vanavond, als voorbereiding op onze vakantie naar Barcelona, eerst lekker bij vriendin Kitty gegeten. Ze had heerlijk gekookt en we moesten behoorlijk bijpraten, zodat we voor het wisten al elf uur was. De tijd vliegt toch altijd als je het naar je zin hebt met iemand. Speciaal voor haar had ik nog snel even op haar laptop, stiekem, een flard geschreven over loslaten en laten gaan. Het was een mooi kado aan haar aan haar reactie te merken. Na het eten en het zitten te praten op het balkon besloten we om toch nog even naar de duinen te gaan om daar een paar wensballonnen op te laten. Inmiddels ben ik er verslaafd aan geraken en ik wil ze opsteken en laten gaan. met zo mijn eigen gedachten. Ooit heb ik ze met mijn hele familie op gelaten om zo op kersavond mijn vader te groeten. Met oudejaarsavond heb ik ze op laten gaan met een man die ik in mijn hart sloot maar waarvan ook snel het hart weer sloot.. Daarna met vrienden de balonnen op gelaten net voordat het vuurwerk zou losbreken... en laatst nog een keer eentje in mijn eentje omdat ik gewoon een wens wilde vragen, die half is uit gekomen, daarna nog een keer met een vriend van mij die heel wat te wensen had en waarvoor ik hoop dat ze uitkomen. Deze avond dus in Noordwijk bij het strand in de duinen een tweetal wensballonen opgelaten met elk hun eigen wens en verlangen.. het blijft altijd een mooi gezicht als ze gaan, als ze los raken van de grond, als ze de hemel raken.. en dat je ze kan volgen totdat je ze niet meer kan zien.. Al moet ik wel bekennen dat het het ook altijd weer spannend is als ze net gaan of ze niet een boom of een huis in de fik laten vliegen.. tot dusver echter is het nog steeds goed gegaan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten