chantage

De afgelopen weken zijn we druk met de talentklas muziek theater bezig me een stuk zelf te improviseren. Het is een heerlijke manier van werken, maar niet altijd even eenvoudig. De leerlingen schrijven zelf het verhaal en ik probeer er dan iets van te maken wat toonbaar is voor publiek. De opzet is eigenlijk heel simpel, namelijk we gaan een soort van raamvertelling maken, waarin we een lang verhaal maken, het thema van dat stuk is "Loverboys" en is door vier leerlingen van mijn lwoo afdeling bedacht. Ik vind dit zo gaaf en zo mooi, al is het wel een soort van bewerking van, maar dat is niet erg. ik regisseer het en ik kijk en schaaf het zo bij dat het alleen nog maar leuker word en beter.. het is heerlijk om te doen. Daarnaast hebben we, mede omdat we een grote groep hebben, diverse scenes bedacht waarin gechanteerd word, soms groots, soms iets kleins.. soms afschrikkend. De leerlingen spelen de scene en we bespreken het, en ik schaaf het bij, doe nieuwe input en zorg ervoor dat de scenes alleen maar leuker en gaver worden dan ze al zijn. Toch blijkt het dat voor een aantal leerlingen dit moeilijk is, ze willen wel een toneelstuk doen maar ze willen het niet eindeloos repeteren etc, daar hebben ze dan geen zin in.. maar ik wijs ze erop dat het nog veel erger kan.. maar dat willen ze niet begrijpen. Er zijn zelfs 3 meiden bij, en ik vraag me altijd af waarom het meiden zijn, die zo dwars liggen dat er geen goed garen mee te spinnen is. het zou me zelfs niet verbazen dat ze op de avond van de voorstelling niet komen opdagen.. ze liggen inmiddels bij alles dwars en geven grote monden. Natuurlijk pak ik dit heel erg hard aan en spreek ik ze daadkrachtig toe, zo ook vandaag. Nadat ik met engelen geduld hun scene probeer zo goed mogelijk te maken, waren ze alleen maar bezig met zeuren, ontkennen, zeggen dat zij toch de scene hadden bedacht etc, zo erg zelfs dat de hele groep boos werd. en toen ben ik voor het eerst sinds jaren zo vreselijk uit mijn slof geschoten, dat ik ze nog bleek zie weg trekken, dat ik zag dat ze even niet wisten waar ze moesten kijken.. en ik heb mijn tirade, die gespeeld is want daar ben ik goed in, ik heb als stelregel op het moment dat ik heel boos word en het niet meer kan spelen dan moet ik de klas uitlopen en het laten gaan. Maar ik was nu heftig en op een gegeven moment heb ik ze alle drie echt diep in de ogen gekeken en op een ijzige toon gezegd: "Als je nu nog langer dit ontzettende zeikerige gedrag blijft vertonen naar mij toe, en daarmee door gaat en de hele groep benadeeld, dan wil ik dat je nu vertrekt en mijn part ga je een uur op het toilet zitten uit te janken.. maar dan kun je tenminste met recht boos zijn op mij"  ik zweeg en was stil. en een ijzige stilte ontstond er in de klas. Waarop ik poeslief heb gezegd kom we gaan weer verder opnieuw deze scene.. en ik heb ze hem 20 keer overnieuw laten spelen..  Daarna moest het meisje dat het meest erge is nog een scene spelen met een jongen die ze afschuwelijk vind.. en ja ik ben toch niet altijd aardig, ze moet bijna walgen van die jongen, dus ik heb de scene die ze moet spelen over een telefoon laten jaten, zo gemaakt dat die jongen eerst naast haar komt zitten, en steeds dichter tegen haar aan gaat zitten en haar aan het versieren is... en dit heb ik ook 20 keer laten spelen, zonder ook maar een grijns op mijn gezicht.. maar ik dacht alleen maar mijn wraak zal zoet zijn.... en dat was het..
Verder ging het heerlijk en krijgt het stuk langzamerhand body en ontstaat er een verhaal.. en een mooie setting, dat moet ook wel want nog even dan moeten we naar de andere locatie om de muziek er in te voegen zodat het een muziektheater stuk gaat worden...
maar het belooft iets moois te worden op schooltoneelnivo.