heiloo

 Eindelijk zagen we elkaar weer op een niet zon blijde gebeurtenis, maar je ontdekt meteen dat het goed zit, mede omdat je gevoelsvrienden bent, de klik is er meteen weer, je bent weer met elkaar verbonden,

Vaak zeg ik, ik heb gevoelsvrienden, die zie ik en het is altijd goed, zonder dat we zeggen wat is het lang geleden, het is altijd goed.. en onderhoudsvrienden, die kosten werk en tijd. die moet je regelmatig laten weten dat je ze nog ziet, dat je aan ze denkt etc. dat is iets waar ik soms wat minder goed in ben..

Maar juist die verschillen maken vriendschappen extra leuk

Ik had afgesproken om 12.00 bij Albert en Nadira te zijn, we zouden lunchen en daarna zouden we gaan wandelen, lekker door de duinen of wat dan ook.

Ik was iets later omdat Google kaarten nog steeds niet accepteert dat er en afgesloten weg is, die je niet in kan, maar nog steeds wil dat je daar heen gaat, maar gelukkig weet ik dat. alleen zaterdag verloor ik even het beeld hierin, en moest ik toch even zoeken... maar dat mocht de pret niet drukken, 

Er stond een geweldige lekkere lunch klaar, met passiebrood, met kaasjes en van alles zo lekker, en natuurlijk hebben we meteen lekker zitten praten over van alles.

De tijd was er om te gaan wandelen. Albert wilde met mij overleggen, maar ik ben van geen gedoe doe maar wat jij leuk vind want ik weet toch niet wat het is.. dus dat is altijd goed.

Dus we vertrokken naar Schoorl.. Prachtig badplaats waar ik al een keer eerder ben geweest, wat ik erg leuk vond toen.  

Bij het begin kreeg ik een hele grote warming up, het was recht omhoog, dwars door mul zand. wat een behoorlijk uitdaging was voor de benen die nog dachten dat we over asfalt zouden gaan. die waren daar inmiddels op ingesteld maar ja.. dat bleek niet zo te zijn dus. Ze protesteren niet maar ze zuchten.. ze kreunen en zeggen zachtjes niet meer doen. er is een tijd van komen en een tijd van gaan... en als dit het begin is van de wandeling dan kun je nu beter gaan.. 

Eigenwijs als ik ben, geef ik daar geen gehoor aan, zeg alleen maar niet zeuren we gaan.. en ik ga als een idioot omhoog...  nadat ik vele kilometers zwoegend door het mulle zand liep te zweten. zag ik dat Albert, die dus niets zegt. steeds aan de zijkanten liep van het mulle pad.. en ineens viel het kwartje.. juist dat is natuurlijk nog altijd harder dan dat mulle gedeelte...  dus ik dacht ik ga in de voetsporen van Albert...  in plaats van de voetsporen van de meute die al denderende door dat mulle zand liep..  Nadira  had dat allang ontdekt, die kende natuurlijk Albert al heel goed. dus ja. die deed dat altijd.

Het was een heerlijke wandeling door de duinen, heb prachtige dingen gezien maar gewoon zo onder de indruk dat ik niet eens heb gedacht aan een foto maken van de hei of wat dan ook.. 

Het is zo lekker samen wandelen en kletsen over van alles en nog wat.

Bij thuiskomst mocht ik de zelfgemaakte bananenbrood proeven die prima was om te eten.

was lekker.. en een soort cake maar dan met banaan.. bij mijn weten is dit heel gezond..

rond 17.00 ben ik naar huis gegaan, om meteen nog even bij de A&H mijn rugzak gehaald voor het lopen van het Pieterpad want als je met weinig wil reizen dan moet je zorgen dat je niet teveel spul mee neemt al twijfel ik nu wel of deze wel verstandig is.. omdat hij toch wel nog groot is..

kortom denk dat hij een rugzak gaat worden die ik als reis tas meeneem..