het is zoals het is.

Het is zoals het is.. 

Dit is steeds mijn mantra als er weer wat gebeurt wat corona gerelateerd is,. ik denk alleen maar het zij zo. ik kan er niets aan veranderen. laat ik meebuigen met de wind., en soms even een andere kant op buigen om te weten of ik nog veerkracht heb, soms om met heel veel kracht weer omhoog te schieten en het recht in het gezicht te slaan... soms is dat ook nodig in mijn opinie.

Om me heen zie ik dat de men steeds agressiever word, grenzen vervagen wat wel en wat niet mag... men gaat in de weerstand.. wat men normaal zegt tegen elkaar is ineens bijna een oorlogsverklaring.. men is boos omdat "ons" iets is afgepakt... 

 Dit is niemands schuld, je kan een virus dat door de wereld waait niet de schuld geven, dat gaat niet. je kan hooguit de mensen die nog steeds niet de ernst in zien van deze situatie, die nog steeds feesten in grote groepen, niet nadenken over wat voor gevolgen dat kan hebben..  mensen die protesteren met het idee het is een complot theorie..  

zoals:

Het coronavirus is bedacht om op een slimme manier DNA te verzamelen van alle mensen in de wereld.. want:... 

Al dat testen is natuurlijk er ook voor om een DNA bank te maken, waarin ze van iedereen in de wereld het DNA verzamelen zodat ze veel sneller iemand kunnen vinden. Als je negatief getest bent dan ben je al opgeslagen bij een positieve uitslag dan moest je nog in de DNA bank.. en meer van dit soort onzinnige gedachten.. deze mensen zouden een keertje mee moeten draaien op een ic afdeling met corona patiënten, die zouden wel anders piepen dan.. ""

ik kijk het aan en denk jammer, accepteer dat we  nu moeten inleveren, om dat wat we hadden weer terug krijgen.

Natuurlijk wil ik graag naar mijn geliefde Berlijn, wil ik me weer koesteren in de sfeer van de stad. wil ik reisjes maken naar verre oorden.. wil ik dol graag naar London naar een zeer dierbare vriend die momenteel niet zo lekker gaat, gewoon om hem op te beuren, om hem wat afleiding te geven.. gewoon om voor hem er nu zijn, juist nu hij het zo nodig heeft. Natuurlijk wil ik graag naar mijn moeder van 86, die in Musselkanaal woont, maar het gaat even niet. het zij zo. laat ik het positief proberen te maken, laat ik vooral ook de boel proberen licht te houden, de zon te zien. en vooral beschaafd en netjes te blijven.. 

Om me heen, zie ik mensen , zowel op mijn werk, leerlingen en collega's, in de winkels, met angst in hun lijf rondlopen, ze zijn op, er lijkt geen  uitzicht uit deze situatie.. maar we weten ook allemaal diep van binnen dat alles in de tijd weer op zijn pootjes terecht komt. en ach dan is het maar wat later dan we willen.. dan maar een paar jaar niet kunnen doen wat we graag doen. maar kijk wat we wel hebben, we hebben nog steeds genoeg eten, we hebben nog een tv, sociale media, waarbij je  toch je dierbaren kunt zien en met ze kunt praten, je kan niet knuffelen of zoenen, maar dat is ook prima..  het is nu  voor even zo.. maar ach het zij zo.. het is zoals het is.

Toch maak ik me ook zorgen, zoals deze situatie soms het begrip voor elkaar weg haalt, men niet meer wil luisteren maar men wil gewoon hun gelijk hebben en halen.. jammer er zijn nog zoveel  dingen die we wel kunnen doen,  binnen de lijntjes, zie het en gebruik dat op een positieve manier.  en zie waar wel mogelijkheden zijn in plaats van IK kan dit niet meer.. kijk wat je wel kan.. dat geeft ruimte, dat geeft  dat je je goed blijft voelen, minste stress ervaart.. en je word een leuker mens voor je omgeving en dat maakt de wereld weer leuker...