zondag 28 november 2021

en het was weer als vanouds


 Zondagmorgen, de wekker gaat niet eens, ik was wonderbaarlijk vroeg wakker, dus ging ik vol enthousiasme naar de sportclub, met mondkapje en qr code. op mijn werk heb ik vanaf maandag alleen maar mijn mondkapje nodig.. en het is gek, het is weer even wennen dat hij op moet, maar uiteindelijk zal het wel weer gewoon worden. Voordeel vind ik wel dat je met je mondkapje rustig in jezelf kan praten zonder dat mensen gek kijken, ze weten toch niet wie het is.

Maar goed daar gaat het nu niet om, het gaat om iets heel anders.

De cross xxl gegeven door Marco, wederom een intensieve les maar wel weer erg gaaf om te doen, zeker weer omdat het weer speels was maar hard werken.

We begonnen met de warming up, eerst was het kniehef, daarna hakken billen, daarna ook nog iets van push up, en dat ellendige met je handen over de vloer en je benen bijsluiten. en dan ook nog dat met dat been over je lichaam heen, ze zullen vast ergens goed voor zijn al ervaar ik dat niet zo.

Daarna gingen we de buikspieren doen, alles weer een minuut en dan 2x, heel goed alles is dan opgewarmd en daarna kwam de hel.

we kregen een dobbelsteen en we moesten altijd 60 herhalingen doen in twee tallen

we begonnen met de push up, daarna de diepe squat en sit up

je gooide de dobbelsteen en diegene die gooide moest het aantal ogen doen terwijl de ander moest dan aanvullen tot 60, dus als ik 5 gooide, wat ik natuurlijk deed, moest Esther mijn maatje er 10 doen en dat was best pittig

Daarna gingen we over op schouder press, links en rechts en dat moest je dan doen, eerst rechts en weer samen 60, maar ik gooide meteen al een 6, dus besloten we om allebei gewoon 60 te doen en meteen links en rechts samen, dus gewoon in totaal 120, daarna moesten we crunches. dus dat hebben we ook gewoon 60m allebei gedaan, we hebben ons dus eigenlijk niet aan de opdracht gehouden.

De volgende serie was, ook in twee tallen, de ene ging squaten terwijl de ander 10 banen moest rennen.

daarna kwamen er veel andere varianten die ik helaas vergeten ben maar het was wederom een geweldige les zeker als je met een 2 tal kan werken dat maakt het echt een feestje

 kortom het is, ondanks de weerstand soms best wel lekker om vroeg op te staan en te gaan sporten.. zeker als je een duo wod hebt..


hij die vraagt.. leert weer wat

 

Zondag kreeg ik enorme keelpijn.. dus ik dacht daar gaan we dus....... dus ik aan de zelftest. gelukkig negatief.. maar ja, lichte verkoudheidsklachten.. dus wat nu...

Gelukkig was ik de nacht goed doorgekomen en lekker geslapen, dus goed uitgerust.. dus ik besloot maar in mijn onschuld naar de GGD de sneltest voor het onderwijs te gaan doen, tenslotte is dat dan medisch bevestigd dat het geen corona is, de zelftestthuis gaf dat ook aan, maar ergens denk ik nog steeds dat de ggd weet wat wel en niet goed is, ik had namelijk gehoord dat er andere vloeistof word gebruikt bij deze test. Dus voor de zekerheid ik heel vroeg mijn bed uit. en naar de GGD testlocatie

Het is toch wel bijzonder, je staat buiten te wachten totdat je naar binnen mag, wel keurig in een tent en op een mooie afstand van elkaar, en stipt half 8 gaat de deur open  wat klinkt als een soort van schuurdeur die opengaat, dus tja we mochten naar binnen, je vult een formulier in en dan is het klaar, je kan naar de testkamer. Ik blijf me verwonderen over hoe goed dit is geregeld, hoe scherp ze het klaar hebben en hoe ze alles strak in het gareel hebben, prachtig.

Dus nadat ik de nodige formulieren had ingevuld, ik dus in het testhokje kon gaan zitten, had ik mooi de tijd om de vraag der vraag te stellen. De vorige keer viel me namelijk ook al op dat het zakje wat je meekrijgt dezelfde is als die ik ook bij de zelftest van school krijg, maar ook de rest van de spullen zien het er hetzelfde uit, dus ik dacht ik ga nu mooi de vraag stellen wat het verschil is..

Het antwoord was simpel, het enige verschil is dat zij verder met het stokje in mijn neus gaan dan ik thuis doe.. en dat betwijfel ik, ik zit namelijk tot aan waar ik weerstand voel, en dat duurt ongeveer een halve stok.. dus dat is best ver.. maar goed ik laat het daar bij.. ik dacht ik onderga het wel.

Dus terwijl die stok erin ging, ze begon te tellen van 5 naar 0,  dacht ik..is dit ver.. of ik doe het te ver of ik doe het niet goed dat weet ik niet maar dit is niet ver..

Dus toen ik klaar was, kon ik terug naar huis. 

Bij thuiskomst gekeken naar de regels voor het onderwijs, het schijnt dat als je milde verkoudheidsklachten hebt dan moet je thuis blijven en daar heb ik zo geen zin in dus ik dacht ik ga overleggen met mijn unitleider wat te doen.

Nadat ik uitgelegd had wat de situatie was, zei hij simpel. als de uitslag negatief is mag je gewoon les geven. dan hoef je niet thuis te blijven. dus daar ben ik blij mee, want ik dacht alweer aan al het werk wat ik zou hebben met nakijken van die filmpjes , erg leuk hoor daar niet van maar toch.. het is meer werk dan als ik gewoon voor de klas sta.

Dus het was duidelijk voor mij ik ga niet meer een sneltest doen  bij de ggd, het is hetzelfde als dat ik doe dus waarom zou ik dat doen.. en scheelt een hoop gedoe en tijd.. 

Het is fijn om dat zeker te weten.

en oh ja de uitslag was negatief.. 


zaterdag 27 november 2021

glimlachjes voor deze dag ( deel 8)

.










 

Stage mother ( film)

Toch vreemd dat je weet dat je voorlopig de laatste keer in de avond in de bios zit.. maar gelukkig wel een goede film een absolute aanrader

Ach het is onbegrijpelijk dat over deze film geen recensie is te vinden.

Hij is geniaal en mooi. wat begint als een soort van nou hou maar op zich ontspint in een prachtige film waarbij ik voor het eerst bijna niet meer kon stoppen met huilen.. zo emotioneel mooi, hij raakt in je kern. Dappere mensen die anders durven zijn en die dat zijn, vanuit emotie van verdriet en verlies.. gaan vechten waarin ze geloven.. Vechten voor hun geluk. prachtig

Wel een beetje jammer dat de Stage mother eigenlijk een vrij christelijke baptist is, met daarbij ook de blik die je zo vaak ziet bij deze mensen. maar ze is een pracht mens die vanuit haar gevoel handelt. Vanuit haar verdriet gaat ze vechten om haar doel te bereiken en het lukt haar.

Al is het soms een beetje echt over de top en alles lijkt allemaal goed, maar wat een film om bij te genieten.. 

Een absolute aanrader al is het alleen al om dat prachtige nummer te horen wat de vriend van de zoon, die overleden is aan een overdosis te horen..  het gaat door merg en been, zon mooie tekst en dan het einde met het prachtige lied turn around van Bonnie Tyler..

"Sex, drag and rock & roll"

Maybelline heeft net haar zoon verloren en erft diens travestietenbar in San Francisco. Ze ontmoet er diens vrienden Sienna en Nathan die haar helpen de zaak, die in financiële moeilijkheden zit, draaiende te houden. Aanvankelijk terughoudend tegenover de erfenis van haar zoon ontpopt Maybelline zich tot huismoeder die de drag queens onder haar hoede neemt."

 

trailer van de film:


1 van de mooiste nummers:



 

donderdag 25 november 2021

Squid game ( netflix serie)

 

Ik moet bekennen dat ik dit bekeek omdat ik weet dat er leerlingen zijn die hier ook naar kijken.. en besefte ineens dat ik eigenlijk het gegeven heel bijzonder vind, zeker als je beseft dat het mensen zijn die eigenlijk niets meer hebben te verliezen, dus gaan ze het gevecht aan. Het besef dat ze niet weten wat hun te wachten staat, ze weten dat ze dood kunnen gaan. ze vechten voor hun leven maar ook zie je op een gegeven moment de struggle of the fittest of de slimste.. of diegene die het meeste geluk heeft. kortom heel bijzonder om dit te zien

kan niet zeggen dat ik het een aanrader vind, vind het ook niet gelijk als de saw films, die ik ook bekeken heb, deze is eigenlijk veel heftiger maar op de een of andere manier blijft het wel boeien en trekken.. komt misschien ook omdat ik de film in het koreaans heb gezien...

Wat zeggen anderen ervan:

De hype rond Squid Game is te verklaren, maar laten we nou niet overdrijven

Squid Game breekt momenteel het internet. Is het nou zo'n goeie serie of is er iets anders aan de hand?

Plots is Squid Game overal. In zo’n beetje de halve wereld is het de meest bekeken Netflixserie, en na amper een maand is het de best bekeken niet-Engelse serie ooit van de streaminggigant. Het succes is zo groot, dat internetproviders beginnen te morren vanwege de enorme stortvloed aan dataverkeer die ze voor Netflix moeten regelen. Op scholen worden de lugubere spelletjes nagespeeld, dat Zuid-Koreaanse honingkoekje wordt massaal gebakken en Twitter, Buzzfeed en Reddit raken er niet over uit gememed.

En toch is het volgens deze, toegegeven, ietwat zure serie-recensent, niet eens zo’n geweldig goeie serie.

In het Zuid-Koreaanse Squid Game, waarvan bedenker Hwang Dong-hyuk meer dan tien jaar met het script heeft moeten leuren, worden 456 ‘spelers’ verleid om op een afgelegen eiland met zijn allen schoolpleinspelletjes te spelen. Verliezers worden geëlimineerd. Letterlijk. Op tamelijk bloedige, lugubere wijze. Maar: het spel biedt een uitweg voor al deze mensen, die zo diep in de schulden zitten dat het echte leven nóg minder aantrekkelijk is.

De thematiek: de neerwaartse spiraal van schuldenlast, de kloof tussen arm en rijk, en hoe ver een mens wil gaan om zijn hachje te redden.

Het eerste schoolpleinspelletje in Squid Game: Groen Licht, Rood Licht.  Beeld Netflix
Het eerste schoolpleinspelletje in Squid Game: Groen Licht, Rood Licht.Beeld Netflix

Alleen diept Squid Game deze thema’s maar mondjesmaat uit; blijven de nogal platte personages steken in hun ontwikkeling; en doen de rafelende subplotjes (de orgaandiefstal, de undercover-agent) het geheel wat uit het lood slaan. Pas tegen het eind komen er wat interessante psychologische dilemma’s om de hoek kijken, waarvan – zonder al te veel te spoilen – die van het echtpaar en het knikkerspel nog het hardst binnenkomt.

Squid Game is vooral heel erg anders

Vrees niet: het is beslist geen straf om het vlotte en onderhoudende Squid Game te bingen. Doe dat vooral. Maar het overdreven succes wil niet zeggen dat we hier met de platina categorie van The Sopranos of The Wire te maken hebben. Het is ook geen groots en meeslepend heldenepos zoals Game of Thrones. Het zijn ook niet vertederende of overdreven charismatische personages (Stranger Things) waar je het voor doet.

Wat het dan wel is? Een Casa de Papel, een House of Cards. Een prima serie waarover wordt gepraat bij het koffieapparaat. Daags erna wordt erover gepraat in de ochtendvergadering. En plots ben je de enige die nog niet kan meepraten. Dus schakel je ook maar eens in.

Toch is dat maar deels de verklaring. De hype komt met name doordat Squid Game heel erg anders is. Zuid-Koreaans, om te beginnen: K-culture is sowieso nogal in trek. Sterker, sinds de Koreaanse film Parasite een Oscar kreeg, heeft het de mainstream bereikt. Er wordt, voor westerse begrippen, anders in geacteerd: het overdreven en uitgelaten spel van met name Lee Jung-jae als Gi-hun is even wennen. Het hele uitgangspunt (hoewel niet nieuw: zie Battle Royale, The Hunger Games) is natuurlijk volslagen absurd. Maar zelfs in alle horror schuilt een cartoonesk surreëel laagje wat het allemaal zo... ánders maakt.

Maar vooral: alles in Squid Game is gemaakt voor de deelcultuur van het internet. De kleurrijke gangen van het complex waarin de spelers zitten opgesloten, de decors waartegen de spellen zich afspelen, de groene trainingspakken van de spelers en de rode overalls van de bewakers; de met cadeaulinten verpakte doodskisten; de naast Haydn’s trompetconcert spookachtige herhalende soundtrack – alles is instant iconisch; ontworpen om direct memes van te maken, en onmiddellijk viraal te gaan.

Nergens wordt het échte Saw-achtige horrorporno

Het is bovenal ook weer niet ál te gruwelijk, wat het voor een groot publiek geschikt maakt. Ja, de spelers in het spel worden rücksichtslos afgeknald of de afgrond ingestort, maar nergens wordt het échte Saw-achtige horrorporno. Nergens zie je afgerukte ledematen of bloedspetters tegen de cameralens flatsen.

Dat het opvalt dat het binnen het genre allemaal nogal braafjes is – wil ook wat zeggen.

Het is een gevolg van het all you can eat-model waar Netflix groot mee is geworden. Laten we eerlijk zijn: die cliffhangers werken vooral omdat je wilt weten op wat voor gruwelijke manier de spelers in het volgende spel om het leven worden gebracht.

Aan het eind van de rit wil je méér. Meer bloed, meer psychologische marteling. Als dat is wat Squid Game ons meegeeft, dan is deze serie meer meta dan je op het eerste gezicht zou denken. 

 


woensdag 24 november 2021

als je het als eten gaat zien.. ....

 

Zondagochtend had me voorgenomen dat als ik vroeg wakker zou zijn dat ik dan zou gaan sporten, mocht ik niet wakker zijn dan zou ik mijn lichaam de rust geven waar hij kennelijk behoefte aan had.. dus wie was er om 6.30 klaar wakker juist ik zei de gek.. Tuurlijk doe je dan pogingen om vooral te blijven liggen, maar het rusteloze van het lijf en het hoofd besluit toch maar om om 7.45 uit bed te klimmen en maar te gaan sporten, tenslotte vind ik het heerlijk

Dus bij aankomst ingecheckt met zowel mijn Corona app als mijn pasje en kon ik aan de slag toen de groep compleet was

Dus de warming up waren benen.. vreselijk na die 23 km van zaterdag maar ik heb me er redelijk doorheen geslagen

als toetje:

3x 1 minuut

dribbelen op de plaats

kniehef

hakken billen.

daarna 3x 1 minuut

rechte plank, 

site plank links

site plank rechts

dode hond 

of te wel de deadbug.. dode beestje

 

Als hoofdmenu

overhead press (strict)

we moesten beginnen met een lege stang 

  en daarmee 20 x boven ons hoofd

en daarna steeds meer gewicht er aan en minder herhalingen

van 20 nar 18 etc tot 0

en dan je grens opzoeken hoe vaak je 1x kan.

ik had een behoorlijk gewicht. de stand kon niet voller dat was duidelijk

maar heel lang mee bezig geweest


als toetje:

10 strict press

10 kb swing russian

10 push press

10 kb swing american

en dat afbouwen naar 0

 

als koffie/ thee ronde:

 3 rondjes mocht ik, omdat ik laat klaar was met de presses en het nagerecht

10 x strict presses

10x front sqaut

10 x push press

10x bent over row


kortom het was een pittige bezigheid deze ochtend maar wat lekker dat ik het gedaan heb

en ...... dan valt het wel mee. al heb ik wel zwaar getafeld deze ochtend..denk dat ik er nog lang last van ga houden

maandag 22 november 2021

DE beul.....


 Maandagavond was onze vaste trainer er niet, dus kregen we les van vriend Marco, hij had net een paar weken ervoor zijn diploma gehaald als kb trainer, dus ik was erg benieuwd naar zijn les en hoe hij het nu zou doen.

Hiervoor gaf Marco ook al regelmatig lessen, die stonden altijd vol van WOD-jes, en leuke dingen.. of iets met power etc. maar vaak was het wel hard werken maar ook rust.

Inmiddels ben ik er achter dat de cursus die hij gevolgd heeft zijn nodige sporen achterlaat.. Deze les was afzien. hij was vreselijk intensief, zijn mijn sportmaatje had de zweet op zijn schenen staan en dat wil dan wat zeggen.

De warming up bestond uit

dribbelen op de plaats, hoge knieeen, hakken billen , eerst 45 seconden daarna een ronde 2 1minuut, dat was voor mijn kuiten die nog spierpijn hadden van zaterdag, dat vele klimmen en dalen, niet echt aangenaam.

Daarna gingen we over naar 2 warming up. we begonnen met de armen naar voren draaien links, daarna rechts, en dan push up, hip bridge.. eerst 45 seconden daarna een minuut.

Uiteindelijk begonnen we met de squat met kb, diepe squat, daarvoor moesten we een bankje maken,  daarna de smalle squat, de sumo squat en daarna de kb swing, als 1 minuut en dat twee rondes.

na deze ellende gingen we hip bridge,  lunges links en lunges rechts. kb swing american dus boven je hoofd,  4 oefeningen en dat 2 rondes

met als toetje  hip bridge, schuine plank links en rechts, en kb swing een hand dat ook weer 1 minuut

DAarna was het klaar. maar wat een heftige training was dit, en ondanks dat ik hem heb vervloekt, ben ik super trots op hem dat hij ons zover weet te pushen dat we het wel doen en dat we ondanks dat we het afzien vinden wel lol hebben in deze training.

Je merkt dat hij toch iets heeft opgestoken van die cursus.. en tja als je met een 9,8 door je examen komt dan mag je ook wel wat verwachten lijkt me..

De slag om de schelde ( film)

  

 Deze film gemist toen hij in het Parktheater draaide, zoveel te doen en zoveel te beleven. maar ineens zag ik hem op good old Netflix dus heb ik deze film gekeken, ik vond het een leuke film om te zien, ook eens een andere kant van het verhaal maar ook bijzonder.
Een aanrader weet ik niet, al is het wel voor het eerst dat je ziet hoe bang de jongens waren van zowel de kant van de Duitsers als de geallieerden

 
 
recensie van de film:
 Regie: Matthijs van Heijningen Jr. | Scenario: Paula van der Oest | Cast: Susan Radder (Teuntje Visser), Gijs Blom (Marinus van Staveren), Jamie Flatters (William Sinclair), Ronald Kalter (Dirk Visser), Tom Felton (Tony Turner), e.a. | Speelduur: 125 minuten | Jaar: 2020

Met man en macht werd er aan gewerkt om De Slag om de Schelde nog te laten verschijnen in 2020, het jaar dat vijfenzeventig jaar vrijheid groots gevierd moest worden. Eind december - daags voor de première was zelfs de eindmontage nog niet rond - leek het te gaan lukken, maar nieuwe coronamaatregelen gooiden roet in het eten. De vraag of de een-na-duurste film die ooit in Nederland werd geproduceerd (budget: veertien miljoen) de hoge verwachtingen kon waarmaken, bleef nog eventjes onbeantwoord.

Eerst wat historische context. In september 1944 werd havenstad Antwerpen al door de geallieerden bevrijd, maar de Scheldemonding bleef nog in Duitse handen, wat bevoorrading in de weg stond. Om de vaarroute naar de aanvoerhaven vrij te maken, moest een ongekend militair huzarenstuk uit de hoge hoed getoverd worden. De Slag om de Schelde die daarop volgde, is de grootste slag die op Nederlands grondgebied heeft plaatsgevonden en speelde bovendien een cruciale rol in het verloop van de oorlog. Een onderbelicht stukje vaderlandse geschiedenis kortom, dat erom schreeuwde verfilmd te worden.

Nu klinkt veertien miljoen misschien als een astronomisch bedrag, maar in termen van budgetten voor epische oorlogsfilms is het een appel en een ei. Zonder te willen 'spoilen': die slag waar de hele film om draait, duurt dan ook niet veel langer dan vijftien minuten. Erg is dat niet - slagveldscènes zijn vaak hopeloos vermoeiend en onoverzichtelijk. En ook al is dit geen 1917 of Dunkirk, met beperkte middelen weet regisseur van Heijningen nog flink wat spektakel voor te schotelen. Met name het luchtgevecht aan het begin is on-Nederlands goed in beeld (en geluid!) gevat.

Maar de film moet het vooral hebben van een slim en doorleefd script dus, waarvoor Paula van Oest, die normaal gesproken regisseert, verantwoordelijk is. We leren Teuntje kennen, een Zeeuwse tiener die tegen haar zin bij het verzet betrokken raakt als de Duitsers haar broer oppakken. Aan het Oostfront vecht intussen de Nederlandse Marinus voor de Duitsers. Door een speling van het lot belandt hij weer in zijn vaderland, waar hij als notulist van een nazi-officier in gewetensnood komt. En dan is er nog de Britse gliderpiloot William, die boven Zeeland neerstort.

Geduldig worden hun verhalen verteld, zich langzaam vervlechtend tot de onafwendbare apotheose. Wie goed schrijft, zet een groots verhaal neer aan de hand van kleine vertellingen. Knap ook, hoe in bijna iedere scène een niet-aflatende dreiging zit. Dat de manier waarop de jonge helden elkaar uiteindelijk treffen wat aan de melodramatische kant is, zie je door de vingers. Het blijft een oorlogsfilm natuurlijk. Dat er geen obligate romance à la Pearl Harbor opgevoerd wordt, is allang mooi.

Door de verlate bioscooprelease is het te hopen dat de hype rond De Slag om de Schelde geen momentum heeft verloren. De film verschijnt later dit jaar ook op Netflix, dat een deel van de financiering voor zijn rekening nam, maar ga dit vooral op het grote scherm bekijken. Al is het alleen maar om met eigen ogen te zien dat hij beter is dan die Nederlandse die nét ietsje duurder was.
 



zaterdag 20 november 2021

limes ( etappe 17)(10 km)

 

Na de frustratie van het niet kunnen vinden van de juiste route wegens de bladeren van de herfst die prachtig in het bos lagen maar dus alle paden rijkelijk bedekten en dus was het dwalen en omschakelen

Gelukkig had ik ook de komoot aan en die helpt me dan aardig, al gebeurt het soms dat ik dan ineens een andere route loop dan ik moet volgens het boekje, maar goed dat hoort er ook weer bij..
Het eerste gedeelte ging lekker, lekker vlot ook, en liep prima, totdat juist ik echt een bos in moest, normaal ben ik dan superblij en denk ha lekker, het bos in nu dacht ik, och hemel hoe kom ik in godsnaam hier weer uit want hoe mooi de herfst ook is, hoe ik er ook van hou.. de  bladeren bedekken wel alles.. ik heb soms geen idee of ik op een pad loop, of in het wilde bos loop..

Dus gelukkig ontdekte ik onderweg een koppel die ook de limes liepen, dat zag ik oa aan het boekje wat ze vast hadden, dus ik dacht daar blijf ik bij in de buurt.. maar ja de call of natuur riep weer eens, dus ik achter een boom, wilde net de boel naar buiten halen, kwam er een meneer met een hond aan, denk niet dat het zon soort bosje was, dus ik meteen maar met het liedje van Brigitte in mijn hoofd op de grote stille heide ( zal hem hieronder de fotos zetten), dus alles weer binnenboord, lief kijken, dom lachen en doorlopen. maar ja wel dat koppel kwijt verdorie en de roep van de natuur hield ook niet op, dus uit pure ellende toch maar, nadat de man met hond verdwenen was uit het zicht, meteen de boel naar buiten en opluchting.. het was weg maar zoals ik al zei dat koppel ook.. dus ik ben het bos ingegaan op hoop van zegen,... nou die zegen kwam niet in het begin, ik verdwaalde compleet. dus ik met komoot zoekend in het wilde bos.. naar het juiste pad.. en ineens zag ik een groep mensen bij een boom staan , dacht meteen okey, met de komoot in de hand die kant op en ja hoor het pad gevonden dus ik kon verder.. om uiteindelijk ineens dat stel ook weer te zien lopen, dus ik een wat steviger pas erin en ik lopen en ja hoor op een respectabel afstand gebleken, leek wel een privé detective maar ik volgde hun zonder teveel op te vallen. Ik kon ze behoorlijk leuk volgen totdat ze ineens op een bankje gingen zitten de etters. dus ik zo toen ik er aankwam nou dat had u niet moeten doen.. die mevrouw en man heel verbaasd, de man reageerde een beetje heel nukkig, wilde denk ik zijn vrouw beschermen. dus ik zei, ik verdwaal altijd in bossen en was zo blij met u dat u voor mij aanliep., die vrouw lachen en zei oh dat is het ik dacht dat je dacht dat we hier waren gaan zitten dat je ook wilde zitten.. dus de man even nukkig zei meteen je moet die kant op.. wilde van me af denk ik, dus ik zo, tot zien en ik verder.. gelukkig is het gelukt. ik moest eerst een giga trap af om daarna weer een giga trap op te gaan. vroeg me meteen af konden ze van dat houd niet beter een brug maken maar goed, goed voor de benen.

Het laatste stuk liep vrij vlekkeloos en voor ik het wist was ik bij het eindpunt van het pad.. kon ik naar het hotel lopen waar mijn auto geparkeerd stond. .en daarna naar huis,  heerlijk
wat is het een voldaan gevoel eindelijk een keer een pad afgerond en genoten ook nog van alles.
men zegt het vaker maar Nederland wat ben je mooi.. 



















limes ( etappe 16) 11 km

 

Eindelijk mag ik weer, verder met de limes. De laatste twee etappes is de bedoeling. Etappe 18 en 17 achter elkaar. Totaal 21 km, van de pas in Bemmel naar de Duivelsberg in Berg en Dal. Ben benieuwd, als ik even bedenk dat ik met mijn auto gisteren nar het hotel in Berg en Dal ben gereden en hoeveel moeite mijn auto had om de berg te beklimmen, krijg ik ergens mijn twijfels of het wel zo’n goed plan was beide etappes op 1 dag te doen.  Weet zelf ook dat ik elk moment eruit kan stappen en dan met het ov verder te reizen terug naar het hotel waar mijn auto mocht blijven staan. Zoals gebruikelijk ben ik natuurlijk ver voor de wekker wakker, maar weiger om mijn bed uit te  gaan, dus stijfkoppig knijp ik dan mijn ogen dicht en blijfbik liggen.uiteindelijk wint de gedachten als ik nu op sta scheelt dat tijd. Dus klauter ik mijn bed uit en ga ik aan de ochtend rituelen doen en dan vliegt de tijd ineens. Voor ik het weet moet ik richting het ontbijt en is het haasten, zag al dat er maar 1 bus gaat per uur, dus ik moet die van half 9 echt halen. Het ontbijt was prima en erg leuk geregeld, moest wel mijn corona check laten zien, maar mondkapjes deden ze daar niet aan in het hotel, ik heb die van mij heel bewust wel op gehad

Gelukkig bleek de bushalte erg dichtbij te zijn nog geen 10 minuten lopen dus ik was helemaal blij hiermee. 
De rit naar de Pas bij Bemmel was binnen een half uurtje geregeld en kon ik om 9.15 beginnen te wandelen.. het eerste stuk door natuurpark Dorik prachtig, wat mooi.. ik heb er werkelijk echt genoten.. uiteindelijk kom je op het stuk langs de Maal, wat ook een mooi gedeelte is om te lopen, al zijn het wel veel lange rechte stukken langs water etc.. wat ook een beetje een nadeel heeft omdat je het op een gegeven moment wel gezien hebt.. dan wil je weer wat anders
Uiteindelijk mocht ik een trap op waar ik dan terecht kwam bij een ander stuk en bleek ik al in Nijmegen te zijn, dus daar werd het wat lastiger soms, omdat heel veel dingen waren verdwenen en het boekje leuke aanwijzingen gaf als bij een grijs groen gebouw links af. maar dat groen en grijs gebouw was denk ik overgeverfd want ik het dat niet gezien 
Maar gelukkig is dan de komoot handig en kom ik vanzelf met wat geluk op het goede pad.
Nijmegen heeft veel trappen, heel veel trappen en ook heel veel schuine hellingen wat toch wel echte kuittentrekkers zijn. maar goed we hebben ze genomen en wat zijn er schilderachtige straatjes prachtig
 
Helaas ging het aan het einde mis.... in het park waar het Valkenhof staat. door de vele bladeren van de herfst die prachtig zijn, waren de paden niet meer te zien..  dus het was echt zoeken. .echt kijken waar je moest lopen en zijn.. kortom uit pure ellende op een gegeven moment maar besloten om gewoon maar het park uit te gaan  met google maps om mezelf naar het hotel te brengen waar je langs moest.... 
Voor de etappe 17 van het limes komt morgen het vervolg dat was ook zeer bijzonder..