al heel lang geleden hadden Elias en ik een afspraak staan dat we zouden gaan lunchen bij het restaurant in Reeuwijk bij het water.. maar toen kwam de lockdown.. dus dat ging niet, gelukkig zijn we beiden erg flexibel en wonen we niet ver uit elkaar, dus hebben we regelmatig bij elkaar toch nog een lunch gehad.. dus dat was prima en ook net zo gezellig.
Toch mis je ergens, als je er weer aan proeft dat stukje extra gezelligheid dat je samen lekker op het terras zit en lekker praat over het leven, over van alles en nog wat en dat je extra geniet van de zon.. kortom het was duidelijke we konden weer en dus werd er meteen een tafeltje gereserveerd bij dit restaurant..
We konden toen niet vermoeden dat het zo walgelijk druk was dat we bijna geen parkeerplaats konden vinden. Ik was al ruim van te voren vertrokken om te ontdekken dat het echt geen doen was een parkeerplaats te vinden, dus ik bleef even rondjes rijden, totdat ik een oververhitte moeder met twee kinderen, eentje in de wandelwagen de ander jengelend aan haar arm liep.. ze ging naar een auto, dus ik dacht dat plekje is van mij..
Dus ik ging zo staan dat iedereen mij kon passeren maar dat ik zo het plekje kon inrijden, wat een gedoe is dat zeg, een eerst de kinderen in de auto, dan alle slotjes en veiligheden van de zitjes vast zetten, daarna de wandelwagen inklappen, wel eerst de voetbal in de auto, een verdwaalde luier oppakken en ook in de auto. deuren open want ja de auto is warm van binnen, de kinderen beginnen te huilen want het is te warm.. En dan nog een man in een auto die staat te wachten, ik geef het haar te doen, ik zou er gek van worden.. maar goed, wie ben ik. Ze zwaaide naar mij en vertelde dat haar man nog moest komen met haar zoontje dus dat het wel even kon duren, maar ja ik was ruim op tijd en ik had de tijd, zat lekker in de airco van de auto dus geen probleem, het was prima zo.
Dus ik heb gewacht totdat ze klaar was en eindelijk kwam haar man, dus alles in de auto en ik kon aan parkeren, ideaal.
Nu was het wachten op Elias, dat duurde ook niet zo lang, en ik stond al zo dat ik voor hem een plekje vrij probeerde te halen, maar hij was al vertrokken naar het andere parkeerterrein voordat ik zijn aandacht had. dus die heb ik weggegeven aan iemand anders.. leek me ook wel lekker voor diegen
Dus toen we elkaar eindelijk troffen gingen we samen naar het restaurant en ik moet zeggen dat ik heel erg verbaasd was over dat er bijna niemand een mondkapje droeg niet bij binnenkomst ook de mensen van de bediening niet. verbazend.. omdat ik dacht we zijn er nog niet mensen. hoe nu dat kapje om maar nee dus.. gelukkig had ik hem wel om en dat scheelt een hoop
We zijn op een heerlijke plek neergezet in de schaduw waar we dus konden zitten en eten. We bestelde beiden een variatie op Reeuwijk en ei, ik de omelet, Elias de uitsmijter.. en het was heerlijk al moet ik zeggen dat ik schrik van de prijzen momenteel, het is echt post corona volgens mij, bedragen waarvan ik een hele dag kan eten..
Mara we hebben heerlijk zitten bij te praten en dikke lol gehad me elkaar zoals altijd.
Rond haf 3 hebben we opgebroken en zijn we ieder weer naar huis gegaan, wat is het toch heerlijk om weer eens gewoon lekker op een terras te zitten en te genieten van alles wat er is.. heerlijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten