Soms moet ik sinds ik aan het afvallen ben, okey dat soms is bijna altijd, mijn bed uit om toch wat nodige vochtrestanten te verwijderen uit mijn lichaam zodat ik door kan slapen. De ervaring heeft inmiddels geleerd dat je inderdaad als je moet je ook moet gaan, maakt niet uit waar, op een camping, dan maar naar de eerste de beste boom, maar je moet gaan. Niks is erger dan dat je de blijft draaien en bewegen omdat je moet maar dat je het bed niet uit wilt, om wat voor reden dan ook. Het is simpel gaan is gaan, ookal moet je over een half uur op, het werkt niet dat je dan blijft liggen, het is niet ontspannend en het werk zeker in het nadeel van jezelf. Dus afgelopen nacht stap ik nietsvermoedend in mijn toilet om daar de vochtafvoer te regelen van mijn lichaam, terwijl ik daar mijn plicht sta te doen zie ik water op de vloer, ik denk nog ben ik zo slaapdronken dat ik misschien niet goed mik, maar goed toch maar eens goed kijken, en ik zie hele dikke druppels water vallen vanuit de grote buis die van mijn toilet naar de muur van de buren loopt... Ik denk nog mijn hemel, dit is plasticmoeheid, want zon dikke buis dat gaat lekken dat is bijna niet normaal.. Een bakje gezocht met mijn duffe kop, en die er neer gezet, handdoeken erom heen en maar hopen dat het mee gaat vallen. De ochtend komt en dan kijken en het bakje wat er staat is al meer dan val, het stroomt zelfs over. dus ik raak dan toch wel enigsinds in paniek. De verhuurder is pas om half 9 open en ik ben al om 7 uur uit mijn bed gerold, helaas, maar goed ik ga me dus zorgen zitten te maken, wat niet gek is, alle rampsenarios komen langs, echt geloof me ik ben daar heel goed in. Ik zie complete muren moeten worden uitgebroken, complete toiletpotten moeten worden vervangen, vloeren uitgebikt en noem maar op... het is niet te over zien de ellende voor mij dan. Ik besluit dan ook maar, ondanks dat het lekt dat ik even ga sporten omdat ik anders mezelf gek ga denken en ik weet niet wat er allemaal gaat en kan gebeuren in mijn toilet die ik ineens heel dierbaar vind. Wil eigenlijk hem helemaal omhelzen om alvast afscheid te nemen, want 1 ding is duidelijk voor mij, met mijn bouwvakkerskennis dit is een verloren zaak.. Dit word een week lang bij de buuf op het toilet en op de sportschool douchen, dit gaat hem niet meer worden no way.. Kortom om half negen hang ik inmiddels half hysterisch aan de telefoon bij mijn verhuurder en die ziet ook meteen de ernst van de situatie in, mede omdat ik natuurlijk ook naar mijn werk moet om 10.00 uur dus er worden haastige handelingen gedaan, ik vertel het verhaal en de hele machinerie gaat in werking, men denkt ook meteen dat de hele flat vergaat inmiddels dus ik moet bellen naar een speciaal nummer die dan meteen komt om mij uit de watersnood te redden. Kortom alle troepen in gereedheid, ik trots op mijn bouwvakkerskennis, en ik bel de monteur die meteen komt en die meteen komt kijken, omdat ik natuurlijk in mijn paniek zo snel zat te praten dat hij mijn bericht niet goed kon verstaan met als gevolg dat hij maar langs komt. Hij komt meteen bij mijn dierbare toilet kijken, ligt ook op zijn knieen en ziet het ook meteen het lekt onder die buis, hij klopt wat hij zucht wat, hij klopt nog wat.. betast de buis, inmiddels ruim ik toch maar even wat blaadjes op die daar liggen voor vermaak op het toilet en die niet ieder oog hoeft te zien, en zegt hier moet een loodgieter bij komen dit is ernstig.. en ik zie een vakman die er verstand van heeft, hij zegt nog dat hij dit niet kan doen, hooguit een kraantje vervangen maar meer niet, en dit is echt vakwerk. Ik groei, ik heb er verstand van ik heb het goed gezien,De loodgieter zal zo komen word mij verteld, dus ik moet wachten. Na een uurtje gaat de bel, de loodgieter, komt aan met zijn koffer, en al zijn drilboren, mijn hart staat bijna stil nu, hij loopt het toilet binnen, kijkt en begint keihard te lachen, en wijst bijna stikkend van de lach naar het kraantje aan de stortbak, dat kennelijk vreselijk verrot is en dus moet worden vervangen, een kwestie van hooguit 10 minuten, en ik had dus de watersnood kunnen stoppen door gewoon de kraan dicht te draaien maar ja dat heb ik niet geweten... Ik geloof ergens dat niet alleen aan mij een postduif verloren is gegaan, met mijn niet de weg kunnen vinden, maar dat ik er inmiddels ook een bouwvakker aan het rijtje kan toevoegen....
ik ben benieuwd wat ik nog meer zal ontdekken wat aan mij verloren is gegaan.. en nee ik hoef geen sugesties. ik zoek dat zelf wel uit lijkt me veel verstandiger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten