Zo we gaan beginnen aan de tweede dag,. de 4de etappe..
gisteren was het zoals ik had verwacht er weer even in komen.. vooral dat ik mijn stad waar ik jaren heb gewoond ging verlaten en toch een stukje memory lane heb gelopen.
Het blijft een wonder dat sommige stukken van Groningen totaal mij niet zijn opgevallen toen ik er woonde.
Gisteravond maar ff mijn tas opnieuw en beter ingepakt, bleek ineens dat er erg veel handige vakjes in zitten en aan te zitten waar heel veel in kan, dus op heb alles gerangschikt, opnieuw er in gedaan en het ging geweldig ik liep meer in evenwicht en alles voelde zo goed.. moet toch maar eens leren om aankopen goed te onderzoeken, maakt het leven stukken aangenamer.
Kortom ik ging erg lekker op pad.
Maar nu Groningen achter me ligt is het goed de wijde wereld in te trekken. Zoals ik ooit deed. Vertrekken uit Groningen om mijn geluk te beproeven in het wilde westen van ons land. Waarna ik dus uit de bruisende stad Groningen in het plattelands dorp Alphen belandde... wat gelukkig zo centraal ligt tussen de steden waar ik graag kom, dus geen verkeerde keuze in dit geval.
Maar goed de middag in het hotel was geweldig ben inmiddels beland in de eerste film van jjumanji, ik geeft het toe, bijzondere slechte films maar zo leuk onder deze omstandigheid. .
Op de kamer een heerlijke 3 gangen maaltijd gehad. Begonnen met een frisse lente salade. Daarna een vegetarische stoofpotje en als slot het toetje met een proeverij van het huis heerlijk . Moe en voldaan lekker uitbuilen op bed en de film afgekeken. Leve Netflix.
Nog ff bed en breakfast gekeken en red light.. daarna ben ik gaan slapen, tenslotte wil ik morgen erg vroeg op om de 4de etappe te lopen.en daarna terug naar huis,
Dat slapen klinkt leuker dan het was het gezin 2 kamers verderop hadden nog niet genoeg lawaai veroorzaakt vonden ze met als gevolg dat er middenin de nacht nog even hard moest worden gegild omdat het vogeltje, debkinderen hadden van pappa een vogeltje gekregen fie reageert op beweging, afging en moeder ervan schrok..kortom de hele boel wederom wakker en gieren van de lach... ik dus niet.
Dus terwijl ik om 6.30 mijn bed uit rolde, me in ieder geval aardig weer opgekalefaterd had, ging ik om 7.05 mijn ontbijt halen.zoals het in mijn systeem zit vind ik het dan verantwoord om ook meteen mijn lunch mee te nemen. Tenslotte is 16 euro voor een ontbijt erg veel.. leve het ontbijten op de kamer... valt het minder op. Geloof dat ik een echte Nederlander aan het worden ben, en dat ik daarin niet altijd de beste gewoontes overneem. Laten we het zo zeggen, Corona doet gekke dingen met je. De nachtportier vroeg me of ik goed had geslapen, hierin deed ik mijn relaas over de gebeurtenissen van afgelopen nacht.. het was een grote stevige man incluis dito buik, ik zou bang zijn dat als ik naast hem stond en hij zich omdraaide dat ik knock out zou gaan.. kromp ineen en vatte dit persoonlijk op. Moest ik ook nog counselen in de vroege ochtend.. maar goed je bent counselor of niet. Toch kon hij het niets nalaten een sneer te geven, herkenbaar doen de meeste mensen als je ze hebt geholpen, om weer afstand te maken. Toen ik een banaan pakte voor onderweg.. waarop hij zij ze zijn nog wel groen, maar rijpt wel in de tas. Ik dacht mij maak je de pis niet lauw, ik zei dus dat klopt ideaal.
Ben naar mijn kamer gegaan, lunchpakket gemaakt, ontbeten en denk dat ik pas na 16 km trek krijg zo stevig was het wel.mijn ontbijt. Sterker nog ik denk dat ik pas aan mijn brood begin als ik in de trein zit.wat ook wel lekker is.
Of even heel snel de beschrijving doorgenomen om te weten waar ik moet beginnen en weet het zo ongeveer, dus dat gaat wel goed komen. Op naar Rolde.. gok 3 en een halve uur lopen dan ben ik er..
Het pad was een pad vol afwisselingen, je ging van asfalt naar klinkers naar houten vlonders, gras, , zand, etc kortom van alles heb ik onder mijn. Voeten gehad, dit moet toch goed zijn voor je voetmassage zou je denken.
Het is heerlijk te lopen door deze natuur, en hoe gek ook, ik loop, ik geniet en ontdek, maar zie ook dat ik het alleen prima doe, ik denk soms ik verdwaal, maar toch niet gelukkig, mijn richtingsgevoel is nog in tact.. of ik denk dat.
Maar goed, in de natuur vind ik het soms moeilijk te bepalen welke kant ik op moet, maar dat kwam goed.
Als toetje mocht ik mijn voeten op het Balooerveld laten lopen.. gelukkig was het niet erg heet, want mijn hemel het was alleen maar mul zand, het mulle zand op het strand, dat zand dat je zo moe maakt, ik noem dat dan ook altijd moezand
En dit was niet een klein stukje maar echt wel 5 kilometer...en ik maar ploegen door dat zand.. heb niet gevloekt maar bedacht me wel.. dit is niet leuk, wel blij dat het aan het einde zat, aan het begin was het helemaal een hel geweest wetende dat je nog 13 km moet lopen.maar gelukkig komt er altijd aan alles een einde, dat scheelt ook aan dit geworstel. Dus ik zag het einde komen.. gutsend van het zweet heb ik me op het grasveld gegooid alsof ik de 4daagse had gelopen op een spijkerend.. en ik besef me dat het dullense zand nog komt, dat schijnt nog erger te zijn.
Maar dat zien we dan wel weer.
Aan het einde van de toch kwamen we uit bij het kerkhof van Rolde, heb ik toch nog even gedwaald en foto’s gemaakt, even gekeken bij de hunebedden daar er zijn 2 hele grote.
Op een bankje mijn snackje gegeten om daarna de bus te pakken naar Assen om de trein te nemen naar alphen... de 2 etappes zitten er weer op, veel te snel in mijn beleving, maar in de mei vakantie ga ik weer en dan hoop ik er 5 te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten