merci

Zo aan het einde van een schooljaar, blik altijd even terug naar mijn collega's en bedenk me dan wie me dit jaar hebben geraakt, me in beweging hebben gebracht, of die me juist aan het denken hebben gezet. Voor die collega's koop ik vaak een klein kadootje, niks niet duur, ook niet bijzonder, nooit duurder  dan een euro, soms zelfs nog goedkoper en doe er een kaartje bij waarbij ik schrijf waarom ze dit van mij krijgen. Elk jaar zijn het weer andere collega's die dan iets krijgen.

Ik kies heel bewust de mensen uit omdat ze dat net even nodig hebben omdat ze een heel zwaar moment in dat jaar hebben gehad of dat ze een taak hebben waar ik nog niet eens een tiende van zou willen doen.

Elk jaar geef ik ook altijd aan de schoonmaaksters van mijn lokaal, en eentje doet altijd alleen maar de wc, een doosje merci. Gewoon als blijk van waardering voor het werk wat ze doen. Altijd praat ik ook even met ze, mede omdat ze ook bij onze school horen, ze zorgen ervoor dat de school schoon is en het is ook heerlijk om even met ze te praten. We hebben soms hele gesprekken. Ik ben nog altijd van mening dat een ieder die op school werkt bij ons, meedraagt aan hoe een school functioneert maar ook hoe de leerlingen worden. Ze vangen ook regelmatig leerlingen op die dan bij ze stage gaan lopen. Die vrouwen werken hard en hebben er ook lol in.  Aan het eind van het jaar zeg ik ook altijd dat ik op de laatste lesdag mijn stoelen op het podium zet en of ze dan tijd hebben om mijn lokaal even alle hoekjes en gaatjes even schoon te maken, en als ze de volgende dag dan het podium willen doen dat ik heel blij ben. Ze doen het altijd.

Ik ben super blij met ze.

Daarnaast was dit jaar ook een bijzonder jaar omdat een leerling van klas 3 een aantal verhalen heeft geschreven over een doos merci die hij voor mij zou halen maar ja dat lukt hem niet natuurlijk.. intussen heeft hij er al 28 geschreven. Wat hij niet weet is dat ik voor hem een boekje aan het maken ben met allemaal foto's van merci en daarbij zijn verhalen ,zodat hij een echt eigen boekje heeft over Merci.

hieronder zal ik een verhaal  zetten die hij heeft geschreven, deze stuurde ik op naar zijn ex coach en die reageerde meteen met .."Wat een achterlijk joch, hij kan toch gewoon een doos merci kopen, waarom doet hij zo stom en gapt hij een doos Merci, dat is toch vragen om moeilijkheden" Ik heb me slap gelachen.. ik vond het geweldig...  ik heb haar wel verteld dat het allemaal fantasie is

 

Beste meneer Wanders,

Zoals u waarschijnlijk weet zijn alle 3e klasseren op stage.

Dan zal het u ook niets verbazen dat ik ook op stage ben.

Ik loop namelijk stage op OBS de Torenvalk in Leimuiden en tja wat zal ik zeggen…het is simpel weg geniaal.

De dag begon al goed toen ik binnen kwam….allemaal kleine kleutertjes die nog helemaal aan het begin van de lange schoolweg staan.

Als eerste gingen we in een kring en ik ging vertellen waarom ik er was, natuurlijk werd ik continue onderbroken door kleuters met hun kleuter humor.

En eigenlijk vind ik dat helemaal mooi want ik vind het heerlijk.

Uiteindelijk gingen we dan in groepjes en ik ging samen met een groepje jongens met blokken spelen.

Ook dan zijn ze zo leuk bezig en hoor je de gekste poepie scheetje kakkie grappen.

In de pauze gingen we lekker voetballen en allemaal vechten wie er bij meester Thomas is het team zaten, dit eindigde uiteindelijk in een soort hoop jongens die allemaal achter een bal aan rennen zonder enig doel.

MAAR NU KOMT HET….

Het was pauze en ik ging samen met mijn tijdelijke collega’s wat eten in de lerarenkamer.

En dat was het moment waarop ik hem zag….een prachtige nog glansend in de verpakking….DOOS MERCI CHOCOLAATJES.

Er stond op: aan: Directeur Gerard van AS 

Gefeliciteerd met de 30 jaar.

Namens alle leerlingen en collega’s.

Ik dacht natuurlijk.. AH BOEIE die Directeur is er nu toch niet dus na de pauze stopte ik de doos in mijn tas wantja…meneer Wanders is veel belangrijker die wacht al zo lang op een doos merci.

Dus ik ging weer terug naar de klas en om 3 uur was ik klaar met werken en mocht ik naar huis.

Toen ik thuis kwam vertelde ik mijn ouders enthousiast over hoe leuk het was en hoeveel zin ik had in morgen, maar toen ging de telefoon.

Mijn moeder nam op en zei: Thomas het is voor jou..

Ik pakte de telefoon over en ja hoor het was juf Ans.

Ze klonk niet echt happy en ze had het over de pauze.

Ze vertelde dat er een doos merci weg was en dat ze niet wisten wie het gedaan had tot…..dat ze de CAMERA BEELDE BEKEKEN….

Daar stond ik dan..ik ben nu de doos merci kwijt…en mijn stage plek ook nog..

Sorry meneer.. ik ben weer zo stom geweest,