Sinds het begin volg ik de serie op sbs 6 Zomer in Zeeland, Na een wat vreemd om er in te komen begin, merk ik dat ik er op maandavond naar uit zit te kijken. Ik wil het zien, ik wil weten hoe het verder gaat met de vader en zijn twee kinderen.
Her verhaal is prachtig, een vader met zijn twee kinderen, besluit na het overlijden van zijn vrouw, om te verhuizen naar Lekzand, een dorpje/ gehucht in Zeeland, waar hij mooie dierbare herinneringen aan heeft vanuit zijn jeugd.
Hij verlaat Amsterdam en koopt via internet een huis via een niet zon eerlijke makelaar. Het huisje wat ze hebben gekocht is een krot... maar niet getreurd, hun leven is tenslotte al een beetje een janboel, gaan ze er wonen.
Even vergeten ze dat een dorp/ gehucht en zeker een gehucht in Zeeland, alles van elkaar weet, ze houden je in de gaten, ze letten op je, zo wie zo moet je oppassen dat je geen verkeerde dingen doet, want voor je het weet ben je de pineut.
De vader maakt zich regelmatig schuldig aan verkeerde uitspraken etc. Hij schreef in zijn eerst kolom dat het dorp nogal bekrompen was.. dat heeft hij ook geweten, hij werd in de plaatselijke supermarkt niet meer geholpen, ze zeiden alleen maar als hij vroeg om wc papier, dat ze dat niet hadden, terwijl achter de verkoopster een heel pak stond. Als hij daar op wees kreeg hij te horen dat het niet voor hem was ,maar dat ze in de stad, 20 kilometer verderop veel ruimere assortiment hadden dat hij daar beter kon gaan kopen.
Het mooie is in deze serie, dat naast het gebeuren in het drop, meteen ook een stuk rouw verwerking naar voren komt. De speciale manier van er mee omgaan, kop in het zand steken van de vader, de kinderen die hun weg moeten vinden in het dorp, maar ook met hun kop tegen de muur lopen maar ook tegen de stugheid en de beslotenheid van het dorp. Daarnaast dat er een 3 tal vrouwen zijn die hun best doen om de vader te versieren. want ja zo vaak komen er geen vrije mannen in het drop.. en dat wat er rondloopt is of al ontdekt en uitgeprobeerd of te onsmakelijk. Daarnaast blijkt steeds weer de eensgezindheid in het drop, ook herkenbaar vanuit mijn jeugd, op de meest bijzondere momenten zijn ze er ineens, zijn ze er om elkaar te helpen, ze organiseren van alles en helpen elkaar.
Kortom elke maandagavond na de KB zit ik aan de buis gekluisterd om te genieten van deze serie..
stiekem een aanrader, zeker als je in een dorp bent opgegroeid.
Hieronder het vreselijke lied van Saskia en Serge maar ja Zomer in Zeeland is geen Zomer in Zeeland zonder dat je dit lied heb beluistert ik zou zeggen aanzetten en oren dicht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten