woensdag 30 juni 2021

het was even doorplannen maar het is gelukt


 De alternatieve vierdaagse komt eraan, dus ik doe net als vorig jaar hier aan mee. Vorig jaar liep ik elke dag 10 km met de gedachte dat ik vast geen 4x 20 aan zou kunnen, maar inmiddels loop ik zoveel dat ik volgens mij dat met gemak kan doen en dus ga doen, gewoon om te kunnen zeggen dat ik 2x toch de vierdaagse heb gelopen.

Om twee dingen met elkaar te combineren had ik bedacht dat ik toch ook nog etappe 16,17, 19 en 20 ga lopen. En ja het klopt etappe is slechts 14 km, dus die ga ik van te voren lopen, sterker nog op zaterdag 3 juli ga ik hem lopen, met een oud leerling die graag een keer ook aan het pieterpad wil ruiken wat dat is.

Mijn voornemen voor die 4 dagen is, in de hoop dat het mooi weer is, om met de trein te gaan, hem gewoon te lopen stinkend en wel. misschien dat ik af en toe onderweg wel een t shirt was, en die dan te drogen hang aan mijn tas, terwijl ik wandel,  daarnaast licht te reizen.

De eerste etappe van Braam tot aan Millingen aan den Rijn, waar ik overnacht in een villa zie ik nu al zitten, de eigenaar was erg enthousiast dus dan word ik dat ook automatisch.  daarna doorlopen tot aan Groesbeek, de bus naar Nijmegen om daar in een hotel te slapen, ( de etappe Groesbeek naar Gennep heb ik dus al gelopen), en dan in de ochtend met de bus naar Gennep om naar  Vierlingsbeek,  te lopen daar te overnachten  en dan de laatste en 4de etappe naar  het voor mij totaal onbekende plaatsje Swolgen om dan terug naar Alphen te gaan met het openbaar vervoer eerste klas natuurlijk.

Het zal een intensieve week worden maar wat heb ik er zin in, mede omdat zo langzaam het einde in zicht komt van het pieterpad, dat ik erg leuk vind om te lopen maar wil ook wel weer wat anders lopen. Want dat wandelen is toch wel erg verslaven kom ik achter inmiddels

Dus het is rond, ik zie er naar uit, al weet ik dat 4x 20 wel veel is, mijn ervaring van afgelopen weekeinde, dat ik wel wat vermoeidheid verschijnselen heb als ik gelopen heb maar dat hoort er ook bij en ik heb er weer reuze zin in

daarna nog 6 etappes en dan is het pieterpad volbracht .. op naar de volgende law ( lange afstands wandelingen) de Limes


dinsdag 29 juni 2021

The last Legion ( film)

 

Wat hou ik toch van dit soort films,  een combi van geschiedenis en van magie etc.. Deze film is zo prachtig gemaakt en ik heb vanaf het begin vol spanning zitten te kijken, prachtig.. Het mooie vind ik dat er meteen een lijntje .ligt naar Merlijn en Arthur... en het zwaard. Inmiddels ben ik meer overtuigd dat ik inderdaad volgend zomer de Hadrianus wil gaan lopen, misschien ook wel omdat het een toch een beetje mijn geboortenaam in de naam heeft. Volgens mij is het langs een prachtig landschap en ga je genieten dan de restanten van forten en van de muur. Nu hoop ik inderdaad dat mijn maatje van Rome mee wil hij kan namelijk heel goed kaart lezen. en is zeer goed op de hoogte van het hoe en wat. ik ben dat wat minder en hij kan zo mooi vertellen over de geschiedenis van Rome etc. dus ik hoop dat we volgend jaar dit gaan doen samen ik zie er naar uit.

Als opwarmer was deze film zeker zeer geslaagd en heeft me nog meer overtuigd dat ik dat pad wil lopen


recensie van de film:

Regie: Doug Lefler | Cast: Colin Firth (Aurelius), Ben Kingsley (Ambrosinus), Aishwarya Rai (Mira), Kevin McKidd (Wulfila) e.a. | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2007

Dino de Laurentiis is een van de beroemdste en veelzijdigste filmproducenten aller tijden. Zijn 66 jaar durende bijdrage aan zowel de Europese als Amerikaanse cinema is ongekend. Hij werkte ooit samen met gevierde Italiaanse regisseurs als Federico Fellini, Roberto Rossellini, Vittorio De Sica, Luchino Visconti en Michelangelo Antonioni, die afgelopen maandag overleed. Dat leverde hem o.a. een Gouden Leeuw en een Oscar op. In de jaren zestig bracht hij Hollywood naar Italië en produceerde hij in zijn geboorteland onder andere de campklassieker Barbarella. Later werkte hij nog samen met o.a. Sidney Lumet, David Cronenberg, David Lynch, Milos Forman, William Friedkin, Ridley Scott, Michael Mann, Robert Altman en Ingmar Bergman, die net als Antonioni deze maandag is gestorven.

In totaal is Dino de Laurentiis bij meer dan zeshonderd titels betrokken geweest, die vele prijzen in de wacht hebben gesleept, waaronder vier Oscars, dertig Oscarnominaties, een Palme d’Or op het festival van Cannes en drie Gouden Leeuwen op het festival van Venetië. Bij de Oscars van 2001 kreeg hij de prestigieuze Irvin G. Thalberg Award. Hij heeft vier filmstudio’s opgezet; in Rome, de Verenigde Staten, Australië en Marokko. Hij heeft als producer onder andere klassiekers als La Strada, Le Notte di Cabiria en Serpico op zijn naam staan en cultfilms als Death Wish, Flash Gordon en Army Of Darkness.

Hij was ook verbonden aan de Conan-films en was zodoende medeverantwoordelijk voor de lancering van Schwarzeneggers acteercarrière. In de afgelopen twintig jaar produceerde hij vier van de vijf films over dr. Hannibal Lecter. Alleen de meest geslaagde, The Silence Of The Lambs, werd niet door hem geproduceerd. De helft van zijn producties dit millennium bestaat overigens uit die pre- en sequels van The Silence of the Lambs, aangezien hij maar zes films produceerde sinds de eeuwwisseling. Begrijpelijk, de beste man is al 88, en daardoor zij het hem vergeven dat zijn drie laatste producties, Hannibal Rising, The Last Legion en Virgin Territory van een zeer laag niveau zijn.

De andere betrokkenen verdienen dergelijke vergevingsgezindheid veel minder. De film werd mede geproduceerd door Dino de Laurentiis’ tweede vrouw Martha en een van zijn dochters uit zijn eerste huwelijk, Rafaella de Laurentiis. Martha’s werk heeft zich voornamelijk beperkt tot het (mede) produceren van de films die haar man de afgelopen twee decennia maakte. Rafaella heeft naast haar werk met haar vader (o.a. de Conan-films) een aantal martial arts tv-producties en Sky Captain and the World of Tomorrow geproduceerd.

Een vierde producer die betrokken was bij dit project is Tarak Ben Ammar, een neefje van Tunesische vrijheidsstrijder en eerste president Habib Bourguiba. Zijn bekendste wapenfeit is waarschijnlijk het naar Tunesië halen van de productie van Indiana Jones & The Last Crusade. Verder is hij bevriend met o.a. Rupert Murdoch, François Mitterand en Silvio Berlusconi.

Vanwaar dit uitgebreide, semi-interessante verhaal over de producenten van The Last Legion? Omdat zelfs dat nog boeiender is dan de film zelf. Deze werd in het najaar van 2005 opgenomen en lag vervolgens meer dan een jaar op de plank om uiteindelijk hier gedumpt te worden, waarschijnlijk vanwege de een of andere contractuele verplichting, anders was dit misbaksel waarschijnlijk nooit in onze bioscopen beland. In de reclameslogans wordt de film al verbonden met de mythe van Koning Arthur en Excalibur, iets wat pas in de laatste vijf minuten van de film echt naar voren komt en deze meteen nog een stuk minder te genieten maakt.

Niet dat er vóór die tijd al iets te genieten valt overigens. In het zeer ineffectief gebrachte verhaal moet ene Aurelius (Colin Firth) de 14-jarige keizer Romulus Augustus van het Romeinse Rijk naar Engeland escorteren. Rome is in 470 veroverd door de Gothen en de Romeinen hopen in Engeland het enige nog aan de keizer loyale leger te vinden. Wijze oude man Ambrosinus (als je dacht dat Ben Kingsley zijn carrière eindelijk uit het slop had gehaald dan heb je het mis…) en Indiase schone Mira (zou Aishwarya Ray hiermee gehoopt hebben in Hollywood door te breken?) vergezellen hen tijdens de trip, terwijl ze achterna worden gezeten door het enige lichtpuntje van de film: de bruut Wulfila, een geinig staaltje overacting van Kevin McKidd, die onlangs juist het symbool van Romeinse standvastigheid was in de serie Rome. Oh, en dan is er ook nog eens een hoop oninteressant gedoe rond een of ander mysterieus zwaard dat van Caesar zelf zou geweest zijn en inmiddels magische kwaliteiten zou bezitten.

Matige muziek zwelt op tijdens de voorspelbare momenten, en geen moment krijgt The Last Legion de epische kwaliteiten die overduidelijk nagestreefd worden. De tenenkrommend slechte dialogen helpen ook niet bepaald. Het gebrek aan ervaring van regisseur Doug Lefler komt pijnlijk naar voren in onder andere de jammerlijk gefaalde pogingen dramatische diepgang aan de personages mee te geven, en het resultaat is een slaapverwekkende film die zeer inadequaat geschiedenis en legende aan elkaar probeert te koppelen.
 

 

maandag 28 juni 2021

We hebben dat toch maar mooi gedaan.

Opstaan te vroeg, maar de adrenaline giert door mijn lichaam,  ik ga nog weer lopen de laatste 22,5 km en dan heb ik toch een tocht gelopen van 47.5 km dat is een knappe prestatie dacht ik zo in een weekeinde. aan de andere kant loop ik dat ook tijdens het pieterpad dus zo bijzonder is het nou ook weer niet

Te vroeg wakker en dan weet je ook meteen dat je wakker bent, ondanks pogingen te blijven liggen het lukt niet het knaagt, ik wil uit bed, dus we staan op,  doen de dagelijkse rituelen alleen nu uitgebreid met wandelwol om de kleine teentjes, iets onder de voet, dan de sokken erover heen, bedenken wat we aan moeten beseffen dat een korte broek best kan dat loopt ook lekkerder dus we kunnen..

Ontbijten, nog even wakker worden, laatste keer toilet en dan gaan..

 Mij keurig op tijd gemeld bij Ingrid en voor ik het wist was Moniek er ook en konden we naar Stolwijk waar we de vorige groep gingen aflossen. We kregen de laatste intructies van Leidy, van teruglopen en dan de tweede straat rechts. dus wij dat braaf gaan doen met de komoot aan, liepen we vrolijk ons weg. totdat ik ineens zei tegen de meiden. volgens mij gaan we verkeerd hoor, we gaan terug we lopen hun pad nog een keer en dat kan niet de bedoeling zijn. Dus wij terug naar het begin punt.. inmiddels waren we al 1 auto tegengekomen met wild zwaaiende mensen die ons aangaven dat we verkeerd liepen, maar dat hadden we al door, maar hoe dan. dus wij de komoot in de hand en teruglopen, kwamen we ineens Leidy tegen die ons helemaal ging uitleggen hoe we moesten lopen, maar dit week compleet van de route af, dus braaf als wij zijn, dat gaan doen.  en dat was niet handig, absoluut niet, we moesten een soort sluip kruip door route lopen, die niet in de komoot stond om op het punt uit te komen waar we waren gestart... dus wij hebben dat braaf gedaan om daarna met de komoot in de hand de route te vervolgen om eindelijk aan te komen bij het pad waarop we moesten lopen..  Daarna ging het bijna van een leiden dakje... de dames hadden regelmatig een plaspauze, maar dat maakte helemaal niets uit, we hadden alle tijd.. Het liep best heel lekker met elkaar hoe we liepen..

 Wel ervaar je de tijdsdruk, je moet doorlopen omdat je eigenlijk geen tijd hebt om te rusten, want je moet op een bepaalde tijd op het afgesproken plek zijn, Dat vond ik nogal wat lastig maar uiteindelijk maakte dat ook niets uit want hoe je het ook went of keert je moet er toch heen.

Onderweg liepen we bij de vlietlanden, een prachtig gebied waar we langs een paadje kwamen waar het stikte van de muggen, dus wij als een gek doorlopen om maar niet lek geprikt te worden.

Tijdens onze wandeling door de Vlietlanden stond ineens Collega Elisabeth ons op te wachten met haar hond, zo leuk die belangstelling en het ons aanmoedigen bij het wandelen.. heerlijk en dat maakt het toch ook weer extra leuk als je loopt.

Na een tijdje samen te zijn opgelopen  ging Elisabeth met haar hond weer haar eigen weg, ze sloeg echter af bij het naturisten gedeelte waarbij ik meteen zei je moet dus wel uit de kleren Elisabeth je kan daar niet gekleed lopen dan denken ze dat je een gluurder bent. .het had geen effect helaas. Elisabeth vertrok zonder een spier te vertrekken  keurig gekleed dat gebied in al weet ik natuurlijk niet wat ze heeft gedaan toen wij uit het zicht waren.

We hadden af en toe wat ruzie met de komoot omdat het toch wel onduidelijk was, waar je nu moest lopen, maar we raakten de weg niet meer kwijt, dus wij weer verder samen..  we kwamen aan bij Voorschoten en daar ging het wat mis, dat was jammer, want ineens bleek dat de komoot niet meer zo duidelijk was als we dachten. dus dan is het lastig maar we zijn er uit gekomen,  maar wat is voorschoten nog groot, dat had ik niet gedacht en wist ik dus ook niet.. want terwijl wij daar zo liepen  kwamen van park in park, en ontdekten we dat we door parken moesten met grote slingers maar dit vooral om de 120 te halen. uiteindelijk kwam de haven in zicht, daar waar we  met z'n allen verzamelden om samen verder te gaan tot het einde.. We waren iets te laat maar we hebben het gehaald, snel een plas en een bolus naar binnen werken en we gingen weer, een slinger tocht door Leiden om toch maar de 120 km te halen, prachtige dingen gezien,  een van ons ging nog een plas doen in een studentenhuis waarbij ze kwam vertellen dat het hele toilet vol hing met blote vrouwen., ik denk meteen dat is niet gezond voor die vrouwen en wat zullen ze het koud hebben maar ik denk dat ze uit een tijdschrift zijn gehaald op papier en dat die plaatjes er hangen>

Uiteindelijk kwamen we aan bij het Ronald mc Donalds huis in Leiden waar we werden ontvangen met een pracht van een poort, met een lint.. waar we doorheen gingen met elkaar, en werden we ontvangen door vrienden, familie en bekenden en ook belangstellenden. wat erg gaaf was

WE kregen als dank ene potje met apen om op te eten, omdat ze apetrots op ons zijn, we kregen een medaille en van de ouders van Sander een overlevings pakket met van alles, met name de stroopwafels waren erg lekker, ik heb wederom geleerd als je eentje proeft dat je daar de mist in gaat voor je het weet is het hele pak op.

Terug mocht ik meerijden met Ton en Ingrid en was ik heerlijk op tijd thuis, eerst maar mijn voeten in een voetenbakje gezet, daarna lekker een paar uurtjes in bed... om wakker te worden met een intens gelukkig gevoel omdat het gelukt was en is. en dat ik super blij mag zijn dat we het weer gehaald hebben

een ervaring om trots op te zijn dat we het toch maar weer geflikt hebben en dat voor het goede doel.. waarbij ouders in een huis kunnen slapen als hun kind in het ziekenhuis ligt.. om die te kunnen bezoeken.. ik ben blij dat we dit gedaan hebben 







 

zondag 27 juni 2021

en toen mocht ik lopen...

 

Het is wel even slikken, de hele dag staat in teken van het gaat gebeuren, en aangezien ik de route ken, weet ik dat het te doen is, het is goed lopen met elkaar, en het is een mooie toch.  ik heb dit al vaker gelopen dus extra leuk.

De route die ik vorige keer had uit geprobeerd houden we er toch in, tenslotte is het leuk om daar langs te lopen door het land en je snijd een leuk stukje af van het windepad

Ik zou naar Sander rijden, daar  zet ik de auto neer en dan brengt Daphne ons naar de wisselplek waar Bas al stralend en wel klaar staat te stralen om ook van start te gaan, kortom we hebben er zin in en gaan ervoor met elkaar/

ik vertrok om 15.10 uit Alphen mede omdat ik niet wist hoe lang het zou gaan duren naar Sander te reizen, Ik moest tenslotte daar ook een spandoek afgeven, voor Sander een vingerpoppetje voor onderweg en dan nog voor  Daphne de kok een bos bloemen, omdat ik vond dat ze dat ook verdiend met al dat koken voor 2 teams.. wel gaaf dat men zo betrokken is.

Kortom eigenlijk zat alles mee.. alleen het weer was nog even een dingetje omdat we niet wisten hoe zich dat zou ontwikkelen en hoe dat zou gaan.. want ondanks de mooie voorspellingen van deze week, lijkt het erop dat we onweer en regen krijgen in de middag, of aan het einde van de middag en wie lopen er dan. juist.. Ik met de mannen.. we zullen zien

dit schreef ik dus voordat we werkelijk gingen lopen...

Nou zoals ik het verwacht had, we waren keurig op tijd bij de plek waar we moesten zijn, ideaal, ook de anderen die waren begonnen te lopen waren keurig op tijd, ze waren net iets te ver gelopen maar dat mocht de pret niet drukken voor ons, dus we gingen gewoon volop aan de gang. We waren nog geen kilometer onderweg of de brug ging open, hadden we onze pauze al verspeeld. 

Het lopen met de mannen was een groot feest we kletsten heel wat af, hadden heel veel lol ook met elkaar en genoten enorm van het gewoon lopen en genieten.

Even hebben we een verkeerde inschattingsfout gemaakt, we zagen dat we dus een klompenpad op moesten, dat wist ik ook wel, en daar gingen we naar toe maar aangezien de mannen nogal geschokt waren om het vele schokdraad, gingen we terug, de komoot gaf aan dat we een verkeerd pad hadden, maar nadat we op een boerenerf liepen waar we vriendelijk door de boerin met haar dochter, die ze dacht te kunnen slijten aan1 van deze drie mannen,  maar helaas 1tje is al bezet en meer dan gelukkig met zijn vriendin, en Bas en ik hebben andere interesses dus dat werd hem niet, werden we vriendelijk doch zeer dringend verzocht om hun terrein te verlaten en te vertrekken naar het andere pad waar ik dus van zei, het is dit pad zeker weten. dus dat pad zijn we opgegaan en dat was hilarisch klimmen over hekken, koeienvlaaien ontwijken kortom dikke lol. 

Uiteindelijk kwamen we aan bij het eindpunt van deze kluuntocht door de landerijen van Alphen, en zagen we aan de andere kant een bord staan dat dat geen wandelpad was, wij blij dat we vanaf de andere kant moesten lopen. 

Daarna, in mijn verbeelding waren we er al bijna, bleken we nog een hele grote lus te moeten maken naar Rijnsaterwoude, wat een mooie, voor mij onbekende route was dit, heerlijk gelopen, ondanks de regen en de hagel die er aan kwam, Bas en ik in de regencape van de IKEA, Sander bleef trouw aan zijn t shirt van de Ronald mc donalds huis, liepen we door hagel en regen en af en toe een donderslag op afstand.. te lopen.. Bas was helemaal blij dat hij de rode en de paarse pit zag op buienradar.. maar het was genieten en het bleef gezellig met de mannen zeker ook omdat we dezelfde tempo hadden van lopen en dan schiet je lekker op met elkaar. 

Het was een heerlijke route langs het brassemmeer, waar heel veel ganzen zaten met de bijbehorende bijproducten, mijn schoenzolen zaten vol met dat product, en niet alleen bij mij maar bij ons alle drie.

Maar het was geweldig we moesten over heel veel hekjes klimmen en dat was zo uniek.. geweldig gewoon.. wat heb ik gelachen met de mannen, mede omdat we gewoon genoten

Uiteindelijk liepen we langs de weg om ergens een onbekend pad in te gaan, en ineens kwam collega Isle eraan aan, luid toeterend en had ze voor de mannen bitterballen en voor mij kaasstengels meegenomen, even een warme hap voor onderweg, zo leuk en lief.. geweldig

al smullend liepen we weer verder om aan te komen bij het pad dat ik nooit meer zal vergeten wat een mooi pad was dat, klimmen en dalen, geweldig. 

Uiteindelijk kwam onze eindbestemming in zicht,  hebben we nog even onze opwachting gemaakt bij een andere collega die daar woont, die ineens heel verbaasd met zijn hoofd uit het zolderraam keek en zei ik herkende jouw stem, maar erg leuk met elkaar even staan kletsen en toen naar de finisch. we werden met luid applaus ontvangen, de mascotte werd doorgegeven en we konden aan de heerlijke pasta dat gemaakt was door Daphne de vriendin van Sander.  heerlijk wat een geweldig ontvangst. 

Daarna kregen we nog een bakje mee met wat pasta voor de zondag, heb ik 'Bas naar zijn auto gebracht in Woudbrugge en daarna naar huis, 

Geen blaren gelukkig en wat vooral lekker was, het voetenbadje wat ik mezelf heb gegund.

nog even lekker voor de tv gehangen  en daarna vroeg naar bed want om half 6 gaat weer de wekker voor de volgende 22 km tot aan de finisch









zaterdag 26 juni 2021

dit is de zaterdag

De dag waar we al jaren naar uitkijken, we zijn vandaag begonnen met de homewalk voor het Ronals Mc Donalds huis in Leiden,. Het huis waar ouders kunnen overnachten voor als hun kind in het ziekenhuis ligt. 
Met nog 11 collega's gaan we lopen met elkaar, iedereen in een heerlijke shirt van het Ronald Mc donalds huis en ik in gelukkig mijn gewone zwarte t shirt en broek.. maar erg herkenbaar.
Zoals ik al verwacht had, ik zou uitslapen maar om 8.00 ging inderdaad het klokje van ongehoorzaamheid af en was ik klaar wakker. niet fit maar wel wakker.. dus.. tja dan maar het bed uit en gaan.
 
Ik wilde zo wie zo even een bos bloemen halen voor de vriendin van 1 van onze medelopers, omdat zij zowel mij als haar vriend naar het startpunt van ons brengt, maar ook  voor ons een maaltijd kookt, ze is er heel druk mee, dus dan maar lekker vroeg op leek me een wijs besluit

Mijn kleren klaar gelegd wat ik aan wilde, tevens mijn voeten met zowel compeet als voorzorg en ook met wandelwol omwikkeld zodat ik met mijn speciale wandel sokken, dit zijn dubbel laagse sokken zodat je geen wrijving hebt omdat de sok over sok wrijft, gevolg geen blaren, nooit geweten maar zo werkt het kennelijk dus ik was en ben helemaal het heertje.
In de ochtend was er al een geweldige taart bezorgd, prachtig natuurlijk en toch vraag ik me dan soms af...  waarom.. we kregen al een enorm pakket met t shirt, die ik niet draag natuurlijk, sokken , zijn wel sportsokken maar die draag ik ook niet, pasta, pannenkoekenmeel, energie reepjes etc. een heel doos vol, hartstikke lief, maar ik denk dan, waarom? We willen lopen voor het goede doel, en geef wat echt nodig is, de powerbank ideaal die kunnen we goed gebruiken onderweg voor als een telefoon uitvalt dat is een mooi en nuttig cadeau.. maar de rest, lief maar had dan of het inleggeld wat naar beneden gedaan zodat meer mensen mee konden doen, of had het in de stichting gestoken, want daar doen we het voor..  
Maar hoe dan ook het is iets waar ik zin in heb en ach ik liep ook altijd ook voor de Samenloop voor Hoop en als ik nou 1x per jaar voor een goed doel kan wandelen waarom ook niet.
 
 In de ochtend werden we verrast door de moeder van 1 van de deelnemers die had een spandoek voor ons gemaakt zo gaaf vond ik dit..  en zo lief dat ik haar meteen een stuk taart heb beloofd.. en als er niet genoeg is dan mag ze mijn stuk, tenslotte hoop ik ook af te vallen dit weekeinde van het lopen.
 
In de ochtend ben ik lekker gaan wandelen naar school wilde ook nog even wat extra dingen halen voor onderweg. al, als ik er over nadenk heb ik meer dan genoeg bij mij maar toch het idee is dan toch als je gaat lopen moet je veel mee.
 
Voordat ik verder  naar school liep voor het startpunt ben ik eerst even langs de action gelopen om een groepsmascotte te kopen en wat vingerpoppetjes voor iedereen zodat ze er mee konden lopen,... altijd goed gezelschap met elkaar.
 
Om 12.00 mochten ze starten de eerste 3 lopers gingen van start... en dat was toch wel een mooi moment er waren diverse mensen om ze uit te zwaaien en aan te moedigen, dus ik vond het helemaal gaaf toen ze gingen, ergens ook een emotioneel iets..  want ja we gaan nu eindelijk na 2 jaar het doen en dat is toch wel gaaf met elkaar.

 
de taart

een spandoek

nog een spandoek

het loopteam. en ja ik ben die man die niet echt opvalt in het zwart

 


 


 

vrijdag 25 juni 2021

en ineens dacht ik .....

 

Al een jaar lang niet in mijn stad geweest waar zoveel herinneringen liggen dat ik er een boek over zou kunnen schrijven.. Soms vraag ik mezelf ook af waarom is Berlijn mijn stad, waarom andere steden niet waar ik ook graag kom.
Het antwoord is eenvoudig, de stad doet me denken aan Groningen de sfeer die er hangt, die er is, daarnaast het gevoel van thuiskomen en er zijn daar zoveel herinneringen dat ik de stad wil zien, wil voelen wil ruiken etc. het is mijn stad zeg ik steeds.

Het was onzeker of ik wel of niet zou gaan, ik zeg steeds ik wil niet teveel van te voren regelen, ik wil vakantie en niet werken, dus van te voren reserveren als ik ergens wil eten, of als ik een museum in wil dat ik dan moet reserveren.. ik wil vrij zijn om te kunnen gaan.

Toch besloot ik in een drieste bui om toch naar Berlijn te gaan deze zomer, slechts 4 dagen dus 3 nachten maar wel in mijn geliefde hotel vlak bij de hauptbahnhoff, tevens centraal gelegen kortom het is een prachtige gelegenheid om weer even Berlijn te ruiken en te proeven. 
Wat ik zeker wil doen is een stukje lopen van de alternatieve route Street art, naar het museum, kijken of het tuinhuisje er nog staat, of het oude ziekenhuis waar altijd prachtige exposities zijn er nog is en ook of het urban museum er nog is, dat wil ik zeker zien.

Daarnaast wil ik ook naar het dichtbij gelegen concentratiekamp, dus het is een druk programma, gelukkig kom ik op tijd aan in Berlijn om 12.00 verwacht dat ik om 14.00 zowel in het hotel ben ingecheckt en dat ik dan de stad in kan.
Dus in totaal 2 en een halve dag om er echt te zijn. Het ontbijt ga ik maar weer zelf verzorgen, neem mijn bak kwark mee en tevens wat muesli en dat is het, dan heb ik in ieder geval een goede bodem en daar gaat het om tenslotte.

Kortom het is raak, als er nu geen gekke dingen gaan gebeuren dan komt het zeker goed en ga ik heerlijk.
Dat ik misschien dingen van te voren moet regelen of moet inchecken en registeren, een extra test moet doen het zij zo het is goed..  als ik maar even uit Nederland ben een paar dagen.

Gelukkig heb ik het pas half augustus gepland dus dat geeft ook meer ruimte voor het geval er steeds meer open gaat en Nederland steeds groener kleur in Europa, wat ik hoop anders moet ik nog een hoop dingen regelen voor ik weg kan, maar dat zien we dan wel weer.

Kortom er staat veel op de planning deze zomervakantie





donderdag 24 juni 2021

Bakken en nog eens bakken

 

Het kruipt steeds dichterbij, nog een paar nachtjes slapen en dan gaan we lopen voor het Ronald Mc Donald huis, ja ik zoek nog steeds sponsoren, wil je geld doneren laat het weten dan stuur ik je een tikkie en stort ik het geld door naar de rekening.

We moesten nog een klus klaren, namelijk 52 appeltaarten bakken, deze waren besteld en aangezien ik zelf ook heb gezorgd voor 16 bakblikken van 1 locatie, 1 van een vriend van mij, en ook nog eentje voor mezelf, vond ik het niet aardig als ik in mijn vrije tussenuren niet even zou komen bakken.

Dus nadat ik mijn eerste les had gedraaid, wat gesprekken had gehad met leerlingen die het toch wel wat te bont maakten onderling van mijn geadopteerde coach klas, kon ik pas wat later aan de bak bij het bakken.

Rick die bij mij stage liep heb ik gevraagd om ook even te komen helpen, en dat vond hij leuk, eens zien hoe nou het toegaat met bakken op een school en dat is professioneel,. Toen wij eraan kwamen waren de bakken al bekleed met deeg, dus konden wij helpen met het vullen van de blikken en met het vlechtwerk wat bovenop moet. Het is naast dat het heerlijk werk is ook erg leuk met elkaar, we lachen wat af en we werken hard.

Toen alles klaar was zijn we verder gegaan met lesgeven en heb ik aardig wat gesprekjes gehad op de gang wat ook nodig was met zowel collega's en leerlingen.

Daarna nog even de keuken ingelopen om te kijken of ik nog iets moest doen, maar dat hoefde gelukkig niet, want alles was af en klaar, men was net bezig met de munten te verstoppen in diverse appeltaarten.

NA mijn laatste les naar de keuken gelopen en mijn taart gehaald, die nog een beetje warm was,  maar dat ruikt zo lekker altijd. 

Dus rustig onderweg naar huis, kwam ik nog een oud leerling tegen waar ik heerlijk mee heb gepraat, daarna even snel de liddle in wat boodschappen gedaan, voor de week soep.

Terug in huis eerst de boodschappen opgeruimd, daarna de appeltaart in diverse stukjes verdeeld en in de diepvries gezet zodat ik gemakkelijk een stukje uit de diepvries kan halen als ik bezoek krijg.

kortom het was wederom een mooie en goede dag.. en alles voor het goede doel..



woensdag 23 juni 2021

De kogel is door de kerk eindelijk....

 

Al jaren loop ik te twijfelen, wel of niet, ik heb ooit met een teamuitje op een step gereden en vond dat geweldig, ik was helemaal enthousiast, wilde ook een step. 

Vaak ben ik een mens van bevliegingen dus denk ik daarna meteen, ga je hem wel gebruiken, maar ook hoe lang ben je er blij mee..  aangezien ik inmiddels al bijna 2 jaar er naar zit te kijken en twijfel twijfel heb. kwam het er niet van

Totdat ik weer eens een paar meter op zon step mocht en dacht meteen dit bied wel mogelijkheden, ik hou niet van fietsen maar deze step is wel handig, zeker als je een keer naar iets in Alphen moet wat niet echt dichtbij is, net te ver is om te lopen, dan pak je niet de auto maar de step, er komen ineens veel meer mogelijkheden in mijn leven.. Ik zou ook kunnen overwegen om met mijn step naar de sportschool te gaan in plaats van met de auto.. als ik toch al gekleed  in mijn sportkleding onderweg ben waarom dan niet ook maar meteen naar de sportschool, net zo gemakkelijk en leuk

Kortom de beslissing was gevallen, nadat ik toch mensen had aangeschreven, maar helaas die woonden te ver weg om hem even op te halen, kwam ik deze tegen op het wereldwijde net in Tiel, uitgezocht hoe ik dat het beste kon doen en kwam tot de conclusie dat het maar 2 uurtjes met de trein is, en dat ik dat het beste kan doen hem gewoon meenemen met de trein, hij zou in de auto kunnen maar dan moet ik het voor wiel eruit halen maar of dat werkt ik vraag het me dan altijd af. dus dan maar met de trein, voordeel ik kan hem meteen proberen naar huis over de hoge  Albert Schweitzer brug heen, dat is nog even een dingetje, maar vooral het vanuit huis naar mijn werk van de steile helling af, dat was al spannend met de fiets omdat hij zo leuk eindigt bij een stoplicht, maar wel zullen zien, we gaan er mee oefenen en dat moet toch genoeg zijn zou je denken uiteindelijk.

Dus de reis naar Tiel was gepland en dinsdagmiddag zou ik  met Marlous naar Utrecht waar Marlous dus uitstapte ik ook maar ik om over te stappen naar de trein naar Tiel

Maar niets is zo veranderlijk als deze man, ik besloot ineens maandagavond om gewoon met de auto naar Tiel te gaan, volgens mij zou hij met gemak passen in de auto, achterbank plat, en dan de voorstoel een beetje schuin, wiel eruit draaien, dat leek me goed te doen. 

Dus om 15.00 ging ik met de auto naar Tiel om deze bike te gaan halen, het was maar 60 minuten rijden dus ik was er sneller dan ik had gedacht dus heb ik een half uur me moeten vermaken in Tiel, dat is niet echt een succes geweest om eerlijk te zijn, dus ik heb maar lekker in de auto wat zitten te dutten.

Om half 6 kon ik bij de mensen terecht voor deze kickbike, en ik zag hem en was verliefd, hij is mat zwart, en deed het. ik ben om, dus ik heb nog even een proefritje gereden waarbij ik ontdekte dat het voorwiel aan het spatbord gleed, dus dat is even gemaakt

De step in de auto, ging met gemak, nadat het grote voorwiel eruit was gehaald, daarna nog een uitvoerige uitleg over hoe ik de remmen weer goed moest maken en dat was het betalen en gaan. 

Onderweg kon ik alleen maar stralen omdat ik eindelijk toch die bike heb gekocht... heerlijk.. ik kan het nog steeds niet beseffen dat ik en kickbike heb.. wel nog even een standaardje gekocht zodat mijn step vrij kan staan, en nog wat meer dingen die de step nodig heeft, dus ideaal..  ik verheug me erop om het eerste rondje te gaan doen. lijkt me zo lekker door de natuur op de step, of zelfs als ik een keer wat minder tijd heb met de step naar school. ideaal

 

maandag 21 juni 2021

dat is nummer 2

Vroeg op staan en dan gaan, ergens wat spanning omdat je hoort dat sommige mensen er heel akelig van worden van de tweede prik, maar goed het moet toch en dan maar even akelig voelen het is niet anders toch.

Dus de wandeling ging, net als de vorige keer, door de stromende regen. wel lekker, het wast zo lekker de zorgen weg. Wel jammer dat mijn plu net niet breed genoeg was dus ik had 1 natte mouw aan de arm die men moest vaccineren.

Ik was keurig op tijd en dus kon ik mooi meteen doorlopen naar het begin, laten inschrijven, daarna naar de toegewezen kamer nummer 4 en ik zat dus heel mooi bij kamer nummer 5, maar wel met een duidelijke sticker op mijn formulier met de P.

Dus toen ik het kamertje in ging moest ik nog wel even mijn paspoort afgeven, nog wel even werd alles gecontroleerd en kon ik gaan zitten. Al mijn schoolspullen op een stoel gelegd met het bakblik voor |Marco zodat hij donderdag ook een appeltaart kan ophalen.

 Terwijl ik ging zitten op de stoel om de vaccinatie te krijgen, mijn spullen dus had neergelegd kreeg ik te horen dat ik even mijn arm moest ontspannen, dus dat deed ik , en werd nummer 2 gezet.. ik voelde er niets van.. totaal niet.. ik heb me zelfs afgevraagd of hij wel gezet is.. maar goed..  dat zal wel

Heb nog even gevraagd of zij mijn gele boekje invulden of dat ik ergens anders moest zijn, want hoe dan ook, toch maar een reisje naar Berlijn geboekt voor de zomer. naast mijn activiteiten met het pieterpad toch ook maar naar Berlijn,. Dus waarschijnlijk krijg ik het pieterpad niet af in de zomer maar dat is ook prima.. tenslotte is dat ook ontspanning al heb ik wel een hele mooie nieuwe route op het oog om te gaan lopen, namelijk het Romeinse limespad.

Maar nadat de prik was gezet moest ik nog 15 minuten op een stoel zitten te wachten, maar dat heb ik maar 10 minuten gedaan. vond het wel best. ik voelde me goed en dus kon ik wel gaan. 

Daarna langs de tent waar ik de fel begeerde stempels kreeg voor in mijn boekje dat ik gevaccineerd ben en dat ik dus op reis mag. Hopen nu dat het snel kan en dat ik de qr code krijg zodat deze ook in de app kan. zou geweldig zijn.

Nadat dit alles geregeld was in de stromende regen naar school gelopen waar ik een half uurtje les heb gegeven, nog even pauze gehouden met Rebecca en Marlous om daarna even naar de Action te gaan om wat spullen te halen die ik waarschijnlijk vanaf morgen veel ga gebruiken.  maar daarover de blog van woensdag

In de avond de heerlijke kettlebell training gehad van Frank,m wat was hij weer lekker, heel veel benen en dat voel ik nog steeds.. We waren binnen dus we konden niet echt rennen etc, en het is ook een stuk benauwder maar dat went vanzelf. Toch was hij intensief en heb ik er vreselijk van genoten.


 

 

vaderdag wod...

 

Stoep krijten op Vaderdag was even de gedachte toen ik zondagochtend bij de cross aankwam,  al moet ik zeggen toen in de app stond dat we ons springtouw mee moesten nemen had ik de neiging om in bed te belanden en gewoon even te doen alsof ik dat niet had gehoord, laat staan zin in zou hebben. maar goed helaas ging die vlieger niet op, dus met mijn duf hoofd ging ik richting de cross.. Ik zag mijn sportmaatje, die ik elke ochtend op de fiets zie zitten en afhankelijk van haar manier van fietsen kan ik inmiddels al zien hoeveel zin ze er in heeft..  op de heenweg is het wat langzamer dan als we klaar zijn dan fietst ze toch harder.. ik ga daar geen conclusies aan verbinden,  maar ik ben altijd blij als ik haar zie.. dan weet ik zeker dat we beiden het weer gered hebben en dan komt het goed.

Aangekomen bij de cross, pakte ik, is een soort gave mijn zwarte matje en ging keurig liggen in de rode lijn.. ik vind deze matjes inmiddels roze, maar men blijft ze stug rood noemen omdat ze ooit rood waren maar door het veelvuldig gebruik, en de liters zweet die op deze matjes zijn beland zijn ze inmiddels duidelijk aan vervanging toe en zijn ze roze geworden.. gelukkig hebben ze al dat zweet niet opgeslagen je kan er nog op gaan liggen zonder dat je meteen druppels vocht omhoog zie komen , of dat je als je opstaat je matje oppakt je de afdruk van de mat ziet op de grond. dus het is nog wel hygiënisch maar op zwart zie je toch minder .

Ik had al vroeg bericht van Benjamin senior dat hij ook kwam, Benjamin junior was in geen velden of wegen te bekennen, die kon zijn bed niet uit begreep ik van zijn vader.. jammer gemiste kans.

We mochten eerst weer het opwarmrondje lopen,  met de eerste kant van het gebouw, rennen, dan hakken billen, dan knie hef en dan zijwaarts of op volle tempo, erg leuk, ik hou van rennen, en in totaal loop je dan toch mooi 500 meter. Dus ik geniet ervan.

 We kregen van onze trainster een stukje stoepkrijt en mochten we naast onze matjes de getallen 1 t/m 6 zetten, dat ging snel dat kon ik zelfs, daarna moesten we per getal een oefening zetten, het is gek, zelfs ik die met gemak een training in elkaar zet had er wat moeite mee, omdat ik inmiddels mijn kwaliteiten ken en weet wat ik wel en niet moet gaan doen. maar toch je wilt wel een leuk schema, maar aangezien de ervaring leert moet je ook oppassen wat je opschrijft.

Dus ik koos voor veilig,  touwtje springen, squat, sit up, push up( werd uiteindelijk rust wat meteen omgezet werd in rennen) kb swing, dead lift en dat ben ik vergeten kennelijk te afschuwelijk om te onthouden.

Daarna kregen we te horen dat we dus elke oefening 1 minuut moesten doen, en juist alle nummers 1, van elkaar. dus nummer 1 van de rij die oefening en zo door. gevolg dat we dus een heel erg gevarieerde training kregen met oefeningen die je liever niet weet, zoals de wall kick, handstand, vreselijk daar ben ik dus niet van.. maar ondanks dat hadden we wel lol met elkaar en ging de tijd erg snel. 

Voor we het wisten hadden we dus 66 oefeningen gedaan  x een minuut en was het al volbracht

Kortom een leuke variatie op een bestaand iets en vooral doordat ieder zijn of haar oefeningen had gekozen die hij of zij gemakkelijk vond om te doen was het ideaal..  


zondag 20 juni 2021

we are animals

 

Een tentoonstelling waar ik al heel lang naar uitkijk om deze te zien, maar wat niet kon door de lockdown is wel de tentoonstelling in de kunsthal in Rotterdam.

Dus toen op 5 juni de musea open gingen was er voor mij geen twijfel mogelijk deze tentoonstelling wil ik hoe dan ook zien, dus daar ga ik heen

Nadat ik  mijn eerste ervaring had gehad met museum bezoek besloot ik ook deze maar aan te gaan, tenslotte wil ik deze tentoonstelling heel graag zien dus ga ik ook.

Na de cross xxl, ik had al mijn kleding meegenomen zodat ik me gemakkelijk even snel kon omkleden bij de sportschool, tevens had ik er voor gezorgd dat ik geurtjes etc bij mij had zodat ik met gemak de tijd had om me om te kleden en ook nog de auto te parkeren bij school, zodat ik daarna even naar het station kon lopen om daar de trein te nemen naar Rotterdam..  mijn toegangsslot begon om 13.30 dus dat kon ik met gemak halen had ik al ontdekt.

 Aangekomen in Rotterdam was ik ruim op tijd, zoals ik al had verwacht, dus ben ik relaxt ergens gaan zitten lunchen om daarna op het terras van de kunsthal een heerlijke kop thee te drinken.

Eindelijk mocht ik naar binnen, het was even lastig bij de toiletten om dat er maar 1 rij is nu voor de mannen en de vrouwen en dus moet je wachten..  ik begrijp ineens waarom zoveel vrouwen zon hekel hebben aan het plassen in het openbaar er staat altijd een rij.

Het is in de kunsthal heel goed geregeld, het verbaasde mij, wel vond ik jammer dat het museum van Nederland al weg was, had toch graag al die voorwerpen gezien die destijds met zoveel zorg zijn uitgezocht.. maar goed dat geluk heb ik niet gehad

Als eerste werd ik naar een tentoonstelling gestuurd wat ging over dat je jong wil blijven, erg mooi om eerlijk te zijn.. ging over kleding en er zaten prachtige stukken tussen, dus ik was al helemaal blij dat ik deze kon zien,. daarna ging ik naar boven, eerst na een tentoonstelling die ik zelf niet had uit gekozen, ik begrijp hem nog steeds niet. wel vond ik 1 schilderij met moderne voorwerpen ervoor erg mooi, maar daar bleef het bij, het foto hoekje ben ik even door gerend vond deze expo niet zo bijzonder, terwijl ik nog even door een gang ging met wat foto's kwam ik aan bij de tentoonstelling waar het mij eigenlijk om ging.. We are animals en ik ben onder de indruk wat een mooie en bijzondere tentoonstelling ik vind het een aanrader voor een ieder.. prachtig gewoon. 

Moest vreselijk lachen om het bergje rotzooi, dat denk je tenminste maar dan zie je de schaduw en zie je parende ratten of de kat met de tekst Im Dead, geweldig

kortom het was een heerlijke middag in Rotterdam bij de Kunsthal misschien kwam het ook wel door het ijsje aan het einde 




















dit zag ik toen ik terug liep vanuit de kunsthal



zaterdag 19 juni 2021

heerlijk weer..

 

uitproberen... dat was vandaag de opdracht en kijken waar we uitkomen want dat kan nogal verschillen in hoe het gaat.

Afgelopen week schreef ik al dat we driftig aan het voorbereiden zijn voor de homewalk, ik zoek nog steeds sponsoren, elke euro is er eentje.. en er moest nog 1 stuk worden gecontroleerd, en dat stuk ging ik dus zaterdag doen, ook voor mij een uitdaging omdat ik het pad niet ken, nooit heb geweten dat daar een pad zat, een zgn. klompen pad, alleen kon ik het pas controleren een week voordat we gaan lopen, tot 15 juni was het verboden in verband met het broed seizoen.

Maar gecontroleerd moet het wel natuurlijk want je wil niet als je al 15 km in de benen hebt, je dat pad op gaat en dan blijkt het ineens of onbegaanbaar of loopt dood en dan moet je alles weer terug en dat is ook niet helemaal lekker.

Deze ervaring ken ik al en dat is geen fijne, bij mooi weer geen punt maar als het wat killer is, dat schijnt het te worden volgende week is dat toch wat minder. in de beleving van gezellig even wandelen even 20 km wegtikken.

Dus toen mijn ogen vanochtend zoals als gewoonlijk veel te vroeg open gingen besloot ik om op te staan en maar te gaan lopen naar het pad waar we onze twijfels over hebben.

Dus ik heb het opgezocht en het is inderdaad een bestaand pad dwars door de polder, het mooie is dat je in het midden een prachtig overstapje hebt, maar ook dat er dus en houten bord staat met bewegwijzering waar ik altijd net iets minder gecharmeerd van ben, zeker als ik alleen loop, dat ik door een overvolle weiland moet met koeien.. dat is niet zo mijn hobby om eerlijk te zijn.. ik ben meer van een leeg veld.. zeker als er aan het begin al staat dat er risico is bij het lopen door de koeien. dus als we zaterdag gaan lopen dan kunnen we rustig lopen dat moet geen probleem zijn lijkt me. zeker niet als we met 3 personen door het weiland klunnen erg leuk weer en zeker zorgt dit voor grote hilariteit dat weet ik nu al

Nadat ik het schouwspel van de koeien had aanschouwd besloot ik om gewoon lekker terug te lopen en dan nog even via de golfbaan terug te lopen zodat ik toch weer 10 kilometer op de teller heb staan. heerlijk.. uitwaaien

Bij thuiskomst even snel nog wat boodschappen gedaan, een pakketje opgehaald en meteen even pioenrozen gekocht voor in huis en voor vrienden waar ik heerlijk ga eten vanavond wat wil ik nog meer eerst bij vrienden eten en daarna een feestje bij Marco en Anouk met kids dus het is ideaal