Praag dag 4

 

Vandaag staat toch of je wilt of niet, je hebt nog een hele dag, een beetje in het teken van afscheid van Praag. Vroeg op om naar het Strahov klooster te gaan en de Petrine berg. Twee hoogte punten volgens het boekje, Het is bijzonder om te bedenken dat soms in het boekje staat dat je een hele dag met een route bezig bent, terwijl wij vaak in een veel minder tijd de route doen. Het speelt natuurlijk mee dat we geen museum in gaan en dat is prima. Vandaag met de tram naar het Strahov klooster, een leuke rit, we komen weer langs de Praagse burcht, en dan belanden we bij de ingang van het klooster, het is even zoeken dat wel, maar we vinden hem.

 

 

    

klooster

 

 We mogen de bibliotheek in, en vanuit mijn ervaring in Wenen weet ik dat dit een must is, omdat je dan echt soms de meest prachtige schilderingen ziet etc. Er zit echter een kink in de kabel je mag namelijk niet fotograferen tenzij je 50 kroon betaald, dat is niet veel maar ja wij zijn Nederlanders dus dat doen we gewoon eenvoudig genoeg niet. Maar weer op de manier die ik zo leuk vind en ook erg spannend, stiekem knippen. De zalen zijn prachtig, om te zien.

 

   

 

Het meeste indruk maakt op mij gek genoeg niet de zalen maar vooral een kastje waarin boeken staan die gemaakt zijn uit schors van een boom, en die boeken zijn een soort doosje, waarin dan de volgende dingen zitten, een vrucht van de boom, een blad, eventuele insecten die de bomen aantasten, de bestrijdingsmethode, en een beschrijving van de boom. Prachtig om te zien en erg mooi ook hoe men dit heeft gedaan, echt monniken werk dus.

Dwalen over het terrein komen we bij een kerk, waar je wederom geen fotos mag maken, maar inmiddels al aardig geroutineerd doe ik dat toch,

 

 

   

 

Na deze foto sessie zijn we even ergens lekker gaan zitten onder het genot van wat water en een appeltje om de rest van het programma voor deze dag te bespreken. We besluiten  om toch nog even door het eigenlijke klooster te dwalen, het bijzondere is wel dat overal mensjes zitten die overal entree voor vragen, het is dan wel niet veel maar het kost toch wel veel. Denk dat het handiger was geweest om gewoon 1 grote kaart te verkopen waarop staat waar je allemaal in kan.

Terwijl we lopen over een binnenplaats zien we een vaag ingang van iets, nieuwsgierig als ik ben wil ik dit natuurlijk zien en gelukkig is mijn maatje net zo nieuwsgierig als ik dus we belanden, hoe verbazend ook voor een kassa, om het klooster echt in te mogen, en dat doen we natuurlijk. In het klooster is een behoorlijk moderne expositie maar wij komen vooral voor de winter en zomer zaal, die voorzien zijn van prachtige schilderingen op het plafond

 

  

 

   

 

 

   

 

 

  

 

Na het bezoek aan het klooster en daar te hebben genoten van alles wat we zagen zijn we verder gelopen via een pad dat naar de Petrine berg zal leiden, het is een mooie tocht door de bossen, totdat we, hoe verbazend kan het zijn aankomen bij een giga trap naar boven, wat waren wij blij dat we de tram hebben genomen en niet vanaf het hotel naar het klooster zijn gelopen, deze trap hadden we namelijk heel anders ingeschat maar het is een behoorlijke trippel naar boven, maar wij zeuren niet wij doen. Boven aan gekomen zien we volwassen mensen knikkeren en er blijkt een wedstrijd gaande te zijn. Men is kennelijk in Tsjechie erg van het knikkeren en zijn er kampioenschappen in. Prachtig, meteen terug in mijn jeugd. Heerlijk rond gelopen en natuurlijk de eifeletoren copie gezien.

 

 

Terwijl we daar rondlopen op deze heuvel komen we een paar Nederlanders tegen die vertellen over een kabelbaantreintje die je naar boven en naar beneden kan brengen. Je zal ons niet horen klagen over dat we die liever ook hadden genomen naar boven, wij besluiten gewoon om hem naar beneden te nemen. Het is een prachtige rit naar beneden vind ik, het is echt genieten. Beneden besluiten we om weer in een parkje lekker te gaan zitten eten en komen we de beelden groep tegen die als openingsfoto hier staat. Het verwoorde het communisme, hoe de mens een mens word of als je het omgekeerd bekijkt de mens afbreekt. mooi vond ik dit. Daarna zijn we toen aan onze etc. Het bijzondere metrostation Andel, het schijnt een niet over het hoofd te zien metrostation te zijn. Waarin een soort van ode zit naar Moskou en praag, een verwijzing naar het vroegere communisme, tevens schijnen er prachtige koperen platen te hangen en een giga muurschildering die je niet over het hoofd kan zien. Wij zijn dit metro station 3keer op en neer gelopen maar die muurschildering hebben we niet gezien, alleen maar de koperen platen en onderstaande tekst. Wel hebben we de muur gezien met teksten uit boeken. Hier blijkt toch wel mijn beperkte kennis van de Tsjechische taal, heb namelijk geen idee wat er staat. vind het wat onvriendelijk dat de vertaling er niet bij staat voor de toeristen.

 

 

   

Onderweg naar het gemeenschapshuis, die erg bijzonder moet zijn, belanden we na een lange zoek toch op een terrasje waar we vragen waar het gemeenschapshuis is, deze blijkt nog geen 2 restaurants van ons verwijderd te zijn. Na de koffie, de thee, de plaspauze, gaan we dan naar het gemeenschapshuis. Wat een mooi gebouw, wat prachtig hoe het eruit ziet, volgens mij spreken de foto´s voor zich. Het is zeker de moeite waard als je in Praag bent om deze te bezoeken.

 

 

    

 

                     ,

    

 

  Wandelend terug komen we natuurlijk nog een kerk tegen die we binnen gaan, ik besluit meteen om toch maar in London en Parijs ook en paar kerken te bezoeken, zodat ik op het mooie getal van 12 kom ben ik toch maar mooi in 3 weken tijd in 12 kerken geweest en aangezien mijn voornemen is om 1 keer per maand naar de kerk te gaan kom ik er weer eens mooi vanaf.. voor het komende jaar.

    

 

 

Na al dit overweldigende pracht en praal gaan we onze weg zoeken naar de rust van een parkje om te genieten van de laatste blikken en sfeer van Praag. Zondag vertrekt ons vliegtuig om 9 uur van het vliegveld. De stad heeft een volksdans festival en die lopen dan door de straten van de stad en overal kom je deze mensen tegen die soms zomaar op de hoek van de straat een dansje doen. Mooi is het om te zien en het is mooi om te ervaren deze sfeer. Nadat we een paar uurtjes heerlijk op een bankje in de schaduw aan de Moldau hebben gezeten zijn we naar het hotel gegaan, om in te pakken, om op te ruimen en om daarna heerlijk te gaan zitten eten  op het terras van het hotel, de vakantie af te sluiten en alvast na te denken over de plannen voor de volgende vakantie.. want dat we het samen leuk hebben en het goed doen is duidelijk dus dat willen we dan toch wel volhouden zo.

Heel vroeg zoeken we onze hotelkamer op omdat de wekker wel om half 7 gaat, en elke ochtend kloppen we op de muur om te laten weten dat we wakker zijn, en zo dus ook zondagochtend. Terwijl we beiden onder onze eigen douche staan, in onze eigen kamers, besef ik me dat het echt weer voorbij is. Twee steden in zon korte tijd is goed te doen, maar de indrukken zijn overweldigend en mooi.. heerlijk en ik zeg het zo vaak en nu dus ook weer wat een pracht leven is dit. De tekst die al jaren in mijn studeerkamer hangt  ´Life is a dance to the music within you` klopt daarom ook maar onderstaande foto van de muzikanten van het volksdansgebeuren, want zowel in Praag als in Wenen, en overal dans ik op de muziek die in mij zit...