Tot mijn grote schande moet ik bekennen dat ik kijk naar bovenstaande foto uit mijn geliefde Berlijn, ik zie al die mensen staan en het gekke is, dat waar ik vroeger dacht... wat heerlijk zoveel mensen om me heen.. bekruipt me nu een soort van paniek..
Vreemd eigenlijk dat je zo snel went aan het nieuwe normaal..
Als ik soms voor de tv zit en zie dat een groep mensen dicht bij elkaar gaat staan, merk ik soms dat ik met samen geknepen billen toekijk of ze wel binnen die verdraaide 15 minuten bij elkaar weg zijn....
tv series en films worden accuut allemaal horror films, of thrillers omdat je elk moment verwacht dat er een melding komt waarin gezegd gaat worden..dat het virus weer om zich heen grijpt....
of als er iemand hoest in de film, grijp ik acuut mijn zakdoek.. om me te beschermen, voor de corona tijd dacht ik alleen maar ach iemand hoest,als iemand niest waar ik vroeger zei.. Gezondheid, denk ik nu corona. normaal zei ik dan 3x niezen morgen mooi weer, nu denk ik. .bij 3 keer niezen dood.. of ik lig plat voor de bank. om te voorkomen dat het mij raakt. heel dom.. want een virus zakt naar beneden dus op de grond.. ben ik het beste doelwit om het te krijgen.. dus niet handig dat blijkt weer.. maar toch..
Het is gek dat je zo ontzettend gewend raakt aan dit hoe we nu leven dat je zelfs als het in films mis dreigt te gaan je al het Spaans benauwd krijgt.. Dat als iemand de winkel in loopt. je denkt waar is verdorie jouw mondkapje. die moet op.. aso..
Bizar hoe dit leven ineens zo je geest kan ontwrichten.....
Hoe vreemd vond ik het in het begin om mensen geen hand te geven, of om niet gewoon langs mensen te lopen, niet eens te letten op afstand etc. zo gewoon vind ik het nu, om ergens binnen te komen en hoi te zeggen, door te lopen naar de bank en te gaan zitten.. heel normaal.. denk er geen moment over na
terwijl als ik in een tv serie zie dat mensen elkaar een hand geven denk ik meteen.. handen wassen. gebruik de ontsmettings alcohol.. etc.. kortom ik bedenk van alles hierbij.. vraag me af hoe lang dit blijft als we weer kunnen doen zoals we altijd deden.
Ook als mensen elkaar eindelijk weer zien, en dan elkaar innig omhelzen, denk ik oh niet doen. dat is niet goed.. ergens ook heel erg jaloers met de gedachten zij wel en ik niet.. terwijl ik ook huidhonger heb.. heel gek hoe dat werkt in je hoofd
Kortom het sluipt binnen in mijn hoofd, ik begrijp het., weet dat het gek is maar toch.. ergens denk ik dan.. het is een soort zaadje wat in je hersenen kruipt en je kan er niet omheen..
en dus denk ik bij mezelf laat ik dan vooral de humor er van in blijven zien.. dat lijkt me veel beter
maar ja ik wil graag terug naar waar we waren... maar besef me dat dat tijd gaat kosten.. en laten we nu vooral genieten van wat nog wel kan. het samen sporten, het bij elkaar op visite kunnen gaan en noem maar op.. en het hebben van genoeg eten.. vermaak etc.. kortom laten we ons onze zegeningen tellen in plaats van wat niet meer mag maar te blijven benoemen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten