maandag 2 juli 2012

zomaar een ontmoeting

Kom ik een vliegende vaart aan kachelen op school vanochtend om de raporten vergadering bij te wonen, wat altijd erg heftig is omdat je gaat beslissen over wel of niet over etc maar gelukkig ging het vandaag erg lekker en snel , en zijn er slechts 2 kinderen die niet overgaan naar klas 3, dus dat is wel jammer maar wel begrijpelijk. Tevens heb ik daarna mijn lokaal grondig onder handen genomen, en kreeg gezelschap van twee leerlingen die gewoon even kwamen buurten en waar ik even heerlijk met heb zitten te praten, ze hebben me wat geholpen met mijn spullen wegbrengen en weg gooien en dat ging heerlijk snel.Ben inmiddels zelfs zover dat ik mijn lokaal als klaar kan beschouwen, heel veel weggegooid wat ik het hele jaar niet heb gebruikt en nog meer zooi weggedaan wat ik ooit wel eens heb gebruikt.. dus het ging lekker snel. Heb altijd een voldaan gevoel als ik dan klaar ben met het opruimen van mijn lokaal. Daarna even snel naar boven in de counselingskamer om daar een start te maken maar daar kwam niet zoveel van want daar zat een collega waar ik heerlijk mee heb zitten kletsen. Daarna ben ik snel gaan sporten en ik zou om zes uur in het restaurant zijn waar ik wel vaker kom, ik wilde graag sushi eten maar die was dicht dus maar weer naar de tapas bar.... erg lekker hoor.
Maar nu de titel van dit blogje, Ik was wat verlaat dus als een razende in de auto naar een parkeerplaats en terwijl ik zoek naar de parkeerautomaat, vraagt een stem of ik haar kaartje wil, en terwijl ik me omdraai zegt ze U bent mijn oude drama docent. (dat oude is wat minder in dit verhaal) maar toch ik draai me om en zie daar een meisje uit polen uit de isk klas van 8 jaar geleden. Ze was met haar dochter. Ik vraag dan altijd hoe het gaat met haar, en het ging meer dan goed. De foto hierboven is o.a. van haar nieuwe zaak in meubels en ze ontwerpt tegenwoordig bedden en slaapkamers..... en heeft diverse zaken door Nederland en bezoekt regelmatig het buitenland voor ideeen etc Ik ben dan zo trots op haar, en vind haar een voorbeeld van hoe het kan als je je maar inzet, Inmiddels is ze de directrice van een goed lopende keten en ze geniet met haar dochter van het leven.. heerlijk toch.. en dan besef ik dat ze groot worden, alle kindren die we laten gaan en dat ze toch op de een of andere manier goed terecht komen.. heerlijk.
Het eten in de tapas tent was helemaal gaaf, niet veel gegeten maar meer dan genoeg het is zo lekker dat ik soms denk ik wil meer. Dus het was erg geslaagd met de collegas van de counseling... en dit is pas etentje 1 van deze week..... er komen nog heel heel veel



1 opmerking: