Old (film)

 

 Deze film had ik opgenomen omdat ik dacht die is vast mooi om te zien, en dat is hij ook, het verhaal is bijzonder, wel baal ik ervan als je aan het einde ontdekt dat het een film is wat een experiment blijkt te zijn en dat vind ik wat goedkoop. Maar verder prachtig verfilmd deze film en mooi bedacht.. wel een aanrader..

Recensie van de film:

Regie: M. Night Shyamalan | Scenario: M. Night Shyamalan | Cast: Gael García Bernal (Guy), Vicky Krieps (Prisca), Rufus Sewell (Charles), Alex Wolff (Trent), Thomasin McKenzie (Maddox), Abby Lee (Chrystal), Nikki Amuka-Bird (Patricia), Ken Leung (Jarin), Aaron Pierre (Mid-Sized Sedan), e.a. | Speelduur: 108 minuten | Jaar: 2021

Hoe ridicuul ook, laten we voor het gemak even meegaan in het absurde plot van M. Night Shyamalans nieuwste; hij heeft het immers vaker geflikt. Een familie uit Shyamalans thuisstad Philadelphia is hoognodig toe aan een tropische vakantie. Moeder Prisca is ernstig ziek en het tripje moet de rust en ruimte geven om het slechte nieuws aan haar kroost te vertellen. Met vader Guy ruziet ze heel wat af en het stel staat op het punt uit elkaar te gaan. Dan raadt een medewerker van het resort ze een prachtig onontdekt strandje aan afgeschermd door overweldigende rotspartijen. Dit was een tip die ze beter niet hadden kunnen opvolgen. 

 Manoj Night Shyamalan is na zijn eerste succesvolle speelfilms toch wel bekend komen te staan als de man van de grote plottwists. Helaas werd deze methodiek ook steeds opzichtiger en ging de filmmaker steeds meer naar die plottwist toeschrijven, zijn schepen achter zich verbrandend. Zo sterk als bij zijn grote doorbraak The Sixth Sense werd het nooit meer. Het is een imago dat hij niet meer van zich af heeft weten te schudden en bij Old kun je je niet aan de gedachte onttrekken dat je ongeduldig zit te wachten op een plottwist. Of deze komt, moet je zelf maar gaan ervaren (als je überhaupt nog goesting hebt na deze recensie).

Old heeft een overzichtelijke premisse als alle verplichte introducties achter de rug zijn. Guy en Prisca komen met nog wat andere stellen vast te zitten op dat zo romantisch en authentiek voorgespiegelde palmenstrand. Als binnen de kortste keren een lijk een grot uit komt drijven moge duidelijk zijn dat er stront aan de knikker is. Wanneer koters Trent en Maddox ook nog eens elk halfuur een jaar ouder worden is het mysterie compleet. Het idyllische strandje blijkt een ware hel en er begint een race tegen de klok en de door ouderdom rap naderende dood.

Vooral na het werkelijk tenenkrommend stupide The Happening die zelfs van de meest ideologische veganist een ware carnivoor maakte, was duidelijk dat Shyamalan een betere regisseur is dan scenarist en het resulteerde in een hele reeks flops en een degradatie voor de filmmaker. Na wat recente succesjes is de cineast weer terug bij af lijkt het. Dit komt vooral door de pretenties die hij als scriptschrijver oproept. Prisca en Guy hebben in hun hotelkamer een ongemakkelijke en houterige ruzie, waarbij het voor de geloofwaardigheid niet helpt dat hun vertolkers allebei niet het Engels als eerste taal spreken. Geloofwaardig acteerwerk blijft de hele speelduur een issue ondanks de uitstekende cast.

Eenmaal op het strand lijken alle volwassenen aan beroepsdeformatie te lijden. Of je nu museumconservator, chirurg, psycholoog of actuaris bij een verzekeringsmaatschappij bent; professies komen kennelijk goed van pas in hoge nood met als treurig dieptepunt een rondje mindfulness en in contact met je gevoelens komen nadat het zoveelste slachtoffer is gevallen. Ook met de aanwezigheid van een wereldberoemde rapper met de lachwekkende artiestennaam Mid-Sized Sedan wordt teleurstellend weinig gedaan anders dan dat hij als scharrel van het eerste slachtoffer vooral veel wantrouwen en agressie tegemoet mag zien. Een echte antagonist is het echter ook niet.

Moet je een thriller zoals Old nou wel beoordelen op karakterinvulling en een solide plot? Shyamalan neemt het ondanks het lachwekkende uitgangspunt van een strand waar geen rimpelcrème of botox tegen is opgewassen allemaal veel te serieus en dan moet je wel je hoofd aan het werk zetten. Er zijn momenten dat hij zachtjes aanschurkt tegen de foute genrefilms uit de jaren tachtig, maar als vervolgens de personages hun beroep er weer bij moeten slepen of hun theorieën op elkaar uitstorten dan wordt duidelijk dat hier de plank flink mis wordt geslagen en dat de humor en lol het onderspit delven.

Alle mogelijke complicaties van het verouderingsproces worden van stal gehaald en dat levert zeker in potentie interessante dynamieken en situaties op, ware het niet dat Shyamalan zijn momenten niet pakt en vooral bezig is met toewerken naar de afronding waarin alles nog eens even categorisch wordt uitgelegd. Waar Old heerlijk het verstand op nul had kunnen zetten en garant had kunnen staan voor enkel en puur entertainment is het hier verworden tot nonsens met misplaatste pretenties. Het is maar goed dat je met deze ruim anderhalve uur niet drie jaar ouder bent geworden al voelt het wel zo.