dinsdag 30 april 2019

Rome dag 5

(Waarschuwing vooraf.... de komende 6 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar Napels en naar Rome.. soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)


Deze dag begon veel te vroeg 7 uur Christian had bedacht dat we om half 9 bij het museum moesten zijn .......
 Ik heb vanochtend mijn voetjes gerustgesteld, dat Christian het niet zo rot bedoelt en dat we vandaag minder lopen dan gisteren... ik denk dat ik lieg....

De eerste echte dag in Rome, ja we hebben een kamer in Rome, In tegenstelling met Napels van de hemel in de hel, zo blij dat ik ondanks mijn vele vliegreisjes toch met het minimale tevreden kan stellen. Zelfs de broodjes hebben we aangepast, zonder beleg. staat de oudheid op het programma, zoals ik al vermelde het museum waar Christian gek van is, als eerste, daarna het forum, nog wat andere dingen die wel willen zien.. en van willen genieten..  zoals de pilaar van Titanus of zo iets. ik weet wel wat we hebben afgesproken maar het hoe en wat is mij nog onbekend. Het gaat weer een lange dag worden met veel stappen.

We zijn begonnen om naar het museum te gaan, helaas de halte die we moesten hebben lag eruit, dus ja we moesten lopen.. aangekomen bij het museum bleek dat de reserveringen tot 16 mei vol zaten, dus tja... terug gelopen, bus gepakt, bijna uit de bus geslingerd , wat een rijstijl had die man. Even snel langs het Trevi fontein,, erg rustig om half 9 in de ochtend. Meteen doorgelopen naar het gebouw van Mussolini, de bruidstaart, daarin is een militair museum, maar dat hebben we niet gedaan, we zijn met de lift naar boven gegaan, uitzicht over rome. Prachtig . Terwijl we stonden te wachten zag ik op het dak dat zeemeeuwen druk geluiden maakten, totdat ik iets beter kerk, tig meter boven de grond hadden ze hun nest, en de moeders schreeuwden om hun kuikens uit het nest te lokken en eten te gaan zoeken op het dak. Van hele kleine kuikens tot wat oudere kuikens schattig om te zien.

Daarna naar een pleintje gelopen wat voor kwam in een spel van
christian, maar ook door Michelangelo is ontworpen.  Daarna met de Roma pas het forum op, het. Colloseum skippen we, veel te druk.  Eerst het planium op, groot daar waar de belangrijkste man van Rome woonde, hij kon alles overzien. We hebben daar een uur gelopen, daarna naar het forum, wederom prachtig om daar na een uur te hebben gedwaald. Pompeii en ook het Herculeum kwam samen. Prachtig, christian wilde graag nog de termen van Callis zien, dus daar ook nog een keer heen gelopen ... ja we zitten al op 24109 stappen.... mijn voeten gaan vast staken morgen. Bijzonder hoever de Romeinen al waren in die tijd, koude baden, sauna, warme baden, spelletjes samen prachtig.

Terug lopend naar de metro liepen we langs een voor mijn gevoel raar pad, maar dit bleek uit te komen bij de pyramide😃, die zouden we moren doen, maar waarom
Zou je hem morgen bekijken als je er toch in de buurt bent... dus dat kan ook van het lijstje van morgen.


Even terug naar het hotel, foto’s geregeld, eten gehaald voor morgen, en bij gekomen. Daarna lekker gegeten bij de pizzeria, lekker toch altijd in Italië.

Toch een dagje 23 km
Gelopen en 28890 stappen de meeste stappen tot nu tie 😀






Rome dag 6

 (Waarschuwing vooraf.... de komende 6 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar Napels en naar Rome.. soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)

Vandaag stond  de renaissance op het programma.. die hebben we mandag al gedaan omdat we ontdekten dat 1 mei een nationale feestdag is, dus ja, alles is dicht. dus hebben we besloten om dingen waar je langsloopt te bezoeken.zoals het zwerfkatten parkje, een stuk streetart en als we het kunnen vinden het museum van streetart in de open lucht.

opstaan en al weten dat het een lastige dag gaat worden.. heb ruzie met mijn voeten, ze willen nooit meer zoveel lopen en ik mag niet meer tegen ze liegen dus—- ik ga mijn leven beteren denk ik. Het is toch bijzonder dat je hier op straat zo weinig tot geen zwerfvuil ziet, je ziet op straat ook regelmatig de wat oudere dames glimlachend met een breiwerkje kijken naar hun kleinkinderen, als die iets Laten vallen hoor je een schreeuw, het kind , volwassen mannen en vrouwen schieten in een verstarring maar ook de toeristen verstarren, rapen dat wat ze lieten vallen op en gooien het beschaamd in de prullenbak... mooi om te zien, en het vrouwtje breit rustig door...

Vandaag dus een soort van op en off metro dag, we gaan veel zien.. mijn t shirt, ik had er vier mee, volgens aloude gebruik op vakantie langer dan vier dagen was je gewoon je shirts, ze drogen in hotelkamers met airco optimaal, en gaat snel... ze worden tenslotte nooit echt vies, ze ruiken wat minder fris. Dus ff door een sopje en klaar. Maar niet in dit hotel waar je in de nacht niet je bed uit vries van de airco maar wel van de kou van buiten... dunne muren, enkelvoudig glas... tel uit je winst.

Zit momenteel dan ook in een klam t shirt maar ach het is vakantie  en zoals ik al eerder schreef ik ben niet zon echte N...., ik ben nog van de generatie dat het niet in de kleren zit maar in wie je bent en hoe je ruikt.... hmmm dat is denk ik nu het probleem, we krijgen overal ruim baan bij rijen etc, ik dacht dat het hoffelijkheid was, ook dat we vaak tafeltjes krijgen in een restaurant wat afgezonderd van de rest.... zou het dan toch komen dat ik niet zo fris ruik.... maar ja zelfs de douche hier is een douche met zijn kuren, gratis wisselbaden.. erg bijzonder... maar des te meer waardeer je thuis weer.

We zijn begonnen met een rondje om het Colosseumdoor een park waar Nero zijn paleis had, later een termen op werd gebouwd. Mooi park waar veel te zien was, zeker na de termen can Callebas was het mooier . Daarna naar het kattenparkje, wat gaaf, er lopen tig katten  rond in een terrein waar ze kunnen slapen, eten spelen etc, er is een katten opvang waar ze de katten opereren, steriliseren, tevens oude katten, blinde katten opvangen hen beschermen en de nodige dingen doen om het dier te laten leven.

Daarna zijn we opzoek gegaan naar  de wijk. Met streetart
 Die was helaas niet te vinden omdat het te verspreid zat dus zijn we de oudste weg 2500 jaar geleden gemaakt, gaan bewandelen, een bijzondere ervaring, was dit mede omdat we ook
Door prachtige velden kwamen  mooie uitgestrekte gebieden prachtig en dat midden in Rome.

Na deze tocht terug naar huis, waar we kwartier hebben gemaakt voor de avond.
De blog geschreven en tevens de fotos uitgezocht.

Vandaag 24567 stappen 21 km gedaan heerlijk








maandag 29 april 2019

Napels/Rome dag 4



(Waarschuwing vooraf.... de komende 6 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar Napels en naar Rome.. soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)


Vandaag was het dan zover, de overstap van Napels naar Rome, we Hebben uitgeslapen 8.30 de wekker, we kunnen namelijk
Niet zoveel meer doen in Napels, half 12 de trein dat is het . Christian wilde graag vroeg weg zodat we wat extra tijd hebben in Rome..  dat lukte dus niet het is echt een reisdag Balen, tenslotte is dit de stad die Christian goed kent, hij weet veel van de oudheid. en ik kan me in deze stad onderdompelen in zijn kennis en gewoon dom meelopen en foto's maken. (Wat ik eigenlijk altijd doe😀) 

We hadden in Nederland al een soort van programma gemaakt waarin we hadden afgesproken, een dag  de oudheid, waarbij een museum waar Christian helemaal wous van was, die ik niet kon vinden toen ik in Rome was. Daarnaast had hij nog een aantal dingen die hij heel graag wilde zien. Dus we hadden een mooi programma samengesteld..  1 mei viering gooit een soort van roet in het eten, dan is alles dicht.


Ik stuur dit keer geen kaarten, het komt er niet van, te druk en vol programma, dus bij deze aan een ieder “ groetjes we hebben het goed. Het is heel warm 25 graden, en we zien veel, lopen veel, genieten veel, kortom het leven is goed!”

De treinreis verliep goed en snel, voordeel of gewoonte je merkt altijd dat de terugreis sneller gaat dan heen, waarschijnlijk is de spanning weg van het onbekende..

In Rome was het allemaal zo geregeld, het hotel gevonden maar wel bizar de kamer was nog niet klaar . Dus we zijn de stad ingegaan, geloof me eerst naar Vila bogesa. Dicht helaas dus maar een wandeling gemaakt door Rome, begonnen bij placa de popolo, daarna twee schattige kerkjes in, naar de Spaanse trappen, leuk om te zien, zeker de fontein die weer hersteld is na het schandelijk gedrag van nl supporters. Daarna naar de pantheon, gekeken. Door naar placa N.... moeilijke naam dus, waar de paardenrennen werd gehouden, ook een kerk in waar je een koepel geschilderd kon zien die niet echt is, geniaal. Even naar het plein van de bloemen om het standbeeld van Bruno te zien de astroloog die iets over de maan heeft gezegd/ ontdekt en daarvoor op de brandstapel is beland.. lekker gegeten een salade met gebakken aardappels. Een zomers gerecht in een regenachtig Rome.

Daarna naar het hotel, ben benieuwd we hebben eigenlijk alleen maar een bed zonder ontbijt of wat dan ook maar ja voor 100 euro mag je niet klagen... al hebben we een wisseldouche, een houten plank als bed, het gevangenisleven is zo slecht nog niet.

Wel al even naar de buren gelopen, vragen om het wachtwoord voor de WiFi maar ook die klopt niet helaas. Kortom het wordt afzien.

Toch een mooie dag gehad en wederom genoten

22339 stapppen 18en een halve  km gelopen in een hele korte tijd ach het went 😀

Napels dag 3

(Waarschuwing vooraf.... de komende 6 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar Napels en naar Rome.. soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)

Tot dusver gaat alles voorspoedig, we hebben plannen gemaakt en alles gaat vlekkeloos, het mooie is dat we af en toe beiden in onze eigen wereldje zitten , gewoon gezellig samen op onze kamer, we zeggen niets,zijn stil , ik doe mijn ding hij de zijne, gevolg het gaat heel goed.

Gisteren sushi gegeten en daarna een heerlijk Italiaans ijsje... tenslotte hadden we zoveel gelopen dat het mocht vonden we, ik leef anders dan ik Nederland, soms gewoon echt anders, maar het eren is hier ook anders Het ontbijt is al bijzonder , heel
Kneuterig, een gebakken ei is lastig, ze weten niet goed hoe dat moet, en 1 broodrooster voor twee sneetjes brood, heel bijzonder maar hilarisch, zo ook het bakken van een ei. Speciaal pannetje gekocht, ik weet al uit ervaring dat dat ding niet werkt, gevolg zij proberen het en het gaat niet... slappe lach krijg je er van. Ze hebben  er van geleerd, geen ei deze ochtend, was teveel gedoe. Goed geslapen, mijn tenen in getapte, lijk wel een vrouw met afgebonden voetjes, maar goed het gat goed ermee. Je voelt dat het lichaam werkt, het komt goed, altijd goed.

Vandaag weer veel lopen, pompeii is veel te zien en te doen, ik vrees het aantal stappen die we gaan maken.

Ben in de metro erg verwonderd , wij hebben bewust een metro gepakt vanaf het beginpunt ommO te kunnen zitten, komt er een station de hoost binnen met veel mensen. Een meisje ik gok 14 en een meisje ik gok 13, gaan zitten, tot mijn grote verbazing komt er nog een moeder achter ze aan, zwaar bepakt etc. Die meiden zitten, moeder staat... ik had kunnen gaan staan maar nope ik denk dit is opvoeding, moeder kan ook tegen haar dochters zeggen op staan ik ga daar zitten.

Pompeii is en Blijft een belevenis, het is een wereldwonder , tip doe wel goede schoenen aan, je loopt je de tandjes... wederom veel nieuwe dingen gezien, vraag me soms af wat ik
Heb gedaan al die tijd als ik ergens met  Christian kom, ik zie compleet andere dingen en mooiere dingen... bijzondere man. Maar door dat vele lopen heb ik giga blaren maar dat mag de pret niet drukken komt ook weer goed ,

Het was een heerlijke dag van 11 uur tot17.30 in Pompeii 25225 stappen  ga er maar aan staan.

Heerlijk pizza gegeten, daarna lekker in het bubbelbad, was geen succes. Hij stond te hard. Rode striemen op mijn rug... het was geen massage maar een geseling , het water spoot door de hele badkamer,? Daarna kon ik alles gaan dweilen ook😊

zaterdag 27 april 2019

Napels dag 2


(Waarschuwing vooraf.... de komende 6 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar Napels en naar Rome.. soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)

Als een wekker gaat heb ik maar 1 gedachte... wat nu al... gelukkig niet mijn wekker, de wekker van Christian ging, we hadden de afspraak gemaakt, christian gaat de broodjes halen voor de lunch, ik ga mezelf mooi maken.. voordeel om met een hetero man op stap te zijn, niks niet vreempjes etc, hand door je haar, beetje deo, af en toe een extra luchtje op zon en feestdagen, nog ff wat water over het gezicht en klaar, hij red het in 10 minuten... ik ben ook wel snel voor een homo man, ik heb mezelf hervonden in 15 minuten dus ik ben de wat stoerdere versie van mijn mede mannen van de liefde. 

Vandaag gaat het eindelijk gebeuren, de versuvius beklimmen , dat wilde ik zo graag zo ook het hercukeum. Napels is een mooie stad maar is klein. Ze danken hun bestaan aan pompei en de Versuvius lijkt het, in ieder geval gebruiken ze dat erg goed. Twee dagen Napels, 1 dag versuvius en hercukeum, daarna een dag pompei en het is wel genoeg. 

Het beloofd vandaag weer een lange dag te worden met veel lopen. Ontdekte het gisteren al, wilde mijn tandenpoetsen en yep wel de oplaadstekker mee maar niet de tandenborstel... hoe slim weer, maar gelukkig had ik in mijn koffer nog een paar tandenborstels van andere hotels dus dat kwam gied uit.,,, zit dus met een snoer extra bagage . Tevens zijn enkelsokjes  niet handig in hoge schoenen, geeft wrijving en wrijving heft juist blaren... dus tja, vandaag IND 20000 stappen gelopen 15 km heel veel weer, gevolg extra blaren maar even extra blarenpleisters gekocht en sport tape om deze blaren dakpansgewijs te verbinden... komt ooit goed. Ik ga het leren.. deze schoen draag ik altijd maar altijd aks ik met christian op stap ga BLAREN ... 

De klim naar en op de Versuvius was een behoorlijke trip om
Eerlijk te zijn maar wel erg gaf om
Gedaan te hebben, was nog nooit op een vulkaan geweest maar  op bepaalde plekken zijn de stenen warm, en soms zie je ook nog wat rook komen. Naar anderhalf uur boven te zijn geweest terug naar beneden  en met de bus terug.  Toen meteen naar het Herculeum gelopen. Christian wist te vertellen dat deze stad door modder is verdwenen... gevolg dat er meer  bewaard is gebleven in oorspronkelijke staat. Dwalen door deze stad zie je mooie dingen en geniet je enorm. We hebben er een dik 3 uur gelopen. 

Na een lange dag terug naar het hotel, we hebben er nog ff 2 km bijgestaan nog geen 20000 stappen dus we moeten nog even. In het hotel heerlijk ff blaren verzorgd, voetjes omhoog, en morgen voorbereiden pompeii 

We hebben heerlijk sushi gegeten dat hoort. Bij onze vakantie dat doen we altijd 1 x sushi  

vrijdag 26 april 2019

Napels, dag 1


(Waarschuwing vooraf.... de komende 6 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar Napels en naar Rome.. soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)

Hoe vroeg is vroeg, Christian en ik stonden om 4 uur op, om half 5 in de ochtend in de auto naar de parkeerplaats waar ik mijn auto voor een lange tijd ging neerzetten, om vervolgens naar het vliegveld in Rotterdam te gaan, daar namen we het vliegtuig naar Rome, om met de trein naar Napels de vertrekken... het is wat omslachtig maar goed we wilden Napels er even bij doen omdat we ook graag beiden de Vesuvius wilden beklimmen, Christian wilde nog graag naar Pompeii en ik wilde graag als er tijd was naar het Herculeum omdat dat nog mooier bewaard is gebleven dan Pompeii..

Dus het was een groot en vol programma..voor de komende drie dagen.. met een vooruitzicht op Rome waar we ook een aantal dagen zouden zijn en blijven.

Inchecken op Rotterdam ging erg lekker en goed, snel ook mede omdat ondanks de drukte er efficiënt   Werd gewerkt.

Na de vlucht de trein naar Termini om daar over te stappen op de trein naar Napels, maar aangezien we veel tijd over hebben  besloten om even alvast even de sfeer van Rome te proeven.  Christian kennende en ik stink er natuurlijk in, lopen we even naar een plein, die alvast gezien, even naar een parkje, ach laten we er even omheen lopen,  dwalen door straten zegt hij soms links, soms rechts, daar waar ik de weg allang kwijt ben, geen spoor meer kan volgen staan we ineens bij Termini... hoe??? Geen idee!!! Sterker nog, hij kijkt even op de kaart en klaar.. geen gedoe etc. Daar waar ik al verdwaal met navigatie loopt hij gewoon naar het doel toe😮.  Dat maakt deze combinatie ook zo goed. Hij weet de weg, ik loop achter hem aan en loop mooi te wezen en maak de foto’s.

Kwamen langs een parkje, meende hem te herkennen, later bleek dat mijn hotel van tig jaar geleden daar was. Ik wist het zeker toen Christian nog even de voorkant van het station wilde zien. Daar stond het beeld dat ik me herinner , de paus met zijn mantel open... keurig op tijd bij de trein naar Napels . Een reis van slechts 2 uur

Onderweg veel geslapen, bij aankomst wist Christian  de weg, feilloos, kortom voor ik Het wist hadden we weer tig stappen gelopen, door steegjes, door drukke straten, over hobbelige keien en noem maar op, het is zo grappig dat ik pas achteraf doorheb dat we weer giga omwegen hebben gemaakt... gromm

Het vinden van ons hotel was nog even een dingetje? We hebben lopen dwalen om
Uiteindelijk bij een klein deurtje aan te komen, in een hele grote poort, en daar bleek ons b&b te zijn, we werden hartelijk ontvangen, bijna open armen..... we ontdekten dat we nog tig trappen op moesten voor we naar binnen konden, dat hebben we dan ook gedaan. We bleken als stel te zijn ingeschreven, dat was wat minder, maar ach resultaat we kregen de suite, de mooiste kamer, helemaal van marmer, een groot twee persoons bubbelbad, en noem maar op, prachtig..., chaotische uitleg, zowel in tal als wat men zei, gekrabbel op de kaart , totaal onduidelijk hoe of wat.. kortom het werd er niet duidelijker op. We hebben het aangehoord en zijn daarna de stad in gegaan.., heerlijk dwalen door het Spaanse gedekte, waar ik jaren geleden ook al was met Susan, herkenning genoeg. We hebben veel, hel veel gezien.. met daaraan vast, juist, veel gelopen, heel veel gelopen.. totaal 20 kilometer en 24000 stappen, ruim het dubbele van wat ik moet halen per dag, maar nooit haal. Ook nog ff 9 trappen gedaan, geloof me ik had uit ervaring al
Compeat meegenomen  en geloof me nu al gebruikt .

Wel heerlijk gegeten een originelen napolitiaans diner, voor gerecht3 oliebollen, al zijn de mijne lekkerder, 3 aardappelkroketten  met voor mij blaadje sla, daarna pasta met aubergine met tomatenblokjes saus en  parmezaanse kaas, erg lekker, daarna salade caprice met geroosterde mozzerella kaas en rucola, tomaat en rucola heerlijk

Meteen opzoek naar een supermarkt om de nodige dingen te halen tenslotte gaan we morgen de  versuvius open het herculeum bezoeken . 

donderdag 25 april 2019

duur grapje

Hier nu alvast de blog voor de vrijdag, hij is wat vroeg, maar het is wel nodig. morgen weinig tijd om te posten.... vandaar dat hij er nu alvast staat

Laatst was ik een paar dagen in Musselkanaal, hoewel ik niet zo vaak ga naar de as-plek van mijn vader, ging ik er dit keer even heen, gewoon om er even te zijn. Het is daar erg rustgevend.. en ik kan daar enorm van de rust en het uitzicht genieten, je kijkt op een bankje uit over de velden... terwijl je toch in het bos zit.. het is alsof de natuur daar een levensgroot raam heeft neergezet waar je doorheen mag kijken.. zo bijzonder en mooi ook..

Terug naar de auto dwaal ik altijd nog even over het kerkhof heen om te kijken naar wat graven, soms om wat foto's te maken, ik weet niet wat dat is , maar ik kan enorm genieten van een oud kerkhof waarop soms, grapjes te vinden zijn. Zo is er een graf in Alphen waar een zadel en een stuur boven de grond uit steken, kennelijk hield diegene enorm van fietsen... 

Zo is er ook een graf waarop een kopje staat,  ik denk dat het kopje het lievelingskopje is van de overledene, maar ik krijg het idee, van kom even gezellig op de koffie...
Ooit toen mijn vader vroeg wat hij moest doen zich laten begraven of cremeren, heb ik oprecht gezegd, pa als je een graf neemt, denk ik niet dat ik er vaak kom.. het is tenslotte 3 uur rijden, en als ik kom heb je niet eens de koffie warm staan.. dus zo graag kom ik dan niet.. mijn vader moest er om lachen.. en zei meteen okey dan maar het vuur in. Is ook veel goedkoper, anders ligt er een graf dat gaat verwaarlozen. Mijn moeder was het er mee eens.. die vond dat een mooie gedachte.. Haar as zullen we dan ook ter zijne tijd bij de as van mijn vader leggen... 

Terug naar het verhaal, ik liep dus over het grint, waarom er altijd grint ligt op een kerkhof weet ik ook niet. je moet kennelijk ervaren dat het een moeizame tocht is in het leven of zo iets... of misschien had ik toch niet mijn teenslippers aan moeten hebben.. 

Maar terwijl ik terug liep wreef ik met mijn duim over mijn afstandsbediening in mijn hand en voor ik het wist, schoot het palletje van de afstandsbediening om de deuren te kunnen sluiten... uit de afstandsbediening.. gevolg.. juist dat stukje viel, zoals de wet van Murphey al zeg tussen duizenden kiezelsteentjes.. dus daar kon ik niets mee. helemaal niets helaas.. dus weg is weg..

Terug in Alphen even lang nagedacht over het vervangen van deze afstandsbediening. je kon er tenslotte vroeger ook zonder, maar het mooie van de auto's van tegenwoordig is dat je alleen maar aan de bestuurderskant de deur kan openen met de sleutel, de achterklep en de bijrijderskant kan dat niet hebben. dus je moet altijd terug lopen naar de voorkant, erg goed voor je stappenteller maar niet echt praktisch, dus heb ik vandaag een nieuwe afstandsbediening gehaald... Beredenerend dat ik minstens 10 jaar in mijn auto wil rijden, hoe vaak ik de deur open en dicht doe, wat dan ong neer komt op 30 cent per dag.... dat kan ik niet laten liggen.

Zoals zo vaak zijn de kosten hoger dan het werk maar okey. het moest even en ik ben weer blij
mijn auto kan ik nu dus weer normaal gebruiken en kreeg mijn oude autosleutel nog weer mee ook. kon ik dan gebruiken voor het geval dat.. ook nooit weg

 



woensdag 24 april 2019

muzienhapjes


 Muizenhapjes
 De meest effectieve methode om een muis te vangen is uiteraard om het beestje te lokken met een blokje kaas in een muizenval. Er zijn tegenwoordig beweringen die hierbij vraagtekens zetten maar muizen zijn echt gek op kaas. En vooral op de geur ervan. Er zit niet toevallig in kaas een stofje dat hun stofwisseling bevordert en een gunstig effect heeft op hun geslachtsdrift. Er wordt dan ook aangenomen dat muizen dit van nature weten  en dat daarom kaas als een magneet op hun werkt.




Waar of niet waar?

 ( antwoord onderaan de foto's..)








Het is niet waar. Muizen houden zelfs niet van kaas. Ze houden van suikerrijke voeding en van eten waarin granen en zaden zitten verwerkt. Wie een muis wil vangen legt dus best een Snickers op de muizenval. een lik pindakaas doet ook wonderen!





dinsdag 23 april 2019

Capharnaüm (film)


Deze foto maakte ik jaren geleden in Istanboel,.. tijdens de hele film moest ik aan deze foto denken.. de film is zo prachtig, indringend, maar ook aangrijpend.. ik weet van verhalen van mijn leerlingen wat een bar leven ze soms hadden..  deze film zou een ieder moeten zien die met mensen werken die gevlucht zijn.. het geeft een beeld waarvan je schrikt... het is indringend en rauw maar mooi. en zo prachtig gefilmd.., zo intens.. dat ik alleen maar kan zeggen kijk en sluit niet je ogen.. zoals ze ook zo mooi zeiden in een andere film.. kijk nooit weg....
Het gekke is dat ik ook terug kom bij de jeugd van mijn moeder,.... 13 kinderen in een plaggenhut.. waar ze opgroeiden, in dezelfde armoede en zorg... al is dit wel heel schrijnend.. om te zien..
een absolute aanrader..

recensie van de film:



Regie: Nadine Labaki | Cast: Zain Al Rafeea (Zain), Yordanos Shiferaw (Rahil), Boluwatife Treasure Bankole (Yonas), Kawsar Al Haddad (Souad), Fadi Yousef (Selim) e.a. | Speelduur: 126 minuten | Jaar: 2018

"Waarom wil je je ouders aanklagen?" vraagt de rechter aan de twaalfjarige Zain. "Omdat ze me op de wereld hebben gezet", luidt het antwoord van het jochie. Het is een behoorlijk bizar begin van Capharnaüm, winnaar van de Grand Jury Prize van het filmfestival van Cannes. De film laat zich kenmerken als een bizar, maar opvallend en bij vlagen intens drama over de keiharde samenleving waarin sommige mensen leven.

De twaalfjarige Zain is bepaald niet in de makkelijkste omstandigheden opgegroeid. Hij leeft samen met zijn grote gezin in een paar slecht onderhouden en smerige kamers bij een oudere man. Als zijn ouders besluiten zijn elfjarige zusje aan die man uit te huwelijken, is de maat voor Zain vol. Hij is het leven beu, loopt weg van huis en zoekt naar een minder moeilijk leven. Uiteindelijk vindt hij dat bij de Ethiopische immigrant Rahil. Maar echt veel makkelijker is het niet. Rahil heeft haar eenjarige zoon Yonas om voor te zorgen en spaart geld om een nieuwe ID-kaart te kunnen kopen. Maar op een dag komt Rahil niet thuis van haar werk en staat Zain er weer alleen voor. Ditmaal met een babybroertje voor wie hij moet proberen te zorgen. Daarmee is het leven eigenlijk nog moeilijker dan eerst en moet Zain nieuwe manieren vinden om te kunnen overleven.

Uiteindelijk gaat Zain te ver en steekt hij iemand neer. Daarvoor veroordeelt een rechter hem tot vijf jaar cel. Voor Zain is dat een kans om zijn ouders aan te klagen, wat hij dan ook doet. Zij moeten maar eens uitleggen waarom ze hem leven gegeven hebben, terwijl ze geen geld voor hem hadden. Ze waren zo arm dat ze niet eens naar het gemeentehuis konden gaan om hem te registreren, waardoor de knul geen kans kreeg om naar school te gaan.

Het uitgangspunt van Capharnaüm, dat zich laat vertalen als 'chaos', is indrukwekkend. Het verhaal doet enigszins denken aan Slumdog Millionaire, waarin het zware leven dat kinderen in armoede moeten doorstaan ook aan de kaak werd gesteld. Het doet weinig af aan deze film, die veel nadruk legt op het leven van Zain op straat. Hij laat duidelijk zien hoe naar het voor deze kinderen is, in een wereld die door volwassenen geregeerd wordt en waar ze zelf geen invloed op hebben. Het zijn slachtoffers, en dat is het uitgangspunt van Capharnaüm.

Je zou verwachten dat Capharnaüm een dramatische en ontzettend tragische film is, maar dat valt uiteindelijk wel mee. Regisseur Labaki weet zo nu en dan wat humor in te brengen. De kleine sprankeltjes hoop die je proeft als het even goed lijkt te gaan met Zain voorkomen dat het een moedeloze en vervelende zit wordt. Capharnaüm oordeelt zonder te veroordelen.

Extra indrukwekkend aan Capharnaüm is het acteerwerk. Labaki trok voornamelijk onervaren acteurs en actrices aan die dicht bij hun rollen in de film staan. Zo is de jonge Zain Al Rafeea, die een grofgebekte twaalfjarige speelt, van de straten geplukt waar hij pakketjes leverde. Het maakt het spel extra oprecht, want iedereen weet precies wat hij of zij moet verbeelden. Aangevuld met het prachtige camerawerk dat vrijwel altijd op het niveau van Zain blijft (waardoor de volwassenen extra groot overkomen) en de muziek die nooit de overhand heeft, is Capharnaüm een sterke (doch iets te lange) film.


maandag 22 april 2019

Molenviergang

Gisteren is het plan geboren, ineens bedacht ik me ik wil wel gaan lopen door de polder de enige nog werkende molenviergang in Europa, de molenviergang in Aarlanderveen, tenslotte woon ik er om d hoek, en leek het mij wel erg leuk om deze te lopen.. 

Vriend Bart was er meteen voor te vinden om deze samen te lopen, hij was toch aan het werk de avond ervoor bij mij om de hoek, dus hij kon zo vanuit zijn werk naar mij toe en konden we samen gaan lopen.. Ik had de tas al klaar met water, limonade, appels etc.. om een leuke tocht te hebben

We hadden even wat moeite om de parkeerplek te vinden maar gelukkig was er een behulpzame meneer die in de buurt was. Op de vraag van Bart hoe komen we bij de molenviergang kregen we een duidelijke uitleg.. "Daar staat een bord...." daar konden we het mee doen.. dus tja goede raad was duur maar het bord was duidelijk, geholpen door google maps en ons gezond verstand zijn we enthousiast begonnen aan de slechts 6 kilometer durende wandeling.. geen punt wij kunnen dat en doen dat even... 

Al pratend met elkaar, over de verschillende dingen die we zagen onderweg, over de hazen die door het veld renden, de gebroken eierschalen die we overal zagen, getuigen van nieuw leven dat in deze wereld is gekomen, het was genieten en vooral mindfull lopen.. verstand op nul, dwars door de polder.. om uiteindelijk een groot en lang stuk weg te begaan om te eindigen bij de auto.. Glibberend over de geitenpoep, maar genieten van de natuur, de heerlijke buitenlucht.. Bart had afgelopen zaterdag voor het eerst weer hardgelopen, en had spierpijn. als je hem zag lopen dacht je meteen je het jouw van... zeker omdat wij toch twee mannen zijn.. maar goed ik ben niet verantwoordelijk voor andermans gedachten.. 

Na deze inspirerende en gezellige wandeling, waarbij we nog even aan de kant van de weg hebben gezeten waar we een appeltje en een flesje water hebben gedronken.. zijn we in alle wijsheid wat gezonds gaan eten bij Teisterman... aan  het water met een heerlijk glas thee en Bart aan het bier.

Het was leuk.. de oude kaaskroket was heerlijk. ik heb maar even niet nagedacht over de mogelijke cal wat er in zou zitten.. ik vond dat ik na zon lange wandeling wel wat extra mocht.. toch.


Daarna lekker weer naar huis, waar ik alvast mijn koffer heb ingepakt, waar ik alvast bedacht heb wat ik nog meer moet halen etc..  en de dingen die nog ingepakt moeten worden..die ik zeker niet moet vergeten..


zondag 21 april 2019

Wat een heerlijk begin van de Eerste Paasdag...

...al zullen velen daar anders over denken....

Al doet de titel anders vermoeden maar wat was het leuk op eerste paasdag... je bed uit, iets later dan anders.Dan al de mededelingen te lezen in de Messenger groep cross-xxl  te lezen over dat men er zin in heeft, dat men er voor gaat.. men wil snel aan de bak.. etc.. helemaal leuk. Mocht ik nog twijfelen om te gaan is dat ineens verdwenen. men wacht op elkaar. men trekt elkaar over de streep en men stimuleert elkaar om te komen.. De mensen die niet kunnen krijgen toch zin en balen dat ze niet kunnen...

Om 10.00. okey iets later was ik er dan ook.. en alles stond klaar en er was niemand in de zaal. dat was wel gek, ik zag alleen Ingrid staan en dus zijn we beiden naar buiten gelopen.. Niels had aangeboden, de benjamin van onze groep, om de les te geven.. hij zei dat kan ik.. en eigenlijk is het ook zo dat we weten dat hij het kan... en zeker met onze groep gaat het gewoon leuk en zijn we er met elkaar om er voor te gaan en voor de gezelligheid.. 


Zijn warming up bestond uit een rondje van 50 meter rond het gebouw, en tijdens dat hardlopen moesten we verschillende oefeningen doen.. 2 x push up, 2 x burpees, 2x lunches.. etc.. de anderen hadden al een rondje gedaan, wij begonnen dus net Ingrid en ik en dus konden we het met 1 rondje af.. 
( het leuke vond dat iedereen onbedacht allemaal in het zwart liep, de zwarte golf. alleen Niels liep in het oranje..

Daarna kwam de eerst wod.. het was van 30 naar 0.. en we moesten in twee tallen dus opsplitsen.. dus  ieder steeds 15 van iets, dan de en 14 en de ander 15 en zo door.. tot 0.

We moesten dus 15 pushups doen, 15 squats dan met elkaar een rondje lopen buiten..  daarna 15 snats.. 15 deadlifts en 15 burpees.. en dan afbouwen , we kregen er 30 minuten voor om  zo dus tot het einde te komen..  dat haal je nooit dat weet je. maar ik was superblij ik kon dit keer 4 rondjes hard lopen dus eigenlijk 2 km zonder pauze tussendoor.. dat is uniek. wel in mijn eigen tempo maar het ging.. super blij en trots op mezelf wat 11 kilo al niet doet.. tevens merk ik dat ik de push ups beter ga doen. ik ben meer plank. nu nog diepe zakken maar dat komt ook met de tijd.. ik oefen..

De volgende wot  was weer in 2-tallen en we moesten  de paasei doen, drie oefeningen.. we begonnen met6 push-up .6box jumps ,6 sit ups.. dan 1 soms 2 soms 3 rondjes rennen door de zaal..  daarna ging je naar alles 8, dan naar 10, dan 18 naar 20 en dan weer terug..  en tussen de rondes door of 1 of 2 of 3 rondjes rennen door de zaal. het was afzien maar zo leuk om te doen. zeker omdat het synchroon moest.

We zijn tot over de top gekomen en moesten nog maar een klein stukje tot aan het einde.. dus het ging eigenlijk heel erg leuk en lekker... 

Aan het einde konden we dan  paasschuimpjes eten. maar aangezien ik gisteren ruim over mijn tax ben gegaan kwam callorien etc  heb ik dat afgeslagen het is weer een week gezond en bewust eten.. tot aan Napels maar ook daar zal ik op mijn cal blijven letten.. want als grootste compliment kreeg ik van iemand die naar mijn keek te horen je buik is dun geworden.. wow.. 

kortom zon eerste paasdag work out is heerlijk, zeker omdat je merkt dat je na jaren lang oefenen en hopen dat het goed gaat komen .. je ineens toch vooruitgang hoort en boekt en merkt..



zaterdag 20 april 2019

Archeon

Aangezien Rick en Chris afgelopen zaterdag weer de door en wind toch maakten vanuit Rotterdam, we al eerder hadden afgesproken dat we naar het Archeon zouden gaan, besloten we op het laatste moment toch  met elkaar te lunchen bij mij, scheelde een hoop tijd en is net zo gezellig.

De dagen ervoor ben ik al heel druk geweest, eerst met het maken van een straciatella chees cake, uit ervaringen van anderen weet ik inmiddels dat deze erg lekker moet zijn met framboosjes, wat dotjes slagroom ( aangezien de dotjes glazuur mooi uitliepen.. ben ik straal de slagroom vergeten om die nog op de taart te spuiten....) en met glazuur. mooi roze.. dus ik heb me behoorlijk uitgesloofd om het zo maar te zeggen. Het is tenslotte altijd een feest om met elkaar te zijn en laten we dat dan ook vieren.

De lunch heb ik maar in een paassfeer gebracht, gekleurde eieren gekocht, daarnaast een roomboter kip, lekkere broodjes, kaas in de vorm van een schaap.. maar ook kruidenkaas en ook meteen maar iets van fruitsalade... is tenslotte ook altijd erg lekker en voedzaam.  kortom er was wederom een uitbundige hoeveelheid eten voor een ieder..

Daarna zijn we naar Archeon gegaan, het weer was ons erg goed gezind dus we konden er heerlijk rondlopen, zonnetje op onze hoofden en genieten van de geschiedenis. 
Ik ben best vaak in het Archeon geweest gewoon omdat het vanuit school ging maar dan zie je maar gedeeltes en het leek me zo leuk om het park een keer in zijn geheel te zien, te ervaren wat er nu precies speelt...  dus vandaar met de mannen op een culturele tocht door Alphen naar de geschiedenis van toen.

Het was warm weer, dus ik liep heerlijk in mijn korte broek en daarbij had ik meteen ook mijn vertrouwde teenslippers uit de kast gehaald, mede omdat ik me realiseerde dat die gewoon lekker zitten met dit weer.. dus heb ik heerlijk gelopen.

Het is een mooi park, zeker voor kinderen.. er is dan veel te doen als je een activiteitenpass hebt. wij konden als jong volwassenen alleen maar toe kijken hoe leuk de activiteiten waren... 
Toch bekroop me zo lopen door het park het gevoel dat we als mensen niet helemaal serieus werden genomen, het ging heel snel.. we waren er eigenlijk in 2 uur doorheen. het was wel leuk, we hebben alle teksten gelezen die we normaal gesproken niet zouden lezen, dus we hebben ons er niet vanaf gemaakt..en toch het gevoel dat er ergens in het park iets mist al heb ik geen idee wat en waarom. Dit keer waren er zelfs hele groepen uit Duitsland die van alles deden, met kraampjes etc. spullen verkochten, deze mensen slapen daar duidelijk ook.. maar toch.

De vrouw van het weefgetouw was erg depressief.. het was niet ontspannend volgens haar, en zeker niet mindfull ze  reageerde  op deze opmerking  ( over mindfull van een vorige bezoeker, die dat vroeg nogal overspannen en boos(, dit vertelde me Chris me, dus ik kon het niet laten om ook deze vraag te stellen dat het mij zo heerlijk ontspannend lijkt dat weven en dat je er vast heel rustig van werd....) kortom ze brandde weer los..dat het niet goed ging, dat de draden knapten, dat de draden zich omdraaiden en dat het niet lukte omdat de andere weefsters het niet goed deden.. kortom een opbeurend gesprek met deze dame die we liever niet hadden gevoerd.


Het avondeten, had ik ook al ver van te voren voorbereid, met als voorgerecht aspergesoep, als hoofdgerecht een groente schotel met veg balletjes en aardappelkroketjes uit de Airfryer.. en als toetje juist de straciatella chees cake, met die framboosjes en inmiddels zacht  geworden glazuur... je kon het glazuur van  je tanden voelen springen....

Het was zoals al altijd een ontspannen avond en het was genieten

en ik heb de eerste jonge eendjes gezien van dit jaar. het is lente in de lucht en in mijn hart... wat wil je nog meer












vrijdag 19 april 2019

#doeslief


Tijdens het sporten viel ineens mijn oog erop.. ineens zag ik deze reclame.. ik heb geluisterd en bedacht me meteen.. okey dat is dus iets wat ik herken.. Ik kan soms ook niet zo aardig en lief reageren in de auto als ik aan kom rijden en iemand komt op de T-splitsing aangereden en diegene slaat dan alsnog af.. terwijl je denkt dat hij door rijd.. ik kan dan inderdaad of heftig vloeken.. of tja ik stuur een uitnodiging de wereld in. niet netjes niet aardig maar toch...

Dit kan ik ineens terug voeren op de trainingen die ik volg  voor school, namelijk de kanjertrainingen... daarin werd uitgelegd met de rode,. gele en blauwe pet. Ik ben daar niet zo van hoor maar toch. het is wel aardig.. je hebt dan ook nog een witte pet en een zwarte pet.. de witte pet neutraliseert je gevoelens een beetje. de zwarte haalt alles weg ( zou dat de reden zijn dat ik in het zwart loop?) en dan knal je er van alles uit wat eigenlijk niet kan.. 

Ik herinner me dat ik een keer in de auto zat met leerlingen van de isk, we kwamen uit snow world.. dus dat was terugrijden. natuurlijk, traditiegetrouw, verdwaal ik...  dat hoort er inmiddels al bij.. maar toch ik reed ergens in Zoetermeer, toen een paar mannen op leeftijd op de fiets ( wie fiets er nog tegenwoordig. maar tja sommige mensen genieten er van en dat mag.. ik heb me de laatste jaren nooit meer zo verdiept in die ronddraaiende wielen op mensenspierkracht.... niet in verdiept). maar goed terwijl wij daar reden reden deze mannen voor mij op hun fiets en dat ging zo langzaam, ze gingen niet achter elkaar rijden, zoals mij geleerd is, nee bleven op hun dode gemak hun benen in het rond bewegen. ( de fiets met ondersteuning, net als kousen met ondersteuning) gingen dus niet aan de kant maar bleven breed uit over de weg rijden. en wat zeg ik hardop..( Schiet een op met dat loshangend vel.... niet aardig, zeker niet het voorbeeld voor de leerlingen.... maar het ergste was ik zei het vrij hard op... en ja het raam stond open.... kortom ik.. had de zwarte pet op.. en dat was niet handig in de rol van docent...

Daarnaast kan ik soms haast vertederend kijken naar de bejaarde medemens die in hun auto rijden en heel voorzichtig de bocht nemen.. langzaam rijden.. geweldig leuk vind ik dat.. ik geniet ervan.. en vind het liefdevol.. dat is op zeker..  maar dat komt ook omdat ik tegenwoordig heel vaak denk.. ach het kan mijn moeder zijn die daar rijd.... de witte pet dus overal onder... 

Dus de campagne van Sire ondersteun ik van harte en vind dat echt nodig om daar eens aandacht aan de schenken, taalgebruik.. dat wat je doet etc... ik moet er maar eens een les aan besteden in een projectweek.. waarin grenzen worden aangeleerd...  een nieuwe uitdaging voor mij om iets origineels te bedenken..



donderdag 18 april 2019

Greenbook (film)


"Er zijn teveel mensen eenzaam, omdat ze niet de eerste stap durven te zetten"

Natuurlijk gaat de filmclub ook naar deze film, alleen gaan ze op de dagen dat ik op vakantie ben, aangezien ik door diverse mensen uit mijn vriendenkring werd geattendeerd op deze film, wilde ik hem zien. En wat is er nu mooier dan je vakantie te beginnen in het filmhuis, ( okey ik zal eerlijk zijn, ik was de enige die nog met genoeg haar zat en niet grijs was.. en het gekke is, dat deze grijze parelhoenders toch veel door de film heen praten maar dat is iets wat ik dan maar voor lief neem, tenslotte is de thee in de pauze gratis en het is zelfs nog een euro goedkoper)

Bovenstaande  zin  is voor mij de zin uit deze film, wat een beauty ik, werd er door geraakt. waarom geen idee, maar de hele film ontspint zich tijdens het verhaal naar steeds meer momenten van emotie.. ik heb er zo van genoten..  Het eind vond ik weer net iets te Amerikaans, maar het past wel in het plaatje.. Dit zou niet misstaan als een van de betere kerstfilms... al is het met buiten 20 graden ook goed genieten..

Een absolute aanrader.

recensie van de film
regie: Peter Farrelly | Cast: Viggo Mortensen (Tony Lip), Mahershala Ali (Dr. Don Shirley), Linda Cardellini (Dolores), Dimiter D. Marinov (Oleg), e.a. | Speelduur: 130 minuten | Jaar: 2018

Nog heel even wachten en het Oscarspektakel barst weer los. Zoals gebruikelijk is dit weer hét moment van het jaar om volop te speculeren over de grootste kanshebbers. Een discussie die sinds de huidige identiteitscrisis van de Academy steeds interessanter is geworden. Waar de meest prestigieuze awardceremonie van het jaar voorheen met regelmaat beticht werd van zekere voorkeuren die altijd wel garant stonden voor een beeldje, is het zelfs voor doorgewinterde filmfanaat de laatste jaren een stuk lastiger geworden om op voorhand al een winnaar aan te wijzen. Met deze verschuiving dreigt langzamerhand ook een einde te komen aan een andere decenniaoude Hollywood-traditie: de zogenaamde 'Oscarbait'.
Zou Green Book daarmee een van de laatste stuiptrekkingen kunnen zijn van het bekende fenomeen? De lichtdramatische komedie uit de koker van Peter Farrelly (Dumb & Dumber, There's Something About Mary) raakt in elk geval veel snaren waar de Academy wel gevoelig voor is. Een waargebeurd verhaal, aangevoerd door twee kwaliteitsacteurs, dat voorzichtig inhaakt op een aangrijpend thema, maar het vooral moet hebben van een hoge dosis feelgood. Kortom, een op veilig spelende crowdpleaser. Dat deze bekende formule nog niet helemaal is uitgewerkt, blijkt wel uit het vijftal Oscarnominaties dat de film in de wacht wist te slepen.

Toegegeven, de opmerkelijke vriendschap tussen Tony Lip en Dr. Don Shirley vormt een ideaal recept voor een lekkere feelgoodfilm. Mahershala Ali speelt de begenadigde Afro-Amerikaanse pianist die zich met moeite probeert te ontvechten van vooroordelen en segregatie, Viggo Mortensen de platvloerse Italiaanse beveiliger uit The Bronx die zijn persoonlijke chauffeur wordt. Samen maken zij in 1962 een tour door de meest inherent racistische zuidelijke regionen van de VS. Dat reizen voor een zwarte man indertijd nog een hele opgave is, blijkt wel uit het groene reisgidsje voor mensen met een niet-blanke huidskleur, waaraan de film zijn titel ontleent.

Het zijn vooral de tegenstellingen tussen deze twee personages waar Farrelly gretig gebruik van maakt. Met een zwaar aangekomen Mortensen als vettige, praatzieke vreetzak met weinig culturele ontwikkeling, en Ali als welbespraakte, gecultiveerde en smetvrezerige reisgenoot is er dan ook niet veel voor nodig om de humor op gang te krijgen. Beide acteurs maken met zichtbaar plezier gebruik van het uitvergroten van deze karaktertrekjes voor komisch effect.

De vraag is echter hoe lang het uitmelken van deze tegenstellingen leuk kan blijven. Na de zoveelste verbastering van een artiestennaam of gebrek aan tafelmanieren van Mortensen is het trucje immers wel duidelijk. Bovendien zit er weinig creativiteit in het verhaalverloop, dat al snel een vaste routine lijkt te volgen. Ali probeert Mortensen tegen beter weten in op te voeden, het tweetal raakt in de problemen met de lokale bevolking, waarop het brandje geblust moet worden en Ali alsnog kan optreden. Bij vlagen heeft de film daarmee meer weg van een acteursportfolio voor beide spelers (sommige scènes lijken opzichtig gemaakt te zijn voor het 'For Your Consideration'- filmpje) dan dat het echt een film wil worden.

Over Shirleys daadwerkelijke aanvaringen met ongebreideld racisme, oftewel het meer gewichtige aspect dat Green Book's nominatie voor Beste Film moet rechtvaardigen, heeft Farrelly echter maar weinig diepzinnigs te melden. Op de zware thema's en confronterende gebeurtenissen wordt zelden doorgepakt. Door Mortensen regelmatig als spreekbuis op te voeren om in simpele taal de misstanden aan te kaarten, lijkt het soms haast alsof de film zelf zich pas net bewust lijkt te worden van jarenlange rassensegregatie in de VS. Wat voor Tony Lip misschien nog als een verbazing komt, zou bij de gemiddelde kijker toch allang als algemeen bekend mogen worden beschouwd. Daarbij is het nogal ironisch dat een film die de kijker regelmatig de les probeert te lezen over het in hokjes plaatsen van mensen op basis van hun afkomst zelf zo gretig gebruik maakt van stereotypen. Hoe vermakelijk Mortensen ook is, hij lijkt zo te zijn weggelopen van de set van een gemiddelde maffiafilm.

Hoewel Farrelly er dus niet helemaal in slaagt zijn maatschappelijke pretenties waar te maken, is Green Book zeker geen slechte film. Voorzien van een lekker swingende soundtrack kan de film er nog steeds prima mee door als een roadmovie over een opbloeiende vriendschap, wat voornamelijk de verdienste is van beide hoofdrolspelers. Die Golden Globe voor Beste Film - nota bene ten koste van Yorgos Lanthimos' fantastische en oneindig meer gewaagde The Favourite - en een vijftal Oscarnominaties lijken misschien wat te veel eer, maar de namen van Ali en Mortensen staan zeer verdiend op het lijstje.


woensdag 17 april 2019

YES!!!!!!!! Eindelijk..

 Iedereen kent ze.. de doppers, in allerlei kleurtjes.. foute pastel kleurtjes, of in wit wat net geen wit is.. of noem maar op, nooit een kleurtje die ik leuk vind. okey er zijn wel doppers van roestvrijstaal met een wit bovenstuk maar nooit eentje in de hele kleur die ik leuk vind.. een mooie elegante witte, of een mooie zwarte of een mooie zilveren.. 

De schreeuwende of de net wel of geen kleurtjes zijn er natuurlijk genoeg maar ja.. daar heb ik niets aan die hoef ik niet.. dat is onzin.. kan ik niets mee.. dus tja goede raad is duur.. wat nu..

Totdat ik een pakketje moest halen bij de locale postkantoor. juist en daar stonden ze.. de lang gezochte, de spannende en mooie die ik zocht.. die ik niet kon vinden. waar ik me lens naar gezocht heb.. de ZWARTE DOPPER.. hij was er ineens..  en ik dacht maar 1 ding kopen.. hebben.. er waren twee variaties de grote variaties en de kleinere dus die heb ik maar genomen. mede omdat ik denk dat ik heb wel gebruik maar niet overmatig en ik heb nog wat meer flesjes liggen voor water dus dat komt wel goed.

Ik was zo blij dat ik een zwarte dopper vond dat ik de winkel uitliep en men mij terug riep van je vergeet je pakketje wat je moest halen.. en dat klopte ik vergat dat helemaal

Ik ben blij.. aanschouw hieronder het wonder.. hij bestaat echt...
De zwarte dopper en ik heb er eentje.



Wandelen... jip






Sinds kort, okey twee dagen, loop ik een rondje met mijn buuf, door Alphen aan den Rijn, we zijn begonnen bij de Zegerplas, een rondje te lopen, gewoon wandelen en wat praten.. de frisse lucht in mijn neus en genieten van deze toch. heerlijk.. tussendoor ergens op een bankje met een flesje water en met een appeltje kijken over het water, of de velden.. en genieten.. gewoon zitten en kijken. we wandelen gewoon met onze gewone schoenen en kijken rond naar een fuut, een waterkip, een meerkoet en noem maar op.. we kennen ze inmiddels allemaal. het is best lekker en genieten samen om zo te wandelen en te kijken naar alles en nog wat... we genieten duidelijk dan...

We praten ook heel wat af, dinsdagavond zijn we gaan wandelen door een stuk van Alphen wat ik niet eens ken.. ik heb met grote verbazing mijn eigen dorp bekeken met de gedachte wat ken ik toch weinig hier..  dus ach dat went ook weer denk ik dan...


Kortom het is heerlijk om te wandelen en te genieten



dinsdag 16 april 2019

Uit liefde

Heel lang geleden, laten we zeggen rond het begin van de jaren 70 was er een jongetje dat heel graag met poppen speelde.. Dat was niet gek dat is gewoon heel bijzonder.. Alleen er waren geen poppen voor jongens dacht men.. dus tja. deze jongen speelde met van alles maar geen pop.. Hij heeft ooit een popje gevonden gemaakt van oude panty's en was als een koning zo blij. uren kon hij er mee spelen. maar ja het was niet echt jongensachtig.

De ouders gingen naar de huisarts.. die zei.. als hij zo van poppen houd laat hem spelen met poppen.. heel revolutionair voor die tijd.. maar wel heel mooi en dierbaar... 

De ouders gingen naar huis. De man had tenslotte in het dorp waar hij woonde aanzien.. wat moest hij nou.. Zijn zus die hoorde het verhaal aan en zei . laat dat joch toch met poppen spelen.. koop een pop voor hem.... hij is dan gelukkig..

De man keek, dacht na.. pakte zijn jas en stapte op zijn bromfiets.. reed naar de plaatselijke supermarkt annex speelgoedzaak en kocht een pop, een mannenpop met voetbalkleertjes aan..  hij vond dat een mooie pop.  De winkelier vroeg in pakken, ja zei de man , doet u maar het is een cadeautje voor 1 van mijn zonen.. De winkelier keek de man aan en vroeg. 1 van uw zonen? Ja zei de man dat is niet gek maar heel bijzonder..  

De man van de winkel pakte het in, dacht zijn eigen er van en ging over tot de orde van de dag.

Op sinterklaasavond kreeg dat joch dat zo graag met poppen speelde, een echte pop met voetbalkleren. hij was er super blij mee, hij speelde er dag en nacht mee, maakte zelf kleertjes. jurkjes voor de pop.. hij was zichtbaar gelukkig

De man  zag het en zei tegen zijn vrouw... onze zoon is gelukkig en dat is wat we willen dat ons kind gelukkig is.. en dat is ie...

Zijn vrouw keek hem glimlachend aan en zei... we  maken de goede keuzes..... en doen de goede dingen.





maandag 15 april 2019

Werk Ohne Autor ( film)

Zaterdagavond met de filmgroep naar bovenstaande film geweest.. hij duurde 3 uur, maar wat vlogen die uren voorbij.. het was alsof het maar 80 minuten waren.. je zit in het verhaal je volgt het, je geniet en alles past.. een film die een absolute must is voor de echte filmliefhebber....


recensie

Regie: Florian Henckel von Donnersmarck | Cast: Tom Schilling (Kurt Barnert), Paula Beer (Ellie Seeband), Saskia Rosendahl (Elisabeth May), Sebastian Koch (Professor Carl Seeband), Oliver Masucci (Professor Antonius van Verten) e.a. | Speelduur: 188 minuten | Jaar: 2018

Na Das Leben der Anderen (2006) waren de verwachtingen hooggespannen voor de nieuwe film van Florian Henckel von Donnersmarck. Die wist hij met The Tourist (2010) niet waar te maken. Wellicht dat het daarom acht jaar moest duren eer we een nieuwe film van de Duitse graaf te zien kregen. Vermoedelijk is Werk Ohne Autor, een perfect gebalanceerde film die vrijwel alles goed weet te doen, meteen een van de beste films die in 2019 in de Nederlandse bioscoop zullen verschijnen.
In de basis is Werk Ohne Autor het verhaal van Kurt Barnert. Diens verhaal begint in 1937 als hij samen met zijn tante Elisabeth een rondleiding in een museum in Dresden krijgt. Daar vertelt een tourgids over degeneratieve kunst, werken die subversief zijn en niets toevoegen. Want kunst, zo vertelt de tourgids, kan in nazi-Duitsland alleen als het iets van glorie toevoegt aan de natie. Elisabeth heeft een vrijzinnige en kunstzinnige kant en doet er alles aan om Kurt te stimuleren ook vrij te denken. Maar ze leidt mogelijk ook aan schizofrenie, waarvoor de nazi's haar gedwongen laten opnemen in een psychiatrisch ziekenhuis. Daar valt ze onder behandelend arts Carl Seeband die haar laat steriliseren en uiteindelijk zelfs in essentie ter dood veroordeelt. Haar plek in de samenleving behoort aan iemand toe die de glorie van nazi-Duitsland wel waard is, zo is in een notendop de gedachte.

Het zijn de dood van Elisabeth en de Tweede Wereldoorlog (en dan vooral het bombardement van Dresden waarbij veel burgerslachtoffers vielen) die Kurt vormen. De dood van Elisabeth werpt een grote schaduw over het gezin en vlak na de oorlog is het leven in Oost-Duitsland niet makkelijk. Tegen die tijd is Kurt een tiener en gaat hij aan de slag in een fabriekshal waar hij borden beschildert om de communistische geest onder de Oost-Duitsers te stimuleren. Later kan hij studeren aan de kunstacademie van Dresden, om daar te leren de communistische ideologie zoveel mogelijk onder het voetlicht te brengen. Daar merken we dat het communisme en nazisme eigenlijk inwisselbaar zijn. Niet dat regisseur Henckel von Donnersmarck dat expliciet verkondigt, integendeel zelfs, maar dat is de kracht van de film. Je kunt er meer uithalen dan er op het eerste gezicht in lijkt te zitten.

Op de kunstacademie leert Kurt Ellie kennen, de dochter van professor Seeband. Onherroepelijk is Kurt al snel smoorverliefd op haar en is duidelijk dat de twee niet meer zonder elkaar verder kunnen. Maar het communisme verstikt Kurt en dus vertrekken de twee al snel naar het westen, vlak voordat de Berlijnse muur opgetrokken werd. In Düsseldorf kan Kurt aan de slag op de kunstacademie waar vrijzinnigheid leidend is. Makkelijk is het echter niet, want Kurt vindt het uiterst moeilijk om zijn weg te vinden in alle vrijheid die hem ineens te beurt valt. Hoe kun je je immers uitdrukken als je je hele leven gehoord hebt alles in dienst van een ideaal te moeten stellen, zelfs je creatieve en kunstzinnige geest?

Wie zich afvraagt of er in Werk Ohne Autor wel ruimte is voor vrouwen, wordt teleurgesteld. Ellie en de andere vrouwelijke personages spelen in alle vlakken een ondersteunende rol. Het is echt de reis van Kurt, die exemplarisch is voor de verhouding tussen Oost en West. Het gaat om de worsteling in de menselijke en creatieve geest. Het helpt dat Tom Schilling de rol met overtuiging speelt en dat je geen enkel moment gaat twijfelen aan de verbetenheid waarmee zijn personage de kunst tegemoet treedt, zoekende en uiteindelijk ook wel vindend.

Werk Ohne Autor heeft eigenlijk maar één ding tegen zich en dat is de speelduur. Met dik drie uur is het een forse film. Om zo'n speelduur te rechtvaardigen moet vrijwel alles goed gaan. Gelukkig zijn er maar een paar momenten waarop de film een beetje doordraaft. Werk Ohne Autor is een nagenoeg perfecte film. De cinematografie van Caleb Deschanel is sprekend en warm en de muziek geeft het verhaal een mooie ondertoon. Werk Ohne Autor is uiteindelijk een historisch drama dat een feilloos beeld geeft van de Duitse naoorlogse geschiedenis. En dat gebeurt aan de hand van een personage wiens carrière en creatieve ontwikkeling uiterst indrukwekkend is om te volgen.

zondag 14 april 2019

ze weet het niet meer....



Tijdens de gesprekken met mijn moeder verteld ze over een buurvrouw die altijd in de war is met de telefoon en de afstandsbediening van de tv. Ze ziet het verschil niet goed.. dus tja wat te doen..

Ze vertelde dat deze buurvrouw, een beetje in de war, wel eens met haar telefoon naar de winkel is gegaan omdat haar tv niet uit wilde met haar afstandsbediening. maar dat ze daar te horen kreeg dat ze een telefoon mee had. Regelmatig staat ze ook bij mijn moeder aan de deur... mijn moeder is nooit te beroerd om te helpen maar de buurvrouw vind het lastig om mijn moeder steeds lastig te vallen.. 

Dus ik zei in mijn onnozelheid, mam als ik nou eens twee plaatjes zoek op het internet van een telefoon en een tv. dan stuur ik jou dit toe en dan kan jij ze op de afstandsbedieningen plakken zodat ze het verschil kan zien.

Mijn moeder helemaal blij zo krijgt de buurvrouw weer haar zelfredzaamheid terug. en mijn moeder heeft wat meer rust..

Prima oplossing. nu nog afwachten of het werkt.









zaterdag 13 april 2019

Stan en Olie (film)


Vrijdagavond met Paulien en Nico naar de film geweest, wat een heerlijke film is dit, in het begin is het er echt in komen maar ineens besef je dat de hele film eigenlijk scenes zijn uit de oorspronkelijke films.. en wat een goede acteurs zijn deze.. aandoenlijk en mooi.. prachtig deze film
een absolute aanrander

recensie

Regie: Jon S. Baird | Cast: John C. Reilly (Oliver Hardy), Steve Coogan (Stanley Laurel), Shirley Henderson (Lucille Hardy), Nina Arianda (Ida Laurel), Danny Huston (Hal Roach), Rufus Jones (Bernard Delfont), e.a.| Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2018

Het Brits-Amerikaanse komische duo Stanley Laurel en Oliver Hardy zijn in ons land vooral bekend als 'De Dikke en de Dunne'. Decennialang maakte het befaamde tweetal een miljoenenpubliek aan het lachen met hun honderden korte films, sketches en speelfilms. De gevulde Hardy was de chagrijnige betweter en de slungelige Laurel de oen.
In de jaren vijftig was het duo overduidelijk op zijn retour. Ollie was begin zestig en zijn beste vriend Stan probeerde met alle macht nog een laatste deal voor een speelfilm over Robin Hood eruit te persen. De wereld zat duidelijk niet meer te wachten op de slapstickhumor van het tweetal. Nieuwkomers als Abott & Costello gingen er met hun publiek vandoor, maar Stan en Ollie weigerden zich er iets van aan te trekken.

Na een kortstondige scheiding als gevolg van contractuele verplichtingen herenigen Laurel en Hardy zich tijdens een tour langs de Britse theaters. Het is hun allerlaatste poging zich in de kijker van een filmproducent te spelen, maar de kleine zalen die hun gewiekste manager weet te boeken raken nog niet half vol.

Slechts in een proloog die zich voor de oorlogsjaren afspeelt, krijgt het publiek een beeld van de immense populariteit van het tweetal en de wurggreep van de studio's. Ruim een decennium later is er sprake van vergane glorie, waarbij Oliver moeite heeft om zijn liefde voor gokken binnen de perken te houden en Stanley van zijn Russische vrouw de alcohol moet laten staan.

Het is een verstandige keuze van filmmaker Jon S. Baird om een boek over de Britse theatertoer van de komieken als basis te nemen. Stan & Ollie richt zich op een specifieke periode in de nadagen van twee jaloersmakende carrières. Hierbij wordt aangehaakt op de vele beroemde sketches van de twee. Dit begint al als de twee aankomen in een weinig glamoureus hotel in Newcastle of als de trein gepakt moet worden. Eenmaal herenigd met hun vrouwen moet er natuurlijk een grap worden uitgehaald met de taxi waarin de dames aankomen; voor het oog van de camera.

De hoofdrollen in deze heerlijk nostalgische biopic worden vertolkt door Steve Coogan en John C. Reilly. Deze laatste maakt het meeste indruk. Niet alleen vanwege de vele vrijwel onzichtbare protheses en dikmaakpakken, maar ook omdat zijn personage de meeste ellende doorstaat en daardoor het meest dankbaar is om te spelen. Dit doet overigens weinig af aan de inspanningen van Coogan, wiens Stan Hardy niet alleen maar is gedegradeerd tot aangever. Duidelijk is dat Laurel het organisatorische en creatieve brein van het komische duo was.

Stan & Ollie is naast een kritiek op de snel veranderende entertainmentwereld en de nukken van een verwend publiek een ode aan de vriendschap. De Dikke en de Dunne kenden na hun topjaren een tumultueuze carrière, waarbij hun vriendschap en samenwerking danig op de proef werd gesteld. Hun twee vrouwen geven hierbij perfect tegengas. Het portret doet eer aan twee grandioze fenomenen die naast rasartiesten bovenal ook maar gewoon mensen waren.

vrijdag 12 april 2019

-11

Gisteren, ondanks de belofte aan mezelf, eerst moet mijn spijkerbroek maar 32 lekker zitten voor ik op de weegschaal ga staan.. had ik ineens de geest van laat ik nu maar gaan staan, de benen lijken dunner, mijn buik lijkt dunner, mijn broeken maat 33 lijken veel te wijt. soms loop ik en dan denk ik .. shit mijn broek draait om.. dan lijkt het alsof mijn broek ineens de andere kant op gaat.. de achterkant naar voren wil. zo ruim zitten ze nu..
dus laten we maar gaan staan... wie weet.


Ik ben gaan staan, heb eerst diep geademd... durfde niet goed te kijken .. maar zag ineens dat er 11 kilo afwas.. dus er is 11 kilo af.. nog maar 11 te gaan.. Baalde er toen wel van dat ik afgelopen weekeinde bij moeders heel veel eitjes heb gegeten en twee ijsjes.. wat in principe natuurlijk niet uit mag maken.. je moet het leven wel blijven vieren... maar toch.. misschien was er dan wel 12 afgeweest dan ha ik nog maar 10 gemoeten maar okey.. 

Er is 11 kilo af. ik ben klaar voor de lente , nu nog even doorbijten, dan ben ik misschien voor de zomer toch die 22 kwijt.. dat zou mooi zijn.. 

Als je het geheim wil weten.. heel simpel, koop een keukenweegschaal, zet het standaard op je aanrecht, alles wat je eet weeg je af. bijv 150 gr kwark, 25 gram muesli etc. Dat is je ontbijt met een kiwi.. daarnaast.. eet om 10.00 een appel, eet je lunch bestaande uit 4 volkoren boterhammen, twee plakjes 30+ kaas, komkommer en snoeptomaatjes.. daarna om 14.00 een punt paprika.

Eet als avond eten 150 gr aardappels in allerlei variaties.. 200 gr groente.. en een schijf vegetarisch vlees. Om half 10 eet je een bakje kwark 150 gram, wel mager. en een handje ongebrande en ongezouten nootjes
dit hou je 3 maanden vol en je zult merken je lichaam gaat veel beter, je voelt je beter en het gaat dan wel langzaam maar het gaat er af...

Een tip stop met al die koolhydraat arm, met shakes etc. maar eet gewoon alles en geniet.. en hou je aan de richtlijnen.. vul alles in wat je eet in de eetwijzer .....  en bepaal hoeveel cal je mag per dag
ik mag 2600 maar eet gem rond 2000 en dat werkt prima.

En vergeet niet om niet te gaan wegen,.. en af en toe, eens in de zoveel weken mag je best een taartje, mag je best een stuk chocolade etc.. geniet wel want dan is het vol te houden.
Ps het helpt ook heel goed om alleen water en groene thee te drinken ..  en als je het idee hebt dat je honger hebt drink wat thee.. dan is het weg.