ervaringsdeskundigen

 

Sinds een aantal jaren is het een algemeen gegeven, als je iets hebt meegemaakt, ondergaan of wat dan ook, ben je ineens niet meer iemand met ervaring maar een Ervaringsdeskundige..

 

 

De eerste keer dat ik dit tegenkwam was op een symposium over kinderen die zelfmoord willen plegen. We werden vanaf de eerste inleiding al voorbereid op dat we die middag een ervaringsdeskundige zouden krijgen, die dan haar verhaal kwam vertellen.  Bij mij ging het daar al mis.. een ervaringsdeskundige die zelfmoord wilde plegen..... en het is dus kennelijk niet gelukt... anders zou ze hier niet zijn ..  Waarom in Godsnaam.....

 

Maar goed ik heb het symposium gevolgd, met wisselende momenten van dit is interessant en ook met af en toe een gevoel van dit is het dus niet.... en daar was het moment onze ervaringsdeskundige werd, nog net niet met tromgeroffel, aangekondigd.

 

De spreekster, van nog geen 18 jaar jong, begon al met de opmerking dat ze een boek had geschreven  met haar verhaal en dat we die konden kopen na afloop, ze zou het meteen ook signeren.

 

Haar verhaal, was in die zin interessant dat ze verteld over haar beweegredenen waarom ze zelfmoord wilde plegen, wat de reden was, wat voor middelen ze wilde gebruiken etc., dit vond ik wel goed om te horen, al ben ik vanuit mijn counselingsgesprekken wel heftige verhalen tegen gekomen. Kortom bij mij ging het lampje langzaam doven.. ik werk dus kennelijk aan de lopende band met ervaringsdeskundigen..  of deze ervaringen nu wel zo positief zijn, daar laat ik me nu niet over uit.

 

Na afloop van haar presentatie, waarin nog tig keer haar boek werd genoemd, kreeg ze van iedereen natuurlijk een hartverwarmend applaus.  Men prees haar over haar moed dat ze dit verhaal met ons wilde delen, men bedankte haar uitbundig en haar boek werd inderdaad door velen gekocht.

Ik dus niet, omdat ik wist dat ik hier niet erg gecharmeerd van ben, maar goed, ik heb op dat gebied ook ervaring, noem het een ervaringsdeskundige, dat ik dit soort boeken uiteindelijk verstoffen in de kast en dat je op het wereldwijde net genoeg ervaringsdeskundige verhalen kan vinden, om nog maar te zwijgen van de verhalen van mijn leerlingen.

 

Afgelopen jaar ging ik naar een studiemiddag over kinderen van gescheiden ouders. Dit is een onderwerp waar ik graag wat meer van wil weten, omdat ik daar niet genoeg van weet voor mijn gevoel. over rouwen weet ik genoeg en natuurlijk is een scheiding ook een afscheid en daarin kan een stuk rouwverwerking goed werken maar dit is dan toch anders, dit vraagt soms net om een andere aanpak, kortom ik vond het belangrijk om deze middag bij te wonen.

 

Als ervaringsdeskundige ben ik met mijn Tom tom, die ik heel goed kan bedienen, de ervaring heeft geleerd  dat ik net een postduif ben zonder richtingsgevoel.. dus daarin ben ik ook een ervaringsdeskundige, naar het verre Geleen gereden,  dit keer heb ik goed geluisterd naar de Tom tom, die ik vaak Thomas noem , omdat ik toch niet luister en dan ineens ergens kom waar ik niet moet zijn.... ook weer een ervaring.. die ik heb geleerd, dus ik luister tegenwoordig en kijk goed naar het schermpje om vooral niet de goede afslag te missen, om daar bij een groep mensen aan te sluiten en te gaan luisteren naar verhalen over kinderen van gescheiden ouders.

 

De middag begon, en als ervaringsdeskundige in het goed zitten op stoelen bij studiemiddagen, werd ik geconfronteerd met een jongen, zijn naam ben ik vergeten, wat maar goed is ook, die dan een lied ging zingen over de scheiding van zijn ouders, hoe hij dat had ervaren en hoe dat voor hem was verlopen. Ik, als ervaringsdeskundige die al veel slechte voorstellingen heb gezien, en daardoor ook een hele goede ervaringsdeskundige ben met het zitten met kromme tenen van ellende, heb het ondergaan. Na afloop haalde ik opgelucht adem, dit leed was geleden, laat het feest nu beginnen en laten we zinvolle dingen leren vandaag. Helaas nu ook niet.. dit keer was het zo, dat eerst deze zanger werd geprezen met zijn lied, dat de dagvoorzitter, helemaal in tranen was omdat het haar zo raakte, dat ze helemaal haar eigen verhaal hoorde wat zo mooi was verwoord.... kortom hij mocht nog een keer dit lied zingen,. Als ervaringsdeskundige op het gebied van werken met amateurs, weet ik inmiddels ook dat als je dit vraagt, na een giga compliment, dat iemand nog beter zijn best gaat doen, met vaak als gevolg dat het dus over de top gaat.. Dit keer dus ook.. kortom dit was afzien.

 

Verder was deze middag vol met ervaringsdeskundigen, die allemaal met tips kwamen hoe je een leerling moet helpen en begeleiden, maar er werd vooral geen aandacht besteed aan hoe je een kind kan helpen om ondanks die verdriet, toch nog zijn weg te vinden in het leven en op school,.  het verhaal was met namen gericht op dat ze zielig waren maar we mochten ze niet zielig vinden.. maar deze kinderen zijn het wel, zo kwam naar buiten door de ervaringsdeskundigen die zelf een kind waren van een gescheiden ouders. We moesten vooral normaal doen, maar niet gaan zeuren als ze hun huiswerk niet af hadden, of te laat kwamen, want zo was de boodschap, ze hadden het al moeilijk genoeg.. maar we moeten ze wel normaal behandelen als elke leerling... Hier houd mijn ervaringsdeskundigheid even op.. hier vraag ik me af.. normaal is toch dat je de leerlingen behandeld zoals je elke leerling behandeld die iets niet doet of heeft gedaan, of te laat is..... dat is toch normaal. of is het in deze optiek normaal om te aanvaarden dat het kind niets doet etc. en je doet alsof je het niet merkt.... 

 

Als ervaringsdeskundige, heb ik om 17.00 mijn spullen gepakt, en nadat ik het boek had gekregen, dat men als ervaringsdeskundigen, pas na afloop geeft, omdat men weet dat mensen anders eerder vertrekken, ben ik met tom tom naar huis gegaan.

 

 

Onderweg bedacht ik me, dat de term ervaringsdeskundige, wel heel gemakkelijk gebruikt word. Daarbij herinner ik me een keer bij een EHBO les, dat iemand een splinter had en dat iemand hem er uit ging halen omdat hij er ervaring mee had, en dus een ervaringsdeskundige was... in mijn optiek is hij dus gewoon een EHBO-er die zijn taak doet.

 

De term ervaringsdeskundige vind ik namelijk iets wat te pas en te onpas word gebruikt om iets positiefs te labelen... maar ik ben er niet zo van, wel het positief oppakken van dingen maar  de term ervaringsdeskundige gebruik dit alleen als het echt zo is, en niet om iets zomaar te benoemen om modern te doen..

 

Ik zie het af en toe bij leerlingen die dan naar mij toe komen en zeggen dat ze ervaringsdeskundige zijn in het in zichzelf snijden, en dat ze graag andere leerlingen willen helpen.. Ik ben er altijd voor als leerlingen elkaar helpen dat zeker, maar in welk opzicht wil deze deskundige helpen, hoe beter te snijden of hoe er vanaf te komen... Ik stel dan ook altijd de vraag wat diegene te bieden heeft, daar zwijgt men dan.. maar ja ze hebben ervaring..

In onze maatschappij is het natuurlijk zo dat we schreeuwen om mensen met ervaring.. maar de echte mensen met ervaring stoppen we weg, en kleden we uit.

 

 Geloof me ga de eerste beste bejaardentehuis binnen, en daar zitten de echte ervaringsdeskundigen die genoeg weten over het leven en hoe het in elkaar zit..  Die mensen verdienen met recht de titel Ervaringsdeskundigen... als schrijven ze geen boeken, staan ze geen lezingen te geven.. ze hebben en leven gehad waar menigeen van ons geen brood van lusten, zo arm soms ..... maar ze kunnen een hoop vertellen, en vaak ook nog zonder verbitterd te zijn...

 

Laten we die Ervaringsdeskundigen meer aan het woord laten om ons veel te leren. Dit zijn de echte.