Toen ik nog in mijn jaren voor de puberteit zat, knikkerde ik heel wat af op het schoolplein. Bij een warenhuis in het dorp konden we nog echte oude knikkers kopen, namelijk van klei gemaakt die een laagje hadden wat dan geen chocolade was, maar wel leek het erg op de laagje die je tegenwoordig om de m&m hebt..
Natuurlijk hadden we ook de grote knikkers van glas, maar ook de gewone knikkers die we namen gaven als Sneeuwwitje, dat was een glazen knikker met een wit stukje erin..daarnaast hadden we natuurlijk ook de knikker met een oranje stukje : de Doornroosje, de knikker met een rood stukje: de Roodkapje, als er een blauw stukje inzat dan liep had je een blauwtje, bij een groen stukje een groentje, minder geliefd waren de knikkers die meer kleuren hadden, die wilde je dan ook zo snel mogelijk kwijt. vandaar ook dat de knikkers met een naam meer kosten bij het knikkeren. wat dus inhield dat je onderhandelde hierover, zo van als ik mijn Roodkapje inzet dan moet jij minstens 3 gekleurde knikkers inzetten.. of ook een Roodkapje.. soms kon je als je het slim aanpakte zorgen dat bijvoorbeeld je zwarte knikker meer waard was dan een roodkapje met als gevolg dat die gene ook nog een paar gekleurde knikkers moest inzetten.. wat het spel weer spannender maakte.. erg leuk
en natuurlijk mijn favoriet de zwarte knikkers, de zogenaamde moorkopjes...
We maakten met onze hak een gat in de grond, waar we dan om knikkerden, het ging erom, net als bij golf dat je de knikker die je in had gezet, of knikkers in dat kuiltje kreeg, die gene die de laatste knikker in het kuiltje gooide won dan en had de pot. Als je een grote knikker inzette de zogenaamde Buut, dan werd er afgesproken hoeveel knikkers die koste en dan gooide de tegenstander bijvoorbeeld jij 1 grote knikker en hij meer.. en dezelfde regels bleven gelden.. als je een knikker in het kuiltje ging dan ging je verder, miste je het kuiltje dan ging je tegenstander..
Natuurlijk kwam je soms thuis met een lege knikkerzak waarin geen knikker meer zat en dan was de toch naar de winkel zo gemaakt. en kocht je nieuwe,. De kleien knikkers werden op een gegeven moment heel populair in mijn dorp en die kosten bij het spel.. wel 2 glazen knikkers. wat in onze beleving heel veel was. Soms zelfs drie als je een paarse had..
Natuurlijk werden de knikkers bewaard in de knikkerzak die je moeder had gemaakt, die je om je nek droeg..
En nu terug naar het programma Mable Mania, ik zag een promo en dacht ach laat ik een keer kijken je weet het nooit, en weet niet of het nu komt omdat ik thuis zit in verband met dat de school dicht is, of dat ik een tv heb met een grotere beeldbuis in plaats van 20 bij 20 cm, ik keek en ben om.. ik vind het geweldig leuk, al ligt het ook aan de gasten natuurlijk die er zijn.. dat maakt ook uit... maar toch ik vind het een aangenaam programma om eerlijk te zijn.. en geniet enorm
net als destijds domino dat ze gingen bouwen vind ik dit ook heerlijk om te kijken, zeker als je een favoriet kiest die je leuk vind van de spelers maakt het extra spannend.
Er zitten wat domme dingen in zoals de poppetjes die dan gaan juichen als je wint of die gaan huilen al je verliest, wat ik eerder storend vind dan grappig maar goed geen enkel programma is natuurlijk altijd goed zoals jij het wil zien. maar ik vind het leuk. ik geniet. zeker als ik de grote banen zie die ze hebben, zo gaaf gemaakt..
hieronder nog maar even een paar foto's van zeker de zwarte knikkers uit mijn tijd en natuurlijk een paar glazen knikkers met o.a. een Sneeuwwitje en een Doornroosje, een Groentje en een zwart met wit knikker die ik niet ken, die in mijn tijd was te vinden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten