zondag 30 april 2017

voorpret

Het is trouwens wel zo dat de volgorde niet mijn top 10 is in deze volgorde, al hoop ik dat Belgie wint

Gisteren er even echt voor gaan zitten wat ik nou mooi vond aan de inzendingen voor dit jaar.
Het is altijd voorpret omdat ik  al merk, bij als ik iets hoor en ik nieuwsgierig ga worden naar de artiest dat het dan vaak ook iets is wat ik erg mooi vind. 
Gelukkig zit ik er altijd naast.. alhoewel.. soms zit ik aardig goed.

Dit jaar hebben een paar landen me al overgehaald om te gaan kijken naar hun clip
zoals Belgie



Een ander land wat me uitnodigde om te gaan kijken naar de clip en ik nieuwsgierig was of het nu een of meer artiesten waren.. was dit keer Kroatie



Een land wat me ook raakte maar dat na een paar keer het liedje te hebben gehoord
was Ierland. omdat ik me steeds af vroeg is het nu een man of een vrouw die hier zingt.. en de tekst vind ik wonderschoon.


Een ander land waar ik stil van werd was het lied van Malta, de tekst mooi, al ben ik bang dat hij niet veel gaat doen... maar prachtig.


En daar komt nog bij Portugal.. ook zo mooi vind ik.. prachtig gezongen
ik merk zelf dat ik vooral voor de wat rustiger nummers ga.. op dit moment, Een liedje wat je op de late avond draait als je op een warme lome dag nog even ergens zit na te genieten van het leven
Al denk ik dat het niets gaat doen op het festival. maar toch.. zo mooi daarom zet ik hem vast hier in de belangstelling



Een ander jaar waar ik van onder de indruk ben wat ik mooi vind maar vooral omdat ik het wat grappig vind en de humor wel kan waarderen
Romenie



Het laatste land voorlopig is Slovenie, vraag me niet waarom maar dat vind ik ook prachtig
met name om de tekst. al slaat zijn dansje in de clip nergens op maar toch blijft een mooie tekst


Ach laat ik de toegift maar doen, niet omdat ik het een goed nummer vind, ik merk ook dat het kabbel de kabbel is. Op mijn schooltje maakt dit lied totaal geen indruk op mijn leerlingen, zowel van de reguliere klassen als de isk klassen.. maar ja we kunnen er niet om heen, We moeten het hiermee doen. al valt me wel op dat het een nummer is wat wel opvalt in het geheel. We hebben bij Ilse en Waylon ook gezien, ik vond het niks... terwijl ik nu het luidkeels meezing in de auto en nu pas de wonderschoonheid van het lied ervaar. Dus ik weet het niet laten we eerst maar zien hoe ze het life doen onder spanning en daarna of ze zuiver zingen en wat het in de voorronde doet..

Nederland dus


zaterdag 29 april 2017

lettergrabbelton (deel 15)



Aangezien ik dit jaar rijkelijk voorzien ben van diverse scheurkalenders, dacht ik hoe kan ik dit nu even leuk en grappig aanpakken.
Conclusie... heel eenvoudig, een keer per week probeer ik in 2016 de lettergrabbelton als blog er neer te zetten met de teksten die op mijn drie kalenders stonden..( had er al drie en kreeg er nog een vierde bij....) 
de kalenders zijn:
Mwah*
Spreuken *
boeddhistische teksten*
en Rumag
* aan de vorm, onderstreept, cursief of vet kan je zien uit welke kalender het komt

DEEL 15
rijkdom
als je je bewust wordt van je rijkdom, zal je leven  veranderen
(Angaangap) 

Het enige waar ik voorlopig aan werk is mijn vrije tijd

Vraag niet naar meer moois
maar maak  iets moois van alles
wat je in je handen hebt 

Het was taaltechnisch  weer een goed
weekend voor de korte ei

Different
No Not today No, Today i go a different way
(Hector)

Zonder de ander ben ik niet veel

Fear
Dont be afraid of your fears. They're not there to scare you
They're there to let you know that
something worth it.
(C. Joybell C)

Een wonder doet vaak wonderen


Veel mensen staren zich blind op het kleine geluk
van de ander
maar zien hun eigen grote geluk niet

bonds
One of the most amazing bonds ou can heave with someone is when you're so close with them all you have to do is sit in a room with them and being satisfied by ther presence is enough for you

iets wat dichterbij komt 
verandert niet, maar wordt wel anders

Anderen
Rijk word je als je andere mensen rijk maak

Welkom cursus 'natuurlijk spreken 'zonder
toegevoegde conversatiemiddelen

Eenheid
 er is maar één land de aarde. Er is maar één volk, de mensheid. Er is maar één geloof: DE LIEFDE
Dr F.M. Wibaut

Wie de mens ziet als het hoogste in de schepping, maakt de mens daarmee tot wees

Je kan zeggen wat je wil, maar je moet wel voor je mening uit kunnen komen

Passport
off all the books in the world the best stories are
foud between the pages of a passport

ons verstand maakt ons wijs
dat ons verstand onze beste leidsman is

kennis is niet het doel, maar het is een middel om tot wijsheid te komen

ik ga even op bezoek bij mijn schijnfamilie

Probeer altijd trouw te  zijn aan jezelf
en aan de ander

Je mag van alles winnen, als je jezelf maar niet verliest

Grow
Always go with the choice that scares you the most
because thats is going to help you grow
Caroline Myss

Ik verwacht een stijging van de lente

Geld
Rijkdom gaat over meer dan geld alleen

De toekomst staat niet vast
We creëren haar elk moment

Vechten
Geef nooit op zonder ervoor te vechten

Antwoord
Het grootste communicatie probleem is dat we niet
luisteren om de ander te begrijpen, we luisteren om een
antwoord te geven

Beatiful
Difficult roads of the lead to a beatiful destination




vrijdag 28 april 2017

Jackie (film)

 Vanavond met mijn sportmaatje en vriendin Paulien naar de film Jackie geweest. Een prachtige film moest dit zijn volgens mij. Ik had al de voor filmpjes gezien en dacht die wil ik zien. De berichten over deze film waren heel goed dus ik was erg benieuwd.

Wat kun je toch op een verkeerd been worden gezet. het is een prima film die eigenlijk alleen maar het stukje vanaf de moord op haar man tot aan de begrafenis verteld, en waarin dus duidelijk de rouw periode word weer gegeven. Maar de stem van Jackie, de traagheid van de film, de muziek.. maakt het loodzwaar. dat je als je niet oppast er loei depressief uit komt... het zeurt. het klaagt, en piept en het raakt niet.. Natuurlijk zaten er een paar prachtige zinnen in.. die me raakten door de eenvoud van deze zinnen maar verder..  ik kan deze film niet aanraden.

recensie van de film:

Regie: Pablo Larraín | Cast: Natalie Portman (Jackie Kennedy), Billy Crudup (journalist), Peter Sarsgaard (Robert Kennedy), Greta Gerwig (Nancy Tuckerman), Caspar Philipson (John F. Kennedy), John Hurt (priester), e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2016
Er is geen echtpaar in de Amerikaanse geschiedenis dat dichterbij een officieus koningshuis komt dan John Fitzgerald Kennedy en zijn vrouw Jacqueline 'Jackie' Lee Bouvier. Het stel is in de harten van alle Amerikanen gesloten, wat alleen nog maar sterker werd nadat de president tijdens een autoparade in Dallas in november 1963 werd doodgeschoten. Nog geen drie jaar was JFK de bewoner van het Witte Huis en echt veel heeft hij in die korte periode niet kunnen bereiken.
Kennedy bemoeide zich met de Cuba-crisis en gaf een historische toespraak in Berlijn. Dat is het dan ook wel zo'n beetje. Na zijn dood kreeg zijn persoon, ondanks alle privéschandalen die hem troffen, een haast mythische status. Maar hoe heeft zijn weduwe Jackie de periode van first lady en de laffe moord op haar man ervaren? Wat voor beeld is van haar achtergebleven, anders dan dat ze vijf jaar na de dood van haar echtgenoot hertrouwde met de rijke Griekse zakenman Aristoteles Onassis? Filmmaker Pablo Larraín en actrice Natalie Portman proberen ons inzichten te verschaffen.
Het duurt even voor je erin komt. Dit komt met name door de inspanningen van Portman die je weliswaar het voordeel van de twijfel wilt geven, maar aanvankelijk veel weg hebben van het neerzetten van een typetje. Pas wanneer de thematiek ernstiger wordt, zoals de depressie die Jackie voelde na de dood van haar man en de moeite met het moederschap die dit opleverde, komt het besef dat Portman juist een razendknappe prestatie neerzet. In Portmans gedaante is Jackie een krachtige intelligente vrouw, met een stevige mening die niet enkel volgzaam achter de president-gemaal aanhobbelde.
Portman heeft hard haar best gedaan om zo veel mogelijk op haar personage te lijken. Dit is een aanpak die gemakkelijk op haar had kunnen terugslaan, maar ook een opgave die haar weinig andere opties gaf. De beeltenis van Jackie Kennedy is zo bekend dat elke afwijking ervan tot gefronste wenkbrauwen had geleid. Maar het is toch ook vooral haar uiterlijke verschijning die de mensen is bijgebleven en juist dit eenzijdige beeld biedt kansen om ook Jackies persoonlijkheid nader in te vullen. Portman voert het echter verder door dan het nadoen van het personage. De lijzige manier van praten die de actrice demonstreert, klopt dan ook met de werkelijkheid, ook al lijkt het voor de leek te vet aangezet.
Een groot deel van de biopic Jackie draait om een interview dat Jackie Kennedy een week na de dood van John F. gaf. Het vraaggesprek werd afgenomen door Theodore H. White voor Life-magazine, al worden de journalist in kwestie noch zijn medium bij naam genoemd. Dit geruchtmakende interview wordt door Larraín afgewisseld met een razendknappe montage van archiefbeelden en geënsceneerd materiaal van Jackie die de Amerikaanse pers een rondleiding door de ambtswoning geeft. Opvallend hierbij is dat het tot in detail is uitgewerkt, waarbij vooral de vele iconische outfits van Jackie Kennedy voorbijkomen.
Dit project ging door diverse handen. Ooit zou Darren Aronofsky de regie voeren met Rachel Weisz als first/leading lady. En het zou een miniserie voor HBO worden. De vele aanpassingen die zijn gedaan hebben het eindresultaat geen kwaad gedaan. Over uitgerekend Kennedy's maîtresse Marilyn Monroe gaat het verhaal dat ze zorgeloos en onherkenbaar over straat kon lopen. Norma Jean Baker kon Marilyn elk moment aan- of uitzetten. Bij Jackie Kennedy lag dit anders. Zij stond altijd aan en was altijd in functie. Juist daarom is dit portret zo adembenemend en gedurfd.
Jackie wordt door Larraín neergezet in een sombere statische beeldvoering met veel close-ups. Onnavolgbaar is de weduwe die in de stromende regen met haar naaldhakken het drassige, modderige zand van Arlington Cemetery betreedt op zoek naar de laatste rustplaats van haar wijlen echtgenoot. We zien hier een charmante dame met het hart op de tong, rokend en de journalist influisterend dat sommige zaken maar beter niet op papier konden worden gezet. Op film mag het wel en Portman mag eind deze maand komen opdraven voor de Oscar.

donderdag 27 april 2017

hoe doen ze dat toch (oproep)

Het begint te jeuken, dus het teken is daar dat ik zin heb om te vertrekken.. Veel te vroeg maar voor wie mij kennen weten dat ik heel vroeg al begin met het voorbereiden van de spullen die mee moeten als ik op reis ga, zodat ik zeker niets vergeet.. Zo nu dus ook.

Aangezien ik maar 3 dagen ga heb ik natuurlijk niet mijn hele grote hutkoffer nodig, maar is een simpel koffertje genoeg. Ik herinner mij deze koffers, een vriendin van mij heeft hem in rood.. praktisch, handig en als ik zie wat ze dan nog allemaal meeneemt. extra schoenen, elke dag schone kleren, etc.. perfect.. ik ben elke keer weer verbaasd wat zij allemaal uit die koffer haalt terwijl ik met mijn super hutkoffer, de helft nog niet mee kan nemen voor mijn gevoel.

Een ander vriendin van mij, die maakt het helemaal bond.. die heeft naast haar kleding, juist elke dag een ander fris setje.. een fohn, een extra slaapzak omdat ze dan lekkerder slaapt en dat vind ze prettig... daarnaast extra paar schoenen x2.. zelfde soort koffer als ik heb en hij puilt niet uit...

Nu kom ik, van dubbel compartiment, voor 4 dagen, incluis appels, water, waterkoker, thee etc, dit keer dus 1 compartiment met wat vage vakjes.. dus tja.. ik ga inpakken.Ik neem niet veel mee wat extra is, de appels, het water, de kiwi's etc zijn al geskipt, dus hooguit voor 3 dagen, 3 onderbroeken, 3 hempjes, 1 slaap t-shirt, 3 paar sokken en eentje extra voor het geval dat. 3 schone boven kleding, dus trui, t-shirts etc. niks geks. alles prima lijkt me, geen extra schoenen, is niet nodig, daarnaast neem ik wel mijn stekkerdoos voor op reis mee, voor de opladers van mijn fototoestel. en een opblaasbaar kussentje omdat ik uit ervaring weet dat de meeste kussens voor mij althans veel te laag zijn.  Daarnaast naar London dus een reisstekker mee, een handdoek omdat ik niet wil dat Erwin met extra was komt te zitten door mij, 4 bundels als cadeautje voor Erwin, waarvan 2 over de Stad die we samen zo lief hebben Hij omdat hij er gewoond heeft heel lang, ik omdat ik daar zoveel voetstappen heb staan en als ik weg ga altijd denk ik heb nog een koffer in Berlijn.. dus ik moet terug... 

Kortom niks geks..  mijn toilettas zelfs uitgedund, niks extra's mee, gewoon dat wat ik nodig heb..

En ik krijg het er niet in.. het is te klein.. of mij kleding is veel groter dan de meeste kleding van mensen.. maar het past niet. met passen en meten.. 

kortom ik heb de vraag dan maar meteen.. hoe pakt men deze koffers in.. met slaapzakken kleding, en als toetje ook nog een zak nootjes en spelletjes. terwijl ik de helft niet mee krijg
kortom maak foto's van hoe jij je spullen in de koffer doet, hoe jij het inpakt.. en vooral hoe je alles meekrijgt in een 1 compartiment koffer, ik weet het niet meer... de boekjes van London worden al bijna thuis gelaten.. ik hou mijn hart vast als ik leuke dingen tegenkom in London.. hoe krijg ik dat mee als deze koffer nu al vol zit.. 

de koffer dus


woensdag 26 april 2017

Groningen, Musselkanaal. Rotterdam

Vanochtend in mijn vakantie heel vroeg uit de veren.. okey ik geef het toe, het was 9.00. De reden van dit vroege opstaan was.. ik ga naar de stad van mijn jongere jaren namelijk Groningen. Samen met vriendin Heleen, willen we graag de tentoonstelling over Rodin bezoeken, en die is alleen te zien in Groningen.. Dus we gaan er maar heen. Het meest mooie is dan de combinatie, na de stad meteen even door naar Musselkanaal, even langs Moeders, zodat die ook weer gelukkig en blij is dat ze mij heeft gezien. Het kost geen moeite, is geen moeite en is alleen maar leuk.

Natuurlijk weet ik dan ook dat ik binnen hele korte tijd weer moet want dan is het Moederdag.. maar ja je hebt maar 1 moeder, dus daar moet je wat voor over hebben.

Keurig te laat vertrokken Heleen en ik naar Groningen, om in de stad waar ik jaren heb gewoond, de geheime parkeergarage te zoeken, waar mijn auto altijd staat, maar die niemand weet, samen naar het Groninger Museum te lopen, wat is dit toch een prachtig museum.

We zijn meteen begonnen met de tentoonstelling over Rodin Genius on work. En ondanks dat ik zijn beelden als De Kus, Adam, de Denker, zijn gietwerk van de arbeider in diverse variaties prachtig vind, was dit nou niet echt een tentoonstelling waarvan ik dacht wow.. er zaten mooie dingen tussen maar het was niet schokkend. De titel zei al at Work, en het waren dan ook veel mallen, of een linker arm een rechter arm, een voet. nog een voet, een hand etc. veel gips werken.. al zaten er prachtige mooie stukken bij, zeker de stukken die zijn opgenomen in de Poort naar de Hel. Zitten mooie dingen in, en ik weet het zeker ik moet nu naar Parijs om deze te zien.

Na anderhalf uur te hebben dwalen door het museum zijn we richting Musselkanaal vertrokken, opweg naar mijn moeder. Die natuurlijk al zat te springen in haar tuigje toen we er waren. Ach mijn dappere moeder, die zo blij is, en dan zo goed alles regelt. Natuurlijk weet ik ook wel dat het niet altijd gemakkelijk is, maar ze zorgt maar voor het eten, ze moet nadenken en blijven nadenken dus ze had dit keer soep met broodjes en dat was heerlijk. Daarnaast wil ze nooit dat we helpen met afwassen als we weg gaan, dit wil ze niet, omdat ze dan als wij weg zijn, ze eerst kan gaan afwassen, opruimen en dan is het huis weer van haar en is ze weer eigen met de leegte na het bezoek. Vind ik zo prachtig dat ze zo denkt en doet.

De hele dag stond in het teken van de operatie die de moeder van mijn dierbare vriend Frans moest ondergaan. 90 jaar en verzwakt door een eerdere operatie, heb ik en velen, de hele dag onze duimen blauw gedraaid, en gewacht op het verlossende bericht dat het goed gegaan was. Pas om 19.00 kregen we te horen dat de operatie nog moest gebeuren, terwijl het eigenlijk om 15.00 zou zijn.. afschuwelijk dat ze zo lang heeft moet wachten, zonder eten en drinken.. mijn maag draaide om van boosheid. maar ja je kan er niets tegen doen, je moet het accepteren. Gelukkig kwam rond 21.00  de mededeling dat het goed gegaan was, dat de operatie gelukt was.. dus nu op naar het herstel.. Wat een dappere vrouw is de moeder van Frans, zo als ze dit doorstaan heeft.

Daarna kreeg ik een telefoontje van een collega/vriend van school of ik zin had om te komen kijken via zijn grote telescoop  naar de sterrenhemel. Dus ja waarom niet, tenslotte had ik nog maar slechts 8 uur gereden deze dag.. dus waarom niet.. dus nog snel naar Rotterdam te reizen en om daar aan de sterrenhemel de prachtige planeet Jupiter te zien met zijn manen de galius of zo.. dat ben ik alweer vergeten.. Machtig mooi dit en ik wil meer zien..

Kortom om 10 uur vertrokken en om 12.00 binnen na en dag die vol was maar waar ik we vreselijk heb genoten.


















maandag 24 april 2017

opruimen en plannen

Twee weken mei vakantie.. dat is een luxe.. dat is uniek en dat is genieten.. Het is een soort van kerstvakantie maar dan met minder verplichtingen en met veel meer fun en lol.

Dus ben ik gisteren begonnen met opruimen, dat moet ook een keer gebeuren tenslotte, dingen die ik al jaren niet meer gebruik, niet eens meer weet dat ik het had worden inmiddels met harde, soms met zachte, soms met sentimentele hand toch langzaam de vuilcontainer gebracht. Dit werkt prima. het ruimt op, het word fris.. en er komt veel verborgen stof vrij.

Gisteren de hele slaapkamer gedaan. Ben al een paar jaar bezig om langzaam mijn slaapkamer van een slaapkamer met witte en zwarte en zilveren accenten te veranderen in een witte slaapkamer, met zilveren accenten. Gisteren eindelijk de bakken met beddengoed uitgeruimd, die boven op de kast staan,  al het donkere beddengoed onder in de kast in een bak en nu staan er alleen nog bakken met wit beddengoed.. wat ik prachtig vind. De gordijnen zijn inmiddels ook wit aan de binnenkant en zwart aan de buitenkant. dus heel langzaam begint mijn slaapkamer het witte paradijs te worden waar ik dus in alle rust en kalmte de dingen kan doen die men zoal in een slaapkamer gaat doen.

Maandag was de keuken op het programma aan de beurt, .. de kasten weer eens goed uitmesten. wetende dat alles altijd vol slipt met van alles, eten wat allang over datum is maar dat je vergeten bent. overzichtelijk maken van de potjes etc.. kortom het is een helse klus.. en dat alles omdat ik vooral de woonkamer, de dvd-kast en cd-kast nog niet wil doen, maar ook de studeerkamer.. dat is een hel.. daarin slipt langzaam alles binnen en weet ik dat het opgeruimd moet worden maar ja dat gaat dan niet.. dus nu is die ook deze week aan de beurt.. Tenminste als er geen leukere dingen tussendoor komen.. en wie weet lukt dat wel.

Inmiddels 10 vuilniszakken verder en ook nog 5 keer op en neer geweest naar de stort maar het is weer opgeruimd en schoon.. maar om nu te zeggen dat ik echt verschil zie.. nou nee.. het lijkt alsof er niets gebeurt is.. hoezo geen eer van je werk... bah

Natuurlijk moet ik nog de nodige dingen uitzoeken voor London, ook nog inpakken en tevens moet ik ook nog bedenken wat ik zoals voor kleren mee moet. De metrolijnen uitzoeken die ik moet nemen om ergens op tijd te zijn, kortom veel te doen en uit te zoeken.

Deze week is een week van opruimen plannen en vooral ook genieten, gelukkig werkt het weer optimaal mee.. het is net winter.. dus het is geen straf om nu op te ruimen in de hoop dat volgende week het loei warm gaat worden en dat we een zomer krijgen van elke dag 30 graden.. en geen hele lange herfst krijgen.. maar ja daar hebben we nu net geen invloed op helaas

Natuurlijk nog even snel wezen kettlebellen, klein clubje dit keer, maar met z'n 5-en maar wel heerlijk, eerst gewoon lekker losmaken en daarna een tabata.. en nog een circuit met diverse oefeningen, heerlijk. 
Voor de mensen die niet weten wat een tabata is..hier een filmpje
dat is dus wat we ongeveer doen maar dan ook met andere oefeningen en een tweede zodat vriend Frans weet als ik weer eens heb over bepaalde oefeningen zodat hij ook weet wat het is



zaterdag 22 april 2017

Ellen Pieters, Hanneke Drenth e.a. Adèle, Conny, Jasperina: de grote drie musical, variété & show



Gisteravond met vriend Frans naar de voorstelling geweest  de grote drie... Vanaf het moment dat het doek open gaat, zit daar Adele, en daar staat Conny en ook Jasperina staat er. Ze zijn er.. heel gek en heel bijzonder dat je het gevoel hebt dat je naar de drie groten kijkt. Natuurlijk besef je dat het toneel is en dat ze spelen ... maar ze zijn zo goed in deze rollen, ze lijken er zo op dat ik diep diep met respect buig voor deze actrices.. zij  spelen deze rollen niet ze zijn het op en top.

 De vrouw die ik al vaker heb zien spelen Ellen Pieters. een kleine naam voor wat je met recht een vakvrouw kan noemen.. ze is Adele.. ze is de zangeres in een vorige voorstelling.. steeds onherkenbaar maar onmiskenbaar goed. Wat ooit over Meryl Streep werd geschreven is ook op haar van toepassing, maar dan op het toneel, wat tig keer moeilijker is dan voor de film, omdat het in 1 keer goed moet.. ze is dat wat ze speelt.. 
Een aanrader om meer van haar te gaan zien spelen.. in haar rollen.
De drie eindliedjes van deze drie vakvrouwen waren zo teder en mooi dat ik ze onder deze blog zo mooi en zo teder.. met namen het lied van Jasperina  om alles.. zo diep mooi en zo prachtig..
Kortom een musical die je moet zien en dat kan hij is in reprise gegaan en terecht

De nieuwe Nederlandse personality-musical, met live orkest

Drie voormalige theaterdiva’s op een podium, gaat dat samen? Stelt u voor dat Adèle Bloemendaal, Conny Stuart en Jasperina de Jong samen een programma zouden maken: een show rond hun grootste successen. Ze zijn alledrie gewend aan de hoofdrol. Maar kunnen ze ook achtergrondzangeres bij een ander zijn? Drie top-actrices brengen het mooiste repertoire van de drie grande dames ten tonele maar ook hun nukken en streken.

'De sfeer van triomf en tragiek komt in De Grote Drie tot leven.' (**** AD)

'Het allermooiste van het Nederlandstalig amusementsrepertoire, vrijwel perfect begeleid door pianist Nico van der Linden; dat is De Grote Drie. Een voorstelling om te koesteren.'
(**** de Volkskrant)

'Het is schrijver Lars Boom gelukt om al die liedjes op verrassend natuurlijke wijze in te bedden in een script dat bol staat van de puntige oneliners en verwijzingen naar de turbulente levens en carrières van Bloemendaal, Stuart en De Jong. En natuurlijk, Ellen Pieters, Frédérique Sluyterman van Loo en Hanneke Drenth zijn geen Adèle, Conny of Jasperina. Maar knijp je ogen een beetje dicht en Pieters komt griezelig dicht in de buurt.'
(**** de Telegraaf)

'De grote drie’ brengt bestaande liedjes van drie legendarische cabaretières. Met zichtbare zorg is repertoire verzameld dat vaak verrast.' (*** NRC)
 
 


vrijdag 21 april 2017

wordfeud

Ik weet het al heel lang, ik ben er niet goed in, al word ik langzamerhand wel meer bedreven in, toch win ik eigenlijk zelden, of beter nog nooit..

Daar gaat het mij ook niet om, het is gewoon het spel spelen, maar ook meteen even elkaar in de gaten houden of ieder het nog doet en er is.

Aangezien in mijn vriendenkring veel mensen, net als ik, alleengaande zijn, is het toch handig om door middel van Wordfeud te weten of men er is.

Elke ochtend even een letter leggen, en voor het slapen gaan dan ook, zodat we van elkaar weten dat we nog zijn. Mocht er geen reactie komen, dan is het natuurlijk niet meteen een man overboord maar als de volgende dag ook geen reactie komt dan is het bellen. Kijken of je iets moet doen.

Ook gebruik ik wordfeud voor  oa wat snelle berichten door te geven aan elkaar. Snel even te overleggen.. Ideaal is dit.

Natuurlijk is het ook een spel om wat te ontspannen, of  zoals nu het geval is. een spelletje in een spelletje te spelen.. Vriend van mij vind het heerlijk om mij te laten spartelen, telkens als ik denk dat ik bijna win.. komt er ineens een woord van dik 100 punten of meer.. gevolg.. ik weer in de dip.. maar nu heb ik het spel in de macht..Heel stoer berichte hij mij dat hij nu voor de 600 punten gaat. Hij mag.. maar ja helaas ben ik nu aan zet, hij heeft nog 12 punten nodig. Hij had het kunnen hebben als hij niet zo oenig was geweest om een woord te leggen van ong 9 punten.. dus ja.. en nu ben ik aan zet.

Het eerste wat ik schreef was dat ik maar ging afbreken zodat hij met 589 punten blijft zitten en dus geen 600 haalt.. hij in de stress.. ik zie het voor me, gifgroen van spanning, zweet in zijn handen, wachten totdat hij de finale klap kan geven.. en dan reageer ik niet.. ja met leuke en gezellige tekstjes als.. zal ik maar afbreken dan? of zoals vanochtend, na een nacht, waarin ik denk hij slecht geslapen heeft.. met pompidomdie dom, etc.. tweet tweet  dit om mijn feestvreugde te vergroten..

Ik kan dan wel niet met punten winnen dat weet ik, maar ja dit is ook een leuk spel in een spel.. kijken hoe lang hij het volhoud.. ik heb tenslotte 48 uur de tijd om iets te leggen.. en als ik het vergeet, ja dan wint hij maar niet met 600 punten... 

Ik vind het heerlijk dat geklier en dat elkaar uitdagen en plagen in het spel.. het maakt het juist extra leuk om het te spelen... en ach het is tijdsverdrijf en humor.. wat wil ik nog meer.

Ik zit nog steeds in ernstige twijfel of ik wel of niet zal reageren.. laten we een stemming houden.. als je vind dat ik gewoon een woord moet leggen, dan zet je dat hier neer, als je vind dat het niet hoeft dan zet je dat ook hieronder neer.. en de meeste stemmen gelden..


Demain tout commence (film)

Vanavond naar de film geweest met de filmclub. Eerst wilde we deze film niet gaan kijken, maar bij het zien van de voorfilm zijn we en marche om gegaan en dus wilden we gaan kijken hoe dan ook deze film zou zijn. Het is een speciale film. zo prachtig verfilmd, maar ook zon mooi verhaal. Je word geroerd, je lacht, je geniet, je ziet de onmacht en je word even heel boos op een vrouw.. De moeder... maar uiteindelijk raakt het je.. zeker het einde.. ineens vallen heel veel stukjes op hun plaats.. dat maakt de film een must have seen..
Kortom een aanrader
Van deze acteur heb ik denk ik bijna alles gezien inmiddels, waarbij dit ook weer een rol is die helemaal bij hem past. Zijn rol in Chocolate vond ik zijn minste rol die hij heeft gespeeld. maar verder wat een top acteur.

recensie van de film
Regie : Hugo Gélin | Cast : Omar Sy (Samuel), Clémence Poésy (Kristin), Antoine Bertrand (Bernie), Gloria Colston (Gloria), Ashley Walters (Lowell), Clémentine Célarié (Samantha), e.a. | Speelduur : 118 minuten | Jaar : 2016
Soms krijgt een onenightstand een staartje. In Demain Tout Commence is het playboy Samuel die onverwacht wordt herinnerd aan een eenmalig seksueel avontuurtje. Hij krijgt de schrik van zijn leven wanneer Kristin uit Engeland bij hem op de stoep staat en hem even fijntjes meedeelt dat hij vader is geworden. Net zo snel als dat ze gearriveerd is, is de blonde vrouw ook weer met de taxi richting het vliegveld vertrokken. In alle consternatie heeft ze de drie maanden oude baby bij Samuel achtergelaten.
Maar Samuel laat zich niet zomaar opzadelen met baby Gloria en besluit Kristin achterna te reizen naar Londen. De zoektocht naar de moeder van het kind heeft heel wat voeten in de aarde, al was het maar om het droge feit dat Samuel de Engelse taal niet machtig is. Dat levert een hoop linguïstisch gestuntel op, maar gelukkig voor hem wemelt het in Groot-Brittannië van de Franssprekende personages. Op dit moment is ook duidelijk uit welke hoek de meeste grappen moeten komen; het belachelijk maken van Engelse inwoners en hun tradities lijkt de prioriteit te hebben. Om het niveau aan te geven: een personage dat het woord 'beaucoup' verkeerd uitspreekt, krijgt geen waardering voor zijn poging tot Frans spreken, maar wordt schaamteloos uitgelachen.
In die hoedanigheid voert Demain Tout Commence een hoop ergerniswekkende figuren op, die stuk voor stuk uit een trommel met clichés zijn opgevist: de ober is een kakkineuze vent, de schooldirectrice een stijve trut en de regisseur van een Engelse hitserie een doorgedraaide schreeuwlelijk. Maar zo mogelijk nog irritanter zijn de figuren die dichter bij Samuel staan. Zo loopt Samuel op een roltrap letterlijk een homoseksuele televisieproducent tegen het lijf, die gedurende de hele film niets anders doet dan opzichtig knipogen naar alle (vrijgezelle) mannen die hij tegenkomt. Dat soort overdreven stereotypes horen niet thuis in een familiekomedie, die zwaar tegen het melodrama aan leunt.
Duidelijk is dat de makers van Demain Tout Commence het kunstje hebben afgekeken van het succesvolle Intouchables, waarin de goedlachse Omar Sy ook de hoofdrol voor zijn rekening nam. Een intermenselijke relatie met een pijnlijk tintje, dat zowel voor een lach als een traan zorgt. Maar zo goed mengen humor en leed niet in de film van regisseur Hugo Gélin. Op het moment dat moeder Kristin halverwege de film haar rentree maakt, schiet het scenario in borderlinemodus: het ene moment is het verhaal heel droevig, het volgende moment heel vrolijk. Het resultaat is teleurstellend. Half drama, half komedie, maar nergens een mooie mengelmoes van deze twee genres.
Gelukkig kunnen de makers bogen op de charmes van zijn sterke hoofdrolspeler. Omar Sy is prima op zijn plaats als een volwassen kleuter die moet leren omgaan met verantwoordelijkheid en het kersverse vaderschap. Zijn olijke kop met hagelwitte tanden dragen bij aan zijn plezierige spel. Zelfs de inrichting van het huis moet het kinderlijke enthousiasme van Omar Sy's personage onderstrepen. Grote Playmobil-poppen, een wand vol met legostenen en een glijbaan die uitmondt in een ballenbak midden in de woonkamer: niets lijkt te dol voor deze vrolijke vader.
De boodschap dat plezier en verantwoordelijkheid hand in hand kunnen gaan, was in dit geval voldoende geweest. Maar jammer genoeg raakt Demain Tout Commence gaandeweg steeds verder kopje-onder in een maalstroom aan verschillende ideeën. Om onverklaarbare redenen vonden de makers het nodig om vlak voor het einde nog een tweetal plotwendingen ertegenaan te gooien. Het is een halfslachtige en ijdele poging om de film van méér dramatisch gewicht te voorzien.

donderdag 20 april 2017

in je mail box (2016-03)*

hypocrisie

De grootste vervuilers eisen het zuiverste water om hun handen te wassen.
Hugo Olaerts


anti-conceptie

Toppunt van voorbehoedmiddel: een pil in een condoom.quote end 
 Johan Anthierens


kunst


De kunst van te leven is thuis te zijn alsof men op reis is.
 Godfried Bomans

  knus


De knusheid hangt onverbrekelijk samen met de stellige zekerheid dat het buiten niet knus is. Godfried Bomans



vrijheid

Vrijheid is geen middel om een hoger politiek doel te bereiken. Vrijheid is gewoon het hoogste politieke doel.
 Lord Acton



film


De taak van een regisseur is eigenlijk een onmogelijke: hij moet een acteur zo gek zien te krijgen dat hij gewoon doet. 
Fons Jansen



vrijheid


Vrijemeningsuiting: de vrijheid te klagen over àlles, zonder dat er ook maar iets verandert. 
Julian Barnes




aangifte


Als de natte zoenen van griezelige tantes ook tot de categorie 'ongewenste intimiteiten' vallen, dan doe ik met terugwerkende kracht aangifte. Fons Jansen



logosch


Als ik de dag sluit, gaat hij nooit meer open. 
Gerard Reve