Altijd iets te vinden... ( boek)

 

Mensen die mijn kennen weten dat ik een man ben die houd van boeken op de ipad, ik ben niet meer zo van de boeken van papier... okey de eerlijkheid gebied me om te zeggen, dat al mijn bundels nog steeds in papierenboekvorm verschijnen, en dit ook zullen blijven doen... mede omdat het omzetten na een eboek zoveel geld kost, dat de minimale winst die ik maak per boek..  ineens een maximale onkostenpost gaat worden. dus is het handig om dit zo te laten..  Ik denk dat je bundels met flarden moet kunnen vasthouden, moet voelen en wie weet aan ruiken... 

Op een middag zat ik bij vriendin Heleen, toen vriendin Fenje langskwam met een tas vol boeken voor de dames van de club. Ze vertelde heel enthousiast over het boek, dus ik had wel al interesse maar toch.. ach weer een boek in de kast die ik waarschijnlijk nooit meer inkijk..

Later zat ik een keer bij vriendin Heleen op de wekelijkse thee waarop ze vertelde hoe een leuk boek dit is, je kan er eindeloos bij wegdromen en praten over de details uit het schilderij.. maar ook omgekeerd eerst praten over het schilderij en dan pas bekijken welk detail er uit is gehaald..om zo nog dieper op het kunstwerk in te gaan.

Mijn al gewekte interesse werd ineens veel meer dan dat, ik besloot met de gekregen bol.com bon dit boek te bestellen om ook eens anders door het museum te lopen. dan kijken wat me raakt maar een keer echt bij een schilderij te gaan staan en kijken wat ik er van vind en waarom..

Het boek was ook ebook te bestellen, maar dan wil ik dit soort boeken gewoon kunnen vasthouden en mee kunnen kijken , in kunnen bladeren..

inmiddels is dit boek binnen en ik vind het een aanwinst. mede omdat het boek je tips geeft hoe je naar kunst kunt kijken, maar ook meteen je meeneemt aan de hand door de rest van een selectie aan kunst. 

voor een museumjaarkaart houder, en  de mensen die van kunst houden, is dit boek een aanrader. mede omdat je er zo van kan genieten wat je ziet... en je kan er als je er zin in hebt gewoon in kijken, een schilderij uitzoeken en dan rustig kijken en nadenken en dan het bijgeschreven verhaal lezen..

ik ben zeer tevreden over dit boek

recensie over het boek:

In Altijd iets te vinden: de kunst van het oordelen begeleid Wieteke van Zeil de lezer doorheen de kunstwereld. Het boek is opgedeeld in drie fases waarin van Zeil haar kennis in de praktijk tracht om te zetten. De denkoefening die in het boek gemaakt wordt, is niet zo zeer uniek maar wel op een bijzondere manier gebracht.

Aan het begin van het boek helpt Wieteke van Zeil de lezer op weg. Ze deelt enkele tips die -vermoedelijk uit ervaring- volgens haar noodzakelijk zijn bij het beoordelen van kunst. Dit deel is vooral leerzaam en kan ook in andere situaties toegepast worden.
Daarna start van Zeil aan het bespreken van de schilderijen en kunstwerken. Ze haalt verschillende werken aan, vertelt daarbij wat ze ervan vindt en gaat het vaak ook koppelen aan een maatschappelijk thema. Het ene is al wat duidelijker dan het andere. Die denkoefening is zeer interessant, in het begin.
Na een kunstwerk of tien ben je er als lezer ook wel klaar mee. Zelf telkens de denkoefening maken blijft boeiend, maar de mening van de auteur wordt alsmaar minder belangrijker. Ze stuurt de lezer in de richting van: probeer het zelf, ga zelf aan de slag met dit kunstwerk. Waardoor haar visie, mening, beeld; eender hoe je het wil noemen; enkel verwaterd en niet meer belangrijk is tijdens het lezen.
Het is jammer dat de tips allemaal vooraan verzameld werden en niet verspreid doorheen het boek. Had ze bepaalde kunstwerken samen gezet met een bepaalde tip, dan was er meer speling in het boek en vooral in de denkbeweging. Dan had alles opbouwender gevoeld, terwijl het in de huidige lay-out soms wat chaotisch aanvoelt.
Tussen de kunstwerken door vind je ook verscheidene essays. Over het algemeen hebben de essays een gelijkaardige opbouw. Voor iemand die zo academisch is, slaagde van Zeil er wel in om de taal toegankelijk te houden waardoor het boek interessant blijft voor het grote publiek. In het algemeen heeft ze het boek niet te stijf en academisch gemaakt, wat zeker een pluspunt is.

De aanzet van Wieteke van Zeil om zo’n abstracte denkbeweging te maken, is niet enkel relevant in de kunst, maar ook in het dagelijkse leven. Op verschillende manieren brengt ze een zeer alledaagse vaardigheid op een mooie manier. Een weg die voor vele nog niet bewandeld is, omdat mensen vaak vergeten hoe ze een mening ‘moeten’ vormen.
De auteur probeert daar in te sturen. Niet zo zeer in: enkel een bepaalde mening is correct. Eerder: hoe ga ik aan de slag met mijn mening, hoe vorm ik die mening tot iets van mij persoonlijk.
Waardoor het op sommige vlakken misschien zelfs spiritueel wordt of eerder een zelfhulpboek. Er zijn voldoende elementen aanwezig om als persoon te kunnen groeien en jezelf te ontplooien.

Over het algemeen gaat het boek na enige tijd vervelen. Er worden veel schilderijen besproken en zoals eerder vermeld, de mening van de auteur wordt alsmaar minder belangrijk omdat je zelf ook aan de slag gaat met de werken.
Dit boek is ideaal om eens per dag één à twee pagina’s te lezen en zo aan de slag te gaan met de tips die de auteur geeft. Dat het niet zo zeer een leesboek wordt, maar eerder een leerboek waarin je jezelf als persoon laat groeien. In die situatie zou het boek veel beter tot z’n recht komen, en ga je als persoon ook veel meer eraan hebben.

Daarnaast wilde ik nog wel vermelden dat het qua papierkeuze niet het beste boek is. Het glans-witte papier is vervelend. Je kan niet onder een licht lezen, wat irritant is tijdens de donkere wintermaanden. De weerkaatsing van het licht is overigens niet het enige probleem.
Het papier is ook vrij dik, waardoor het boek zwaar is voor zijn soort. Je kan het niet lang in de hand houden of het gaat al doorwegen voor de pols.
Een ander probleem dat ik ondervond, was dat het boek moeizaam open te houden was. Telkens een gevecht doordat de pagina’s relatief dik waren en stijfjes aanvoelde.

Over het algemeen is dit niet geheel wat ik van het boek verwacht had. Een andere indeling had interessanter geweest om de lezer te blijven boeien. Langs de andere kant is het een mooi staaltje denkwerk dat je als lezer kan verrichten. Bekijk het boek als een middel tot leren, en niet zo zeer als een middel ter ontspanning.