Vandaag een heftig dagje, eerst al vroeg op om het vage lijf weer in de sportschool zijn nodige activiteiten te laten doen, daarna met de auto naar Rijswijk om daar lekker met vriendin Susan te shoppen en bij te praten, haar zoon moest in delft zijn dus leek het ons leuk om af te spreken om te shoppen etc. Heerlijk bij gepraat en ook heerlijk veel geld uitgeven, soms kan dat zo mooi zijn en zo heerlijk genieten... Daarna meteen door naar Den Haag om met vriend Frans, vriend Christian, vriend Rick, vriend Albert en vriendin Nadira eerst lekker te gaan eten bij een door Rick uitgezocht restaurantje, terwijl ik met gemak mijn parkeergarage kon vinden met gebruik van Tom kreeg ik het toch wel even heel benauwd toen ik mijn auto had geparkeerd en ineens het alarm in de garage afging. de slow oep of hoe dat ding mag heten ging af. Overal rode lampen met de mededeling zet u auto uit en verlaat de garage.. Dus ik als een gek de spullen die belangrijk zijn uit mijn auto en dus naar buiten.. Gelukkig stond ik op een parkeerplaats, dus mijn auto stond veilig. Het vreemde vond ik wel dat mensen daar gewoon bleven lopen en dus helemaal niets geen paniek of haast leken te hebben, zelfs mensen bij de parkeerautomaat bleven staan.. terwijl ik dan denk waarom gaat het alarm af omdat er kennelijk gevaar is.. dus.. maar ja dat maakt niet uit. Dwalend door een stukje den haag, kwam ik uiteindelijk bij Pathé terecht waar ik dan de kaarten snel heb gehaald, en daarna zoeken naar het bekende afspreekpunt waar ik toch wel even wat vaag heb staan doen omdat ik dacht het is gek er staat niemand, nee dat klopte ook, mede omdat ik er achterkwam dat ik had aangegeven dat ik al bij het buitenhof was , terwijl ik niet eens weet waar dat was dus.. ach dat werd opgelost doordat vriend Christian mij daar kwam ophalen en dus samen naar het restaurant gelopen en daar heerlijk gegeten, en ik moet zeggen het is veel en lekker een aanrader dit restaurant. Het Buitenhof, daarna naar de film in Pathé heerlijk zitten te kijken en te genieten.. heerlijk Daarna met elkaar terug naar de garage, waarna ik vriend Frans even naar Capelle heb gebracht, hij was mee gereden met vriendin Nadira en vriend Albert dus dat was prima, na een lange en enerverende dag was ik dan toch rond 12.00 thuis om nog even dit blogje te schrijven en daarna in bed te duiken.. heerlijk wat een heerlijke dag en wat heb ik toch een prachtig en mooi leven besef ik me steeds vaker en steeds meer.. heerlijk
Recensie van Oz:
Regie: Sam Raimi | Cast: James Franco (Oz), Mila Kunis (Theodora), Rachel Weisz (Evanora), Michelle Williams (Annie / Glinda), Zach Braff (Frank / Finley), e.a. | Speelduur: 130 minuten | Jaar: 2013
De geavanceerde computertechnieken van tegenwoordig hebben filmmakers al meerdere malen uitgenodigd om klassiekers van een nieuwe look te voorzien. Dat er visueel meer wordt uitgepakt, lijkt dan jammer genoeg ook vaak meteen het hoofddoel te zijn. Tim Burtons versie van Alice in Wonderland is daar een goed voorbeeld van. Het zag er allemaal indrukwekkend uit, maar het klassieke verhaal werd bedolven onder een bombast van actie en computereffecten. Gelukkig gooit Sam Raimi het over een andere boeg met zijn prequel van The Wizard of Oz.
Uit alles blijkt de liefde voor het origineel uit 1939. Oz: The Great and Powerful start in het klassieke 4:3-formaat, in zwart-wit. Victor Fleming begon zijn klassieker, inmiddels wereldberoemd vanwege het revolutionaire gebruik van Technicolor, op dezelfde manier. Pas vanaf het moment dat hoofdpersonage Dorothy in de bekende fantasiewereld belandde, werd het sprankelende kleurenpalet zichtbaar. Het moet adembenemend zijn geweest voor bezoekers aan het eind van de jaren dertig, die zich daarvoor vrijwel uitsluitend hadden moeten vermaken met grijstinten in de bioscoop. Raimi weet dat gevoel te benaderen door zijn kijkers eerst te laten wennen aan dat oude formaat, om vervolgens in een prachtig shot naar kleurrijk breedbeeld te verschuiven.
Illusionist Oscar komt in een luchtballon het Land van Oz binnenvliegen. Nadat hij op de vlucht is geslagen en door een orkaan de magische wereld werd ingeslingerd, wordt hij direct aangezien voor de grote tovenaar die voor verandering moet gaan zorgen. Met dollartekens in zijn ogen speelt hij het spelletje vrolijk mee, maar dat blijkt toch niet zo makkelijk als hij aanvankelijk dacht. Wie het origineel goed kent, weet waar dit verhaal op uitdraait. En dat is nou het leuke aan deze prequel.
Hoewel hij ook prima op zichzelf kan staan als avontuurlijke fantasiefilm, zal Oz vooral een feest van herkenning zijn voor liefhebbers van het origineel. De scenaristen hebben het bronmateriaal duidelijk goed bestudeerd. Naadloos weten ze het nieuwe aan het oude te koppelen. Wie dat misschien nog wel beter doet, is Sam Raimi. Waar menig ander regisseur deze film vol had gestopt met baanbrekende computereffecten, laat hij ook het Oz zien zoals we het nog in ons hoofd hebben zitten. Met sterke kleurcontrasten zoals Technicolor die had en een aantal achtergronden die duidelijk met de hand zijn getekend. En natuurlijk zijn er ook scènes die wel zijn gemaakt met fraaie moderne technieken. Het knappe is dat daar precies de goede balans in is gevonden. Zowel in het scenario als op visueel vlak gaan modern en klassiek hier hand in hand. Nooit verliest deze prequel het origineel uit het oog, terwijl hij verfrissend genoeg blijft om nog op eigen benen in de filmwereld van vandaag te kunnen staan. De makers hebben daarmee een brug geslagen over ruim zeventig jaar aan filmgeschiedenis, en dat is zonder meer lovenswaardig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten