Al maanden geleden geboekt voor Marco en mij, de nieuwe voorstelling van Andries Tunru en Stefan Hendriks. We hadden er zin in,. De voorstellingen van Andries kennende kun je beter niet op de eerste rij zitten, dus zaten we veilig achterin de zaal, helaas voor hun allebei liet Alphen ze een beetje in de steek, er waren echt veel mensen niet, we mochten helemaal naar voren komen dus dat was wel heel fijn., we zaten dus dichterbij dan we hadden kunnen hopen.
Nou de voorstelling was meteen al in de sfeer als je binnenkomt, ze zijn allebei op het podium en staan wat te dansen, en geven de bezoekers een schrijfblok waarop ze een tekening moeten maken van hun meest gênante ervaring..
Na ongeveer 5 minuten mogen de mensen vliegtuigjes die ze via een instructie moeten vouwen en podium opgooien, en voor die dat niet lukt mogen ze ook gewoon een prop maken.
Ze halen er 4 tekeningen uit, vragen een beetje naar het verhaal aan diegene die het heeft getekend, en daarna gaan ze spelen... ze improviseren er samen op los..
Spreken niets af maar beginnen.. en ze maken een grandioos verhaal, met ook diep respect voor de muzikant die ze ook zo goed aanvult dat hij meteen geluiden heeft, muziekjes maakt etc.. prachtig. Je ziet ook dat ze er samen vreselijk veel lol in hebben ook omdat ze elkaar soms bewust in verlegenheid brengen, of dat ze zo moeten lachen om elkaar. prachtig dit spel en hoe ze uiteindelijk alle vier afzonderlijke verhalen van de tekeningen aan elkaar binden en met elkaar verbinden tot een rond verhaal met een prachtig einde.
Geweldige energievolle, humorvolle maar ook een diepe buiging voor alle drie op het podium die een prachtige voorstelling geven.. en zoals ze zelf zeggen beperkt houdbaar, elke voorstelling is uniek, omdat ze nooit weten wat er komt.. dus Marco en ik gaan ook naar Leiden om ze nog een keer te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten