Eindelijk mogen we weer, eigenlijk had ik naar Rotterdam gewild, naar de Kunsthal waar de prachtige tentoonstelling is met als titel we are animals, maar goed dat zat vol dus daar ga ik 19 juli naar toe... maar om weer even te voelen hoe het is om in een museum te lopen heb ik zaterdag de stoute schoenen aan getrokken, wilde eerst naar het volkskundige museum maar de tentoonstelling over de Azteken kwam pas ik augustus, dus werd het het museum van oudheden in Leiden, dit ook omdat ik dacht het is mooi weer kan altijd na afloop nog even de hortus in lopen om te genieten van de bloemen etc.
Van te voren had ik nog een klein ommetje gemaakt omdat ik dacht het is best wel even lekker om te wandelen, en aangezien ik pas om 14.00 het museum in kon was dit wel handig om het zo te doen had ik ook mijn beweging gehad en een uurtje lopen is ook zo gedaan tenslotte.
Het voelt ook een soort van spannend om het oude leven op te pakken, om weer te naar Leiden te gaan waar ik ook al heel lang niet meer echt in de stad ben geweest, om naar een museum te gaan. het voelt nu als vakantie en een beetje eten van verboden vruchten.. maar ook alsof je voor het eerst weer de wereld in gaat.. je herbeleeft een beetje je kindertijd omdat je ineens weer iets gaat doen wat je eigenlijk voor de lockdown heel vaak deed en toen niet meer en dan patst boem.. een museum in.. ik heb niet op mijn knieen gelegen of de vloer gekust maar het voelde heel bijzonder.. heel iets van alsof je een hele nieuwe wereld betreed.. een wereld die je niet kende en kent.. maar die ineens voor je zich laat ontwaken.. zo bijzonder.
zoals bekend, als iets er aankomt ben je en te vroeg wakker, maar ook je bent er veel te vroeg en dan begint het akelige wachten.. eigenlijk verdoen we als mens een heel groot deel van ons leven met wachten op... en vul dat zelf maar aan.. bv de bus, totdat diegene er is, de telefoon gaat, de aardappels gaar zijn, de uitslag etc.. Soms denk ik wel het leven is alleen maar wachten... met af en toe wat actie.
Maar goed, ik was al in de ochtend een klein ommetje gaan doen omdat ik vond dat ik toch nog wat moest bewegen, daarna met de auto naar Leiden, en dwalen door Leiden merk ik dat ik het gemist heb.
Bij het museum was ik veel te vroeg, dus ben ik ergens op een terras, zonder dat ik me hoefde te registreren een kop thee gaan drinken, om daarna na het museum te gaan. De tentoonstelling is prachtig en ik krijg langzaam het idee dat ik maar een keer op vakantie moet naar Malta, ben daar nog nooit geweest en het ziet er prachtig ui, vooral de tempels die er nog zijn.. maar ook de vele opgravingen. De tentoonstelling over wat men allemaal aan het strand vind, een stukje geschiedenis, het doggersland, viel me wat tegen. vond het een samengesteld zooitje, wel leuk dat er mensen zijn die wekelijks het strand op gaan en dan het strand afstruinen opzoek naar resten van het verleden, zoals tanden van een mammoet etc..
De tentoonstelling over Toetanchamon was opgezet voor kinderen, die dan door een soort van parkoers konden lopen en dan ontdekkingen konden doen. Wel boeiend, alleen jammer dat kinderen altijd zo veel lawaai moeten maken.. door het hele museum hoor je ze... aan de andere kant, de ongeremdheid waardeer ik ook erg aan kinderen, dus het is ook weer prima..
Daarna nog een klein stukje bekeken van de versierde miniatuursteentjes, voldaan met veel nieuwe indrukken vertrokken naar huis, toch nog even een ijsje gehaald, want daar had ik echt zin in.. dit keer, een ruby chocolade ijsje heerlijk.. het nieuwe chocolade en had er nog nooit een ijsje van gehad.. een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten