om eens over na te denken

 

 Toen het onvermijdelijke was aan gebroken

Toen ik deze foto zag en het onderstaande verhaal las moest ik denken aan toen mijn twee katten moesten in slapen. De ijskoningin, Fikkie, had langer een tumor in haar lichaam bij haar tepels. Aangezien  ze ooit was geopereerd en daardoor een heftig trauma had, heb ik de keus gemaakt haar niet meer te laten opereren en haar de rust te gunnen in haar eigen vertrouwde omgeving. Op een gegeven moment toen het echt niet meer ging, heb ik de dierenarts gebeld en gevraagd of ze haar wilden laten inslapen omdat het niet langer ging. De dierenarts zei op dat moment, dat zullen we nog wel zien. waarbij ik dacht niks niet we zullen het wel zien, ze mag gaan en ik wil niet dat ze langer pijn heeft.. Ze was uit zichzelf al in de reismand gaan zitten die ik klaar had gezet voor de avond.. en is er niet meer uit geweest, kennelijk was ze er aan toe om te mogen gaan.. Katten verstoppen zich als ze gaan dat weet ik uit ervaring. 

Kortom toen ik het haar naar de dierenarts ging om haar te laten rusten.. was het de meest lastige tocht dit ik moest maken, maar ook een mooie tocht omdat ik wist dat het goed was voor haar.

Bij mijn schaduwkatje Anna, was het een heel ander verhaal, ik ontdekte ooit bij haar een knobbel in haar buik,.. de dag erna kwam ik thuis en stond ze niet voor de deur maar lag ze op mijn bureau helemaal lusteloos. Dus heb ik de dierenarts gebeld en kon ik meteen langskomen. Er was wat mis met haar nieren volgens deze man. Dus ze kreeg een soort van papje en wat medicatie.. terwijl hij dit voorschreef zei ik dat ik een knobbel had gevoel bij haar darmen. dus hij voelen en zei meteen , goh dat je dat hebt gevoeld.  en besloot om voor de zekerheid een echo te maken de volgende dag, dus ik met haar naar huis, haar bij mij in bed gelegd en na een wat onrustige nacht voor haar, zijn we de volgende ochtend naar de arts gereden waar ze werd geschoren en bleek er inderdaad in haar darmen een tumor te zitten. Dus ze konden opereren maar het was lastig omdat het onduidelijk was, wegens haar conditie of ze de operatie en de narcose wel zou overleven. dus besloot ik meteen om haar te laten inslapen, mede omdat ik niet wilde dat ze zonder mij haar eind zou meemaken..

Het was in de inslaapkamer best heftig maar ook mooi dat moment, Zeker toen ze haar spuitje kreeg om te gaan slapen in mijn armen... en eigenlijk al meteen ging.. het was goed.

Ik weet nog wel dat ik erg boos was omdat ik mara 40 euro hoefde te betalen voor een heel leven vol liefde...   Daarom lees als je het huisdieren hebt de onderstaande tekst.. het zet je aan het denken

Onderstaande artikel deed me beseffen dat ik het goed heb gedaan..

 Huisdieren blijken ook de laatste wensen te hebben voordat ze sterven, maar alleen bekend bij dierenartsen die oude en zieke dieren laten inslapen. Twitter-gebruiker Jesse Dietrich vroeg een dierenarts wat het moeilijkste deel van zijn werk was. De specialist antwoordde zonder aarzelen dat het voor hem het moeilijkst was om te zien hoe oude of zieke dieren hun baasjes zoeken met de ogen van hun baasjes voordat ze gaan slapen. Feit is dat 90% van de eigenaren niet in een kamer willen zijn met een stervend dier. Mensen gaan weg zodat ze hun huisdier niet zien vertrekken. Maar ze realiseren zich niet dat het in deze laatste momenten van het leven is dat hun huisdier hen echt nodig heeft. En Hillcrest Veterinary Clinic in Zuid-Afrika heeft op hun Facebook-pagina een bericht geplaatst voor alle mensen met huisdieren. Dierenartsen vragen de eigenaren om tot het einde dicht bij de dieren te zijn. ′′ Het is onvermijdelijk dat ze eerder sterven dan jij. Vergeet niet dat jij het middelpunt van hun leven was. Misschien waren ze gewoon een deel van jou. Maar ze zijn ook je familie. Hoe moeilijk het ook is, laat ze niet in de steek. Laat ze niet sterven in een kamer met een vreemde op een plek die ze niet leuk vinden. Dierenartsen vinden het erg pijnlijk om te zien hoe huisdieren hun baasje niet kunnen vinden in de laatste minuten van hun leven. Ze begrijpen niet waarom hij hen verliet. Ze hadden immers zijn troost nodig. Dierenartsen doen er alles aan om ervoor te zorgen dat dieren niet zo bang zijn. Maar ze zijn volkomen vreemden voor hen. Wees geen lafaard die denkt dat het te pijnlijk voor je is. Denk aan het huisdier. Verdraag deze pijn in het belang van uw huisdieren. Wees bij hen tot het einde".

Via Richard Paul Clemenceau

Foto: Travis Patenaude of Stink Eye Photography.

 

 

 

de ijskoningin.. Fikkie

Mijn schaduwkatje. Anna Karenia Tolstoy