Zaterdag ging ik zoals afgesproken naar mijn moeder in Musselkanaal, alles ging voorspoedig, okey die ellendige 100 km schiet niet op, maar dat is te overbruggen, geen punt, lekker gereden. Voordat ik naar het huis van mijn moeder ging, eerst ff getankt voor de terugweg, tenslotte moet ik voor 21.00 weer binnen zijn.
Bij aankomst belde ik aan, geen reactie... dus ik dacht nog. Ach ze zal wel haar Phillips oorbellen nog niet in hebben... dus nog een keer bellen... geen gehoor, dus bellen net de telefoon, geen reactie van moeders... ook haar mobiel niet te bereiken... de paar minuten dat ik daar stond ging er alles door me heen, met het verse verhaal van een dierbare vriend die zijn vader niet kon bereiken... etc.... bedacht ik me ik bel aan bij de buren om het wooncomplex in te kunnen, zo gezegd zo gedaan.
Bij aankomst bij haar voordeur aangebeld wederom geen reactie. Wel zag ik dat alles potdicht zat, dus het besef dat het wel eens echt erg kon zijn bekroop me helemaal. Gelukkig heeft mijn moeder een sleutel kastje bij de deur, stond de code in mijn telefoon, dus ik de sleutel eruit gehaald... de deur open en roepen.., geen reactie
De keuken in en zien dat haar bril op tafel ligt, dat de vaat nog in de wasbak ligt..... ik dacht dat ik het bestierf.. dus de woonkamer in geen moeders.. op de deur van de slaapkamer geklopt en geroepen, geen reactie... dus na een keer diep ademhalen de deur openen, om te ontdekken dat het bed was opgemaakt... dus ze was denk ik wel opgestaan. De badkamer in, nergens mijn moeder.. de mobiel lag op de kast.. kortom het grote raadsel,,? Naast een stuk opluchting ook de vraag.. heb ik het dan mis met de afspraak.. dus mijn broer gebeld... nee die wist ook zeker dat we een afspraak hadden, want ik zou soep en brood van school mee zou nemen. Heb zelfs, hoe gek kan je doen. de kastdeuren geopend om te kijken of ze daar in lag.. zelfs onder het bed en het logeerbed.. maar nergens een spoor van mijn moeder..
Maar goed om eerst ff tot rust te komen heb ik eerst maar 3 ijsjes gegeten.. kopje thee gezet, de afwas gedaan en op mijn broer gewacht, ik bedacht me dat ze misschien wel bij een vriendin kon zijn in de Mussel. Toen mijn broer kwam zei hij meteen haar auto staat voor het huis volgens mij.. dus tja.. ik vroeg nog weet het het zeker..
Dus wij nog ene vriendin van haar gebeld, mijn broer was al in al zijn wijsheid langs een andere vriendin gereden om te kijken of haar auto daar stond., nee dus, ik dus bellen naar die andere daar was mijn moeder ook niet dus ten einde raad ik weer naar buiten om te kijken of ik haar auto ergens zag staan .. en terwijl ik daar zo liep te zoeken naar haar auto, mensen weten hoe goed ik ben in merken en auto's ik vraag niet voor niets altijd de kleur..
komt mijn moeder aangereden. draait het raampje van haar auto open en zegt.. Wat doe jij hier???? Waarop ik zei we hebben vandaag afgesproken ma. Nee hoor zegt ze morgen.. nee mam echt vandaag. nou okey kun je mooi even helpen met de boodschappen naar boven..want ik ben even lekker rustig boodschappen gaan doen.
Het is dat ik vreselijk veel van mijn moeder hou maar je zou haar de nek omdraaien..
Nadat we alles weer in het gareel hadden. en zaten maakte ik maar de grap, nou we hebben in ieder geval kunnen oefenen,. we weten nu ook meteen waar de adressen liggen, dat jouw adressen boekje niet klopt en waar de belangrijke papieren liggen .
Het was een bijzondere dag dat kan ik wel stellen maar gelukkig is alles goed verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten