Afgelopen woensdag werd ik gevraagd of ik een interview wilde geven over leerlingen die uit de kast komen. Daar heb ik natuurlijk ja op gezegd, zonder het besef wat nu precies de bedoeling was..
Ik werd gevraagd door een collega, wiens dochter een opleiding volgt en een opdracht voor school moest maken en dus een interview moest afnemen met iemand over dit onderwerp, dus werd ik benaderd.
Aangezien ik al jaren geen geheim maak van mijn geaardheid, maar het ook niet loop te verkopen in daad en woord, maar gewoon mijn leven leid zoals ik het het meest prettig vind, vind ik het altijd goed om daar over te praten, waarom niet als ik hiermee mensen kan helpen of wie weet tot andere inzichten kan brengen wat ik erg leuk zou vinden.
In de casus word natuurlijk gebruik gemaakt van dat de ouders heel streng gelovig zijn ,maar dan nog het gaat niet over hoe deze ouders staan tegenover als hun zoon biseksueel of homoseksueel zou zijn, dat mist dan in de casus. Men gaat meteen uit van dat ze tegen zijn.
Ik maakte de opmerking het is denk ik in alle geloven maar 1 ding wat bovenaan staat, namelijk liefde, en als het daar om gaat dan is het denk ik dit het belangrijkste want we zeggen altijd God etc is liefde.. dat is nummer 1. Dan ben je dus afhankelijk van hoe een prediker van het geloof er tegenaan kijkt.
Kortom de casus riep meer vragen op dan antwoorden, wat ik wel weer erg boeiend vond
Het interview begon met het voorlezen van een casus, waar het over zou moeten gaan, zoals te verwachten was, werd het een casus over een jongen die onzeker is of hij nu op meisjes of jongens valt, maar uit een heel streng gelovig gezin komt.. deze combi is zo oud als de weg naar Rome en dan ook nog terug.. Dit is iets wat zo voor de hand ligt dat ik eigenlijk al denk. kom op wees origineler, bijvoorbeeld dat ondanks dat de ouders erg gelovig zijn, alles goed vinden en zelfs graag willen dat hun zoon of dochter op hetzelfde geslacht valt en het daar over hebben terwijl de kinderen eigenlijk op iemand van het andere geslacht valt, en ze het daar moeilijk mee hebben.. dan is het verrassend
Ik hoor de casus aan en stel meteen de vraag wat de vraag is bij deze casus, is het zo dat het gaat over een jongen die twijfelt over wel of geen ho of bi of gaat het over het geloof , dat zijn twee verschillende dingen die natuurlijk wel met elkaar te maken hebben.
Terwijl we zo zaten te praten vertelde ik dat het volgens mij in deze situatie gaat om zijn onzekerheid, om zijn gevoel van niet weten wat hij moet, herkenbaar voor veel pubers die dus niet weten wat ze voelen en mogen en willen voelen.
Tevens gaf ik aan dat ik dat het geloof daarin een belangrijke rol kan spelen maar dat zegt nog niets over de houding van de ouders.
Kortom zoals ik al schreef het roept meer vragen op dan antwoorden.
Natuurlijk begrijp ik dat ouders er aan moeten wennen als hun kind zegt dat het op iemand valt van hetzelfde geslacht, zeker omdat ouders op het moment als een kind geboren word al het leven van hun kind invullen, zich zelf zien als opa en oma met een schare kleinkinderen om zich heen, waar ze ontzettend op verheugen en dan ineens verteld je zoon of dochter dat hij op iemand valt van hetzelfde geslacht, dat is even schakelen, het kind heeft een comming out de ouders ook. want die moeten ook omschakelen, Het kind is al jaren hiermee bezig, zit met zichzelf te worstelen, hij of zij kan niet als hij of zij uit de kast is gekomen ineens zeggen dat het een grapje is.. dat gaat niet. dus voor dat hij of zij dat gaat doen dan zal het kind het zeker weten.
Gelukkig begint het tot steeds meer ouders door te dringen dat als hun kind geboren word dit geen garantie is dat hun kind ooit ouder gaat worden, maar men weet wel weer dat ze een kind hebben die van ze zal houden in al zijn of haar zijn.. en dat is het mooie van ouderschap
Terug naar het interview hadden we een mooie wisseling van gedachten en dat vond ik erg gaaf om eerlijk te zijn, dat maakte het zo boeiend voor zowel mij als voor de ander
zou zeggen op naar Paarse Vrijdag op school..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten