Sinds de eerste week van september heb ik de mooie maar verantwoordelijke taak om poes elke ochtend/ dag wat eten te brengen. In het begin dacht ik zeg weer wat, ik bied wat aan maar eigenlijk geen zin in, maar ja aangeboden is aangeboden, en ach wat is nou een maand op een mensenleven. Dus elke ochtend trouw ga ik voor ik naar mijn werk ga even langs poes. Ik hou mijn hart vast want het is een poes op leeftijd, met een status van dienst waar je u tegen zegt, een vechtersbaas, en een overlever maar ook vreselijk lief. De eigenaren zijn net als ik bang dat poes elk moment het loodje kan leggen en dan dus dood is.. Gevolg dan moet poes worden begraven en wie mag dat doen. juist deze verzorger.. Ik moet er niet aan denken om eerlijk te zijn om dit te moeten doen. Wel is het handig er ligt al een mooie goudkleurige handdoek klaar op tafel voor het geval dat, tevens is de plek al bekend, dus mocht het ooit zover komen dan mag en moet ik een gat graven ergens in de tuin, en dan poes in een handdoek in dat gat leggen en dan hem bedekken met zand.. ik moet zeggen geen vreugdevolle gedachte maar goed.. poes is nog. Soms kom ik bij het huis, open de deuren en dan is poes nergens te bekennen.. dus ik sterf dan meteen 5 doden en knijp hem als de ziekte... maar toch.. gelukkig is het etensbakje leeg en dus hoef ik me geen zorgen te maken,. al meende ik vandaag rattekeutels in de schuur te hebben zien liggen maar dat weet ik niet zeker, het kan ook van poes zijn die dacht het regent dus ik poep lekker in de schuur en niet in de tuin. of misschien waren het ook wel gewoon aardappels die uit een mandje zijn gevallen.. kortom poes leeft nog en ik moet bekennen ik geniet enorm van poes en van poes te verzorgen.. het is heerlijk dat als poes er is hij blij miauwend aan komt lopen, kopjes geeft gekroeld wil worden etc.. ik vind het genieten... dus ik pas nog wel even 2 weken op poes met alle liefde..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten