Giselle + ( dansvoorstelling)

 

 "De Toneelmakerij en DOX presenteren Giselle, een van de beroemdste balletten ter wereld, in een actuele bewerking vol songs, beats en hiphop. Giselle en haar matties zijn een crew. Het pleintje is hun thuis, hier chillen ze, dansen ze en steunen ze elkaar als ze moeten dealen met onbetrouwbare ouders en drammende docenten. Maar op een dag komt queen bee  Giselle niet opdagen en staat hun wereld op zijn kop. Heeft die mysterieuze jongen daar soms iets mee te maken? Dromen die werkelijkheid worden – kan dat echt?

De Toneelmakerij, met jarenlange ervaring in de grote zaal (1000+1 Nacht, De Toverfluit, As you like it) en DOX bundelen hun krachten. Vijfvoudig Krekelwinnaar Timothy de Gilde maakte eerder samen met Joachim Robbrecht en Dalton Jansen jeugdvoorstellingen waarin dans en spel in elkaar overlopen. Nu brengen zij deze knallende ontmoeting tussen dans, tekst en live zang. Giselle is een moddervette viering van de chosen family voor iedereen vanaf 8 jaar.

Nina van Tongeren en Joachim Robbrecht  tekst  |  Timothy de Gilde en Dalton Jansen  regie en choreografie  |  Charlie Chan Dagelet, Leendert de Ridder, Leandro Ceder, Fiona Dekkers, Tuan Tran, Jeroen Janssen, Rosa van Leeuwen, Lara Valentić  spel  |  Anne-Fay Kops en Jeremia Jones  muziek"

Als je dit leest als oud docent van 1 van je pupillen kan je alleen maar meer dan trots zijn op wat hij heeft bereikt. Geloof ik kom veel oud leerlingen tegen die hun huis en leven totaal niet op orde hebben met alle gevlogen van dien..dus het is dan extra leuk om een aantal leerlingen te volgen die je dan toch kan zien en kan volgen die in de theaterwereld actief zijn geworden.. heerlijk'.

Afgelopen vrijdag ben ik voor de tweede keer afgereisd naar Leiden naar een voorstelling van Tuan, oplettende lezers zullen ook gelezen hebben dat ik de vorige keer bij de voorstelling van Tuan was die Birds was genaamd. dus ik vond dit extra leuk om te gaan kijken en er van te gaan genieten, zeker als begin van een leuk en bijzonder creatief weekeinde.. waarin ik 2 voorstellingen ga zien en ook nog 1 film en ja ook heel creatief ben ik aan de slag gegaan met mijn kerstboom, de droom van een ieder. .een witte kerst realiseren.. en ook mezelf wat meer verdiept in de ChatGPT.. wat is dat een wonder

Dus om iets over 6 vertrok ik naar Leiden en deed meteen al eigenwijs, ik nam een andere route dus ik ging binnendoor  in de veronderstelling dat dat sneller ging nou nee dus.. ( Aangezien de dag al erg chaotisch verliep met al eerst een pot vitamine pillen die uit mijn handen viel met als gevolg dat mijn hele keukenvloer vol lag met pillen… opgeruimd en daarna haasje repje naar de deur waarbij ik bijna een zwieper maakte wegens wat gemorste water, om  tot de ontdekking te komen dat ik dus moest krabben… heel vervelend.. maar dat is dan wat het is.. op school ging het goed totdat ik dus mijn bakje met kwark pakje die bleek de lijnzaadolie te hebben gelekt en was dus glibberig en juist de muesli viel eruit over de tafel bij kunst.)  dus dat ik tot twee x in Leiden de verkeerde afslag nam is eigenlijk niet zo gek. Maar gelukkig op tijd in het theater om te ontdekken dat het vol met kinderen zat… gruwel.. zeker als je in de zaal zit met ik weet niet hoeveel kinderen .. links, rechts, voor , achter die allemaal met die zachte schreeuw stemmetje de zaal vullen… ik adem diep in en zuchten heel wat af inwendig … 

Nou naast me een zeer bewegelijk meisje met heel lang haar.. regelmatig kreeg ik een vlecht in mijn gezicht gezwiept, een schop tegen mijn benen een arm in mijn buik.. kortom ik ben gemasseerd, wat me dan opvalt is dat moeder als excuus aandraagt mijn dochter is zeer bewegelijk.. ja dus..is dit dan de plek voor jouw kind denk ik dan, ga naar het bos, naar een speeltuin, ga hardlopen etc...maar naar het theater?, zoal ook een hele bije moeder, die stralen veel te laat binnenkwam met haar 3 kinderen en die dus eindeloos lang deden om op hun plek te gaan zitten.. die  het idee had dat ze kennelijk niet stoorde.. en ach men heeft toch begrip voor een moeder met 3 kinderen..  

Maar wat een mooi stuk naast dans ook veel spel, het verhaal was boeiend en mooi opgezet maar het viel me wel op dat het flinterdun is maar voor het publiek, de jeugd , is het goed te volgen. 

De dans, de muziek en het decor  prachtig , ook de symboliek in de voorstelling over dat als je beroemd bent dat je in een gouden kooi leeft en of je dat wil.. prachtig verbeeld.

Natuurlijk heb ik vooral op Tuan gelet, want dat is tenslotte mijn pupil, en wat ben ik trots op hem, hij straalt hij is blij en hij geniet oprecht van zijn keuze, het theater. en dat kan ik zo begrijpen. dat heb ik ook altijd gehad totdat de tijd kwam om te gaan. soms weer je haarfijn het moment.

Na afloop natuurlijk op hem gewacht om met hem te praten over de voorstelling maar vooral over hoe het nu met hem gaat. Voordat hij bij mij kon komen, kwamen er tig meisjes naar hem toe om met hem op de foto te gaan.. hij straalt en doet het. het is voor hem geen opgave maar het is voor hem gewoon omdat hij het echt wil en van geniet. incluis dat bewegelijke meisje met een te lange staart in de vlecht dat naast mij zat. Hij is 1 en al geduld met de kids en praat met ze.. heerlijk om te zien.. Nog meer reden om trots op hem te zijn.. 

Ik vind het een stuk om te gaan zien maar liever zonder bewegelijk meisje naast je 

recensie van de voorstelling

Giselle als dans- en muziektheaterspektakel bij De Toneelmakerij & DOX

Van 18 oktober 2024 t/m 5 januari 2025 toert Giselle door het land. Djinti Sullivan en Leendert de Ridder spelen hoofdrollen en Timothy de Gilde regisseert de familievoorstelling (8+) van de Toneelmakerij en DOX, een stampend dans- en muziektheaterspektakel met de energie van de straat.

Actuele bewerking

De Toneelmakerij en DOX presenteren Giselle, een van de beroemdste balletten ter wereld, in een actuele bewerking vol songs, beats en hiphop. Giselle en haar matties zijn een crew. Het pleintje is hun thuis. Hier chillen ze, dansen ze en steunen ze elkaar als ze moeten dealen met onbetrouwbare ouders en drammende docenten. Maar op een dag komt queen bee Giselle niet opdagen en staat hun wereld op zijn kop. Heeft die mysterieuze jongen daar soms iets mee te maken? Dromen die werkelijkheid worden, kan dat echt?

Viering van de chosen family

De Toneelmakerij, met jarenlange ervaring in de grote zaal (1000+1 Nacht, De Toverfluit, As you like it), en DOX bundelen hun krachten. Regisseur en vijfvoudig Krekelwinnaar Timothy de Gilde maakte eerder samen met choreograaf Dalton Jansen en tekstschrijver Joachim Robbrecht familievoorstellingen waarin dans en spel in elkaar overlopen. Nu brengen zij deze knallende ontmoeting tussen dans, tekst en live zang. Giselle is een moddervette viering van de chosen family voor iedereen van 8 tot 80 jaar.

 

Turijn dag van terugkeer naar huis

 

Nou de lege stad laten we onder ons, het was gisteren Halloween  in  de stad , met als gevolg dat de Nacht onrustig was., maar vrijdag Allerheiligen .. dan rust de stad.. dan is de stad stil.. men rust uit na een nacht spoken jagen.Een mooier afscheid na een prachtige vakantie in een stad met onverwachte pareltjes die ik niet verwacht had.. kortom ben je nog niet in Turijn geweest ga vooral, loop veel zie veel en geniet.,, vooral genieten van alles wat er is te zien. 

Al heb ik dan de lijkwade niet in het echt gezien, ik ben er nu wel vlak bij geweest en wie weet als hij zichtbaar is ga ik nog een keer terug om dan alsnog die lijkwade te zien.... dat hangt een beetje af van of het kan en ik dan nog zin heb... maar Turijn komt op het lijstje met mooie steden, zoals Berlijn, Londen... en nog meer van dat soort steden die in mijn hart zijn gaan zitten.

Ontbijt was goed zoals altijd . Dan de laatste dingen in de koffer paniek want ik miste mijn giropas.. alles uit de koffer. Alles weer in de koffer.. alles uit de tas, alles weer in de tas.. om te ontdekken dat je hem gewoon onder je koffer heb liggen.,,kortom de vakantie is compleet we zijn gaan verdwalen , ik was wat kwijt en weer gevonden  en dus tijd om te gaan.. 

Op tijd was Ankie aan mijn deur, maar ja ik zat in een sanitaire stop. Maar alles ging goed. We moesten nog toeristenbelasting betalen. Daarna konden we dus wachten op de taxi. 

Deze meneer was erg op tijd en houd dus duidelijk van op tijd want mijn hemel wat reed die man hard .. het ontbijt kwam 3 x omhoog, maar we waren op tijd op het vliegveld , ruim op tijd .. heel erg vroeg zeker als je hoort dat je een uur vertraging hebt., 

Maar dat geeft ook kansen.. want … juist olijf olie gekocht, een vies chocolade drankje, tevens prachtige spullen voor collega’s voor de kerst, kortom het was goed. 

Daarna 3 uur in de vertrekhal wachten op onze vlucht in de brandende zon. Maar ook dat gaat over. 

Bij de douane ging het snel, heel snel.. alleen moest ik wel betast worden door de douane en dan weet ik het weer.. broek met zij zakken.. dus ja logisch niet aan gedacht.

Achter mij een dame rijkelijk voorzien van allerlei toeters en bellen en ja hoor zij mocht 4 x er door totdat ze ineens bedacht dat haar beugel bh wel eens de oorzaak kon zijn. 

Maar goed we hebben dat weer gehad en zijn blij. 

Het verrek uit Turijn is bijzonder door de lege straten een mooier afscheid kan je niet hebben …

De laatste dag geen foto's gemaakt het is tenslotte zitten in de taxi en op het vliegveld dus  dan maar van elke dag maar een bijzondere foto..

LOWAN dag

Afgelopen maandag had ik een studie dag in Ede met mijn collega's van de ISK.

We hadden afgesproken op het station in Utrecht omdat we via verschillende kanalen naar Ede gaan en dat was voor ons, de collega's van Kunst beter om te doen. Op het station in Alphen was het meteen al een druk gedoe met de collega's  van de ISK die ook op het station stonden.

De trein was er vrij snel door het vele praten met elkaar en dus gingen we de trein in om te ontdekken dat kennelijk meer mensen besloten om met de trein te gaan want de trein zat bommetje vol.. dus ik kon staan.

Helemaal geen probleem want ik kan tenslotte nog genoeg zitten.

De weg naar Utrecht ging goed maar in Utrecht raakte ik de mensen van de isk al kwijt maar daar stonden Nick en Marlous al. dus dat was wel erg lekker. Ben nog even snel naar het toilet gegaan voordat we de trein ingingen.. en dus we zaten met z'n 3-en bij elkaar.

De reis ging snel het is ook maar een kippeneindje om in Ede vanuit Utrecht te komen.

Bij aankomst moesten we volgens Nick links af en dat bleek rechts te zijn,. maar goed we hebben het hotel gevonden, waar we de studiedag hadden.

Onderweg een prachtig kunstwerk gezien van de danser , waarvan hieronder een foto.  Bij aankomst bleken we niet de enige groep te zijn die kwam er stond al een hele lange rij bij de ingang en dus moesten we in de rij staan.

Niet gek met 1300 man die naar deze dag gingen tenslotte. Toch was het erg leuk. Marlous en ik gingen nog even naar het toilet, maar er stond zon lange rij dat we maar besloten om naar de invalide toilet te gaan, wat prima is bevallen. Daarna waren we Nick kwijt dus wij zijn een zaal ingelopen en nu bleek dat ze diverse zalen hadden want we kregen zowel de dagvoorzitter als een spreker via het scherm te zien.. prima. tenslotte is dat iets van nu. We zijn wel gewend uit corona dat veel  dingen online kunnen.

Daarna kwam Salman Amini, een cabaretier die ik al een keer eerder had gezien op de Parade en die ik erg indrukwekkend goed vind dus ik was blij en hij zei hele mooie en goede dingen die me toch ook tot nadenken stemden.

Daarna gingen we de workshops doen

De eerste ging ik samen met Marlous en Nick en dat ging over de uitwisseling tussen kunst, drama etc en dat leek me erg leuk om zo ook wat nieuwe dingen te kunnen oppakken. maar helaas viel deze erg tegen.

Daarna hadden we de lunch en dat was prima, alles vegetarisch dus dat was handig.

Workshop 2 was een saaie presentator maar wat ze vertelde was erg boeiend en daar ga ik toch nog wat mee doen het was actieve taalverwerving bij NT2 lln  met allemaal oefeningen die de leerlingen kunnen doen. Erg inspirerend.

Daarna  mijn laatste workshop waarvan ik eigenlijk niet zulke hoge verwachtingen had maar dat was prachtig.. het ging over Ai op eenvoudige manier uitgelegd. De presentator was een plaatje om te zien dus dat was al heel fijn, daarnaast was het razend interessant en ben ik om.. ik dacht altijd die AI kunstmatige intelligentie is niks maar ik ben echt om ik ben voor.. het werkt heerlijk en spaart veel tijd uit

Na deze workshop was het tijd voor de borrel met hapjes maar zoals te verwachten. was er geen hapje meer te vinden, de collega's van de andere scholen hadden als een soort uitgehongerde massa zich volledig op alles gestort en er was niets meer over.. Geen punt ik had toch al genoeg gegeten vond ik maar  toch typisch Nederlanders ik verdenk zelfs een paar mensen dat ze hun tassen vol hebben gestopt voor onderweg..  zal mij niet verbazen om eerlijk te zijn.

Nadat we even in deze ruimte waren geweest hebben we afscheid genomen van de collega's van de Isk en zijn we snel naar de trein gelopen waar we precies op tijd aankwamen om de trein te halen.

Lekker op tijd weer thuis en heerlijk genoten van deze dag.

 

Karate kid deel 1

 

 Wat is het toch weer enorm genieten van deze film, ik kende het al maar het is zo geweldig om hem weer te zien. genieten.. een aanrader dus al heb ik niet de film van 2010 gezien die trouwens meer dan 3 uur duurt. ..

recensie van de film:

The Karate Kid (1984)

Regie: John G. Avildsen | 127 minuten | drama, familie, sport | Acteurs: Ralph Macchio, Pat Morita, Elisabeth Shue, Martin Kove, Randee Heller, William Zabka, Ron Thomas, Rob Garrison, Chad McQueen, Tony O’Dell, Israel Juarbe, William Bassett, Larry B. Scott, Juli Fields, Dana Andersen, Frank Burt Avalon, Jeff Fishman, Ken Daly, Tom Fridley, Pat E. Johnson, Bruce Malmuth

Als je de leeftijd hebt dat je in de jaren tachtig van de twintigste eeuw al films keek is de kans groot dat je toen ‘The Karate Kid’ met Ralph Macchio en Pat Morita gezien hebt: is het niet in de bioscoop dan wel op televisie. Net als Madonna, Prince, Michael Jackson en Duran Duran was er destijds geen ontkomen aan. Het is een film die hoog op de nostalgielijst scoort. Dat de tienerklassieker zo’n impact heeft gehad op een groot deel van de opgroeiende tieners in de jaren tachtig is niet zo vreemd: het hartverwarmende verhaal over een bijzondere vriendschap bewijst generaties later nog steeds mee te kunnen. Niet voor niets kwam er in 2010 een remake met Jaden Smith in de titelrol.

De jonge vaderloze Daniel (Ralph Macchio) verhuist met zijn moeder van New Jersey naar L.A. Alsof zo’n verandering niet genoeg is om zijn puberleven op stelten te zetten, krijgt hij binnen de kortste keren ook nog eens te maken het gesar van een stel getrainde karatebeoefenaars. Daniel ontmoet de mooie Ali (Elisabeth Shue), maar zij blijkt de ex-vriendin van Johnny (William Zabka), de leider van het gevaarlijke stel ruziezoekers, te zijn. Het laat zich wel raden welke uitwerking dat heeft. Maar gelukkig ontmoet Daniel ook Mr. Miyagi (Pat Morita), de conciërge in het gebouw waar Daniel met zijn moeder woont. Mr. Miyagi heeft een totaal andere levensinstelling dan parttime karateleraar/fulltime sadist John Kreese (Martin Kove). Kreese belooft dat zijn studenten Daniel met rust zullen laten, maar dan moet Daniel wel met een karatetoernooi mee doen. Wat Kreese (en Daniel) op dat moment nog niet weten is dat Mr. Miyagi een ster is in karate. De oude man neemt Daniel onder zijn hoede en belooft hem klaar te stomen voor de gevreesde wedstrijd. Zijn methode is bepaald echt gangbaar en Daniel beklaagt zich er over dat hij niet veel meer is dan een gratis arbeidskracht voor Mr. Miyagi. Maar uiteraard heeft de Japanse meester hier een bedoeling mee…

‘The Karate Kid’ heeft bijna alles in huis wat je als filmliefhebber zoekt: spanning, humor, romantiek, een unieke vriendschap tussen personages voor wie je niets anders dan genegenheid kunt voelen, een prima stel acteurs, de uitstekende score van Bill Conti, een lekkere soundtrack en mooie beelden. De nagelbijtende eindscène heeft alles weg van films als ‘Rocky’, niet zo gek wanneer je bedenkt dat de regisseur van ‘The Karate Kid’, John G. Avildsen, eerder ‘Rocky’ (1976) maakte. Je zou ‘The Karate Kid’ dan ook best een tienerversie van dat Sylvester Stallone vehikel kunnen noemen. Pat Morita is met recht een icoon van de jaren tachtig, en het is eigenlijk raar dat we van Ralph Macchio niet zo heel veel meer gehoord hebben na de twee sequels die deze onverwachte kaskraker voortbracht, want het is nauwelijks te merken dat hij acteert, zo naturel komt zijn personage over. Dat het verhaal volgens een beproefd recept verloopt en dat de film wel wat korter had gemogen doet wel iets aan de kwaliteit van het geheel af, maar het blijft een vakkundig gemaakte film om ongegeneerd van te genieten.

 

Yes een half uur later.....

 

Het is een feestje vorige week zondag ochtend, want ik kon zomaar een half uur langer in bed liggen en de training duurt nu maar 60 in plaats van 90 minuten, wat wil een mens nog meer met de winter voor de deur....

Nou het rommelt dan toch wel weer een beetje, voor je het weet is het dan toch weer rennen om op tijd te zijn. maar ook dat lukte dus prima.

Ik had zelfs nog wat tijd over om bij te praten met een sportmaatje. 

Eindelijk konden we naar binnen, en de zaal is bloedheet en warm.. . door de vorige steps les dus dat is al een pre je bent eigenlijk meteen al een soort van warm..

Daarna begon de warming up.

Jumping jacks..  met twee gewichtjes.

Je moest gaan jumping jacken en dan met de gewichtjes boven je hoofd, nou dat gaat dus niet bij mij, dat gaat niet, mijn benen gaan te snel en mijn armen te langzaam met als gevolg dat ik een soort raar dansje doe... ik ben daar duidelijk niet voor in de wieg gelegd.

Daarna gingen we onze schouders warm maken twee rondjes met eerst de gewichtjes naar voren, dan omhoog aan de zijkant en dan de fly. 

En daar was hij dan de amrap

20 kb swing

10 trusters

10 pushups

20 toetaps.

en dan bijhouden hoeveel rondjes je kon in 10 minuten nou ik haalde amper de 5.

Daarna kwam het geweldige nummer 99 luftballons maar dan in de houseversie en bij de woorden 99 luftballons moesten we een burpee doen en de rest in jumping jacks..  een ramp

alsof we nog niet genoeg gestraft zijn moesten we daarna ook nog de volgende oefeningen in onze eigen tijd doen...  maar net zoveel rondjes halen als we daarvoor hadden

de oefeningen

20 swings

10 rows per arm

10shoulder press per arm

10 boxjumps.

Ik kan wel zeggen dat ik gesloopt was.

De buikspier oefeningen kwamen hierna.

nou dat was een les van hoger niveau.

eerst in de bridge en terwijl je dus alles aanspande ging je met twee gewichtjes de triceps oefening doen. en geloof me ik was ergens meteen terug in mijn wilde jaren.

daarna kregen we de ene na de andere bizarre buikspier oefening.

we moesten weer in de hip bridge liggen en dan met 1 been 2 seconde omhoog en dan weer 2 seconden naar beneden.

de volgende is niks voor iemand zonder coördinatie, ik dus, op je rug liggen, en dan je linker been omhoog, gestrekt en je linkerarm met een gewicht ook naar boven... en daarna met rechts.

Deze bizarre oefeningen moesten we 2 rondes doen

Nieuw ronde nieuwe ellende

squaten en terwijl je aan het squaten was moest je met je armen met de gewichtjes box bewegingen maken en juist, ronde twee

een squat en dan vanuit de squat terwijl je uit de squat kwam een box beweging maken in de lucht naar rechts, met je linker arm en visa versa

dit dus ook twee keer

en daarna kwam een ronde waarbij we alles maar 1x hoefden te doen.

eerst kb  deadlift

en dan de one hand deadlift.

Eindelijk was de les volbracht, en ik weet niet hoe hij het doet...  want ik was meer kapot dan naar anderhalf uur..

Jezus Christ Superstar ( theater)

 

Natuurlijk had ik deze musical al gezien, en er zo enorm van genoten dat ik heb besloten om hem ook in Alphen te gaan bekijken maar dan in de zaal, dus vrij dicht bij het podium, mede omdat ik heel nieuwsgierig ben hoe het er dan uit ziet.

Inmiddels heb ik al diverse uitvoeringen gezien van deze musical en nog steeds blijft hij wonderbaarlijk mooi om te zien.

De avond begon al goed, men wilde mij op het podium gaan zetten maar dat heb ik geweigerd, mede omdat ik de vorige keer al had gezien dat je daar het niet goed ziet omdat alles toch meer naar de voorkant word gespeeld,. 

Ik kwam de zaal in met mijn kaartje rij 5 . en dat bleek uiteindelijk rij 2 te zijn.. de orkestbak was heel groot en dus waren de eerste 3 rijen verdwenen.. Geniaal, prachtige plek, leuke mensen aan mijn rechter kant.. aan mijn linker kant kwam later een ander stel waarvan de vrouw bij het eerste lied begon mee te zingen.. dus ik heb even een duidelijk blik van afkeuring gegeven en toen was het stil. maar ze rook behoorlijk naar de aceton.. of ze heeft haar nagels nog snel even schoongemaakt of en daar refereer ik even aan vanuit mijn lotus tijd.. ze is diabeet. want die kunnen soms zo ruiken..

Maar de show begon en ik zat er meteen weer in, wat een energie in deze groep en wat mooi is dit gespeeld.

Ergens vond ik hem zelfs beter dan de vorige keer. veel meer indruk maakte het.. kan niet goed zeggen waarom dat is. Het leek alsof ze, wetende dat dit de laatste voorstellingen zijn, maar waarschijnlijk ook omdat ze behoorlijk nu op elkaar waren in gespeeld het beter ging. 

Als je zo dichtbij zit valt je meer op, zoals op een gegeven moment stond de speler die Judas speelde, die een geweldige stem heeft voor op het podium, ik vermoed dat hij tussen het afgaan en opkomen even snel naar het toilet geweest is want zijn gulp stond open. en dat leid dan toch af..

Dit keer werd de rol koning Herodes, die eerst door Alex Klaasen werd gespeeld, in deze versie gespeeld door Paul de Leeuw en ik kan het niet helpen ik bleef steeds Bob de Rooij zien in zijn bewegingen en hoe hij deed..  ik was niet zo onder de indruk van zijn spel.

Wat dit keer ook beter ging was de uitvoering van het prachtige lied I dont know how to love him.. ik raakte nu wel geraakt door dit lied

Voor de mensen die deze voorstelling nog niet gezien hebben ga hem nog zien nu je de kans krijgt want het is een belevenis, zeker op de vijfde ( lees tweede) rij je krijgt ook nog een lading wind, en geld naar je toe geblazen, dus het was voor mij een all in one voorstelling dit keer.

Hieronder twee uitvoeringen van dat prachtige nummer en daaronder een recensie van deze voorstelling..

Een prachtig stuk op Nu.nl

Regisseur Ivo van Hove brengt de musical Jesus Christ Superstar op geheel eigen wijze naar het Nederlandse theater. De rockopera, met onder anderen Jeangu Macrooy en Magtel de Laat in de hoofdrollen, gooit hoge ogen bij de recensenten.

de Volkskrant - 5 sterren

"Meng de onverwoestbare muziek van Andrew Lloyd Webber en Tim Rice met de rauwe, confronterende regiestijl van Ivo van Hove en je krijgt een theaterervaring die erin hakt. In de nieuwe productie van Jesus Christ Superstar wordt de muziek gloedvol uitgevoerd door een live orkest, maar staat toch het drama op de eerste plaats."

"De keuze om popzangers te casten in de rollen van Jezus en Judas maakt de productie eigentijds. Lucas Hamming heeft als Judas de juiste stoere uitstraling en zingt zijn solo's als een indierockzanger. Hij vormt een mooi duo met Jeangu Macrooy, die als Jezus juist meer soul in zijn zang legt. Macrooys versie van het cruciale lied Gethsemane wordt bloedmooi gezongen. Maar ook in zijn acteren weet Macrooy de juiste toon te raken en te ontroeren."

AD - 5 sterren

"Van Hove heeft er een eigentijdse, rauwe versie van gemaakt. Een zintuigelijke zinneprikkeling ook, met wind, water en (film)bloed in een verder minimalistisch, haast industrieel decor- ook al heel erg Van Hove. Net als de gewaagde keuzes voor hoofdrolspelers Macrooy en Lucas Hamming (Judas). Twee muzikanten, die wel oren hadden naar dit maandenlange avontuur in de Nederlandse theaters. Het moet gezegd: Hamming speelt net wat minder expressief en overtuigend dan Macrooy."

"De mannen weten zich gedragen door een sterrencast, in het geval van Jezus in sommige scènes zelfs letterlijk. Toch bijzonder: niemand viel bij de première in Amsterdam tegen. Edwin Jonker als krachtige Pontius Pilatus, Richard Spijkers als Kajafas en Alex Klaasen als koning Herodes; het publiek tikt elkaar telkens aan, om te zeggen hoe goed de mannen spelen."

Het Parool - geeft geen sterren

"Van Hove liep anderhalf jaar geleden Tuschinski uit en zag op straat Jezus lopen, die ook net uit de bioscoop kwam. Het was Jeangu Macrooy, en Van Hove wist dat hij in de rijzige, statige Macrooy de hoofdrolspeler had te pakken voor de musical Jesus Christ Superstar. Na de première weten we: dat had Van Hove goed gezien."

"Van Hove heeft vooral het ensemble ingezet om zijn belangrijkste boodschap te vertellen. We zien de hysterische, dolgedraaide xtc-massa die Jezus adoreert, terwijl diezelfde massa later met het grootste gemak voor het Romeinse gezag kiest. Zoals tegenwoordig de massa ook achter de opgepompte helden van de dag aanrent en morgen weer een ander aanbidt."

"De massa is makkelijk te manipuleren, hypocriet en in feite boosaardig. Dat is in tweeduizend jaar geen klap veranderd en dat wordt ons in deze Jesus Christ Superstar ongezouten ingepeperd."

Trouw - 5 sterren

"Regisseur Ivo van Hove koos intuïtief voor Macrooy als Jezus voor zijn versie van de beroemde Jesus Christ Superstar-musical van Tim Rice en Andrew Lloyd Webber. Een muzikant casten voor een dramatische musicalrol klinkt als een risico, maar Van Hove blijkt een geweldige intuïtie te hebben. Macrooy is de gedroomde Jezus."

"Het helpt natuurlijk dat de musical volledig doorgecomponeerd is en dus alleen uit songs bestaat. Maar ook de uitstraling van Macrooy klopt: het statige, schijnbaar verstilde, alsof hij meer weet dan de rest, zonder hooghartig te zijn; een koning-van-het-volk waardig."

Turijn dag 4

 

De laatste dag in Turijn. Omdat we nu oprecht verbazen over de goedkope prijzen van alles hebben we al besloten dat we vrijdag een taxi nemen naar het vliegveld..

 

Zo we kunnen weer overnieuw beginnen met de blog, het ging goed totdat ik de blog opende op mijn i pad, waar maar een klein stukje stond en dus boem alles weg van mijn geschreven tekst op de telefoon.. balen…. Maar het is wat het is, en dood zal ik er niet aan gaan als ik heb nog een keer schrijf.

 

Maar goed na het ontbijt, waar we wat kariger hadden gegeten dan de afgelopen keren, we hadden onszelf beloofd dat we dus nog een gebakje mochten bij de bistro Amore op de hoek bij onze straat bij het hotel,

Dus na het ontbijt terug naar onze kamers en daar nog de niet gedane dingen doen om daarna naar de stad te gaan en naar de Bistro Amore..

 

Voor we na het ontbijt naar onze kamers gingen hebben we eerst onze vele voetstappen en kilometers die we hebben gelopen, zonder ook maar 1x gebruik te maken van het openbaar vervoer, de kosten bij elkaar opgeteld gaf ons de conclusie dat we wel met een taxi naar het vliegveld mogen…. Zeker als we bedenken dat we dagen hebben gehad waarbij we niet eens de 50 euro aantikte met eten etc.. we zelfs meestal niet eens de 40 aantikten, dus die hebben we meteen geregeld bij de receptie van het hotel om met deze taxi naar het vliegveld te gaan. 

 

terug op onze kamers was ik nog wat aan het rommelen en moest nog naar het toilet en Ankie stond alvast voor de deur, op de afgesproken tijd. Dus dat was prima ik nog even snel naar het toilet, terwijl Ankie even haar gemak nam op de luxe stoel van mij toen ik uit het toilet kwam en zei kom we kunnen zei ze nee dat kan niet. Ik zit vast.. Ik dacht even dat ze ineens zich had aangesloten bij de groep die zich druk maakt over het klimaat en dat ze dan zich vastplakken aan de weg of een kunstwerk… Dus ik dacht Oh ja hoor ze wil ook eens ergens bij horen maar nee ze zat echt vast met haar rugzak vast tussen de leuning het onderste stuk leer van de stoel en het bovenste stuk leer van de stoel, dus ze kon echt niet weg.dus wij lachen en natuurlijk heb ik haar bevrijd.

 

Daarna was het tijd om onderweg gegaan naar de 3 of meer K;s Eerst aan de koffie en een kopje thee, en koekjes de luxe, wat eigenlijk gewoon gebak is. Maar zo lekker bij ons tentje Amore.

Daarna gingen we samen aan de wandel om naar een kasteel te gaan dat op het UNESCO Erfgoed staat Onderweg steeds grappen maken met woorden die met een k beginnen, ineens zagen we een bord met de tekst… Kunst en antiek beurs. Dus ik zei meteen. Zullen we.. Ankie ook snel van het rechte pad te krijgen van onze doel.. zei  tuurlijk, dus wij naar binnen.. en het was niet zo heel groot maar er waren wel mooie dingen om te zien.. maar ook weer veel blote vrouwen in de kunst..

 

Daarna zijn we ons pad verder gaan vervolgen  en via een prachtige weg waar veel natuur foto;s te maken waren , trappen moesten worden beklommen kwamen we bij het kasteeltje aan, en wat een aandoenlijk mooi en sober kasteeltje prachtig. Om te zien. We konden meteen naar binnen, en ik moest heel dringend naar het toilet, kennelijk was het luxe koekje niet zo goed gevallen. Maar dat mocht de pret niet drukken, naar het toilet bij het kasteeltje wat behoorlijk ver van het begin was waar Ankie zich verdiepte in de film over het kasteeltje, toen ik bij de toiletten aankwam bleek dat de heren afdeling de 

 bril van het invalide toilet maar 1 helft had, de rest zonder bril was dus ik besloot om maar naar de dames te gaan, net zo handig en geen verschil alleen zaten daar wel op elke pot een hele bril.

Daarna met Ankie door het kasteeltje heen en wat een lief en mooi kasteel was dit. Echt genieten als je er naar keek en liep, geen overdaad en de fresco’s waren mooi in pastel tinten gemaakt, en bepaalde kamers waren vol met Chinese vazen etc. 1 kamer had 4 dezelfde beelden waarop ik dus zei. Nou die zijn snel even bij de Action gehaald ..

 

Nadat we alles binnen hadden bekeken zijn we dus naar buiten gegaan, wat ook erg mooi was om te zien… mooie tuin met prachtige gebouwen waar we ook heerlijk hebben rondgelopen, Aan het einde van de toch hebben we nog even op een bankje gezeten en genoten van het uitzicht. Met sultanes en een elk een halve banaan. En kregen we een heel mooi gesprek… over afscheid nemen, rouwen etc. Prachtig en oprecht.

 

We besloten om de tocht verder te gaan richting de kerk en het klooster en dat was ook prachtig om te kijken.. mooie beelden en dingen om te zien,,Onderweg weer een salamander gezien, en mooie beelden van de natuur.We hadden bij de oprij laan nog geprobeerd om een foto te maken met een vallend blad naar dat is via een truc we gelukt. Uiteindelijk.. we moesten het vaak overdoen en vaak moesten we aftellen.  Maar het is gelukt een foto van een vallend blad.

 

We zijn naar het kerkje gelopen en dat was ook een prachtig iets om te bekijken, zeer omdat daar ook de vlam stond van de Olympische spelen.. mooi. 

De kerk was wat sober maar er lag wel een nagemaakte. Monnik in een glazen kist, ( Sneeuwwitje was er niets bij vergeleken) die in 1790 was overleden of iets in die trant.

Daarna zijn we het klooster in gegaan wat inmiddels een museum was. er was een prachtige expositie over bergbeklimmers maar om eerlijk te zijn ik was er na de eerste afdeling al wel klaar mee.. maar toen we naar boven gingen werden we beloond met een prachtig uitzicht over de stad.

daarna nog de andere etages bekeken en uiteindelijk belanden we in de onderste gedeelte waar dus kennelijk een moderne uitvoering was van een bergbeklimmers leven. Ankie wilde de touwen die daar lagen gaan opruimen ik liep met mijn karige maatje 43 over een kunstwerk wat meteen al krak zei..

 

En waar dus duidelijk een barst in is geraakt.. maar gelukkig reageerde niemand en dus wij snel weg uit die ruimte.. dat is wel het voordeel als je er alleen bent.

Daarna besloten we om naar het restaurant te gaan voor wat te drinken maar die was dus dicht helaas, dus wij naar het dorp, We hadden al bedacht dat we heel graag toch bij het filmmuseum met de glazen lift naar boven wilden, maar helaas was dat helemaal uitverkocht..dus dat kon niet meer. Door schade en schande wijs geworden besloten we om dan maar meteen ons dagelijkse ijsje te halen bij de tent tegenover het museum het was inmiddels al rond 17.00 dus we besloten om naar het parkje te gaan waar we de eerste avond ook zijn geweest om daarna nog een pizza te eten bij de eerste de beste pizzatent die we tegen zouden komen en  dan naar het hotel te  gaan om alvast pre in te pakken.

 

Zo gezegd zo gedaan, Ankie navigeerde weer prima naar het parkje en we hebben daar heerlijk gewandeld, om uiteindelijk het parkje te verlaten en opzoek te gaan naar een pizzeria,, die vonden we, en daar konden we heerlijk eten, we namen beiden een 4 kazen pizza en dat was heerlijk. 

 

Daarna besloten we om de dag  en de vakantie af te sluiten met een kop thee bij Amore de bistro waar we ook de allereerste dag een kop thee hadden gedronken zodat de cirkel rond was. .

Een andere steen uit de muur...

 

Collega Jan ging al 2 jaar geleden met pensioen, maar hij besloot om nog 2 jaar te blijven. Hij besloot om na die twee jaar echt te stoppen en afgelopen week was zijn afscheidsfeestje van een ieder..

Dit werd gevierd in een ons geweldig restaurant waar het altijd goed eten is en vooral de vegetarische schotel is er meer dan goed, als je van te voren aangeeft dat je vegetariër bent.

Om 17.00 gingen we met elkaar aan tafel nadat we vele oud collega's hadden gezien en met ze hadden bijgepraat over hoe het nu met hun gaat wat erg goed was om te horen dat ze er erg van genoten.

Natuurlijk was de avond doorspekt met vele verhalen van collega' s die iets wilden zeggen over Jan, over wat hij voor ze heeft betekend, maar ook wat hij zoal voor ze heeft gedaan. Gaande weg de avond werd alleen maar duidelijker dat men hem toch heel erg in het hart hadden zitten wat natuurlijk ook voor Jan erg mooi was.

Het eten was heerlijk, het bestond uit een vegetarisch soepje, een heerlijke bloemkool  uit de oven met daarbij een soort in bladerdeeg gevulde groente mengsel met feta en noten.. daarbij natuurlijk de salade, de friet en de appelmoes.

Als collega's hadden we voor hem een prachtig boekje gemaakt met daarin allemaal teksten van collega's en daarbij kreeg hij een cd waarop iedere collega een liedje had uitgezocht die ze voor Jan van toepassing vonden..

Ik had gekozen voor het liedje van Pink floyd, een another brick in the wall part 2, met als verhaal erbij dat er weer een steen uit de muur is verdwenen van mijn fundament op school.

als afscheidscadeautje had ik gekozen voor een gouden steen, een steen die ik dus tig keer goud heb gespoten met de kaart erbij dat het symbolisch is voor mij dat hij gaat. het is de steen uit de muur van het fundament en hij krijgt hem mee zodat hij weet wat het betekend voor mij dat hij weg gaat.

De avond was een groot succes voor Jan dat was voor mij wel heel duidelijk.

Benoemen......

 

 Afgelopen zaterdag hadden we een kabinetscrisis... tevens werd de afgelopen week uitspraken gedaan waar ik de koude rillingen van krijg... waar ik boos om word , maar het maakt me ook bang...

Ik had oprecht gehoopt dat het kabinet zou vallen, en ik weet wel je weet niet wat er dan gaat gebeuren.. maar, ik ben erg geschrokken over wat men allemaal zegt een een bepaalde bevolkingsgroep in de schoenen schuift.

Ik moest meteen denken aan de film Fuhrer en verFuhrer.. waarin in Goebbels, heel subtiel een groep de schuld geeft van wat er gebeurt, en als je dat maar vaak genoeg herhaalt, bleek wel uit de film, dan gaat men dat ook geloven en dan ontstaat er een hetze.. er ontstaat geen integratie en acceptatie maar er ontstaat haat en discriminatie, dat zich uit in racisme en waarschijnlijk nog erger.

Het steeds maar de heksen/ tovenaars jacht openen op een bepaalde groep in onze samenleving, dit maar steeds op allerlei manieren benoemen, zeggen.. en vooral veelvuldig herhalen..  doet me zo denken aan waar voor we nu nog elk jaar op 4 mei  slechts 2 minuten stil bij staan..  waarbij we allemaal zeggen dat nooit meer.. 

Al vrees ik als dit kabinet dit steeds blijft herhalen en op door blijft hameren, dat we langzamerhand steeds meer die kant op gaan.. en uiteindelijk een bepaalde hetze tegen een groep krijgen in onze maatschappij wat niet terecht is in mijn ogen

Dit wilde ik toch even benoemen in mijn blog, omdat ik me werkelijk zorgen begin te maken met hoe de politiek bezig is met de dingen benoemen.. en daarmee meteen een groep een stempel opdrukt die tot grote rampzalige gevolgen kan hebben.

Om deze blog wat luchtig af te sluiten het prachtige lied uit even tot hier over Benoemen..

 

Wat aten we en hoe smaakte het ( 4)

 

 

Paddenstoelenquiche met gruyère

 

 

4 personen | 75 minuten

 

 

Bekijk in de app   Deel

 

 

Ingrediënten

 

 

1 rol quichedeeg 400 g kastanjechampignons 7 stuks sjalotten 15 g tijm 150 g gruyère 5 stuks eieren 250 ml slagroom

 

 

1 el dijonmosterd, 30 ml olijfolie, 1 tl bruine basterdsuiker, 1 el paneermeel, zwarte peper en zout

 

 

Zo maak je het!

 

 

Stap 1

Pel en snij 5 sjalotjes in dunne halve ringen. Verhit 3 el olijfolie in een koekenpan en fruit hierin de sjalot op middelhoog vuur. Voeg een flinke snuf zout toe en laat langzaam karamelliseren, dit duurt ongeveer 20 minuten. Voeg als de sjalotten mooi bruin zijn 1 tl bruine basterdsuiker toe, zet daarna het vuur uit.

Stap 2

Maak ondertussen 400 g kastanjechampignons schoon en snij in plakjes. Ris de blaadjes van 10 g tijm. Verwarm een tweede koekenpan met 2 el olijfolie en bak hierin in 2 delen de champignons met de helft van de tijm tot de champignons bruin en bijna gaar zijn. Breng op smaak met peper en zout en haal van het vuur.

Stap 3

Verwarm de oven voor op 180 graden. Haal het quichedeeg alvast uit de koeling.

Stap 4

Klop ondertussen in een ruime kom 5 eieren los met 250 ml slagroom, de andere helft van de tijm, 1 el dijonmosterd en een flink snuf peper en zout. Rasp 150 g gruyère en houd apart.

Stap 5

Bekleed een quichevorm van ongeveer 28 cm diameter met 1 rol quichedeeg met het bijgeleverde bakpapier. Druk het deeg goed in de vorm en tegen de zijkanten aan. Vouw het overtollige deeg terug naar binnen en duw tegen de rand aan. Zorg dat de deegrand een klein stukje boven de vorm uit komt. Knip een deel van het overtollige bakpapier af, laat een klein stuk overhangen zodat je de quiche na het bakken gemakkelijk uit de vorm kan tillen. Prik met een vork wat gaatjes in het deeg op de bodem. Verdeel 1 el paneermeel over de bodem van de quiche.

Stap 6

Verdeel de sjalotten gelijkmatig over de bodem van de quiche. Verdeel daar 3/4 van de champignons over en bestrooi het geheel met 2/3 van de gruyère. Schenk het eiermengsel hierop. Kantel de quiche voorzichtig alle kanten op zodat het mengsel zich goed verdeelt over de gehele quiche. Verdeel de rest van de champignons over de bovenkant en bestrooi met de overige kaas. Garneer eventueel nog met (takjes) tijm. Breng op smaak met peper en zout.

Stap 7

Bak de quiche in 40-45 minuten gaar. Controleer na 35 minuten of de bovenkant niet te bruin wordt en dek de quiche eventueel af met aluminium folie. De quiche is gaar als deze in het midden stevig aanvoelt. Laat de quiche na het bakken 5 minuten rusten voordat je deze in puntjes snijdt.

Tip

Serveer de quiche met een frisse salade ernaast, of bij een kopje uiensoep. Ook lekker met geitenkaas in plaats van gruyère. Liever met vlees? Meng dan 200 g gerookte spekreepjes door de eieren bij stap 4.    Hoe smaakte het: Dit was met recht een lekkere taartje om te eten.  hij was goed., een aanrader om deze eens te gaan maken