloten dat ik het maar even laat liggen totdat de ergste spierpijn over is, dus heb ik hem heel voorzichtig met mijn voeten aan de kant geschoven in de hoop op betere tijden... 

Hoop alleen dat ik niet nog meer laat vallen de komende dagen.. zou wel eens een struikelblok kunnen worden dan




 

 

donderdag 15 april 2021

YES...Actie

 

Vond het erg genant om eerlijk te zijn, maar toch kon ik me niet meer beheersen.. dus ik besloot afgelopen woensdag om dan maar een afspraak te maken om in 20 minuten de Action te bezoeken, omdat ik nogal wat spullen nodig heb die ik dus niet meer heb. wat op is of op raakt, maar ook, dingen voor school die ik nodig had.
 
Het was en is een bijzondere ervaring, het is alsof je illegaal iets gaat doen, er staan mensen in een rij, ik dus ook. en dan mag je los. je mag de winkel in.
 
Een soort van spanning bekroop me toch wel om eerlijk te zijn of ik dat wat ik zo zorgvuldig op mijn lijstje had gezet of ik dat wel kon vinden, en of het er nog wel was.
 
Helemaal uitgelaten ging ik de dag al door, maakte de ene flater na de andere, want ja.. het is zoals ooit lang geleden de wasstraat voor de auto een uitje was, was dit ook weer een uitje.
 
Helemaal goed in de kleren, netjes de haren in de plooi, en stralend zoals ik altijd ben, ging ik dus onderweg naar de Action, in mijn wijsheid had ik al besloten om met de auto te gaan voor het geval ik zoveel leuke dingen zag die ik wilde kopen dat ik ze zou moeten laten liggen omdat ik het niet kon dragen.
 
Keurig was ik er veel te vroeg, maar ik mocht meteen doorlopen en de winkel in. geweldig , ik blij,.. want niet wachten betekende dat ik meteen ook meer tijd had om te winkelen.. De dingen die ik moest halen had ik heel handig op een briefje gezet zodat ik dat niet kon vergeten. maar toch als je daar loopt schieten dingen te binnen die je toch nog moet halen, dus die neem je meteen mee, zoals bakpapier, nooit meer aan gedacht maar ik wist dat deze doos leeg was..
 
Daarnaast zag ik nog wat meer handige dingen die ik echt nodig heb, en niet omdat ik daar toevallig ben, mede omdat ik ontdek dat ik dat niet meer had
 
Tevens had ik wat dingen gekocht voor school die ik nodig had, omdat ik er niet meer genoeg van had
 
Kortom met een redelijk gevulde tas verliet ik de Action en bedacht ik me, wat is dit heerlijk om zo te lopen. zonder dat je  last heb van andere mensen. heerlijk 
 
het voelde alsof ik een date had gehad die erg geslaagd is. was