Hier nu alvast de blog voor de vrijdag, hij is wat vroeg, maar het is wel nodig. morgen weinig tijd om te posten.... vandaar dat hij er nu alvast staat
Laatst was ik een paar dagen in Musselkanaal, hoewel ik niet zo vaak ga naar de as-plek van mijn vader, ging ik er dit keer even heen, gewoon om er even te zijn. Het is daar erg rustgevend.. en ik kan daar enorm van de rust en het uitzicht genieten, je kijkt op een bankje uit over de velden... terwijl je toch in het bos zit.. het is alsof de natuur daar een levensgroot raam heeft neergezet waar je doorheen mag kijken.. zo bijzonder en mooi ook..
Terug naar de auto dwaal ik altijd nog even over het kerkhof heen om te kijken naar wat graven, soms om wat foto's te maken, ik weet niet wat dat is , maar ik kan enorm genieten van een oud kerkhof waarop soms, grapjes te vinden zijn. Zo is er een graf in Alphen waar een zadel en een stuur boven de grond uit steken, kennelijk hield diegene enorm van fietsen...
Zo is er ook een graf waarop een kopje staat, ik denk dat het kopje het lievelingskopje is van de overledene, maar ik krijg het idee, van kom even gezellig op de koffie...
Ooit toen mijn vader vroeg wat hij moest doen zich laten begraven of cremeren, heb ik oprecht gezegd, pa als je een graf neemt, denk ik niet dat ik er vaak kom.. het is tenslotte 3 uur rijden, en als ik kom heb je niet eens de koffie warm staan.. dus zo graag kom ik dan niet.. mijn vader moest er om lachen.. en zei meteen okey dan maar het vuur in. Is ook veel goedkoper, anders ligt er een graf dat gaat verwaarlozen. Mijn moeder was het er mee eens.. die vond dat een mooie gedachte.. Haar as zullen we dan ook ter zijne tijd bij de as van mijn vader leggen...
Terug naar het verhaal, ik liep dus over het grint, waarom er altijd grint ligt op een kerkhof weet ik ook niet. je moet kennelijk ervaren dat het een moeizame tocht is in het leven of zo iets... of misschien had ik toch niet mijn teenslippers aan moeten hebben..
Maar terwijl ik terug liep wreef ik met mijn duim over mijn afstandsbediening in mijn hand en voor ik het wist, schoot het palletje van de afstandsbediening om de deuren te kunnen sluiten... uit de afstandsbediening.. gevolg.. juist dat stukje viel, zoals de wet van Murphey al zeg tussen duizenden kiezelsteentjes.. dus daar kon ik niets mee. helemaal niets helaas.. dus weg is weg..
Terug in Alphen even lang nagedacht over het vervangen van deze afstandsbediening. je kon er tenslotte vroeger ook zonder, maar het mooie van de auto's van tegenwoordig is dat je alleen maar aan de bestuurderskant de deur kan openen met de sleutel, de achterklep en de bijrijderskant kan dat niet hebben. dus je moet altijd terug lopen naar de voorkant, erg goed voor je stappenteller maar niet echt praktisch, dus heb ik vandaag een nieuwe afstandsbediening gehaald... Beredenerend dat ik minstens 10 jaar in mijn auto wil rijden, hoe vaak ik de deur open en dicht doe, wat dan ong neer komt op 30 cent per dag.... dat kan ik niet laten liggen.
Zoals zo vaak zijn de kosten hoger dan het werk maar okey. het moest even en ik ben weer blij
mijn auto kan ik nu dus weer normaal gebruiken en kreeg mijn oude autosleutel nog weer mee ook. kon ik dan gebruiken voor het geval dat.. ook nooit weg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten