vrijdag 31 juli 2015

de laatste loodjes

 
Aangezien ik ineens zomaar de geest heb gekregen, ben ik afgelopen vrijdag  ineens toch maar begonnen aan mijn woonkamer, Deze moest schoon en af, deze moest gewoon klaar.
 
De kerstkaarten was ook een klus, die is inmiddels ook af en klaar, dus dat is ook opgelost, maar de woonkamer was nog wel ff afzien. Maar gelukkig ben ik fanatiek genoeg en zet ik door.
 
Eigenlijk had ik er twee dagen voor staan maar in 1 dag moest het toch ook kunnen had ik me voorgenomen. Dus ik ben hard aan de slag gegaan.
Het is me gelukt de woonkamer is ook grondig aan gepakt en nu nog alleen de badkamer een keer alles langslopen en dan zijn de klusjes klaar die ik van mezelf moest doen.
 
Okey ik moet nog een hele mik mak dvd's bekijken en heb mezelf verplicht gesteld dat ik geen nieuwe dvd's mag kopen totdat ik ze allemaal heb gezien. Er moet opgeruimd worden tenslotte.
 
Het mooie van mijn opgeruimde kamer is dat vriendin Heleen me en prachtige vaas heeft beloofd, die we zagen bij de bloemenzaak in de markthal in Rotterdam. Deze vaas enorm groot en vol prachtige kleuren, Je kon zoal zien dat het een uniek exemplaar is, hij zal prachtig staan in mijn woonkamer dat kan niet anders.
 
 
Kortom de laatste loodjes zijn nu ook gedaan en nu nog heel veel tijd om te genieten en nog meer uit te rusten..heerlijk
 
 
In de avond snel even naar vrienden geweest die terug zijn van vakantie. Het grappige is dat ik met IVAN, vooral via de vakantie app van hen zoveel lol heb gehad, dat we melig werden, en ik natuurlijk gekscherend zei.. Trouw met mij.
 
Vanavond waren we wederom aan het klieren met elkaar natuurlijk, en ja hoor ineen ging hij voor mij op de knieeen en kreeg ik een officiele vriendschapsverzoek van hem.. Zo gaaf en leuk.. een ring, vreselijk lelijk ding met een hele grote paarse steen, de Eifeltoren als symbool van de liefde en een hartje er aan. De ring ging inderdaad om mijn vinger...  Ik dacht dat ik niet bijkwam. Zo geweldig geniaal dit weer.
 
Kortom de vrijdag is ook weer goed verlopen  met zo zijn hoogte punten, zoals voor het eerst weer eens sporten sinds lange tijd.. wat is dat toch heerlijk.
 

donderdag 30 juli 2015

Soestdijk



Vandaag met vriendin Kitty naar paleis Soestdijk geweest, dit stond al heel lang op mijn verlanglijstje
dus nu moest het er maar van komen vond ik. mede omdat we alle paleizen al hebben gezien die we naar binnen mogen in Nederland, het Loo en ook Het paleis op de Dam, daarnaast ben ik al een keer bij de stallen van Paleis het Noordeinde geweest, dus deze moest ook nog even.

Het paleis is op zich niet zo heel groot, maar het mooie vind ik, de eenvoud die het paleis uitstraalt, je ziet gewoon hoe Juliana van eenvoud hield, er is weinig opsmuk, weinig te veel van dingen, wat je ziet is wat er is. Natuurlijk zijn er ook diverse spullen door de kinderen en kleinkinderen opgehaald en wie weet ooit verkocht, maar daar ga ik maar even niet van uit. Het is wel mooi om te zien hoe ze leefden.

Het meest bijzondere vond ik wel, dat je de huiskamer zag van het koningshuis, en dat de kamer, helaas afschuwelijk ingericht, maar voor die tijd waarschijnlijk heel modern,  niet veel groter was dan mijn woonkamer. Het paleis oogt enorm, maar het is dus niet helemaal zo, mede omdat er veel tussen gangen waren waar het personeel liep.

De slaapkamer van koningin Wilhelmina was ook open en bijzonder om te zien, zeker omdat het hele donkere en sobere vertrekken waren. Daarnaast was het ook zo dat je aan de schildering van op het plafond kon zien dat het een slaap kamer was.

In het hele paleis zijn foto's te vinden van de bewoners, en deze foto's zijn haarscherp, maar die ene foto van prinses Christina als kind is zo onscherp als de neten.. ik vraag me af of dit expres is of per ongeluk.. maar het is wel opvallend

Op de hoeken vier olielampjes, daarbij waren er schilderingen van klaprozen, en in het midden sterren en een maan... er was nog iets maar dat ben ik dus even vergeten.

Het paleis is zeker de moeite waard om te bekijken en te zien, zeker om de eenvoud van Koningin Juliana te zien. Een unieke vrouw vond ik.

Daarna zijn we nog door de tuin gelopen waar allerlei kunstwerken waren die  een soort verhaal vertelden. Er waren inderdaad grappige bij, zoals een aantal bladeren die de vlag van Nederland vertegenwoordigden en ook de oranje wimpel was gespoten in de bladeren.
Daar was ook een enorme vogelnest met daaronder een hoop poep van de vogel. Zo leuk en origineel bedacht.

Erg aandoenlijk vond ik het kunstwerk de ruil. Dit was een kartonnen doos bij het speelpaleis van koningin Wilhelmina.  De ruil was, dat de dochter van de kunstenaar, die en replica heeft gemaakt van het speelpaleis van de koningin in zijn eigen tuin, dat zij zich even een prinses kan voelen, en dat de koningin zich even een spelend kind kan voelen in de kartonnen hut van zijn dochter.

Zo simpel verwoord de eenzaamheid dit, we weten allemaal dat koningin Wilhelmina nou niet echt een jeugd heeft gehad helaas.


Daarna zijn we nog even naar de IKEA gegaan, en natuurlijk hebben wel hele gesprekken gehad over de reis naar Zwitserland, zon leuk cadeau.

de enige wazige foto en juist die is van
prinses Christina

 


vermist.....

 
Tegenwoordig kom je ze steeds vaker tegen, een Amber alert is al niet meer genoeg. De sociale media word gebruikt om vermiste kinderen op te sporen, die op de een of ander manier verdwenen zijn.
 
Dit keer ook het meisje dat gevonden is in Koudekerk aan den Rijn, bij een 41 jarige man, dit is bij mij om de hoek en ik krijg toch weer hierbij een akelig gevoel.  Tevens de vragen waarom ging dat meisje naar die man, wat was er thuis aan de hand,  of waarom hebben ouders niet beter opgelet, hoe kan het dan een meisje van die leeftijd zomaar beland in een situatie met een man van 41.
Hier is natuurlijk meteen met de media op gereageerd met een promo filmpje
 
 
Vaak laat men dan een foto zien van het vermiste meisje, het is gek het zijn meestal meisjes uit een bepaalde leeftijdsgroep, die toch verdwenen zijn.
 
Ik kijk dan altijd eerst naar de foto's en soms zie je een foto, zoals deze week, van een meisje, met  keurige zoenlippen, (de duck face) en verder erg volwassen gekleed, zo druk ik het nog netjes uit, ze is 14 jaar.
 
Natuurlijk vind ik dat een ieder moet doen wat hij of zij vind dat hij of zij mag doen en natuurlijk vind ik bepaalde foto's of houdingen die men op Facebook zet van kinderen, niet altijd even geweldig, mede omdat ik denk je weet niet wie er allemaal op je Facebook kan kijken, hoe beveiligt je ook bent, toch kan iedereen op je Facebook kijken. Als een leerling van mij van 13 jaar al mijn zwaar beveiligde Facebook pagina kan hacken, het mag niet ik weet het, maar hij kan het, dan kunnen zeker de mensen die minder goede bedoelingen hebben dit zeker.
 
Elk jaar weer, start ik het project wensen en grenzen in samenwerking met de GGD, dit om onze leerlingen in klas 2 en 3 wijs te maken over de gevaren van het internet, van de sociale media en noem maar op.
 
Ik hoop altijd dat ik net genoeg heb bijgedragen aan hun ontwikkeling dat ze inderdaad  bewuster gaan worden en of zijn.
 
Daarnaast vind ik ook dat er een stukje opvoeding moet zijn vanuit de ouders, ik vind dat ze moeten kijken op de site's van hun kinderen om te zien wat voor foto's ze plaatsen. Dit ook om te zien dat bepaalde foto's of houdingen echt niet kunnen. De houdingen lokken bij bepaalde mensen toch  gedachten uit en geven de indruk dat je voor bepaalde dingen erg in bent.
 
Het hele gebeuren  in Limburg, waar mannen zijn opgepakt omdat ze sex hebben gehad met een minderjarig meisje, ik vind dat terecht dat die mannen worden berecht, maar ik vind zo wie zo dat de loverboy moet worden aan gepakt. De nieuwe gedachte dat men voordat men met een meisje naar bed gaat moet vragen naar haar leeftijd, dat gaat niet werken, dat weet een ieder, zelfs de opmerking dat een man die zon meisje bezoekt, om het netjes uit te drukken,  verantwoordelijk is dan als hij sex met haar heeft, vind ik vreemd, in het onderstaande filmpje zegt heel duidelijk een meisje, ik deed alsof ik 18 was, met de juiste make up en de juiste foto kom je heel ver. Hoe kun je er zeker van zijn of het klopt wat er gezegd word, hoe weet je zeker dat een meisje het wel of niet vrijwillig doet. Het is een lastige vind ik, en ik denk ook dat  er niet goed de hand achter te krijgen is, het is een lastige om dit helder te krijgen, maar ik vind wel dat zowel de loverboy als de mannen die gebruik hebben gemaakt van deze diensten gestraft moeten worden. Dit is goed als men dat doet ook om een duidelijk signaal af te geven. Toch maak ik me ernstig zorgen om al die pubermeisjes die dus in het wilde weg op internet contact hebben met  willekeurige vreemde mannen of vrouwen, die niet zijn wie ze zeggen te zijn. Het gevaar is groot. Elk jaar weer ben ik verbaasd hoe, zelfs de meest slimme leerlingen toch klakkeloos, zonder ook maar een vraag te stellen, mensen accepteren die ze niet kennen op hun profiel. Kinderen die gewoon alles op Facebook zetten wat door iedereen te lezen is,  en te zien is.. heel bijzonder. Geen ouder die er op let.
 
 
Veel ouders zijn natuurlijk blij met hun kind en die posten van alles over hun kind op het internet, toch vind ik dit niet goed, dit kind heeft geen mogelijkheid om te zeggen ik wil dit niet, en staat op dat moment wel met gezicht en naam op het internet, en we weten allemaal dat dit niet altijd een veilige wereld is, we zien het schermpje maar weten ook dat achter dat schermpje nog een hele wereld zit. Helaas beseffen sommige kinderen en ook ouders dit vaak niet eens. Ze doen maar, Foto's van kinderen bij films, van kinderen die in een zwembad zitten noem maar op, we posten en laten zien, en openen  zo de deuren naar al die mensen, en bewust zeg ik mensen en niet alleen mannen of vrouwen, die met jouw kind net niet het goede voor hebben en je geeft ze de kans om ze te vinden waar ze zijn je geeft ze de kans om informatie te vinden over jouw kind, zodat diegene zich kan voordoen alsof hij jou kent en voor je het weet is jouw kind ook vermist, omdat je even niet goed hebt opgelet.
 
Herinner me het filmpje op het internet over de man die met een hondje in overleg met moeders ging kijken of hun kind met hem mee ging, en ze gingen alle kinderen stuk voor stuk gingen mee met deze man, terwijl de moeders toekeken.... heel schokkend. De moeders hadden hun kind ontzettend gewaarschuwd dat ze nooit met vreemden mee mochten gaan.. maar het gebeurde onder hun ogen.. ze zagen het gebeuren.... dit keer was het een man maar ook een vrouw kan hieraan mee doen, zelfs pubers die geronseld zijn voor dit soort dingen...  Kortom nogmaals, vraag jezelf af of het wijsheid is om jouw kind van onder de 12 op het internet neer te zetten, met foto, met naam, met wat ze leuk vind, met alles er op en er aan. Het is geen koopwaar, maar je laat wel "kopers" zien wat er in de etalage staat,.. en je weet nooit wat er van komt...
 
Ik hoop dat niet jouw kind, dank zij jouw acties op het sociale media straks ook als vermist op mijn facebookpagina gaat verschijnen...

woensdag 29 juli 2015

cumcumber

 
In het kader van de pride week zend de vpro de serie cumcumber uit.
Ik moet zeggen, ik had wat voorfilmpjes gezien en dacht dat het wel niets zou zijn. Mijn gedachten was dat het wel alleen over goedkope sex zou gaan en vooral negatief over homo's.
Ik moet zeggen dat dit wel een gedeelte van de serie is, maar ergens ontstaat toch een soort van verhaallijn, over een relatie tussen twee oudere mannen die uit elkaar lijken te groeien.
De vraag  in deel 1 werd gesteld over of die ene met die ander wilde trouwen en het antwoord was nee... zorgt voor een complete verwoesting en openbaringen over de relatie..  het elkaar loslaten maar ook niet los kunnen laten.. het venijn over en weer naar elkaar, is zo herkenbaar voor velen volgens mij .....  Ooit zong Robert Long het mooie lied.. Aan het eind van de liefde vind je een vreemde.. een vreemde mevrouw of een vreemde meneer.. en dat klopt inderdaad....
 
Inmiddels zit ik al bij de delen 5 en 6, morgen nog 7 en 8, het is een prachtige serie, waarin de wanhoop van velen duidelijk word in het zoeken naar het onmogelijk. Af en toe kom ik inderdaad ook mezelf tegen, zie ik mezelf in een aantal spelers, het verlangen naar en daardoor zoveel laten gebeuren terwijl je weet dat had ik niet moeten doen. Zo vaak de innerlijke stem gehoord, in deze serie in deel 6 werd dat verbeeld door een oudere mevrouw die overleden was en die aanried om naar huis te gaan, dat was belangrijk, maar dit negeren, en dus met alle nare gevolgen van dien.
 
Eigenlijk is het jammer als je deze serie niet hebt gezien, het gaat niet alleen over homoseksuelen en hun leven maar als je verder en breder kan kijken ook over het leven van mensen die elkaar lief hebben maar geen mogelijkheid hebben dit in stand te houden, omdat ze iets niet kunnen krijgen wat ze eigenlijk al hebben..
 
 
De serie ligt wel in de verlening van Queer as Folk die ik ook zo prachtig vond.
 
Kortom de komende avonden zit ik om 21.15 klaar voor de buis om te kijken naar Cumcumber.. op nederland 3.. een aanrader volgens mij.



maandag 27 juli 2015

markthal rotterdam

 
 
Vandaag met de vrienden Kitty, Heleen en AYAZ naar Rotterdam geweest.
Heleen wilde graag stof voor een Kimono kopen en waar kan je dat nu beter doen dan op de grote markt in Rotterdam.  Een leuke bijkomstigheid is dan dat we ook naar de markthal kunnen, dat wilde ik ook wel een keer zien. Er was zoveel over te doen geweest dat ik dat gebouw ook wel wil zien.
 
Om 10 uur waren we allemaal aan boord en konden we dus in volle vaart, eerst naar de Capelse brug. op de een of andere manier gaat het tegenwoordig wat mis, ik kom steeds aan de verkeerde kant uit van de parkeerplaats, maar goed hier mag je ook gratis parkeren dus dat is geen punt, maar het voelt altijd was onguurder deze kant van het metro station.
 
Gelukkig konden we vrij dicht bij de ingang parkeren en het voordeel is wel dat we meteen door kunnen lopen, zo de metro in.
Na een kort ritje met de metro kwamen we aan bij station Blaak. We zagen al meteen de Kubuswoningen en natuurlijk ook de markt en ja hoor de Markthal.
 
De markthal valt vooral op door zijn grootsheid en zijn vorm maar niet door de kleur etc.
Bij binnenkomst merk je meteen dat het een soort van eettentjes gelegenheid is zoal ik me herinner uit Madrid, er is veel eten en vooral ook heel veel zoetigheid, veel chocolade, de meest bijzondere soorten chocolade dat zeker.  Hier hebben we ons niet aan bezondigd, we hebben ons keurig ingehouden.
  
We hebben er heerlijk rond gekeken maar op een gegeven moment  was het wel genoeg, een heerlijk chocolade taartje gehad en wat gedronken en aangezien het droog was, de markt op..
Wat kun je daar heerlijk lopen en rondkijken, maar ergens is er niet veel variatie dat viel me wel op.  Heel veel groente, kleding, allemaal hetzelfde bijna, en vooral veel vis.. het meest aandoenlijk vond ik het wel dat er een nog levende kreeft lag die af en toe met zijn oogje naar mij keek.. ik kan daar toch slecht tegen, ook de jongen haaien die er liggen om te worden op gegeten ik weet het niet niet zo mij ding dus.
 
Na de markt heerlijk buiten op de stoep een patatje gehad en daarna toch maar de kijkkubus gaan bekijken Ik wilde al heel lang kijken hoe dit er nu uit zou zien en wat er te zien zou zijn. Bij binnenkomst viel me meteen op dat je heel veel smalle trapjes op moet en dat er eigenlijk niet echt veel ruime is, door de scheve wanden overal krijg je toch wel een soort van vervreemding en, AYAZ werd er zelfs misselijk van. De gedachten die ik zelf had aan deze woningen waren toch een ietwat te positief gekleurd. Ze waren klein, onhandig en ik was niet echt onder de indruk.
 
Nadat we dit hadden bekeken zijn we rustig met de metro terug gegaan naar de auto, een lekker ritje terug naar huis, waarna ik heerlijk heb gegeten bij AYAZ en Heleen.. wat is het leven toch heerlijk en gewoon, als je zo gemakkelijk met elkaar om kunt gaan
 





en ja hoor de derde week is begonnen


Het lekkere van vakantie is toch echt wel dat je gewoon je bed pas uitkomt als jij denkt dat het tijd is.. vandaag was dat om 10.00... dus best wel vroeg eigenlijk, omdat ik pas om half 2 in bed lag.
Heerlijk een dag genomen om rond te lummelen, niets te hoeven maar ook wat te doen.

Ik begon met het kijken naar de film Frozen ground.

Een prachtige film over een man die op zoek gaat naar een seriemoordenaar die al  15 meisjes heeft vermoord en begraaft in de grond in Alaska.. Hij is een soort jager... Prachtige film ook deze.


Na deze film ben ik maar eens begonnen met wat me de hele week al tegenstaat maar wat gewoon moet gebeuren.. dus ja ik ging aan de schoonmaak. Mijn slaapkamer kon wel eens een grondige beurt hebben. Mijn geweldige hulp in de huishouding, doet het fantastisch  dat is een feit, maar ik wilde een keer ook echt achter de dingen schoonmaken, even een keer de gordijnen wassen, het roostertje in de slaapkamer er af halen en schoonmaken, en ja hoor de geel verkleuring van het roostertje halen. Dit is nog een aanslag van toen ik nog rookte.. dus men kan bedenken hoe lang ik dat roostertje niet van het raam heb gehaald, en niet heb schoongemaakt.
Nu dus wel. Ik had de smaak te pakken kennelijk, en heb meteen de gang en het toilet meegenomen om de dingen die er hangen stofvrij te maken, de lampen even af te nemen etc, dus gewoon ff lekker aan de schoonmaak. Mjin bad zat inmiddels onder en vol  met natte stof, omdat ja de stof van de spullen die ik gewoon onder de douchen heb gezet moest toch ergens blijven. Kortom nu is mijn slaapkamer, mijn gang en toilet prima, De badkamer en de woonkamer moeten nog, en nog in de keuken de kastjes met pannen er in.. dat is nog ff afzien maar dat gaat gebeuren, dan is alles gedaan  en echt weer een keer goed onder handen genomen. Vandaag trouwens maar 1 vuilniszak vol gekregen dus dat viel mee. Al moet ik nog wel mijn kledingkast door zoeken op spullen die weg kunnen

Na het schoonmaken was het tijd voor de volgende film


The Keeper, deze film was wel aardig maar niet echt schokkend dus ik ben er niet zo kapot van, maar hij was grappig om te zien. Ging over een man en in dit geval, hoe voorspelbaar, de chef van de politie die een meisje ontvoert en opsluit in zijn kelder... Het gegeven is goed, maar toch de film niet zo.

Dus dan maar over op film 3
Taken.. en dat is een gave film, een aanrader. Ik heb ooit deel 2 en deel 3 gezien maar deel 1 nog nooit en nu dus wel.. prachtig. En het gegeven zo angstwekkend, dat jonge meiden die alleen op vakantie gaan worden opgewacht door iemand die ze meeneemt en voor ze het weten zijn ze ontvoerd, worden ze als verslaafd gemaakt en in gezet al hoer. De maagden die er zijn, die worden per opbod verkocht.... aan de hoogste bieder. Het beangstigd me, omdat ik hoop dat dit niet echt zo is maar je weet het nooit tenslotte er spelen zich zoveel dingen af in de krochten van het leven dat je dit niet altijd kan weten..


zondag 26 juli 2015

Kastje kijken

 
Vriend Frans had een nieuw kastje en aangezien we als mannengroep erg op etentjes zijn en feestjes, hebben we al heel snel aangegeven dat we de komst van het kastje willen vieren met elkaar met een etentje en een gezellige avond.
 
Om 16.00 werden we verwacht in Capelle, dus om half 4 in de auto en op weg naar Frans. Onderweg was de schade van de storm nog goed te zien, overal lagen takken van bomen, en soms zelfs hele stukken van een boom. Gelukkig waren ze wel zo galant geweest om het zoveel mogelijk aan de kant te leggen zodat we er geen last van hadden.
 
Keurig op tijd was ik er al maar je hebt altijd mensen die eerder zijn en Chris en Rick waren er dus al. Nadat ik natuurlijk het kastje had bewonderd, dat echt prachtig is, en natuurlijk ook even de andere nieuwe dingen in de keuken heb bekeken, kon ik me richten op de rest. Het mooie was ik had voor een ieder een klein kadootje meegenomen, voor Frans natuurlijk het glaasje uit Nijmegen in de jaren 70 print, tevens twee kaarsen die als hij ze aansteekt een paarse vlam geeft, dit omdat hij zo van paars houd. Voor Rick had ik een wajang pop meegenomen, en voor Chris een poppetje waar hij eerst water op moet doen en die dan haar krijgt. Het grappige van alles was wel dat ik ook van Rick en Chris een geweldig leuk cadeau kreeg een eendje voor in bad dat je kunt laten rondzwemmen. geweldig gewoon.
 
Nadat we een stukje hadden bijgepraat, over de vakantie etc konden we aan tafel. Frans had zich uitgesloofd een geweldige maaltijd we begonnen met een broodje dip met heksenkaas, met wat zoet zure bijhapjes. Dit was heerlijk, daarna en geweldige tricolore pasta met broccoli, bloemkool en kaas, en een salade waar ik helemaal wild van was, zo lekker als deze was gemaakt.
 
Daarna hebben Chris, Rick en ik besloten, omdat Frans niet meer in het bezit is van een vaatwasser, om maar even de afwas te doen bij Frans, hij had gekookt dus wij gingen dat wel ff doen. Heerlijk is dit toch altijd met elkaar, wat klieren, wat praten en vooral ook genieten.
 
Na de afwas een heerlijke kop thee me een citroenmerinque taartje, heerlijk was dit. Kortom de avond kon al niet mee stuk, het eten was geweldig.
 
Daarna gingen we aan de slag met het door mij gewonnen spel, Baantjer, een spel dat in de uitleg heel ingewikkeld lijkt, maar als je het eenmaal speelt is het heel simpel, alleen het is erg veel bijhouden op een briefje.. het deed me erg denken aan cluedo maar dan net weer ff anders
 
Nadat Chris 2 keer had gewonnen, zijn we maar over gegaan om te kijken naar 30 minuten.. een geweldige serie van 1996, maar zoveel humor.
 
Om half 12 zijn we weer naar huis gegaan met een heerlijk gevoel over een prachtige avond samen en wat hebben we genoten.. heerlijk gewoon
 
 
Het is toch altijd weer fijn om mensen om je heen te hebben waar je je zo thuis voelt maar waar je ook zo vertrouwd mee bent dat het goed is hoe het ook is.
 
 
 
 
 

zaterdag 25 juli 2015

bundel voor 2016



Terwijl de storm raast om het huis, ik lekker in mijn studeerkamer aan het werk ben, met 1 van de vele taakjes die ik van mezelf met doen deze vakantie, kom ik er achter dat ik behoorlijk opschiet.

De bundel van 2015 ligt bij de corrector om de taalfouten en schrijffouten uit de flarden te halen, maar ook om een selectie te maken van welke flarden er echt in moeten en welke niet. Ik had er zoveel voor deze bundel, dat er een selectie moet worden gemaakt, en dat gaat niet zo handig als schrijver zelf, het zijn een soort van je kinderen en die gooi je ook niet weg. Ja okey soms wil je ze achter het behang plakken maar dat gaat lastig met deze flarden.

De bundel heeft als prachtige titel.. "Als het hek sluit"

Een bundel over afscheid nemen, en dan vooral over dat mensen sterven, met flarden over verlies, over rouwverwerking, over hoe verder, maar ook met flarden met teksten voor nabestaanden voor op  herdenkingskaarten maar ook een poging voor mensen die weten dat ze niet meer lang er zullen zijn en dat ze dan juist kunnen uitzoeken wat ze willen of kunnen gebruiken.

Ik heb er erg veel zin in dat deze het licht gaat zien, het is een lang proces geweest deze bundel, wel 8 jaar was het idee er, en al 8 jaar wil ik dat hij uitkomt maar het lukte niet.. dus nu gaat het lukken en gebeuren.. in de loop van 2015 zal deze bundel het licht gaan zien.
  De voorkant is al klaar inmiddels, ook al kan ik hem hier nog niet laten zien, maar dat komt nog wel als de bundel echt het proces in gaat van drukken etc.


Vandaag ben ik ook aan de slag gegaan met de bundel voor 2016, de titel, ik heb nog geen idee,  de flarden wel, die zijn er, ze hebben het licht al gezien, een paar zijn al verschenen in de blogjes, ook zullen er weer twee kerstverhalen in komen, er zal ook weer met foto's gewerkt worden Kortom het zal weer een mooie bundel worden

Inmiddels zijn er al 50 flarden geplaatst, wat  lekker vlot ging.
Met mijn corrector is nu afgesproken dat ik als ik flarden klaar heb ze meteen aan haar stuur en dat ze ze dan corrigeert en verbeterd en terugstuurt. Deze kan ik dan meteen plaatsen, soms ff wachten omdat ergens een kleine opening is voor een flard die daar kan komen, maar het werkt veel sneller en het is ook voor haar lekkerder werken zo.

Aangezien ze nog bezig is met de bundel "Als het hek sluit" heb ik nog niet de up date gestuurd van de flarden, maar dat gaat komen, ik heb geen haast, en eigenlijk hoeft de bundel voor 2016 pas  in de zomer volgend jaar klaar te zijn maar het is wel heerlijk als het nu al zover is dat ik kan zeggen
de eerste 50 staan er. dus dat is goed.
even een paar foto's uit de bundel van 2016 die gebruikt zijn voor het fotoflarderen







vrijdag 24 juli 2015

lummeldag


Gisterochtend  na het opstaan, eerst ff rustig wat dingen gedaan die ik op mijn lijstje had staan,
ik moest voor school nog wat nieuwe straffen bedenken voor in mijn blauwe bakjes.. Dit heb ik jaren geleden ingevoerd en het werkt als een gek. Ik heb een winkelmand met daarin blauwe bakjes.. die van de ijsjes. Die heb ik gevuld met straffen voor leerlingen. Dus als ze iets doen, dan krijgen ze een straf, die ze zelf kunnen pakken, een soort van tombola maar dan met straffen. Er bestaat dus een kans dat je voor iets heel lulligs een blauw bakje moet pakken en dat je ineens een 4 kant rooster hebt. Of je kan het geluk hebben dat je misschien alleen een opstel moet schrijven. Ik heb het dit jaar maar eens wat mooier gemaakt.  Ik ben er inmiddels achter dat leerlingen dit geweldig spannend vinden en zich daardoor gedragen.


Toen dit af was heb ik meteen het boek over Merci afgemaakt voor de leerling die van die prachtige verhalen schrijft over Merci, hij is inmiddels naar de drukker, ik hoop hem deze vakantie naar hem toe te kunnen sturen. Zo stuur ik ook eentje naar  de fabrikant van Merci, wie weet komt er nog een leuk staartje aan.

Daarna had ik tijd, aangezien er al jaren lang stapels films liggen te wachten  ben ik lekker op de bank gaan hangen en heb ik een aantal films bekeken. Als regel heb ik altijd, ben ik door de eerste 30 minuten niet geraakt door de film, dan gaat hij gewoon weg. dan kijk ik niet verder. Ik heb geen zin om mijn tijd te verdoen met films die ik niet leuk vind.
Deze films gaan dan in een tas, net als films die ik gezien heb die ik wel leuk vond, maar die ik niet nog een keer hoef te zien. Deze films verdeel ik dan onder vrienden. zodat die ook die films kunnen kijken.  Ik ben inderdaad in de opruim mood.

De eerste film waar ik in beland ben was

prachtige film die ik echt met veel plezier heb gekeken, deze film  gaat natuurlijk ook uitgeleend worden maar wil ik terug voor school, als ik een keer in de stemming ben om een leuke film te laten zien aan die gassies.

de tweede film die ik bekeek:


Het gekke is dat ik deel 1 geweldig vond, deel 2 dacht ik gaan we weer, maar bij deel 3, part 1 vond ik het een geweldige film weer om te zien.. erg spannend ook. Ik verheug me nu al op deel 3 part 2, ik denk dat ze dit expres doen zodat men nog even wat kan verdienen aan deze films.
Al hoop ik niet dat het net als bij de hobbit en in De ban van de Ring, zon akelig opvul film word,  ik vond daarvan deel 1 en 2 geweldig, maar de delen 3 zaten vol met eigenlijk alleen maar vechten, dat je op een gegeven moment niet meer het verschil ziet tussen de goeden en de slechten en dat je denkt ga maar dood.. dan is het opgelost.. Dat kan niet de bedoeling zijn denk ik. Dat gevoel had ik ook bij het laatste deel van Harry Potter, dat zelfde gevoel, steeds dat gevecht om macht en je weet toch al wie er gaat winnen, dus doe het dan niet denk ik dan.


De derde film, ja ik ben er echt voor gegaan

Een bijzondere film, mooie gedachte ook, maar het meest bijzondere is wel dat hij in Israel afspeelt en dat hij in het duits word gesproken. De dubbelheid vind ik wel met de gedachte dat in WO2 toch wel heel veel joodse mensen door de duitsers naar een andere wereld zijn geholpen, maar hierin zit zon gek eind.. dat je toch wel even 3 keer o je hoofd krapt. Ik ga dit natuurlijk niet verklappen voor de mensen die hem nog gaan zien, maar echt het is wel een klein voorbeeld van de grootheidswaanzin van sommige Duitsers...
Geloof me een bijzondere film

Tussen door nog even heerlijk genoten van  de slimste mens,  dj dino op straat, wat een geniale show is dit, het slaat nergens op maar hij  komt er mee weg en dat doe hij zo goed. geweldig.

Voor ik het wist was het dus later dan ik wilde en naar bed, de dag is door gelummeld en ik moet zeggen het bevalt, ik blijf dat de komende tijd maar doen.
In de ochtend wat verplichte dingen doen, zoals werken aan mijn bundels, deel 10 lig bij de corrector, en deel 11ben ik nu al aan het vullen voor 2016, dus het gaat lekker,
Nog maar 5 dingen te doen van mijn lijstje van de to do things.





donderdag 23 juli 2015

ervaringsdeskundigen

 
Sinds een aantal jaren is het een algemeen gegeven, als je iets hebt meegemaakt, ondergaan of wat dan ook, ben je ineens niet meer iemand met ervaring maar een Ervaringsdeskundige..
 
 
De eerste keer dat ik dit tegenkwam was op een symposium over kinderen die zelfmoord willen plegen. We werden vanaf de eerste inleiding al voorbereid op dat we die middag een ervaringsdeskundige zouden krijgen, die dan haar verhaal kwam vertellen.  Bij mij ging het daar al mis.. een ervaringsdeskundige die zelfmoord wilde plegen..... en het is dus kennelijk niet gelukt... anders zou ze hier niet zijn ..  Waarom in Godsnaam.....
 
Maar goed ik heb het symposium gevolgd, met wisselende momenten van dit is interessant en ook met af en toe een gevoel van dit is het dus niet.... en daar was het moment onze ervaringsdeskundige werd, nog net niet met tromgeroffel, aangekondigd.
 
De spreekster, van nog geen 18 jaar jong, begon al met de opmerking dat ze een boek had geschreven  met haar verhaal en dat we die konden kopen na afloop, ze zou het meteen ook signeren.
 
Haar verhaal, was in die zin interessant dat ze verteld over haar beweegredenen waarom ze zelfmoord wilde plegen, wat de reden was, wat voor middelen ze wilde gebruiken etc., dit vond ik wel goed om te horen, al ben ik vanuit mijn counselingsgesprekken wel heftige verhalen tegen gekomen. Kortom bij mij ging het lampje langzaam doven.. ik werk dus kennelijk aan de lopende band met ervaringsdeskundigen..  of deze ervaringen nu wel zo positief zijn, daar laat ik me nu niet over uit.
 
Na afloop van haar presentatie, waarin nog tig keer haar boek werd genoemd, kreeg ze van iedereen natuurlijk een hartverwarmend applaus.  Men prees haar over haar moed dat ze dit verhaal met ons wilde delen, men bedankte haar uitbundig en haar boek werd inderdaad door velen gekocht.
Ik dus niet, omdat ik wist dat ik hier niet erg gecharmeerd van ben, maar goed, ik heb op dat gebied ook ervaring, noem het een ervaringsdeskundige, dat ik dit soort boeken uiteindelijk verstoffen in de kast en dat je op het wereldwijde net genoeg ervaringsdeskundige verhalen kan vinden, om nog maar te zwijgen van de verhalen van mijn leerlingen.
 
Afgelopen jaar ging ik naar een studiemiddag over kinderen van gescheiden ouders. Dit is een onderwerp waar ik graag wat meer van wil weten, omdat ik daar niet genoeg van weet voor mijn gevoel. over rouwen weet ik genoeg en natuurlijk is een scheiding ook een afscheid en daarin kan een stuk rouwverwerking goed werken maar dit is dan toch anders, dit vraagt soms net om een andere aanpak, kortom ik vond het belangrijk om deze middag bij te wonen.
 
Als ervaringsdeskundige ben ik met mijn Tom tom, die ik heel goed kan bedienen, de ervaring heeft geleerd  dat ik net een postduif ben zonder richtingsgevoel.. dus daarin ben ik ook een ervaringsdeskundige, naar het verre Geleen gereden,  dit keer heb ik goed geluisterd naar de Tom tom, die ik vaak Thomas noem , omdat ik toch niet luister en dan ineens ergens kom waar ik niet moet zijn.... ook weer een ervaring.. die ik heb geleerd, dus ik luister tegenwoordig en kijk goed naar het schermpje om vooral niet de goede afslag te missen, om daar bij een groep mensen aan te sluiten en te gaan luisteren naar verhalen over kinderen van gescheiden ouders.
 
De middag begon, en als ervaringsdeskundige in het goed zitten op stoelen bij studiemiddagen, werd ik geconfronteerd met een jongen, zijn naam ben ik vergeten, wat maar goed is ook, die dan een lied ging zingen over de scheiding van zijn ouders, hoe hij dat had ervaren en hoe dat voor hem was verlopen. Ik, als ervaringsdeskundige die al veel slechte voorstellingen heb gezien, en daardoor ook een hele goede ervaringsdeskundige ben met het zitten met kromme tenen van ellende, heb het ondergaan. Na afloop haalde ik opgelucht adem, dit leed was geleden, laat het feest nu beginnen en laten we zinvolle dingen leren vandaag. Helaas nu ook niet.. dit keer was het zo, dat eerst deze zanger werd geprezen met zijn lied, dat de dagvoorzitter, helemaal in tranen was omdat het haar zo raakte, dat ze helemaal haar eigen verhaal hoorde wat zo mooi was verwoord.... kortom hij mocht nog een keer dit lied zingen,. Als ervaringsdeskundige op het gebied van werken met amateurs, weet ik inmiddels ook dat als je dit vraagt, na een giga compliment, dat iemand nog beter zijn best gaat doen, met vaak als gevolg dat het dus over de top gaat.. Dit keer dus ook.. kortom dit was afzien.
 
Verder was deze middag vol met ervaringsdeskundigen, die allemaal met tips kwamen hoe je een leerling moet helpen en begeleiden, maar er werd vooral geen aandacht besteed aan hoe je een kind kan helpen om ondanks die verdriet, toch nog zijn weg te vinden in het leven en op school,.  het verhaal was met namen gericht op dat ze zielig waren maar we mochten ze niet zielig vinden.. maar deze kinderen zijn het wel, zo kwam naar buiten door de ervaringsdeskundigen die zelf een kind waren van een gescheiden ouders. We moesten vooral normaal doen, maar niet gaan zeuren als ze hun huiswerk niet af hadden, of te laat kwamen, want zo was de boodschap, ze hadden het al moeilijk genoeg.. maar we moeten ze wel normaal behandelen als elke leerling... Hier houd mijn ervaringsdeskundigheid even op.. hier vraag ik me af.. normaal is toch dat je de leerlingen behandeld zoals je elke leerling behandeld die iets niet doet of heeft gedaan, of te laat is..... dat is toch normaal. of is het in deze optiek normaal om te aanvaarden dat het kind niets doet etc. en je doet alsof je het niet merkt.... 
 
Als ervaringsdeskundige, heb ik om 17.00 mijn spullen gepakt, en nadat ik het boek had gekregen, dat men als ervaringsdeskundigen, pas na afloop geeft, omdat men weet dat mensen anders eerder vertrekken, ben ik met tom tom naar huis gegaan.
 
 
Onderweg bedacht ik me, dat de term ervaringsdeskundige, wel heel gemakkelijk gebruikt word. Daarbij herinner ik me een keer bij een EHBO les, dat iemand een splinter had en dat iemand hem er uit ging halen omdat hij er ervaring mee had, en dus een ervaringsdeskundige was... in mijn optiek is hij dus gewoon een EHBO-er die zijn taak doet.
 
De term ervaringsdeskundige vind ik namelijk iets wat te pas en te onpas word gebruikt om iets positiefs te labelen... maar ik ben er niet zo van, wel het positief oppakken van dingen maar  de term ervaringsdeskundige gebruik dit alleen als het echt zo is, en niet om iets zomaar te benoemen om modern te doen..
 
Ik zie het af en toe bij leerlingen die dan naar mij toe komen en zeggen dat ze ervaringsdeskundige zijn in het in zichzelf snijden, en dat ze graag andere leerlingen willen helpen.. Ik ben er altijd voor als leerlingen elkaar helpen dat zeker, maar in welk opzicht wil deze deskundige helpen, hoe beter te snijden of hoe er vanaf te komen... Ik stel dan ook altijd de vraag wat diegene te bieden heeft, daar zwijgt men dan.. maar ja ze hebben ervaring..
In onze maatschappij is het natuurlijk zo dat we schreeuwen om mensen met ervaring.. maar de echte mensen met ervaring stoppen we weg, en kleden we uit.
 
 Geloof me ga de eerste beste bejaardentehuis binnen, en daar zitten de echte ervaringsdeskundigen die genoeg weten over het leven en hoe het in elkaar zit..  Die mensen verdienen met recht de titel Ervaringsdeskundigen... als schrijven ze geen boeken, staan ze geen lezingen te geven.. ze hebben en leven gehad waar menigeen van ons geen brood van lusten, zo arm soms ..... maar ze kunnen een hoop vertellen, en vaak ook nog zonder verbitterd te zijn...
 
Laten we die Ervaringsdeskundigen meer aan het woord laten om ons veel te leren. Dit zijn de echte.

woensdag 22 juli 2015

Vakantie heerlijk..

 
 
Ach het is een gegeven, ik heb heerlijk vakantie, ben  net drie dagen even er uit geweest, en heb een
paar nachten in een heerlijk hotel geslapen, wilde toch wel ff echt de camping ontwennen.
Even weer weten wat voor een luxe ik zo kan hebben.
 
 
Ik moet zeggen, de dagen waren goed en vol, de avonden heerlijk, omdat ik ineens zomaar naar dingen keek die ik normaal niet zie, en ineens ontdek dat er meer is dan ik wist.
 
Ben helemaal fan geworden van de show van Dino, een show waarin drie cabaret mannen het met een medespeler uit het publiek aan het spelen zijn voor de eer, het is hilarisch af en toe.
 
Daarnaast was het ook even heel heerlijk om gewoon ff echt lekker weg te zijn, even weer voelen hoe het is om op jezelf aangewezen te zijn. Ik moet zeggen ik ben een gezelschapsdier maar het is ook wel lekker soms om even gewoon te doen wat jij wilt en niet te overleggen, al kan ik mijn vakanties met mijn vrienden niet missen. Zo ook niet de leuke avondjes uit etc, de dagjes de hort op, het is allemaal heerlijk.
 
Maar goed, het is vakantie, er ligt een hoop werk te wachten, dus vandaag maar begonnen, ja schrik niet met de kerstkaarten. ik hou er van om ze op tijd af te hebben, dan is het klaar en hoef ik er verder niet over na te denken. Ook heb ik nu eindelijk tijd om eens mijn contactenlijst op de telefoon en i-pad op te schonen, op de een of andere onverklaarbare wijze staan er ineens allemaal leerlingen in die ik niet heb toegevoegd, dus die moeten er uit.
 
Daarnaast wil ik nog een aantal dingen extra doen die ik toch al moet doen maar gewoon eigenlijk geen zin in heb, terwijl ik weet, als ik er aan begin, hooguit een uurtje en dan is het klaar. maar goed het maken van de zin kost meer tijd dan het doen.
 
Ik denk heel vaak aan het boren van een gaatje in de muur, je bent er zo lang mee bezig er tegen aan te hangen, dan de spullen pakken, incluis de stofzuiger, en dan in 2 okay als je minder handig bent 1 minuut zit er een gat in je muur incluis plug en schroef en is het leed geleden, Terwijl het pakken van de spullen en het er tegen aan hangen veel meer tijd kost, veel meer werk is.. dan het gewoon ff doen...Maar dat is het juist het is nooit zomaar even doen, het is teveel doen lijkt het..
 
Zo moet er ook nog een nieuwe verjaardagskalender gemaakt worden, omdat sommige vrienden niet meer onder ons zijn, sommige vrienden niet in mijn leven bleven, wat goed is omdat soms mensen jou genoeg gegeven hebben en jij ook aan hun, is het goed dat een ieder zijn eigen weg gaat.
 
Er moet nog een bundel vorm gegeven worden, een boekje moet af voor een leerling, en nog de nodige schoonmaak dingen gedaan... en ik doe dat me een rustig gevoel.. omdat ik gewoon heerlijk tijd heb.... wat wil ik nog meer
 
Kortom mijn vakantie, heel bewust ook voor gekozen, bestaat uit om deze dingen te doen, waar ik al een jaar of langer tegenaan hang maar die ik dan nu lekker goed en snel kan aanpakken en opruimen..
 
Heerlijk het is vakantie.
 

nu ik je kan verlaten (flard)


nu ik je kan verlaten

het masker
van het verleden
dat langzaam
zijn scheuren laat zien
dat langzaam
mijn ware gezicht
gaat laten zien
het gezicht
dat ik steeds meer
tegenkomt in de spiegel
van het nu
in de ogen
van hen die ik ontmoet
nu ik eindelijk
het oude masker
kan verlaten
zie ik dat het
leven meer geeft
dan ik ooit
heb geweten


maandag 20 juli 2015

oosterse wijsheden (2014-12)



Het leven is niets iets wat ons overkomt,
maar een logisch antwoord
op onze gedachten en onze daden

Zet je idealisme in voor zaken,
niet tegen zaken.

Niemand kan zeggen dat hij niets heeft
om dankbaar voor te zijn

de waarheid manifesteert zich pas
als wij ervoor gaan openstaan


Wij betekenen slechts iets in functie
van de anderen.


Een mens in nood niet helpen is een  gebrek
aan inzicht in onze verbondenheid

De drang een ander te bekeren
is een vorm van begeerte

De zuiverheid van het kind
heeft al veel mensen
op het goede pad  teruggebracht

De dood schenkt ons de vrijheid
maar zoek hem niet op

Elke dag opnieuw komen er zoveel mooi
dingen op ons pad














zondag 19 juli 2015

Partymonster door theatergroep Oostpool



link naar een trailer van de voortelling en wat foto's

Ik kan er heel veel woorden aan vuil maken maar ik vond deze show geniaal, je werd aan de lopende band geconfronteerd met allerlei beelden en inzichten, de speler Nick van den Berg, draagt zijn teksten prachtig voor, en weet te boeien. Hij weet ook haarfijn in te spelen op het publiek, toen een dame wegliep, zei hij heel rustig dat hij wel even zou wachten tot ze weg was omdat hij dit zo vreselijk storend vond.... en daarna ging hij weer gewoon verder. De lappen tekst die hij verteld, bijzonder hoe hij dat weet te onthouden. Zijn spel vond ik zo mooi en zo naturel dat ik het heel terecht zou vinden als die de prijs wint van de Parade als beste voorstelling.

Kortom ga je naar de parade bezoek zeker deze voorstelling, al begreep ik niet zo goed de papieren zakken die we kregen toen we een kaartje kochten met de tekst fuck me, en love me. maar dat zal wel iets zijn wat naar voren is gekomen maar ik heb het in ieder geval niet echt begrepen.

recensie van de voorstelling:



        
★★★☆☆
De ontsporing van een nachtvlinder

Partymonster


Het is een knallend begin van De Parade in Rotterdam. De openingsvoorstelling Partymonster van Toneelgroep Oostpool laat iets zien van het leven van Michael Alig, ooit de vaandeldrager van de wild feestende (gay)scene in New York. Regisseur Marcus Azzini maakt er een heftige show van, met Nik van den Berg als middelpunt.
Over het Paradeterrein dwalen zwart-wit-gele steltlopers met rokjes en kniekousen. Ze vormen de entourage van Michael Alig, die na een jeugd in het in alle opzichten stoffige midwesten van de Verenigde Staten vluchtte naar New York. Hij wist dat er een ander leven mogelijk moest zijn; Andy Warhols Factory was daarvan het symbool. Al snel werd Alig de motor van feestend New York. Het kon hem niet extreem genoeg: alle hoeken van seks en drugs, theater en muziek werden verkend.
De vormgeving van Partymonster gaat dan ook verder dan de gebruikelijke houtje-touwtje-Paradedecors: enorme lampen, laserstralen, veel rook en een grote hofhouding. Zes mannen omlijsten de glorie van de koning van het nachtleven – een slanke man, extravagant opgemaakt, op enorme plateauzolen. ‘Kinderen van God, nuttelozen van de nacht, we kunnen beginnen [een piemel ontblotend], want iedereen is er.’ Hij vertelt zijn geschiedenis en laat in het midden waar we naar kijken. Het voorgeborchte van de hel? Een overdosis? Een documentaire? Hallucinaties? Het is allemaal mogelijk.
De Parade viert haar vijfentwintigste verjaardag en ook regisseur Marcus Azzini jubileert: hij is er al vijftien jaar bij. Inmiddels leidt hij Toneelgroep Oostpool. Zijn regie van Angels in America is als een van de beste voorstellingen van het afgelopen seizoen geselecteerd voor het Nederlands Theater Festival.
Azzini koos Nik van den Berg, 27 en vijf jaar geleden afgestudeerd in Maastricht, voor de hoofdrol. Hij is een interessante acteur die met plezier een duister, wreed en gevaarlijk randje laat zien. Dat mag ook wel, want Alig vermoordde samen met zijn vriend Robert Riggs, toepasselijk bijgenaamd Freeze, een andere clubvriend en drugsdealer, ‘Angel’ Melendez, na vijf dagen zwaar doorfeesten. De ranzige details van voor, tijdens en na de moord blijven ons niet bespaard. ‘Homocide’, roept Azig triomfantelijk uit als de klus geklaard is.
De veertig minuten die de voorstelling duurt, ongeveer het maximum op De Parade, is uiteraard te kort; je kunt het weinig genuanceerde leven van Azig daar onmogelijk mee neerzetten, ook omdat er uiteraard veel energie gaat naar het oproepen van de clubsfeer. Pedro Alves, Luca Cacitti, Joep Hendrikx, Johannes Lindh, Anton van der Sluis en Dennis Vanderbroeck doen daar nuttig werk bij, net zoals de pompende en soms striemende muziek van dj Joost van Bellen. Al snel presenteert een van de dansers zijn onderlichaam met zijn geslachtsdeel weggewerkt tussen zijn benen.
In de choreografie van Cecilia Moisio wordt volop gestorven en weer opgestaan. In haar interessante tekst (voor zover verstaanbaar) laat Hannah van Wieringen een man zien die geen genoegen neemt met de werkelijkheid zoals die is, maar permanent op zoek is naar kicks en een andere invulling van het leven. Hij gaat in zijn verbeelding de rectale champagnefonteinen en kerstverlichting nog voorbij en overweegt een Café Auschwitz, met hologige bediening in streepjespakken. Het is in de beperkte tijd onmogelijk om meer te doen dan gebeurtenissen te vermelden en een glimp te laten zien van zo’n bizarre geest.