Gisteravond heerlijk wezen eten bij een Afrikaans eethuisje, de kleuren van het restaurant spreken voor zich. We hadden nog heel wat te bepraten, dus nadat we hadden gegeten bleven we nog lang zitten. Ik had ook naast mijn glas water een kopje gember Citroen thee besteld , maar deze was niet te drinken. Ze scherp dat ik een slok nam en het gevoel kreeg dat mijn hele keel verbrande, denk dat er veel bacteriën zijn verdwenen.
De nacht was wat onrustig, bang dat ik me zou verslapen, maar ook het besef dat het alweer voorbij is mijn dagen bij en met Erwin. De wekker ging om 5.25, dus de laatste dingen ingepakt, om die niet te vergeten. Tevens de toilettas uitgezocht want veel dingen waren inmiddels op dus dat kon weg, het verbaasde me dat alles in mijn koffer paste dat had ik namelijk niet verwacht.
Bij het ontbijt kwam Erwin , de lieverd nog even uit bed, om afscheid te nemen, om daarna weer zijn bed weer in te duiken. Vroeger dan gepland heb ik het huis verlaten. Afscheid nemen ben ik niet zo goed in, dus ik doe het dan liever snel als een volleerd vakman. Maar het geeft altijd een akelig gevoel, het maakt het lastig, zeker het afscheid van Erwin breekt mijn hart. Maar volgend jaar zien we elkaar weer. Hoe, waar etc is nog niet zeker maar het gaat zeker gebeuren.
Maar goed niet te lang blijven hangen in dit gevoel, het is zoals het is .
De rit naar het vliegveld ging ideaal snel en inmiddels begrijp ik het Londons systeem, erg leuk. Op het vliegveld even wat eten gekocht, tevens ook een nieuwe sleutelhanger voor aan mijn sleutelbos van mijn reiskoffer. Had er eentje aan hangen van iemand die een zgn huwelijksaanzoek deed, kreeg een ring met hartje, erg leuk toen, maar het zogenaamde huwelijk en vriendschap heeft niet lang stand gehouden, dus het was goed dat het weggaat nu.. iets nieuws aan de sleutel van het slotje een zwarte taxi uit London zo is London altijd bij me.
Het was bij de douane, soms verbaas ik me over de hoeveelheid verschillen. Wat gedoe, ik moest ineens ook mijn horloge afdoen, dat hoeft nooit NL. Dus Okey bij de koffer gegooid, en door het poortje kreeg ik wederom een extra controle, dus onderzocht op drugs… weer geen drugs te herkennen, en volgens mij, als je zoals ik zo vaak eruit gepikt word dan pas je wel op.
Daarna was het heel lang wachten op mijn koffer en rugzak, de dame van de scanner was even heel lang andere dingen gaan doen, er ontstond een soort van stow, waarbij de koffers etc zich ophoopten , maar deze mevrouw had daar maling aan. Ze ging nadat ze eindelijk zat nog uitvoeringen gesprekken aan met andere medewerkers, maar mij hoor je niet, niet voordat mijn koffer er is. En dat duurde, mijn rugzak was er snel, maar mijn koffer duurde echt lang, tussendoor kwam er nog een complete baby uitrusting langs, wel vreemd dat er geen baby in de wagen lag. Maar goed, ik begon al ongerust te worden bij het idee dat mijn koffer was verdwenen incluis mijn Watch… wat een ramp zou zijn.
Maar gelukkig na 10 minuten wachter kwam mijn koffer zonder gedoe. Daarna gaan zitten bij Starbucks met thee en een muffin met chocola en een marshmallow, heerlijk.
Tijdens het wachten mijn opdracht voor Duolingo gedaan en daarna ook nog ff de slimste mens gekeken, heerlijk . Daarna blog geschreven met op de achtergrond de soundtrack van Hamilton, de teksten waren nu erg goed te verstaan waardoor er weer dingen op hun plek vielen.
Uiteindelijk mochten we boarden ,, er stond heel mooi go to the gate, helaas was de gate niet bekend. Dus ik maar vragen, leek me het slimste. Dus ik kreeg de aanwijzingen waar ik moest zijn en meteen een hele stoet mensen achter mij aan. Het was wel grappig totdat ik het toilet in ging , daarin liepen ze ook allemaal mee… maar goed heb op tijd de deur dicht gedaan zo leuk waren ze ook weer niet.
Daarna na het boarden mijn plek gezicht, helemaal achterin, gelukkig wel bij het gangpad vind ik fijner. Naar me een oudere meneer en een mevrouw die erg misselijk is en dus inderdaad de papieren zakjes nodig heeft. Zo onsmakelijk en ongepast dat overgeven in het openbaar.
Uiteindelijk geland op Schiphol, na een kloten eind te hebben moeten taxiën , de Polderbaan, bleken we niet uit het vliegtuig te kunnen, er was teveel alarm, dus moest er een technische dienst bij komen.. en dat met deze hitte en met de schaarste aan personeel. Gelukkig had de piloot wel humor. Hij maakte heel mooi de opmerking dat het te hoog was om te springen, en als er een paar hadden gesprongen dat de rest ook niet kon springen. Erg leuk al begrepen velen de humor niet.
Daarnaast valt me de vreselijke correcte manier van het personeel op. “Meneer het spijt me om te moeten lastig vallen, maar zou u uw laptop willen opbergen en het tafeltje weg willen klappen ? Thanx You Ferry Much….” Bijzonder.
De mevrouw naast me zit erg dramatisch te doen dat ze misselijk is… geloof dat een broodje ei, die ik net heb uitgepakt met de bekende geuren. Niet echt bevorderlijk is voor haar misselijkheid,ze begint steeds groener te zien. Ben maar gaan timen hoe lang ze het nog binnen kon houden.. 2 minuten, je moet toch iets verzinnen om jezelf te vermaken .
Uiteindelijk konden we het vliegtuig verlaten, met stevige pas ben ik naar de uitgang gelopen, en via de controle ging het snel, ik had mazzel dat de meeste mensen allemaal naar de desk liepen, ik ging via de zelfscan, en kon dus meteen door, tevens zo door de de douane heen en door naar de bus.. die er nog stond
Geweldig mede omdat er een bekende van mij was die de bus reed, wat het extra leuk maakt, mede omdat hij zei hij had vertraging, ik dus mazzel. Heerlijk op tijd thuis, alles uitgepakt en tevens boodschappen gedaan, de was gedaan en nu ben ik thuis met de voeten op de bank.. heerlijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten