maandag 30 november 2020

zo lekker om weer wat tijd te hebben om te wandelen

 

Het nest is verlaten, en meer mooie natuurplaatjes zie ik op mijn vele wandelingen,  de natuur, dat heb ik nooit zo gezien, geeft zoveel mooie beelden en inspiratie voor mij voor de flarden die ik schrijf..

al moet ik bekennen dat eigenlijk alles me wel inspiratie geeft, van mensen, kunstwerken, soms gewoon een liedje wat me raakt...  zelfs mondkapjes die op de grond lagen gaf mij inspiratie.. dus er zit kennelijk genoeg in de lucht.

Gisteren ,in mijn week van thuis lesgeven, heb ik les gegeven aan de klassen van Rijnwoude, het is gek, het is dan toch net alsof je iets doet wat niet mag, omdat de rest van mijn thuis locatie thuis zit en dus niet kan werken voor de klas maar alles doen via computer en via de i-pad, heel bijzonder toch wel als ik er zo over nadenk.

 Maar toen ik klaar was met daar les geven besloot ik om maar met de auto naar het meer te rijden en daar een wandeling te maken,  gewoon een rondje meer, hoofd lekker leegmaken en daarna naar huis te gaan.. het loopt altijd anders dan ik wil.. heel grappig, terwijl ik daar liep dacht ik, kom laat ik  maar eens kijken waar dat pad  heen gaat ,waar ik dan uitkom bij de golfbaan en voor ik het weet loop ik daar overheen, loop ik naar het watertje, terug naar het meer, om te besluiten om alsnog toch maar  nog een keer terug te gaan langs de sloot,  en daar trof ik een oud leerling, erg leuk om even met hem te praten, werkzaam in de horeca, maar helaas nu al 2 maanden thuis.. maar wat was dat een bijzonder joch. wat zat hij in die tijd in de problemen en wat is het dan heerlijk om te zien hoe goed hij het nu doet.. hoe hij straalt.. geweldig kan ik echt van genieten.

Daarna verder gelopen naar het meer, en het rondje meer afgemaakt.. kijken op mijn horloge zag ik dat ik nog maar 50 meter moest dan had ik zonder dat ik het door had 10 km gelopen, dus dat heb ik maar even vol bracht.. maar even doorgelopen, zodat ik dat ook weer op mijn lijstje kon afstrepen.

Daarna  het ingezonden werk van leerlingen nagekeken en beoordeeld, om daarna lekker op de bank te gaan zitten en te genieten van het dat het leven zo goed is..  dat het zo genieten is als je je zegeningen van die dag terugziet en kan tellen.

 







 

zondag 29 november 2020

streetart tour in Rotterdam

Afgelopen zaterdag ben ik met Chris, Rick moest naar zijn opleiding, in Rotterdam de streetart tour gaan doen. Op het internet had ik gezien dat er veel mooie dingen te zien zouden zijn, een route van 7 kilometer door de stad, die ik wel ken, maar nog niet helemaal doorgrond heb, zoals ik Berlijn en Londen, wel doen, of Amsterdam, al hebben die steden nog steeds geheimen voor me die ik soms zomaar ineens ontdek, zoals nu in Berlijn dat daar een oud ziekenhuis is uit de vroegere DDR periode. .wat indrukwekkend schijnt te zijn, zo ook in Londen waar ergens in een wijk een tank staat die vol is grafiti. dus ik wil dat gaan zien als ik weer mag, net als het kerkhof waar George Michael ligt.. lijkt me prachtig om te lopen en te kijken..

Kortom samen met Chris, gingen we in het heerlijke weer de stad in. Chris had zich al verdiept in waar we langs moesten.. dat is het voordeel van iemand die in Rotterdam woont, die ziet de kaart en zegt dan daar moeten we langs en dan kan ik dom en blond meelopen.. heerlijk.. 

We hadden de app niet gedownload omdat ik vaak het lopen met zon app nou niet echt leuk vind, okey het laat je wel de juiste route zien, maar je bent dan weer zo bezig met je telefoon dat je de helft mist.

We begonnen met de tovertunnel, waar ook streetart was, maar niet echt spreken. dus we dwaalden verder. We kwamen prachtige dingen tegen, in de meest bijzondere kleuren. prachtig. 

Het waren vaak wel opdrachten van de gemeente, maar dat deed niet af aan dat het mooi was om te zien. Wel een paar verborgen stukken gezien, zoals de grammofoonplaat met een gezicht, en twee kleine stukjes die geplakt waren op de rand van de viaduct.. erg leuk.

Natuurlijk had ik last van mijn te veel aan thee, en moest erg nodig na het toilet, maar dat was lastig, alles is dicht tenslotte. toch ben ik zo brutaal geweest om te vragen of ik ergens even naar het toilet mocht, waar afhaal voedsel was. en dat was prima..  dus ik kon weer opgewekt en vrolijk zonder samengeknepen blaas rondlopen door de stad.

De toch was bijzonder, maar achteraf zeiden we we hadden toch de app moeten downloaden, mede omdat we veel straten hebben gezien, wat ook altijd boeiend is waarin veel mensen woonden, maar waar geen streetart te vinden was.. maar het was samen erg gezellig en we hebben leuk gepraat.. dat was leuk vond ik.

Na ongeveer 10 km te hebben gelopen, gingen we weer terug naar huis, natuurlijk beklommen we die 10 trappen naar boven, we laten ons daar niet van weerhouden. en daarna heerlijk op de bank waar we hebben bijgepraat over het leven, met heerlijke, zo verkeerd, chocolade kruidnootjes.. en daarna ook nog tuc koekjes en rijstsnacks.. en hoe gek ook thuis haal ik het al niet , omdat ik weet ik eet me er vet in.. maar nu was het even heerlijk.

Tegen de tijd dat Rick thuiskwam had Chris een heerlijke curry gekookt en dat nadat we samen hadden gegeten. ging ik met een tevreden gevoel terug naar huis door een mistige wereld waar ik dan erg van kan genieten. de sprookjesachtige sfeer die dan ontstaat.

Een mooi cadeautje wat je dan zo maar krijgt aan het einde van de dag.. als een inpakpapiertje van zijdevloei...



























 

zaterdag 28 november 2020

de kerstboom ...


Het valt me dat er nu al zoveel kerstbomen staan... 

in de late avond als ik terug rij vanaf de sportschool. maar ook als ik door het dorp loop te dwalen, valt me op dat er overal al veel kerst is.. niet alleen al bomen in huis, maar ook al versieringen , al dan niet leuk en smaakvol, het is er.. vind ik wel erg leuk om eerlijk te zijn.. maar wat vroeg.. veel te vroeg voor mijn gevoel.. ik ben nog bezig met het besef dat 2020 bijna voorbij is.. 

Het lijkt wel of de wereld klaar is met 2020, dat men gewoon zo snel mogelijk naar 2021 willen omdat daar dan misschien een beter jaar kan zijn.. alles beter is..

Men is 2020 zat. terwijl het eigenlijk een kroonjaar zou moeten zijn, met mooie dingen..

Toch hou ik ervan om door een verlichte stad te lopen of te rijden.. te kijken en te zien hoe mensen hun huis mooi maken.

Ooit lang geleden zag ik een huis waarin men volop aan het werk was, er werd druk behangen en geverfd, verbouwd.. maar toch er stond een kerstboom in al zijn kleur, met al zijn lichtjes, met al zijn versieringen.. alsof men dacht ook hier zal kerst zijn. we willen ons hier ook thuis voelen

Toch ben ik nog niet zover om mijn kerstboom op te zetten.. volgend weekeinde komt hij in huis, dat heb ik al besloten.. heb er ook zin in, zeker nu ik een nieuwe boom heb, natuurlijk traditiegetrouw een witten boom, dat past in mijn huis.. en ach al die vogeltjes.. dat vind ik nou echt kerst.. de vrijheid die deze diertjes symboliseren.. al is het tegenwoordig wel erg lastig om nog nieuwe te vinden die zilver of zwart zijn.. maar wie weet komt er weer een nieuwe lichting dit jaar.. al heb ik ze nog niet gezien..

De meeste kans maak ik vaak bij kringloopwinkels waar de echte oude vogeltjes nog liggen met die speciale staarten... toch nog iets uit mijn jeugd....  als het vogeltje in de boom zat, net voor de piek, dan was het kerst, dan was de boom af. waarom geen idee..

Toch blijft het wonderlijk hoe veel bomen er al in huis staan die versierd zijn maar ook de huizen die nu al in kerstsfeer staan.. en om niet te vergeten ik schrijf die blogje nu pas deze dag.. terwijl ik het al 2 weken geleden signaleerde dat de bomen er al stonden.


vrijdag 27 november 2020

en het is volbracht

 

Het is vrijdag, na een week weer thuiswerken, en eigenlijk mag je het niet zeggen.. maar ik moet bekennen dat het met erg bevallen is.

Naast dat ik veel online opdrachten had uitgezet, heb ik veel nagekeken, maar ook veel dingen kunnen doen voor school die anders zo blijven liggen, zoals kaartjes  verversen en op nieuw maken voor de opdrachten,  maar ook tijd om even op adem te komen..

Ik merkte ineens hoe intens moe ik was, het steeds toch op de toppen van je zenuwen lopen, al ben je wel steeds bezig met in je hoofd het kan haast niet, je past op, maar ja een virusje glipt er wel eens doorheen..

met alle nare gevolgen van dien.. zoals ik van sommige collega's weet die nog steeds herstellende zijn.

Toch is het bijzonder dat je heel druk bent met heel veel te regelen, maar dat je toch nog steeds achter de feiten aanloopt.. dat je dus denkt dat je alles goed regelt, maar dan haalt de waarheid je in. blijk dat je even vergeten was dat  de leerlingen zich niet aan een planning houden met als gevolg. juist dat je toch nog in de late uren zit na te kijken.

Deze week was op zich heel goed te doen maar het is ook vreemd dat je ineens weer thuis bent, dat je weer on line opdrachten uitzet. die gelukkig allemaal klaar zijn.. al gaat het nu wel snel. met geschorste leerlingen die dan een opdracht moeten doen, maar ook deze week,..  als het zo doorgaat vrees ik dat  ik nog een aantal lessen moet maken, wat ook prima is, inspiratie genoeg tenslotte.. en er zijn nog zoveel leuke opdrachten die ze kunnen gaan doen. .heerlijk.

Kortom het is volbracht deze week, een mooie week inderdaad waarin veel gebeurt is. en ik hoop echt dat we het virus uit de school hebben nu.. we horen gelukkig steeds vaker dat de collega's opknappen maar ook dat de leerlingen geen klachten meer hebben, dit geeft hoop dat we het gaan redden tot de kerst wat heel mooi zou zijn volgens mij.. dan hebben we het grootste gedeelte gehad.


donderdag 26 november 2020

verborgen plekken van Alphen

Dwalen met de buuf door een somber maar op oh zon mooie dag, door Alphen.

Het is gek sinds ik wandel door Alphen zie ik de kneuterigheid, zie ik de sfeer maar ook zie ik de meest bijzondere dingen. zoals bovenstaande foto  van deze twee bomen, ze passen zo bij het sfeer beeld dat er was. prachtig

Ooit heb ik al verteld over het verborgen altaar wat ik zag, maar ook nu liep ik door het dorp te dwalen, en tot mijn grote verbazing beland ik ineens op een plek waar ik het bestaan niet eens van wist.. de restanten van de oude |Joodse begraafplaats, de restanten zijn geruimd en verplaatst naar Katwijk aan de Rijn waar ze verder rusten in een speciale gedeelte.. maar er is nu een prachtig stadsparkje ontstaan... het doet me sterk denken aan de gedenkplek voor de roma's in Berlijn..  mooi om te zien.


Tevens zag ik een prachtig sculptuur, met als titel make me smile.. en dat deed het.. ik moest er om lachen..

De overstekende zwanen bij het meer ook prachtig om te zien.  zo grappig, moeder voorop, dan twee jonkies die al groot zijn maar nog niet wit.. dan vader en dan weer twee jonkies.. parmantig lopend.. maar oh wat een moeilijk gedoe dat lopen.. ik kan me voorstellen dat ze liever in het meer ronddobberen.

kortom een wandeling van 10 km met verborgen schatten die je zomaar krijgt.. wat kan een dag toch mooi zijn. en zo eenvoudig om van te genieten.

De avond bestond uit  de cross xxl en die was pittig

de 100 

4 rondes van 25 x iets doen

25 mountenclimbers, 25 airsquats, 25 push up. 25 burpees, 25 lunges links,, 25 lunges rechts, 25 chup ups, 25 sit ups, 25 jumping jacks, 25 plank commando..

en dat dus 4 rondes

nou ik heb het gehaald, zelfs nog even 25 burpees met onze benjamin junior meegedaan omdat hij dat even nodig had

totaal dit uur 800 cal verbrand en over de hele dag dus 1800 cal weg gewerkt..

wat weer een heerlijke dag













 

woensdag 25 november 2020

boerenkoolstampot met hindernissen....

 

Ach mijn dagje was een dagje met hindernissen, maar ze zijn genomen en goed genomen ook gelukkig het  begon met een telefoontje van mijn tandarts, of ik vandaag tijd had om mijn kroon vast te laten zetten, nou altijd.. graag zelfs, tenslotte zat hij al een tijdje los en er stond een afspraak in de kerstvakantie. Dus nu ik toch thuiswerk geen punt. Om 13.00 kom ik daar terecht.. ,mooie tijd, alleen gooide dit wel al mijn plannen in de war, dus moest ik gaan kijken hoe en wat. Ik wilde perse wandelen, dus dat moest hoe dan ook gebeuren. Dus om 10.00 ik de deur uit en een slim rondje uitgekozen zodat ik eindigde bij de Liddle en daar meteen wat boodschappen kon gaan halen....


Alles liep gesmeerd, keurig om half 12 weer binnen en dus tijd genoeg, had bedacht dat ik ook naar de tandarts ging wandelen, zo ver is het niet en het is lekker loop weer. Dus terwijl ik in de keuken stoom mijn salade te graan eten bedenk ik me, goh ik kan wel eens alle boerenkool dat in de diepvries ligt op maken, maak ik een stamppot van met paprika, ui, vegetarische shoarma reepjes er in. Dus vol enthousiasme aan de slag. De aardappels geschild de uien gepeld, de paprika gesneden, kortom dat in de pan, de aardappels alvast buj


dinsdag 24 november 2020

Mee gaan met deze tijd...?

 

Tot mijn grote schande moet ik bekennen dat ik kijk naar bovenstaande foto uit mijn geliefde Berlijn, ik zie al die mensen staan en het gekke is, dat waar ik vroeger dacht... wat heerlijk zoveel mensen om me heen.. bekruipt me nu een soort van paniek..  

Vreemd eigenlijk dat je zo snel went aan het nieuwe normaal..

Als ik soms voor de tv zit en zie dat een groep mensen dicht bij elkaar gaat staan, merk ik soms dat ik met samen geknepen billen toekijk of ze wel binnen die verdraaide 15 minuten bij elkaar weg zijn.... 

tv series en films worden accuut allemaal horror films, of thrillers omdat je elk moment verwacht dat er een melding komt waarin gezegd gaat worden..dat het virus weer om zich heen grijpt....

of als er iemand hoest in de film, grijp  ik acuut mijn zakdoek.. om me te beschermen,  voor de corona tijd dacht ik alleen maar ach iemand hoest,als iemand niest waar ik vroeger zei.. Gezondheid, denk ik nu corona. normaal zei ik dan 3x niezen morgen mooi weer, nu denk ik. .bij 3 keer niezen dood.. of  ik lig  plat voor de bank. om te voorkomen dat het mij raakt. heel dom.. want een virus zakt naar beneden dus op de grond.. ben ik het beste doelwit om het te krijgen.. dus niet handig dat blijkt weer.. maar toch..

Het is gek dat je zo ontzettend gewend raakt aan dit hoe we nu leven dat je zelfs als het in films mis dreigt te gaan je al het Spaans benauwd krijgt.. Dat als iemand de winkel in loopt. je denkt waar is verdorie jouw mondkapje. die moet op.. aso..

Bizar hoe dit leven ineens zo je geest kan ontwrichten.....  

Hoe vreemd vond ik het in het begin om mensen geen hand te geven,  of om niet gewoon langs mensen te lopen, niet eens te letten op afstand etc. zo gewoon vind ik het nu, om ergens binnen te komen en hoi te zeggen, door te lopen naar de bank en te gaan zitten.. heel normaal.. denk er geen moment over na

terwijl als ik in een tv serie zie dat mensen elkaar een hand geven denk ik meteen.. handen wassen. gebruik de ontsmettings alcohol.. etc..  kortom ik bedenk van alles hierbij.. vraag me af hoe lang dit blijft als we weer kunnen doen zoals we altijd deden.

Ook als mensen elkaar eindelijk weer zien, en dan elkaar innig omhelzen, denk ik oh niet doen. dat is niet goed.. ergens ook heel erg jaloers met de gedachten zij wel en ik niet.. terwijl ik ook huidhonger heb.. heel gek hoe dat werkt in je hoofd

Kortom het sluipt binnen in mijn hoofd, ik begrijp het., weet dat het gek is maar toch.. ergens denk ik dan.. het is een soort zaadje wat in je hersenen kruipt en je kan er niet omheen..

en dus denk ik bij mezelf laat ik dan vooral de humor er van in blijven zien.. dat lijkt me veel beter

maar ja ik wil graag terug naar waar we waren... maar besef me dat dat tijd gaat kosten.. en laten we nu vooral genieten van wat nog wel kan. het samen sporten, het bij elkaar op visite kunnen gaan en noem maar op.. en het hebben van genoeg eten.. vermaak etc..  kortom laten we ons onze zegeningen tellen in plaats van wat niet meer mag maar te blijven benoemen


 

maandag 23 november 2020

in de herhaling....

 
Deze foto raakte me, omdat dit helemaal de kern weer geeft waar een docent voor gaat,  ik herken het. als het moet kom ik bij je thuis langs, zie een blog van lang geleden dat ik bij alle isk leerlingen langs ging om ze te overhoren, om hun boeken te halen.. en het na te kijken.
Dagen heb ik op de zoom gezeten om beschikbaar te zijn voor vragen, met wisselende resultaat.. vaak zat ik als een verlepte madeliefje te wachten of er iemand zou komen...  het waren vaak uren van blind dates, maar gaande weg vind je je weg erin, ga je de bel in schakelen als iemand er in komt, maar ook. en dat is helemaal fijn, andere dingen doen, ik heb in die tijd veel op de computer opgeruimd, tevens heb ik heel veel flarden geschreven, mijn bundel van dit jaar, die nu al uit is, gemaakt, kortom het was ook lekker, je leert om te gaan met wat komt.
 
Maar wat was ik blij dat ik weer aan het werk kon, dat ik weer fysiek met de leerlingen aan de slag kon, mede omdat ze dat nodig hebben.. ik wil echte mensen en geen mensen via een schermpje, ze moeten zijn. helemaal er zijn.
 
Zoals bij een aantal bekend is, is er door het MT besloten om de school een week dicht te doen, wat ik een wijs en goed besluit vind, dit gewoon om zowel de docenten die nu nog draaien, de ruimte te geven om even op adem te komen, want het is heftig met besmette collega's veel collega's in quarantaine, en veel leerlingen die toch positief zijn, die zowel elkaar als de docenten kunnen besmetten.. het is wijsheid de school een week dicht, zodat we hopelijk de school weer een stuk veiliger maken.. hopen dat het we zo langzaam de school uit krijgen.
 
Dus deze week zit ik weer achter mijn schermpje,  lessen uit te zetten, mail te beantwoorden en tevens alsnog nieuwe lessen te bedenken.. wat me erg mooi lijkt.. en goed...  dus we zullen zien.. 
 
Het gaf wat gedoe om alles voor elkaar te krijgen, mede omdat bleek dat het programma waar ik al mijn mailtjes mee verstuur niet altijd even goed en zorgvuldig het materiaal wat verzonden moet worden verzend, zo ook, bleek ineens het hele rooster te zijn verdwenen uit Zermelo.. en aangezien dat gekoppeld is aan ons lln volgsysteem kon ik niets meer doen om die leerlingen te bereiken.. dus nu maar op hoop van zegen..  
 
Toch is het weer bijzonder dat je dus beseft dat je thuis zit. dat je weer bezig bent met waar je eigenlijk een hekel aan hebt maar wat je doet omdat je weet dat het moet en goed is..
Ach en we zien het maar zo, liever nu een weekje thuis werken.. dan weken ziek en nodig voor herstel als je covid 19 hebt.. dus we doen dit graag
 
toch even de kans gegrepen om vandaag als begin van de dag.. ik dacht begin de dag niet met een dansje maar met een lekkere wandeling van 8,5 km.. heerlijk zoveel te lopen.. toch bijzonder dat je watch aangeeft 8,5 km en de app van samen gezond... 6, 75 ergens zit er toch een foutje denk ik
 

Ach en om de avond te volbrengen toch nog even snel de kb gedaan, heerlijke les van Frank, het is toch altijd weer fijn als je weer mag sporten met de groep, zeker weer in onze eigen vertrouwde ruimte waar we samen genieten..  en uit het zicht ons in het zweet werken en lol hebben

Wat is sporten toch leuk met een groep leuke mensen.. ik geniet er elke keer weer van
 

 

zondag 22 november 2020

en we gaan weer door

 

 

Zondagochtend. het feest is over.. met de Benjaminnen gingen we pas om 10.30 trainen, dus we sliepen uit voor ons gevoel.. maar nu is het weer de harde werkelijkeheid.. natuurlijk ben ik ook blij dat we weer mogen sporten. natuurlijk ben ik blij dat ik weer met de cross xxl mee kan doen met de maatjes van de sport... maar toch.. dat uit mijn bed worstelen, zeker naar een wandeling van 17 km en wetende dat ik zo wie zo nog 7 moet lopen voor de k punten. maar ja om dit om dat kleine stukje te laten lopen, dat is mijn eer te na dus dat gaan we na het sporten doen.. 

De ochtend begon al wat minder.. ik stond op, en ja hoor het bekertje water wat ik elke ochtend neem stond op het randje van het aanrecht, geen probleem normaliter maar op zondag.. is dat toch wel leven op de rand..  dus toen ik het mesje om mijn Kiwi te schillen wilde pakken, bleef ik met mijn vinger in dat bekertje hangen, en geloof me als je het erom doet, dan lukt dat niet.. net als je vinger in dat stukje van de deur slaan, waar normaal het slot invalt.. zodat de deur dicht is... dat lukt niet als je het wilt, maar in de haast, klats en dan heb je een bloedende wond aan je vinger..  nu dus niet maar een waterballet in de keuken.... en dat kon ik er nu juist bij hebben..

 Dus het maalde al door mijn hoofd, okay zon dag dus..

 Maar goed, toen ik aankwam trof ik Elsbeth al zuchtend bij het white board, want juist... de stift deed het niet op het bord,.... dus dan maar van het blaadje.. 

Inmiddels al wijs geworden heb ik meteen er een foto van gemaakt, omdat ik weet dat je anders heel snel de dingen vergeet of niet goed doet.. met als gevolg dat je steeds naar het bord of het briefje om te zien wat je moet doen.. dus daarom maar een foto.

We begonnen met de warming- up en dat ging sneller dan ik dacht en stiekem was hij ook wel erg lekker. al had ik wel last van dat schuurplekje op mijn billen.. door een aantal sit ups van een hele tijd geleden.

Daarna kwam echt de hel.. kan het niet anders zeggen... het was een lunch, dan springen in de squat.. weer springen in de lunch en dan weer een squat..  dat was 1 x.. en ik heb die coördinatie niet. ik weet niet wat ik doe maar ik weet dat het er niet uitziet en het is verre van hoe het moet.. terwijl naast mijn onze Benjamin junior sierlijk op de grond beland en mooi  en elegant opveert en dan de volgende serie doet.. ik lijk meer een olifant met spastische neigingen en totaal geen ritme gevoel... voor dit soort combinaties ben ik niet in de wieg gelegd.. ik moet gewoon even weer oefenen totdat ik hem onder de knie heb zoals ik met meer dingen moet doen.

maar goed we deden bij deze oefening de tafel van 3... dus in 1 minuut 3 dan 6, 9, 12, 15, 18, 21, 24, 27 30.... en dat lukt niet dus vanaf ongeveer 12 in een minuut heb ik alle tijd gehad om te oefenen ik heb geen pauze meer gehad... frustratie alom en vooral  doodvermoeiend.

Daarna met de tafel van 2, een makkie.. sit ups.. waarom die maar 2 is geen idee , maar dat is wel je rust..

De onvermijdelijke en om armbare burpees waren ook nog even op genomen in de training en met de tafel van 3.. dus zie hierboven.. dus vanaf ongeveer 12 doe je constant burpees... ook slopend

Het Briefje van Elsbeth was van het podium verdwenen , en daardoor was ze even de les kwijt.. ik begrijp dat je een grapje wilt doen maar pak hem daarna en geef het hem. Ik denk dan we kiezen hiervoor, en als je dit niet wilt dan moet je niet komen of naar huis gaan tussen door,  tenslotte kiezen we ervoor om te komen.. en we zijn geen  kinderen die  verplicht naar sport moeten, 

 maar niemand zei  dat hij of zij het verstopt had, dus ben ik maar de braafste jongetje van de klas geworden en heb gewoon mijn lijstje voorgelezen van de gemaakte foto aan het begin..  Ik heb me er waarschijnlijk niet populair mee gemaakt, maar kom op denk ik dan..  dit is even leuk maar niet als je het vol blijft houden. dit neigt in mijn beleving naar Pesten van de docent die een goede maar pittige les heeft bedacht en terecht.. we kunnen dit.

Daarna nog een wodje met 21. 15, 9 6 3 

burpees, squat en push up

en daarna 10 minuten 2 rondes met

high knees,  burpees, push up,. squat en dan 1 minuut rust

Aangezien ik nog ongeveer 4 kilometer moest wandelen voor mijn 250 punten zodat ik weer bijna ene bioskaartje te pakken heb, besloot ik om thuis even een salade te eten en daarna te gaan wandelen.. even een klein rondje.. moest ook een brief posten dus dat kon mooi in 1 rondje..  was dan ook zo klaar

Kortom het was een sportief weekeinde.. 

waarin de nodige calorieën zijn verbrand

 



 

 


zaterdag 21 november 2020

17 kilometer


Alles voor de punten zo zou deze blog ook kunnen heten... ik  had namelijk deze week totaal geen tijd om te gaan wandelen.. had wel wat gelopen, maar de donderdag dat ik altijd na school loop, tenminste als het droog is, viel in het water.. ik kreeg om half 9 het bericht dat ik moest invallen.. gevolg.. juist.. ik moest heel snel naar school, dus de auto ging mee en niet de benenwagen..

Achteraf was ik erg blij want toen ik uit was, bleek ineens dat het stortregende.. ik dacht alleen maar ik zou er nu toch in moeten lopen  wat een hel.. dus het was maar goed ook dat het niet door was gegaan.

Maar ja. die 250 punten en als ik dat elke week haal, dan heb ik in een maand 1000 punten die ik kan inwisselen voor een pathe bon, en dus kan ik gratis na de film.. en kan ik ook vrienden meenemen op een goedkoop avondjes uit, is toch prachtig om te geven en te doen.

Kortom het voornemen was om maar eens 15 kilometer te lopen en eventueel iets meer.. dat iets meer is gelukt. dus zondag nog 3 km en dan heb ik de punten binnen..

Onderweg heerlijk lopen denken, boel op een rijtje gezet, nog even met een collega gebeld die thuis is wegens het virus, dacht beur hem even op, weet niet of het werkt als ik lekker buiten loop te genieten en hij verplicht nog 10 dagen binnen moet blijven.. maar ja.. 

Onderweg genoten van de laatste restanten van de herfst.. prachtig om te zien.. ook heerlijk om weer wat foto's te schieten. 

Onderweg na ongeveer 7,5 km lekker een appel gegeten.. en besloten om lekker een stukje van het meer te pakken,  helaas kwam ik iemand die ik vaag ken ,die een vader bleek te zijn van een leerling van mij,  maar ja diegene wilde wel een gesprek met mij.. gevolg ik moest uit mijn cocon stappen en  dus sociaal doen..  dat lukte me, maar ik dacht steeds hoe kom ik ervan af.. ik wil gewoon lopen..

Gelukkig komen er altijd kruispunten.. dus ik zei heel mooi, welke kant moeten jullie op.. dus ik moest natuurlijk de andere kant op, dat kon niet anders..  was nog even bang dat hij zou zeggen, nou via die kant kan ik ook wel.. maar gelukkig zo slim was hij niet..

dus ik dacht zo mooi, het gevolg was wel dat ik compleet van mijn route afweek, en dus ineens een giga omweg maakte. ineens dus door de raadhuisstraat moest, een stukje Kerk en Zanen, om zo uiteindelijk  via mijn sportschool, naar het bospark te lopen, waar ik op een bankje mijn salade heb gegeten  en besloten om de route toch maar weer te veranderen.. besloten om maar via de Juliana brug te lopen en dan zo de hoofdstraat in en dan naar de oudhoornse weg te lopen. zodat ik lekker langs de Rijn kon lopen .helaas was ik even vergeten dat ik dan wind tegen had maar ach. de elementen van de natuur zijn er niet voor niets.. 

Wat is wandelen toch heerlijk toch maar mooi even 1281 km verbrand.. kijk daar doe ik het voor.. zijn tenminste die chocolade pepernoten ook weer verbrand.