flarden van een wonderlijke wereld: Pieterpad etappe 14 ( Vorden naar Zelhem, 17 kilometer)

Je bedenkt het niet vanzelf maar het gebeurt wel vanzelf... je staat ineens om 6.15 op om om half 8 in de auto te stappen om het pieterpad te gaan lopen in Vorden naar het plaatsje Zelhem.. iets wat ik nooit zelf zou hebben bedacht.

De route is slechts 17 kilometer, dus dat is in 4 uurtjes klaar. Met Susan afgesproken dat ik haar op zal halen bij haar thuis, en dat ik dan door rij naar Vorden waar we gaan wandelen ons gaan melden al we in Zelhem zijn waar haar man ons oppikt en mij in Vorden bij mijn auto gaat afzetten zodat we weer allebei ons eigen weg kunnen gaan.. strak plan lijkt mij het en aangezien we rond half 10 gaan lopen, zijn we denk ik rond half 2 2 uur klaar. en dat is een mooie tijd zodat ik ook niet weer al te laat in Alphen terug ben en wat kan genieten van mijn vrije avond. al denk ik dat ik wel heel vroeg in bed lig na deze wandeling.

Zoals te verwachten was , was het plan strakker dan de uitvoering... het opstaan was al een dingetje.. en daarna alles nog regelen was ook een uitdaging, zoals heet water mee, de tas goed ingepakt etc. alleen vergeten dat na een week intensief werken met ineens weer volle klassen, het energielevel toch wat gezakt is... maar goed ook dat is goed om te ervaren

Goedgemutst en vol enthousiasme ging ik onderweg naar Vorden, de reis verliep helemaal geweldig, geen probleem en erg rustig onderweg. ik moest me inhouden om toch niet stiekem 120 te gaan rijden.. maar je weet het nooit waar en wanneer er controle is

Om 5 over 9 stond ik bij Susan voor de deur en zijn we samen het laatste stukje gereden naar Vorden waar ons avontuur ging beginnen, ik had er meer dan zin in..

Auto geparkeerd bij het station in Vorden om zo ook even het laatste stukje van de vorige route mee te pakken, het loopt zo heerlijk altijd als je gewoon kan kijken om je heen en op de rood met witte bordjes/ plakkertjes moet zoeken.. heerlijk.

We kwamen al snel bij het kasteel Vorden gelegen in een prachtig stuk bos.. waar ik dus naar uitkeek, wel even spannend er schijnen oude beuken te staan die om kunnen vallen. maar dapper als wij zijn hebben we de gok gewaagd en dus geen beuk op ons hoofd gehad, het zou ook kunnen dat het komt omdat we onze schoenen uit hadden getrokken.. om niet te hard te stampen

En dan kom je aan bij het merkteken dat je precies in het midden bent. dat je dus in de voetstappen kan stappen van de bedenkers.. prachtig.. toch een bijzonder moment om eerlijk te zijn..

Daarna is het dwalen door diverse landgoederen, zie je van alles, aan prachtige plaatjes.

Samen ergens op een bankje gezeten waar we dus onze thee dronken en ons tussendoortje namen. en maar kletsen met elkaar.. Moet wel vreselijk wennen aan dat iedereen in de Achterhoek je begroet.. en ik weet niet waarom. ik doe niets ik eet mijn appeltje op een bankje met een kopje thee, en klets met Susan.. maar goed.. het zij zo.

Toen we ons pad wilden vervolgen kwamen we tot de ontdekking dat een passant van het vrouwelijk geslacht ons kennelijk heel vermakelijk vond want ze was nog geen meter verder op op een soort van vissersstoeltje gaan zitten die aan haar rugzak vast zat.. maar goed ik kijk tegenwoordig nergens meer van op...

Dus wij verder lopen en hoe je het ook bekijkt en waar je ook loopt het is en blijft prachtig, heb het idee dat we nu in het mooiste gedeelte lopen, zo prachtig en mooie paden door het bos. genieten.

Toen we besloten op 16 km om toch maar eens onze lunch te gaan eten bij het eerste bankje die we zouden zien konden we niet bedenken dat we zouden belanden op een bankje langs een snelweg precies in de wind. maar het heeft zo zijn voordelen.. want je ruikt niets van de anderen, dus terwijl Susan haar voeten aan het blussen was, zat ik te genieten van mijn witlofsalade met appel.. en ja hoor daar kwam de passant met haar stoel op haar nek aan.. en die zat kennelijk verlegen om een praatje.. en als er iets was waar ik nu op dat moment geen zin in had was een praatje, Susan zie ik dan wel vaker maar toch het zijn kostbare momenten omdat we allebei niet altijd tijd hebben.. Dus toen ze de vraag stelde, of we al veel hadden gelopen van het Pieterpad, zei ik dus, hoe gesloten wil je je antwoord hebben Ja.

Dus kwam de vraag, Wat dan, ik ben soms niet echt aardig geloof ik, zeg maar gerust lomp, dus ik vanaf het begin..

Dacht even de boodschap is nu toch wel duidelijk.. dus duidelijk niet.. waarop Susan nog heel aardig zei.. ik loop maar af en toe mee, hij loopt alles..

En daar brak de dam los.. hele verhalen.. en ik dacht maar 1 ding door eten en vooral niet reageren.. want daar had ik nu zo geen zin in, had ik nou maar gewoon in het Gronings terug gepraat en dan snel zodat men zich afvraagt wat ik zeg.. en vooral dat men baalt dat men een gesprek is begonnen.. maar ja weer niet aan gedacht.

Na een heel lang verhaal vertrok de passant en nadat we onze lunch hadden genuttigd.. gingen we weer op pad. waarop ik natuurlijk begon van, dat Susan haar therapie opdracht goed had volbracht, een praatje beginnen wat heel goed was.. dat ik trots op haar was.. en dat ik wist dat ze het moeilijk vond..Waarop zij dus begon met nou moet jij nog. .dat laat ik me geen 2x zeggen dus de eerste de beste man die ik tegenkwam op de fiets zei ik Hallo ?Lekker Weer he.. en ik hoorde me toch iemand gieren van de lach naast me.. dat ik me heel serieus heb gehouden.. en gekeken.. soms kan ik dat.

Uiteindelijk kwamen we aan bij Zelhem, waar we langs een oude begraafplaats liepen, toen we er toch even gingen kijken, was er een steen waarop stond dat daar als eerste persoon daar een Harrie was begraven met zijn echtgenote Hendrikje. ik kreeg er toch wel even een raar gevoel bij mede omdat mijn ex Hendrik heet. dus dat is even heel bijzonder .

Aangekomen in Zelhem zijn we het terras op gegaan waar we heerlijk een kop thee hebben besteld en een harde Werner ( bleek een hard koekje te zijn..)met verse aardbeien en slagroom heerlijk

Terwijl ik afrekende met mijn horloge begon een man op het terras te schreeuwen tegen mij, van Hey Meneer.. en ik dacht maar 1 ding negeer.. niet op reageren.. Totdat de serveerster, de trut, mij even kwam zeggen dat een meneer mij riep.. dus ik draai me om krijg ik de vraag of die horloge duur is.. dus ik keek hem aan en wederom helaas niet in mijn gronings dat hij maar op het internet moest gaan kijken dat hij dan de prijzen kon zien. waarop die man zei dat hij volgens mij wel 400 euro had gekost. en dan kan ik het niet laten. zeg ik heel serieus.. maar 400 wat weinig ik heb er dik 1000 voorgegeven is een speciale versie van de wacht, alleen voor mensen die ze daarvoor uitkiezen.

Naast mij dus weer een gierend van de lach Susan, dus wij samen opzoek naar de auto van Susan die haar man ergens had geparkeerd en nadat we die hadden gevonden konden we naar Vorden om de dag af te sluiten en kon ik in mijn auto weer de terugweg aanvaarden na een heerlijk ontspannende dag

Vraag me alleen nog steeds af wat Zelhem heeft met heksen