en ja hoor weer de zondag...

 

Inmiddels begint de biologisch klok er aan te wennen ik ben automatisch om kwart voor 8 wakker, al is de behoefte om me om te draaien duidelijk wel aanwezig.. maar ja dat doe ik dus niet... dat is niet mijn manier van  handelen soms..

Gisteren, zaterdag dus, kon ik me heerlijk uitslapen, dus dat heb ik ook maar gedaan, heerlijk mijn ogen dicht en genieten van dat ik een dag niets hoef. Wel in de middag naar Heleen geweest om thee te drinken en meteen met elkaar afgesproken om vrijdag naar de film te gaan bij het parkvilla.

Kortom de afgelopen week heb ik het keurig gedaan, het wandelen is nog niet echt gelukt helaas, maar dat gaat ook weer komen, heb al gezien dat ik de 21ste niets heb staan dus dan gaan we ons maar eens werpen op een leuk stuk wandelen door de natuur etc.

Maar de les was zoals altijd zwaar en erg uitdagend..

De warming up ging in 2 tallen.

Samen met Rene gingen we het gevecht aan

in twee tallen tegenover elkaar met een bal

in squat hold, en dan de bal 10 x over gooien, 

en dan steeds verder uit elkaar. als de bal de grond raakte dan moest je 3 burpees doen

daarna ronde 2

wederom tegen over elkaar maar nu was het met een lung... de gene met de bal een been naar achteren en dan gooien  en been naar voren.. ik vond het ingewikkeld. maar okey het ging uiteindelijk redelijk goed.

Daarna gingen we in een lange rij staan. 3 ballen doorgeven degene voor je had de bal gaf hem aan de volgende en dan burpee.. dit 2x

volgende sessie met een jumpsquat. en de laatste met een lump lunge..

de eerste wod bestond uit een 10 minuten durende emom

5 swings

4 deadlifts

3 squats

2 push up

1 burpee

wod 2 in twee tallen en ik ging weer met Rene emom

p1 5 rows rechts

5 swings rechts

5 thrusters rechts

dan 5 rows links

 5 swings links

5 thursters.. 

en de volgende minuut ging je maatje en dan had je rust

Met Rene is dat goed te doen.. en we hebben ook nog lol met elkaar

daarna kwam het punten circuit

je kreeg een speelkaart en dan koos je een oefening uit en het getal was het aantal dat je moest doen dus een 2 was 2 x een oefening, een plaatje was 10 en een aas was 11

de oefeningen waren, bij benadering

push up

deadlift

jump squat

smash ball

wall ball

de pinguin

snatch

moeilijk opstaan, op je knieen liggen handen op je hoofd en dan gaan staan

bisceps curl

etc

als afsluiting in een hoge plank staan en op het moment als je europapa hoorde moest je dus een push up  maken. vreselijk was dit..  

natuurlijk gingen we na afloop aan de thee wat wederom heerlijk is.

 

MJ de muscial in Londen

 

Aangezien ik dit jaar in Londen in een hotel slaap en niet bij Erwin overnacht, had ik al heel lang besloten dat ik deze show wilde zien en al geboekt. Van te voren hadden we natuurlijk contact en toen bleek dat Erwin ook graag naar deze musical wilde, dus hij heeft zelf ook een kaart geboekt maar zit ergens anders dan ik, dus we  zouden van te voren met elkaar eten, alvast wat bijpraten om daarna ieder onze eigen plek op te zoeken en na de voorstelling met elkaar bij te praten.

Er was wat onduidelijkheid met Erwin maar het is gelukt we hebben hem beiden gezien maar ieder op een andere dag, Erwin was een week eerder, die had niet gelezen dat ik een week later zou komen.. maar zijn reactie was dat ik een goede musical had uitgezocht..

 

Wat een spektakel is deze musical, twijfel nog wel of ik de jongeren Michael van Beat it of de latere Michael leuker vind. Ook begin ik behoorlijk aan zijn geaardheid te twijfelen. 

Los van dit, wat is deze musical enorm goed gecast.. bij het nummer  i’ ll be there had ik tranen in mijn ogen.. wat is deze goed. Hij komt bij Jamie, Tina in de top 3. 

 

Toch blijf ik er bij degene die de latere Michael speelt is minder goed van stem al grijpt hij veelvuldig in zijn kruis..hij heeft het net niet voor mijn gevoel. Al moet ik wel bekennen de uitvoering van thriller is echt geniaal goed gedaan.

 

recensie van de musical

( die op broadway heeft gespeeld die ik heb gezien in Londen heb ik geen recensie van kunnen vinden) 

 De laatste musical van Michael Jackson die het West End sierde was ‘Thriller – Live’, een revueshow die bijna innemend dom was, omdat het bestond uit de grootste hits van de King of Pop afgewisseld met een stel gespierde mannen die schreeuwden over zijn verkoopcijfers. ‘MJ the Musical’ is echter het echte werk, een door de nalatenschap goedgekeurde jukeboxshow die een storm heeft gescoord op Broadway.

 

  Het is veelzeggend dat het een boek bevat van Lynn Nottage, een van de grote Amerikaanse toneelschrijvers. Haar tekst behandelt aspecten van Jacksons leven met een openhartigheid die verfrissend is, zij het selectief. Het speelt zich af in 1992, tijdens repetities voor de wereldtournee ‘Dangerous’ en handig een jaar voordat de eerste beschuldigingen van seksueel misbruik van kinderen tegen Jackson werden geuit. ‘MJ’ vermijdt dus elke toespeling op genoemde controverse. Tegelijkertijd doet het niet dat ding waarbij het doet alsof er niets ongewoons aan hem was: er zijn toespelingen op alles van Bubbles de chimpansee tot Jacksons veranderende huidskleur. Voor het West End-debuut van Christopher Wheeldons productie wordt de ‘hedendaagse’ Michael gespeeld door de verbluffend getalenteerde originele Broadway-ster Myles Frost. Om te zeggen dat hij een driedubbele bedreiging is, zou een understatement zijn: op acteergebied is hij misschien meer een vage bedreiging, maar als danser en zanger is hij buitengewoon. 

 

Jazeker, hij kan moonwalken en moeiteloos in al Jacksons stuwende dansroutines glippen. Zijn stem is niet zo doordringend als die van Jackson, maar het is een redelijke benadering en eerlijk gezegd opmerkelijk gezien wat hij tegelijkertijd met zijn lichaam doet. Frosts Michael spreekt met die direct herkenbare halffluisterstem en is een behoedzame perfectionist die grote trots heeft op zijn muziek. Maar hij wil dat zijn tournee het evenement van het jaar wordt en accepteert geen nee als antwoord op welk idee hij ook heeft – hoe last minute of duur het ook is. Hij botst met zijn lang lijdende directeur Rob (Ashley Zhangazha) en zijn saaie financiële man Dave (Jon Tsouras), die duidelijk een beetje een eikel is. Maar het is duidelijk hoe frustrerend Jackson is. En er is een duidelijk gevoel dat zijn gedrag terug te voeren is op Joseph, zijn veeleisende, bijna mishandelende vader – ook gespeeld door Zhangazha, een opzettelijke verdubbeling die de terughoudendheid van de oudere Jackson illustreert om te doen wat andere mensen hem vertellen: hij heeft een jeugd gehad waarin hij werd gecommandeerd. Het is geen show over Michaels moeilijke opvoeding; maar het is een belangrijk motief. Net als Michaels pijnstillerverslaving. In een flashbackscène – met Mitchell Zhangazha als een jongere Jackson – wordt zijn pillenslikken teruggevoerd op de brandwonden die hij opliep tijdens het maken van een Pepsi-commercial uit 1984, en de pijnstillers die Joseph zijn zoon aanbood om hem te helpen een laatste Jacksons-tournee door te komen (die hij Michael had afgeperst om te doen in plaats van op tournee te gaan met ‘Thriller’). En natuurlijk voorspelt het Michaels dood, 17 jaar later. Toch voelt het weglaten van enige toespeling op zijn vriendschappen met kinderen, in een poging om ons een enigszins ongepolijst beeld van Jackson te geven,… opvallend. ‘Ons zijn drugsproblemen geven’ voelt bijna als een sop, goedmakend voor wat de show niet bespreekt.

 

  Nottage heeft iets oneindig veel beters geschreven dan ‘Thriller – Live’. Maar er zijn duidelijk plekken waar ze niet mag komen. Afgezien daarvan lijdt ‘MJ’ aan een onhandig kader. De nominale plot is dat een MTV-crew langs de repetities is gekomen om ze te filmen en een zeldzaam interview met de man zelf te bemachtigen. Het voelt allemaal grof aangepakt: presentatrice Rachel (Philippa Stefani) is nauwelijks een personage. Ze krijgt Michael zover om over zijn verleden te praten. Maar dat doen andere mensen ook. Het voelt nooit alsof de journalisten veel toevoegen. Oh ja, en er zijn wat liedjes en dans. Je gaat er vanuit dat een Michael Jackson-show met een groot budget een onberispelijke setlist en geweldige choreografie zal bevatten. En dat krijg je absoluut in 'MJ', dat geregisseerd en gechoreografeerd is door de echte balletlegende Wheeldon. 

 

 Het is natuurlijk een beetje retro, maar Jacksons arsenaal aan bewegingen was zo uniek - en zo technisch oogverblindend - dat het helemaal niet gedateerd aanvoelt, vooral niet met een hoofdrolspeler die de bewegingen kan doen zonder zichzelf te impliceren. De songlist is wat je zou verwachten, met weinig verrassingen, maar niemand wil echt verrassingen als een jukeboxmusical, toch? Uiteindelijk voelt ‘MJ the Musical’ als een illustratie van de grenzen van het bio-musicalgenre. De muziek en choreografie zijn onberispelijk en Frost is buitengewoon. Maar het streeft er ook naar om licht te werpen op en ons dichter bij een van de meest gecompliceerde beroemdheden van de twintigste eeuw te brengen. En in dat opzicht kan het nog steeds niet ver komen. Een grote commerciële musical zal waarschijnlijk nooit het medium zijn voor het geweldige Michael Jackson-drama – maar op zijn best komt ‘MJ’ verleidelijk dichtbij om ons te laten zien hoe dat eruit zou kunnen zien.

 

 

 

 

Londen dag 2

  Nou Brexit heeft het voor elkaar… ik kan geen Nederlandse opnames bekijken op mijn tablet.. mag niet buiten Europa getoond worden of zoiets...

Maar goed bij binnenkomst stond er een waterkoker, ik helemaal blij… maar de water koker is zo groot dat ik dus hem niet  kan vullen in de wasbak.. gevolg… juist dan maar met de douche kop dat werkt ook. 

De avond was rustig , was vroeg op mijn kamer maar de lucht een combinatie tussen lysol en chloor niet te doen maar misschien haalt het wel alles weg aan bacteriën etc. 

Mijn been heeft het goed gedaan ondanks de korte hamstrings.. 

Morgen vroeg op ga een Freetour doen iets met mystiek en draken.  In de middag naar buckingham palace ook zin in, al kan het ook zijn dat ik de freetour oversla omdat ik zoveel wil doen en zien dat ik het idee heb dat ik tijd tekort kom. Zeker nu er overal nieuwe banksys op duiken. Ga ze niet allemaal zoeken maar toch het is wel aanlokkelijk.

De nacht ging goed, wel jammer dat ik met mijn snoertje van de I pad de waterkoker omgooide met als gevolg dat ik behoorlijk moest gaan deppen in de nacht. Was vroeg wakker half 7 maar realiseerde me in Nederland is het een uurtje later dus half 8 is een mooie tijd om op te staan. 

De kamer is klein maar prima, de douche echter is erg klein.. incluis een super groot rek in de douche zelf waar 2 flesjes op staan voor om je te douchen.. denk dat dit nog een uitdaging gaat worden. 

Het begon wat regenachtig deze ochtend maar gelukkig trok het bij. De eerste work out zit erop namelijk 78 trappen lopen bij de metro het blijft fascinerend   De metro in Londen hoe ver je onder de grond verdwijnt maat ook hoe goed het werk, 

Daarna door naar het afgesproken punt voor de tour mystiek en draken.

We waren met 3 personen vader en zoon uit Portugal. En vader had net zo goed de tour zelf kunnen doen.., mijn hemel wat praatte die man veel. De gids zei op een gegeven moment of hij zijn mond wilde houden omdat hij graag zijn verhaal wilde afmaken.

Het mooie aan deze tour is wel de uitleg die we kregen.

Er was een afbeelding van een man, de naam weet ik niet meer die een os neersteekt. Je ziet hem op de os zitten en hij steekt hem, je ziet er ook dieren, slang een schorpioen die hem in de ballen van de os bijt, een vogel etc maar ook de dierenriem met de uitleg het gaat altijd rond. Je zag een man en vrouw donker en licht maar ook de zon en de maan. Deze tekens komen veel voor in veel afbeeldingen.

Daarnaast een prachtig verhaal over het teken van Engeland de leeuw en de eenhoorn de leeuw staat voor het licht en het mannelijke, de eenhoorn heeft een kroon om zijn nek en zit aan een ketting vast wat staat voor de  het donker en het vrouwelijke, en zo waren er veel uitleg over de mystieke betekenis . Ook een prachtige oude opgegraven tempel gevonden. Maar ook de steen van Londen. De uitleg over dat er nog steeds een rivier loopt onder Londen prachtig. Mooi stukje Londen vol geheimen en prachtige dingen.

Het vervelende was toen we aan het einde waren dat die vader die kennelijk veel kennis wil spuien.. zal wel docent zijn. Ik heb medelijden met zijn zoon. Dat hij aan het einde bleef praten. Na 5 minuten brak de irritatie door bij mij, heb me 2 uur ingehouden en keurig mee geknikt etc maar was er klaar mee.. dus ik heb keurig gezegd dat het me  speeet maar dat ik nu echt weg moest. Het liefst had ik gezegd dat hij zijn kop moest houden .. maar ja je bent in Londen dus ben je beleefd .

Nog even een tuin in geweest met kunst. Prachtige dingen .

Daarna naar Buckingham palace. Nadat ik had gezien waar ik moest zijn een kop thee gaan drinken in de Westminster Chapel. Om alvast iets van de blog te schrijven maar ook alvast de foto’s uit te zoeken.  

Buckingham palace was gaaf zo bijzonder om daar te lopen al weet je dat je de helft niet ziet wat er is, maar wat een pracht en praal en wat hebben rijke mensen geen smaak en ongemakkelijke stoelen en banken waar ze op zitten.. Rijk en koninklijk zijn is geen leuke hobby. Maar wat een prachtige kunst aan de muur.. echt genieten. De audiotour was werkelijk geweldig mooi om te volgen. Ik was onder de indruk. Daarna met de bus terug en kon ik onderweg ergens naar binnen kijken en dat zag er zo gaaf uit dat ik uit de bus ben gestapt. Bleek een kunstenaars bolwerk te zijn m met een klein museum erbij. Prachtig.

Daarna dwalen door Soho en eten bij Govinda het restaurant van de hare chrishna heerlijk eten .

Nog een bakje thee op een terras en dan naar Mj de musical . 

bijzondere week met oud leerlingen

 

 Deze week is toch wel heel bijzonder, afgelopen weekeind was ik uitgenodigd bij oud leerling Sven en zijn vriendin Denise om hun prachtige baby te komen bewonderen. Zo een eer vind ik dit altijd dat ik dan mag komen. Gelukkig hoefde ik het kindje niet vast te houden, dat is niet zo mijn ding, ik ben als de dood dat ik of te hard knijp of dat ik het laat vallen, dus laat mij maar veilig op afstand in de wieg of waar het kindje ook ligt kijken en zeggen dat het een prachtige baby is.. dat is even genoeg.

 Daarna kwam de woensdag Lulu kwam eten...

Het was veel te lang geleden dat Lulu is wezen eten, we eten meestal 2x per jaar maar door zijn werk en zijn vele reizen naar Dubai en Koerdistan is het wat langer geleden. Dus toen ik terug was uit Londen heb ik meteen contact met hem gezocht en gezegd dat hij moest komen eten omdat we samen moesten bijpraten over het leven.

Dat hebben we dus afgelopen woensdagavond gedaan, ik had als voorafje Asperge soep, met als hoofdengerecht een wereld gerecht Durum met een salade met allerlei rauwkost met feta en olijven.

Als toetje een gemakkelijk ijsje uit de diepvries. Aangezien Lulu veel te vertellen had hadden we vroeg afgesproken omdat hij om 20.00 weer naar zijn werk moest. 

De maaltijd bestond uit asperge soep, durum met een frisse Hollandse/ Griekse salade en als toetje een ijsje met aardbeien.

We hebben heerlijk zitten praten over zijn vakantie in Koerdistan, maar ook over  zijn toekomstbeeld, het is prachtig om te zien hoe hij en zijn broer samen ontwikkelen  en iets moois van het leven maken waar ze van genieten.

Wat is het toch leuk om zo nog steeds in contact te staan met oud leerlingen.

en dat na een week weer voor de klas te hebben gestaan

 

Nou na een week werken, 2x  de kb training te hebben gedaan, gisteren een min of meer rustdag te hebben genomen, maar wel even bij Sven en Denise, twee oud leerlingen die ik les heb gegeven. Sven is inmiddels een vriend van mij, langs geweest want tenslotte is hun dochter geboren. Een prachtig meisje. Ik mocht haar vasthouden maar daar heb ik voor bedankt, ik ben daar niet echt handig in en ben als de dood dat ik schrik en dan de baby of de lucht in gooi of dat ik het laat vallen.. is niet zo mijn ding om eerlijk te zijn.

Het was in ieder geval erg gezellig daar en heb er heerlijk zitten praten, de beschuit met muisjes gingen er ook goed in.

De hele week is nu al gelukt om niet meer in de nacht te eten, 1 van  mijn zondes, ik ging dan eten  in de nacht als ik er even uit moest om wat voor reden dan ook, of omdat ik er uit ging en dacht KAAS!!! er moet nu echt wat aan het gewicht gedaan worden, dus we gaan weer langzaam terug naar sober eten. de eerste twee weken is het wel letten op het eten maar vooral om af te leren om na 10.00 nog te eten, en wie weet kom ik zover dat ik niet meer na 20.00 eet.. maar dat zien we wel

Dus toen de wekker ging om 7.45 dacht ik ... dat is niet goed.. ik wil de date met mijn bed nog even in stand houden.

Maar goed ik vond dat ik moest gaan sporten, mede omdat ik anders te lui ga worden en tenslotte verbrand ik bij deze sport zoveel  calloriën dat het wel lekker is.

De warming up bestond uit een spel

we stonden in een kring met een grote gele bal

eentje stond in het midden

die gooide de bal naar iemand,  de gene in het midden maakt een burpee en dan moest degene die de bal had gevangen in de kring staan en zo rond.

Daarna deden we een spel met een schijf, de schijf ga je door terwijl iedereen in een plank stond, je rende een rondje en dan weer in de plank en ging de volgende.

Als laatste warming up in twee tallen, ( ik mocht weer met René)

de ene in squat hold de ander in lunges naar de overkant

daarna de ander

de volgende was met jump squat sprongen naar de overkant.

daarna in de rups

en als laatste op handen en voeten  maar met je buik naar boven met een yoga blok op je buik. dat was ook best nog wel even een dingetje

daarna begon de hel..

opdracht 1:

2-4-6-8-10-8-6-4-2

ziet er heel lief uit maar het is een hel

de oefeningen waren

deadlift

snatch links

snatch rechts

 sit up

 opdracht 2

 duo wod ( dus ik heb hem met Rene gedaan)

4 rondes

p1

30 wallballs

20 box jumps

10 push ups

de andere mocht kiezen

of plank, of v sit of wall sit

opdracht 3:

3 x 5 minuten deze oefeningen doen met 1 minuut pauze tussendoor

EMOM

run 2x heen en weer door de zaal

10 sit ups

20 squats

30 kb press ( l+ r is 1)

40 cleans ( links en rechts is 1)

50 mountain claimbers ( links en rechts is 1)

het was de hel.. want je wilt toch graag alles gedaan hebben in die 5 minuten maar het was niet haal baar, of slecht haalbaar.

Daarna de heerlijke buikspieren, 50 seconden werken 10 seconden om te wisselen

1 crunches

2 leg raisrers

3 de buik crosse

4 side plank links

5 side plank rechts

6 de bridge

daarna mochten we eindelijk rekken en strekken.. en aan de thee

STREET

 

Het had wat voeten in de aarde, we wilden naar Alkmaar om de miniaturen route te gaan lopen. Maar helaas was die er niet meer. Dus ander plan Amsterdam het streetart museum werd de volgende optie. Tot dusver strak plan en we gingen ervoor. Regenachtige dag was prima. want we zijn toch veel binnen tenslotte. .

Er was wat verwarring over wel of niet de trein naar Amsterdam zou gaan, maar gelukkig ging de trein die ik moest hebben wel. Er stapten een paar dames in de trein naar Amsterdam met de vraag of de trein naar station Slotervaart zou gaan heb geen idee dus heb ik maar nee gezegd leek me wel zo aardig . De trein was al behoorlijk vol dus ze konden er niet echt bij. 

Marlous stond al te wachten onderaan de trap in Amsterdam, natuurlijk liep ik weer de verkeerde trap af, maar ja ik dacht God straft duidelijk meteen.. ik  heb 4 vrouwen in de verkeerde trein laten stappen en tja ik loop de verkeerde trap af.

Het elkaar weer zien na zon 6 weken is toch weer als vanouds, vertrouwd en meteen weer in de sfeer van onze vriendschap;

We hebben samen het pondje genomen,, achteraf juist de verkeerde, we hadden het er nog even over om op de schommel te gaan die bovenop het dak staat maar daar kwam niets van.

We zijn met een heerlijke wandeling en onderwijl veel bijpraten naar het museum Straat gegaan, en het is, bleek nu, nu ik van een andere kant aan kwam lopen ineens een soort RAW Gelande te zijn als in Berlijn, dus ik was helemaal weer terug in mijn wereld, Wat een prachtige sfeer hangt er, al moet ik wel  bekennen het is vrij open met als gevolg dat je dus meer in de openheid bent en dat je dus minder het besloten hebt van het RAW Gelande,  maar de sfeer is er goed, het eten is ook veel duurder dan in het RAW gelande maar ach,,  een kniesoor die daar op let.

We hebben eerst lekker rondgelopen en daarna ergens gaan zitten eten bij plek, een heerlijke tomaten salade met wat groene dingen erop, die zo licht waren dat bij de eerste windvlaag ze wegwaaiden.. maar dat was ook prima...  

Daarna zijn we het streetart museum ingegaan en er was redelijk wat nieuw werk te zien in de hal, maar ook veel dingen die er al langer hingen.

Wat ik wel bijzonder vind, dat ik dit niet echt streetart vind omdat het gewoon hangt in lijsten. het is meer een soort murial op doeken geheel,, afgezien van de kleine grapjes van Franky die er ook te zien waren.

Na dit museum zijn we nog een ander museum ingelopen waar veel moderne kunst stond, erg leuk en boeiend. de hal zelf was helaas niet echt interessant al denk ik dat daar heel veel kleine galerieën zitten die helaas allemaal dicht waren.

Nadat we nog op een terras heerlijk wat hebben gedronken met een kaasplankje zijn we met het pondje dat vlak bij het museum ligt naar de overkant gegaan en konden we zo de treinen pakken terug naar huis

Wat was dit weer een heerlijke dag en dan bedenk ik mezelf ik zou dat vaker moeten doen naar Amsterdam en daar leuke dingen gaan bekijken..

 

the Union (film)

 

ach als je niets te doen hebt, pak je een film op Netflix en al is deze film geen hoogvlieger ik heb er wel vreselijk van genoten. .wat een prachtige film deze.. Het is een eenvoudige film maar het verhaal is flinterdun ,maar er zit actie in, er zit humor in en ach het is precies een film voor een zondagmiddag zonder gedoe.. gewoon willen genieten van een film en dat is wat het is is. heerlijk

recensie van de film:

Regie: Julian Farino | Scenario: David Guggenheim, Joe Barton | Cast: Mark Wahlberg (Mike), Halle Berry (Roxanne), J.K. Simmons (Tom), Mike Colter (Nick), Alice Lee (Athena), e.a. | Speelduur: 109 minuten | Jaar: 2024

Mike is een bouwvakker die tevreden is met zijn simpele leven in New Jersey, maar dan duikt ineens zijn ex-vriendin op, na vele jaren afwezigheid. Ze ontvoert hem, en neemt hem mee naar Londen, waar ze wil dat hij een lid wordt van haar spionageteam. Enkele leden zijn verloren gegaan, en ze kan alle hulp gebruiken bij de huidige missie.

Ondanks dat de losse scènes zelf een eigen invulling hebben en best onderhoudend kunnen zijn, kan het plotverloop van The Union van begin tot einde voorspeld worden door iedereen die een handjevol van dit soort actiefilms met een vleugje komedie heeft gezien. Maar het doel van Netflix is duidelijk: ze willen een franchise starten om de komende jaren inhoud te kunnen bieden met een titel die abonnees bekend in de oren klinkt.

Want 'The Union' ('de vakbond') is weer zo'n speciale organisatie. Prime Video heeft Citadel om uit te melken, de wereld van John Wick is onlangs uitgebreid met The Continental, en Netflix zelf gooide hogen ogen bij hun publiek met hun The Night Agent; er is een publiek voor spionage-intrige waar af en toe ook wat grappen in zitten. Vraag alleen niet om een duidelijk omschrijving van wat 'The Union' precies doet of is, ze doen het zelf af als een soort arbeidsklasse van geheim agenten. Maar verwacht geen Cao-onderhandelingen.

Halle Berry heeft sympathieke gelaatstrekken, tegen wil en dank oogt ze als een lief mens. Uit vele projecten van de afgelopen jaren blijkt dat ze zelf liever wordt gezien als pittige tante. Tot nu toe heeft ze dat nergens in zo'n grote mate mogen doen als in The Union, en ze mag zichzelf op de borst kloppen omdat ze volledig geloofwaardig is als teamleider en vechtersbaas (ondanks dat ze zichtbaar niet haar eigen stunts uitvoert, maar dat doen de meeste acteurs niet).

Mark Wahlberg schittert wat minder. Sowieso lijkt het publiek niet geïnteresseerd te zijn in hem als actieheld, het ging bijvoorbeeld hard achteruit met de Transformers-franchise toen ze hem kozen als hoofdpersoon. Maar ook komisch komt hij beter uit de verf als slechterik of op z'n minst als de knorrige helft van een duo. Hier valt er weinig om hem te lachen als onschuldige rakker.

Behalve dat het voorspelbaar is, mag het hele verhaal ook met een korreltje zout worden genomen. Met name de montagesequentie waarin Mike van volstrekt onbekwaam naar opgeleide geheim agent gaat. Al lange tijd worden zulke momenten op de hak genomen, maar The Union doet het gewoon op de ouderwetse manier. Vooral de 'vertrouwensoefening' is te belachelijk voor woorden.

In lijn met meerdere recente Netflixfilms oogt The Union ietwat goedkoop. Natuurlijk was er een budget waar men in Nederland meerdere films van zou kunnen maken, maar voor een Hollywoodproductie oogt het minder flitsend. De actie is goed te volgen, maar is behoorlijk standaard in beeld gebracht. Er zitten ook geen momenten in, die doen schuiven naar het puntje van de stoel.

The Union kabbelt van begin tot einde prima voort. Het enerveert niet, het verveelt niet. J.K. Simmons is nooit verkeerd (alhoewel hier ook weer niet uitmuntend) in een bijrol, Halle Berry verdient haar sporen als actieheld (ondanks het jaren negentig videogamepersonage-kapsel). Heel wat vakjes op de luchtige spionagefilm-bingokaart kunnen worden afgestreept.

Wie er met lage verwachtingen instapt, zal teleurstelling voorkomen. Weet wel dat er tien minuten van de speelduur kan worden afgetrokken, want Netflix telt dat laatste beetje waarin ze alle nasynchronisaties vermelden ook mee als officiële aftiteling. En dan zit die op bijna tien minuten. Alleen de eerste minuut daarvan toont foto's van een echte jonge Halle Berry met een jonge Mark Wahlberg, die elkaar kennelijk ooit eerder hebben ontmoet.