De avond dat verteld werd dat ook de bioscopen etc dicht gaan, laten we maar zeggen, de leuke luxe dingen van het leven, wat de krenten in de pap zijn, zullen sluiten..
Kortom we hebben nog een avond kunnen genieten van de krenten in de pap...dus...kon ik eindelijk ook weer een keer naar de film met de filmclub, deze film sprak me meteen al aan maar ik dacht ach ik zie wel als ik kan.. maar gelukkig was er iemand in de groep die ook wilde gaan dus het was meteen kat in het bakkie.. en de rest sloot vanzelf aan
toch een beetje een vreemde avond, er hing ook een minder blije sfeer dan normaal, gelukkig draaide de films nog wel.. dat was mooi
Deze film is prachtig, al deed het begeleidend schrijven een ander beeld ontstaan, toch is het een film die zeker, ook wegens de filmstijl, een aanrader om te zien en te bekijken.
recensie van de film:
Franz, een bleue tienerknul in het Wenen van de jaren dertig, worstelt met zijn kalverliefde voor een Beiers meisje van lichtere zeden en ziet zich geplaagd door van symboliek overladen dromen. De in een tabakszaakje werkzame jongen heeft één voordeel: hij kan zijn gemoed luchten bij winkelklant Sigmund Freud, dan al vermaard zielenknijper.
The Tobacconist, een verfilming van de roman De Weense sigarenboer van Robert Seethaler, schetst het Oostenrijkse milieu van kort voor en na de Anschluss. Geremd door de algehele museale aankleding en te brave (wens)droomscènes van het hoofdpersonage (een fletse Simon Morzé), bevat het drama van Nikolaus Leytner af en toe af wel prikkelende momenten, zoals bij de verbeelding van het Weense cabaret, dat het grappenarsenaal rap aanpast na Hitlers machtsgreep. Ook is er de hier misschien niet memorabele, maar nog wel innemende acteerreus Bruno Ganz, verstopt achter Freuds baard en snor in een van zijn laatste filmrollen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten