sneeuwklokjes.......

 

Het voordeel van wandelen naar mijn werk vind ik wel dat je veel meer de seizoenen voelt en meemaakt. niet altijd even lekker. zeker niet met stramme wind en striemende regen. maar het is ook een uitdaging om dan de weergoden te weerstaan en het gevecht aan te gaan om zo toch naar je werk te gaan.

Soms denk ik. nee ik ga niet lopen, het regent te hard, altijd op het moment dat ik ongeveer weg moet blijkt het ineens droog te zijn.. maar meestal na ongeveer 500 meter breekt de hemel weer open en plenst het weer als nog nooit tevoren.. maar ja dan loop ik maar door... er zal toch wel een einde komen aan al dat regen geweld ooit.. 

Dat gebeurt ook.. maar meestal als ik of thuis ben of op school ben.. kortom ik trotseer de weergoden en denk het mijne ervan.

Als ik dan onderweg de voorbode zie van het voorjaar, de belofte dat alles weer nieuw gaat worden. dat alles weer opbloeit.. dan  ontroert me dat altijd weer.. de sneeuwklokjes die beloven dat het goed komt... 

Meteen ben ik dan terug op de dag dat mijn moeder ging verhuizen naar een andere plaats, daar waar ze nu woont. om reden die voor de toekomst belangrijk waren, ze was nog niet zo heel oud, maar het dorp waar ik mijn jeugd had doorgebracht, was zo achteruit gegaan, er was geen supermarkt meer, maar ook geen bus die haar ergens naar toe kon brengen. Natuurlijk reed en rijd ze nog steeds auto maar toch, op een dag kan dat niet meer en dan zit je daar in dat dorp waar je dus niets kan...  dus na mijn advies is ze vroegtijdig gaan verhuizen naar waar ze nu zit. Ik had haar gezegd ma, je kan nu nog kiezen, maar als je echt weg moet heb je geen keus meer dat weet je ook.. dus ze is wat huizen gaan bekijken. 

Had haar het advies gegeven, om wel mijn broer mee te nemen die in de buurt woont, maar dat ze wel alleen eerst het huis in moest gaan om te voelen of dit huis haar past. of ze zich thuis voelt..

Het eerste huis waar ze binnenkwam deed ze dit en ze voelde zich meteen thuis. dat huis is het geworden.

Prima plek waar ze woont waar ze een graag geziene gast is bij de andere bewoners, dus ze heeft haar draai gevonden daar.

Maar terug naar het verhaal hierboven.. op de dag dat we alles hadden ingepakt, dat ze echt kon gaan,. ben ik nog even naar de plek gegaan waar we de as van mijn vader hadden uitgestrooid.. om hem te vertellen dat ma weg ging uit Mussel en ergens anders ging wonen.. het was mooi, ik kwam er aan.. en de bolletjes sneeuwklokjes die ik die dag had geplant, waren nog nooit opgekomen en die dag stonden ze er in volle bloei.. als man van rituelen en van symbolen zag ik meteen daar de toestemming in en dat mijn moeder het goed had gedaan.. ze koos om dankbaar met wat ze heeft gehad met mijn vader, verder te gaan met haar leven en niet de eeuwige rouwende weduwe te blijven om wat ze heeft verloren, maar juist de positieve kant te pakken het leven weer te omarmen en weer volop erin op te gaan.

Kortom bij het zien van de sneeuwklokjes deze week, wist ik meteen alles komt goed, alles zal recht kom...