Elk jaar is het weer dat gedoe, een ontwikkelingsgesprek.. dat betekend dat mijn leidinggevende in mijn lokaal komt zitten kijken voor 30 minuten hoe ik mijn les geef en of ik het doe via de voorgeschreven 5 rollen van de docent.
Aangezien ik een docent ben die is opgeleid via een andere methode, is dat altijd een dingetje. voorgeschreven regels en ik zijn niet echt vrienden.. al weet ik soms moet je dat doen maar ik ben beter in mijn eigen manier van werken met de leerlingen.
Dat is natuurlijk ook wel logisch na zoveel jaar ervaring dat je je eigen weg zoekt, soms niet eens didactisch en pedagogisch verantwoord maar het is prima om dit te doen.. de leerlingen groeien en leren een aantal dingen over het leven maar ook vooral om het leuk te hebben.
Gelukkig kwam mijn leidinggevende bij een klasje waar de pikorde al is bepaald, dus dat scheelt een hoop, echter wat heel bijzonder was, ze waren dit keer erg tam.. bijna timide..
Ik zeg wel vaker bij drama moet je niet komen kijken, de leerlingen zijn totaal anders dan ze normaal dan zijn en het klopt weer.. ze reageerden heel bijzonder en vreemd op deze situatie. dus ik moest alle zeilen bijzetten om ze aan het werk te krijgen.
Ze waren zo van slag dat ze bijna ook niet luisterden naar wat ik zei, maar goed daar moeten ze ook aan wennen en dat merkte ik duidelijk, mijn uitleg was voor hun een brei aan woorden, terwijl het op het bord stond.
Maar goed de les heb ik overleefd en de kids ook.. al was het bizar, we spelen altijd het spel fopbal, toen ik wilde beginnen met het spel.. zeiden een paar leerlingen hoe gaat dit spel.. bizar ze waren echt van slag dus..
Kortom toen de les afgelopen was, ging mijn leidinggevende naar de volgende lesbezoek en kon ik verder met mijn eigen manier van lesgeven... wat ik ook daar wel heb laten zien, alleen was het anders.. je voelt je toch bekeken.
De nabespreking was niets dan lof voor mijn manier van lesgeven, en ja ik doe het op mijn eigen manier de 5 rollen van de docent.. maar dat is ook niet erg. dat mag..
Dit hebben we ook weer overleefd en ik mag dus blijven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten