hij gaat
gebalde vuisten
woedend is hij
omdat hij vandaag
niet zijn zin krijgt
van de beide papa's
laaiend roept hij dat hij gaat
wij zeggen niks
kijken het slechts aan
dan loopt hij stampvoetend
naar boven
en roept nog een keer
dat hij gaat
wij kijken elkaar aan
met een glimlach
om onze mond
wij kennen hem
hoe harder hij het zegt
hoe minder hij zal gaan
ineens is het stil
wij kijken stiekem buiten naar
zijn raam
daar zien we hem zitten
met de tranen in zijn ogen
omdat hij
weet dat hij niet
weg kan gaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten